DEEL 1: DE GROTE DRAAK KRIJGT HEERSCHAPPIJ OVER DE AARDE

Beschadigde beeltenis. 2

Inleiding

Beschadigde beeltenis.

HOOFDSTUK 1: DE MYSTERIEUZE IDENTITEIT VAN SATAN ALS ENLIL

En een ander teken verscheen in de hemel: zie, een grote, vurige rode draak, hebbende zeven koppen en tien horens, en zeven diademen op zijn koppen. De grote draak ... die slang van vroeger, genaamd de duivel en Satan, die de gehele wereld misleidt (Openb. 12:3,9).

Criminelen gebruiken soms vermommingen om zichzelf een ander uiterlijk te geven en zo hun identiteit te verhullen. Zij kunnen een masker, kostuum, valse paspoorten, websites, gebouwen enzovoort gebruiken om het vertrouwen van hun slachtoffers te winnen en toegang te krijgen tot hun geld of persoonlijke informatie. Onze reis zal onthullen hoe Satan diezelfde middelen sinds de vroegste tijden heeft gebruikt om de wereld te misleiden hem te vertrouwen en hem toegang te geven tot onze rijkdommen, autoriteit en zelfs onze levens. Hij heeft tegelijkertijd geprobeerd om de poorten van de Hades te openen en zo, zijn krachten op de wereld los te laten.

Satan is niet begonnen als een crimineel meesterbrein. Wij geloven niet in het dualisme dat leert dat er twee gelijke maar tegengestelde machten zijn, d.w.z. God versus Satan, goed versus kwaad; Satan is niet de gelijke van YHWH. De Schrift is duidelijk: God schiep Satan en Hij schiep hem goed: "U was volmaakt in uw wegen vanaf de dag dat u geschapen werd" (Ezech. 28:15). God schiep Satan niet met de bedoeling dat hij slecht en zondig zou zijn. In plaats daarvan maakte Hij hem goed, samen met de andere engelen, waaronder Cherubijnen en Serafijnen, die Hij in het leven riep.

Looft Hem, al Zijn engelen; looft Hem, al Zijn heerscharen! Loof Hem, zon en maan; loof Hem, alle sterren van het licht! .... Want Hij gebood en zij werden geschapen. Hij heeft ze ook voor eeuwig en altijd opgericht (Ps 148:2-6).

Het beeld dat wij krijgen is dat God zei: "Michaël" en "Gabriël" en zij begonnen onmiddellijk te bestaan. God sprak de naam van Satan uit en hij begon te bestaan. In tegenstelling tot de mensen waren de engelen geschapen met grote wijsheid (Ezech 28:12-13), en hoewel zij zeker de geschiedenis zouden leren kennen terwijl die zich ontvouwde, hoefden zij niet te leren spreken, te redeneren en abstract te denken. Zij hadden geen kindertijd of leeftijd van onschuld. Michaël, Gabriël, Satan en alle engelen moeten hebben waargenomen hoe God zijn eigenschappen van spraak, kunst, muziek, hartstocht en emotie, evenals zijn gelijkenis met hen had gedeeld (Dan. 10:1-6; Openb. 22:8). Tegelijkertijd moeten zij gemerkt hebben dat zij in de aanwezigheid waren van de allerhoogste grootheid, van de verheven Koning aan wie nooit een gelijke zou zijn (Openb. 10:1, 22:8- 9, Judas 1:9), Degene die hen, na het uitspreken van een eenvoudig bevel, uit het niets had doen ontstaan. (Zie Bijlage 2 Engel Vrije Wil).

ENLIL (HEILEL), NIET LUCIFER

In tegenstelling tot Michael ("die is als God") en Gabriël ("God is mijn Held"), kennen wij Satans oorspronkelijke naam niet. Christenen hebben gesproken over Satan, de duivel en Lucifer, maar als we deze titels onderzoeken, vinden we niets in de oude wereld. In Jesaja 14, zei de profeet: "Hoe zijt gij uit de hemel gevallen, O Heilel [Hêlēl ֵהי ֵ ֵ֣לל ], zoon van de morgen!" (Jesaja 14:12). "Lucifer" is niet de naam van Satan; Het onderliggende Hebreeuws in het woord is Heilel ֵ[ֵהי ֵ ֵ֣לל Hêlēl] ². Het ontcijferen van dit woord met behulp van de instrumenten van het Oude Nabije Oosten is de sleutel die we nodig hebben.

De oude vertalers, die niet beschikten over alle teksten die we vandaag de dag hebben, kwamen bij dit woord "Heilel," een hapax legomenon, (een woord dat één keer voorkomt in de Schrift), en moesten een gokje wagen; zij vertaalden het in het Grieks als fosfor. We kunnen nu teruggaan naar de vroege teksten van Mesopotamië, geschreven in het Soemerisch en het Akkadisch, en wat vergelijkende linguïstiek doen. Phos betekent licht en phorus betekent "drager." Fosfor betekent dus lichtdrager, (net zoals Christopher Christusdrager betekent). In het Latijn werd Phos (licht) lux, en phorus werd pheros, vandaar "Lucifer", wat een ongelukkige vertaling is.

Mijn vriend, Dr. Bill Gallagher, schreef een artikel: Over de Identiteit van Hêlēl Ben Sahar uit Jesaja 14. Hij merkt op hoe de Hebreeuwse wortel HLL rechtstreeks in verband kan worden gebracht met de oude god Enlil: "Men zou redelijkerwijs kunnen verwachten dat hll de West-Semitische vorm is van Illil. Zoals de Ebla tabletten suggereren, kwam Illil in het West-Semitisch rechtstreeks uit het Soemerisch."³ Met andere woorden, Heilel is fonetisch gelijkwaardig aan het Soemerische Enlil ... en het Akkadische Illil (of Ellil). Dr. Gallagher legde de parallellen uit tussen Heilel en Enlil, hieronder opnieuw weergegeven:

Tabel 2 Enlil in Jesaja en in de literatuur van het Oude Nabije Oosten

Vergelijken we Jesaja 14 met de beschrijvingen in Mesopotamische teksten, dan zien we dat er een directe correlatie is. "De naam Enlil kan dus worden weergegeven als 'Heer Wind'⁴ , wat ongelooflijk veel lijkt op de manier waarop Paulus naar Satan verwijst als "vorst van de macht der lucht" (Ef 2:2). In Openbaring 12:3 zag Johannes een draak met tien horens. Enlil werd regelmatig afgebeeld met een kroon of helm met tien horens, zoals afgebeeld in Figuur 4 hieronder. Openbaring heeft accuraat het gordijn opgetrokken van Satan's geheime identiteit: Satan = Enlil.

Wij vinden dat Satans verschillende bijbelse bijnamen (zijn titels) ook in de oude wereld overeenkomen. Satan pochte in Jesaja dat hij "zou zitten op de berg der samenkomst aan de verste zijden van het noorden" (Jes. 14:13), wat dezelfde beschrijving is van God's heilige berg: "De berg Sion [aan] de zijden van het noorden, de stad van de grote Koning" (Ps 48:2). Alfred Jeremias wijst erop dat Enlil "gelijkgesteld werd met de Noordpool van de Ecliptica."⁵

Bovendien stelt Samuel Kramer hoe de scheppergod "An de hemel wegdroeg, terwijl Enlil de aarde afvoerde en de meeste van An's krachten overnam. "Satan, de overste van deze wereld" (Johannes 12:31), blijkt in de Bijbel tijdelijk de heerschappij over de aarde te hebben. Enlil wordt ook verheerlijkt als 'de vader van de goden, de koning van hemel en aarde,' 'de koning van alle landen.'⁶ Wij merken de vergelijking op met Satans grootspraak: "Ik zal opstijgen naar de hemel. Ik zal mijn troon verheffen boven de sterren van God; ... Ik zal zijn als de Allerhoogste" (Jes. 14, 13-14).

Hoewel wij zijn oorspronkelijke naam niet kennen, weten wij wel dat de bijbelse benamingen voor hem als "Vorst van de macht der lucht" en "Heilel" precies zijn zoals Satan in de oude wereld werd genoemd. De figuur in Jesaja 14 was precies dezelfde entiteit die bekend stond als Enlil in het Soemerisch, en Illil in het Akkadisch. In feite werd de bijnaam Enlil "Heer Wind" zo vaak gebruikt dat het uiteindelijk het woord zelf werd voor "afgoden" in de Schrift. God zei tegen Israël: "Wend u niet tot de afgoden [ה ֱא ִלי ִִ֔ליםָ֣ ha'elilim] ... Ik ben de HEERE, uw God (Lev. 19:4). A. T. Clay wees er in 1907 op dat "de oorsprong van elilim [אלילים], het woord dat in het Oude Testament vertaald wordt met 'afgoden' ... waarschijnlijk te vinden is in de ... godheid Ellil."⁷

Christopher B. Hays suggereert ook dat "afgoden" slechts een vorm van Illil (Enlil) zou kunnen zijn, wat ook "god der goden" zou kunnen betekenen.

Zijn naam was wijd en zijd bekend in het oude Nabije Oosten, en in syllabisch spijkerschrift werd het geschreven als Illil (b.v. d.-li-lu); dit wordt beschouwd als een verkorte vorm gebaseerd op een verdubbeling van het woord ilu, "god", d.w.z. il-ilû, "god der goden"... In feite wordt nu algemeen beweerd dat het Sumerische schrift van zijn naam, ^den.líl ("Heer Wind") is afgeleid van de Semitische naam. ⁸

We hebben al heel wat ontsloten! "Lucifer" is eigenlijk Heilel, wat Enlil was in de oude wereld en bijna zeker hetzelfde woord was als "afgoden" in de Hebreeuwse Bijbel. Het verdoezelen van zijn specifieke naam heeft het voor Satan gemakkelijker gemaakt om zijn identiteit door de eeuwen heen te verbergen. Niettemin, omdat we weten dat Heilel (Enlil) gesyncretiseerd was (zijn identiteit had versmolten) met een veelheid van goden, kunnen we hem opsporen. Hays merkt op:

Omdat de heerschappij zelf Illil's bepalende kenmerk was ... Akkadische termen zoals illilu, "god van de hoogste rang" en illilūtu, "goddelijke suprematie" (letterlijk "Enlil- schip") ... illilūtu werd toegeschreven aan verschillende andere goden door de eeuwen heen, waaronder Šamaš, Marduk, Sîn en Nabû, die elk op verschillende momenten illilu werden genoemd. Deze achtergrond is belangrijk voor het bijbelse gebruik van omdat het ook aantoonbaar begon met een specifieke verwijzing naar andere heiligheden. ⁹

De implicaties zijn enorm - "Enlil" of "Satan" was zeer waarschijnlijk een algemene term voor "afgoden" waarvan God zei dat ze niet aanbeden mochten worden in de Tien Geboden. Satan was ook bekend onder een groot aantal andere titels, maar voor de eenvoud zullen we hem in dit boek over het algemeen Satan of Enlil noemen. Houd in gedachten dat de namen en titels, waarvan we er vele in de Bijbel vinden met verschillende schrijfwijzen, verwijzen naar Satan: Enlil (Jes. 14:12), Ninurta (2 Kng. 19:37), Marduk / Merodach (Jer. 50:2), Baäl / Bel (Jes. 46:1), Dumuzid / Tammuz (Ezech. 8:14), en meer. Een van Satans vermommingen die de Bijbel zo vermetel ontmaskert, is die van Melqart, koning van Tyrus.

SATAN ALS MELQART, KONING VAN TYRUS

Toen God Ezechiël in Ezechiël 28 opdroeg "te weeklagen over de koning van Tyrus", sprak Hij over veel meer dan een gewone menselijke koning;¹⁰ Hij gebruikte een van de vele titels van Satan: Melqart. Melqart (mlkqrt), betekent letterlijk "koning van de stad", en hier, specifiek Tyrus.

"Melqart werd door de Feniciërs beschouwd als vertegenwoordiger van de monarchie, misschien vertegenwoordigde de koning zelfs de god, of omgekeerd, zodat de twee één en dezelfde werden."¹¹ Koning van de 'stad' zou ook kunnen worden geïnterpreteerd als een eufemisme van de onderwereld, die in de Mesopotamische traditie "de grote stad, iri.gal, Akkadisch Irkallu, werd genoemd." ¹²

Wij kennen de gegeven naam van Satan niet, maar God heeft genoeg sleutelplaatsen geopenbaard zodat wij zijn titels kunnen herleiden tot een enkelvoudige entiteit. George A. Barton schrijft bijvoorbeeld in zijn studie Over het Pantheon van Tyrus, dat "Baäl van Tyrus Melqart (koning van de stad) werd genoemd, leren we uit het Fenicische gedeelte van een tweetalige inscriptie uit Malta. Het Griekse deel van dezelfde inscriptie toont aan dat Melqart werd geïdentificeerd met de Griekse Herakles."¹³ Melqart was ook bekend als Baäl, Ninurta, Enlil, Adon en Eshmun, dus als Satan. Historici zoals "Josephus Flavius verwijzen naar Melqart en Herakles door elkaar."¹⁴

Het woord Herakles (Hercules) komt van Ήρα (Hera) en Κλέος (roem).¹⁵ Het roemrijke deel herinnert aan de Nephilim, de machtige mannen (ַה ִג ֹּב ִ ִ֛רים hagibborim) die "de mannen van de roem" waren (Gen 6:4 ESV), en ook het volk te Babel zei: "Laten wij een naam voor onszelf maken" (Gen 11:4). Daarom was Hercules (Herakles) een andere naam voor Satan.

Evenzo wordt de koning van Tyrus die God in Ezechiël 28 aan de kaak stelt, door de meeste geleerden beschouwd als dezelfde god met wie Elia aan het strijden was op de berg Karmel.¹⁶ omdat hij sliep "en gewekt moest worden", hetgeen "elementen en toespelingen waren op de praktijk van het "wekken" van Melqart"¹⁷ , hetgeen nog meer bewijs levert dat zij dezelfde zijn.

Elk jaar vierden de Feniciërs het "ontwaken" van Herakles (εγερσις), dat werd beschouwd als "het grootste feest van Melqart: de met vuur verbrande god, zoals de Griekse held, werd door middel van een hiërogamische rite met zijn goddelijke partner Astarte tot leven gewekt, door de deelname van een bepaalde celebrant, de mqm 'lm, 'opwekker van godheid'."¹⁸ Met andere woorden, door een "heilige" seksuele handeling dacht men de god weer tot leven te wekken. De eens dode, maar dan weer levende god klinkt erg als "het beest dat was, niet is, en uit de afgrond zal opkomen" (Openb. 17:8) uit Johannes' visioenen.

De beroemde geschiedschrijver Herodotus uit de 5e eeuw v.Chr. bezocht eens Melqart's tempel en meldde dat er "een tombe" was binnenin, wat de theorie ondersteunt dat hij, betrokken was bij de mythologie van de stad, Melqart was misschien gebaseerd op een historisch persoon."¹⁹ (Zie afbeelding 5 hieronder). Het thema, volgens Herodotus was dat "het Tyrische volk hulde bracht bracht als aan een held. d.w.z. als aan iemand die was gestorven, iemand die die oorspronkelijk sterfelijk was,"²⁰ die vergoddelijkt werd en een kosmische.²¹

In deel twee zullen wij het thema onderzoeken van de vergoddelijkte held Nimrod, stichter van steden, die bekend stond als de zoon van Enlil (Satan). Satan en Nimrod waren in de antieke wereld zo nauw met elkaar verbonden dat zij vaak door elkaar werden gebruikt. Melqart / Herakles werd beschouwd als de zoon van Saturnus of Zeus, afhankelijk van de legende.

De interpretario Graeca, die vanaf de vijfde eeuw v. Chr. bestond, legde het verband tussen Melqart en Baäl lang vóór moderne geleerden. Daar staat in:

Herakles werd geïdentificeerd met Melqart, wiens naam "koning van de stad" betekent, en die de "Baäl van Tyrus" werd genoemd ... een West-Semitische god die de voornaamste godheid was van de Phoenicische stad Tyrus, en later van haar belangrijkste kolonie te Carthago. De Carthaagse triade van godheden bestaande uit -'Baal Shamen,' Astarte en Melqart werd bekend door hun Hellenistische tegenhangers van Zeus, Asteria en Heracles ... De Samaritanen vereerden Melqart als Zeus Xenios op de berg Gerizim (2 Macc 6:2) (nadruk van mij).²²
Velen van ons groeiden op met de legenden over Zeus en Herakles, maar we hoorden nooit over het feit dat de werkelijke entiteit achter de legenden kinderoffers eiste. Het werd "uitgebreid beoefend in Carthago en 'drong vanuit Phoenicië door tot Israël tijdens perioden van religieus syncretisme.'"²³ Er is enige discussie over hoe vaak zo'n gruwel werd beoefend, hoewel de beroemde ANE geleerde William Albright opmerkt dat "de praktijk uitgebreid was in de Fenicische koloniën."²⁴

Helaas leidde koning Salomo Israël ertoe die syncretismen van Satan te aanbidden. Hij richtte "hoge plaatsen op voor deze 'koning'" Milcom, god van vergoddelijkte dode koningen, en stond kinderoffers toe, die honderden jaren lang werden voortgezet. Koning Josia, koning van Juda kort voordat de Babyloniërs Jeruzalem plunderden, probeerde deze verschrikkelijke praktijk te stoppen:

Hij verontreinigde Tofet, dat in het dal van de Zoon van Hinnom ligt, opdat niemand zijn zoon of zijn dochter door het vuur aan Molech zou laten gaan (2 Kon. 23:10). Daarna verontreinigde de koning de hoge plaatsen ten oosten van Jeruzalem, die ten zuiden van de berg der verdorvenheid lagen, die Salomo, koning van Israël, had gebouwd voor Ashtoreth, de gruwel der Sidoniërs, voor Chemos, de gruwel der Moabieten, en voor Milcom, de gruwel van het volk van Ammon (2 Kgn 23:13). (Zie Bijlage 6 gruwelen van Babylon).

Het is ongelooflijk, maar alle wegen leiden terug naar Satan. De Draak. Enlil (Satan), is dezelfde bedrieglijke geest achter de Griekse held Herakles (Romeinse Hercules),¹⁸ Baäl en Melqart. Dezelfde geest zit achter de "Griekse Asklepios, die vele attributen van Semitische genezergoden overnam."²⁵ Wij kennen Asklepios als het slangensymbool dat in de moderne medische praktijk wordt gebruikt. Hoewel dit niet betekent dat we niet naar dokters moeten gaan, onthult het wel de filosofische onderbouwing van de geneeskunde.

Melqart / Herakles waren goden aan de Middellandse Zee waarvan de oorsprong in Mesopotamië ligt, het land van Shinar. "Archeologisch bewijs uit Mesopotamië suggereert dat de figuur van Herakles al in het midden van het derde millennium wordt gevonden."²⁶ Archeologen vonden op Akkadische cilinderzegels "een held die waarschijnlijk Ninurta heette (de zoon van Enlil, de stormgod) ... afgebeeld terwijl hij leeuwen, stieren, slangen en zelfs een zevenkoppige slang overwon."²⁷

We willen niet op de zaken vooruit lopen, want we zullen Nimrod in deel twee uitvoeriger bespreken. Niettemin zullen wij hier slechts opmerken dat Nimrod en Ninurta dezelfde persoon waren. Ninurta was, volgens de mythologie, de zoon van Enlil, van wie we hebben geleerd dat hij Satan was. Vandaar dat we het verband zien tussen Nimrod (Ninurta) en Melqart en Satan. Bovendien "is in Sumerische voorstellingen een held uitgerust, zoals de latere Griekse Herakles, met een knots, boog en leeuwenhuid.^"28 Overal waar we ons wenden, vinden we Satan of de vergoddelijkte Nimrod als de extraordinaire held. Herakles' zoektocht naar de appelen der Hesperiden lijkt inderdaad op de zoektocht naar onsterfelijkheid in het populaire epos van Gilgamesj.²⁹

Interessant is dat Herakles in de Griekse tradities bekend stond als een meester van de dieren, een eigenschap die doet denken aan zijn drakenkwaliteiten³⁰ en aan Satans kwaliteiten als cherubijn.

De oude vermommingen van Satan zijn talrijk en uitgebreid. Zoals we hebben gezien is het zoeken naar "Lucifer" in de antieke wereld een vruchteloze onderneming. Maar nu we de sleutel hebben van Satan = Enlil, zijn we in staat geweest om enkele maskers van Satan af te breken en hebben we ontdekt dat hij overal was. Hij was bekend als Enlil, Baäl, Melqart, Herakles / Hercules en tientallen andere titels; en, hij was de god die een vreselijke prijs eiste van zijn aanbidders. Zijn strategie en zijn streven naar wereldheerschappij zijn vandaag nog even reëel als toen hij duizenden jaren geleden openlijk door de massa's werd aanbeden. We hebben ook een van de maskers afgepeld waardoor we een voorproefje kregen van hoe Satan Nimrod vergoddelijkte, in de oude wereld bekend als zijn zoon. De volgende vermomming die we zullen ontmaskeren is Satan, de grote draak.

Voetnoten:

1 In het Akkadisch, een nauwe neef van het Hebreeuws, betekent šina (uitgesproken als Shina) "twee" en nāru betekent "rivier". "twee; dito" Akk. Šina; "rivier, waterloop, kanaal" Akk. Nāru http://psd.museum.upenn.edu/nepsd-frame.html Shinar in het Hebreeuws is "shnei neharot", of "twee rivieren". BDB: Brown, D.D., S.R. Driver, and C.A. Briggs. 1907. Een Hebreeuws en Engels lexicon. Boston, Massachusetts en New York, New York: Houghton Mifflin Company.
2 Zijn naam in het Hebreeuws is Heilel, niet te verwarren met Halal dat lofprijzing betekent.
3 W.R. Gallagher, Over de identiteit van Hêlēl Ben Sahar van Jes. 14:12-15 UF 26 (1994) pp 131-146.
4 Jacobsen 1989, De líl van dEn-líl. DUMU-É-DUB-BA-A: Studies ter ere van Åke W. Sjöberg (Behrens, H., D. M. Loding en M. T. Roth). Pg. 270.
5 Jeremias, Alfred 1913. Handbuch der altorientalischen Geisteskultur. Leipzig. Pg. 74.
6 Kramer, Samuel Noah The Sumerians The University of Chicago Press, Chicago, 1963. Pg. 37-42.
7 Albert T. Clay, "Ellil, de God van Nippur" AJSL 23 (1907) 277.
8 Christopher B. Hays, Enlil, Jesaja, en de Oorsprong van de ʾĕlilim: A Reassessment, ZAW 2020; 132(2): 224-235, https://doi.org/10.1515/zaw-2020-2002
9 Ibid.
10 "Algemeen wordt toegegeven dat de figuur van Melqart en de vormen van zijn cultus weerspiegeld worden in Ezechiëls orakel tegen de koning van Tyrus (Ezech 28: 1-19). Deze passage bestaat uit twee verschillende secties (vv 1-10 en 11-19) die beide verwijzen naar dezelfde personage." Melqart The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking nd Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). Pg. 564- 566
11 https://www.ancient.eu/Melqart/
12 Melqart The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking en Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). Pg. 564-566
13 Over het Pantheon van Tyrus Auteur(s): George A. Barton Bron: Journal of the American Oriental Society , 1901, Vol. 22 (1901), Pg. 115-117 Uitgegeven door: American Oriental Society Stabiele URL: http://www.jstor.com/stable/592422 Deze inhoud is gedownload van 184.96.236.153 op Fri, 28 Aug 2020 05:40:31 UTC
14 https://www2.uned.es/geo-1-historia-antigua-universal/RELIGION- FENICIA/melqart.htm
15 Herakles The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking And Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). 402-404
16 Melqart The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking And Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). Pg. 564-566
17 Ibid.
18 The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking And Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). MELQART
19 https://www.ancient.eu/Melqart/
20 Melqart The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking And Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). Pg. 564-566
21 Ibid.
22 Herakles The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking And Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). 402-404
23 TWOT Tophet.
24 Ibid.
25 Amar Annus, The God Ninurta in the Mythology and Royal Ideology of Ancient Mesopotamia, Staatsarchief van Assyrië Studies, Deel XIV Helsinki 2002. Pg. 142. 26 Herakles The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking And Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). 402-404
27 Ibid.
28 Heracles The Dictionary Of Deities And Demons In The Bible, Eds. K. Van Der Toorn, Bob Becking And Pieter W. Van Der Horst (Boston, 1999). Pg. 402-404
29 Ibid.
30 F. A. M. Wiggermann, Mesopotamian Protective Spirits The Ritual Texts - Styx & PP Publications Groningen 1992. Pg. 161 Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Bron: Satan’s Mysterious Identity as Enlil (chpt 1A of Corrupting the Image 2) | DouglasHamp.com Satan as Melqart, King of Tyre (chpt 1B of Corrupting the Image 2) | DouglasHamp.com