De bijen en de nieuwe wereldorde

Het raadsel van Simsons bijen

Augustus 2013 | door Gary Stearman

Israël is misschien wel het meest constante voorbeeld van een natie die onder vuur ligt. Omringd door allerlei vijanden werd de kleine natie voortdurend aangevallen, als door boze bijen. In feite gebruikt de bijbel deze beeldspraak op een opmerkelijke manier. De bijen verbeelden Israëls huidige benarde toestand, evenals haar profetische toekomst. Is dit het raadsel van Simsons bijen?
De honingbij is geschapen als een sociaal dier, met zoemende arbeiders, en met een koningin. De eindeloze activiteit in de korf heeft als resultaat: de honing... en meer bijenkasten. Deze korven zijn het perfecte beeld van een klasse-gestructureerd sociaal systeem.
Op een bepaalde manier wordt de werking van de heidense koningshuizen, die worden ondersteund door een krioelende onderklasse van werknemers, perfect weergegeven door de zwoegende bijen in een bijenkorf. Diep in de korf ligt een geheime schat - de gouden honing. Zoals we zullen zien, is de zoetheid het perfecte symbool voor de verborgen schat van 's werelds rijke heersers.
Van tijd tot tijd zwermen de arbeiders uit de kasten en worden krijgers, en steken ze hun tegenstanders.
Letterlijk vanaf de dagen dat het Abrahamitische land werd geschonken tot op heden, hebben de volken van de wereld naar manieren gezocht om te trachten Gods plan voor het land te vernietigen. Abraham streed tegen de vier koningen, die prototypes waren van de wereldregering in de laatste dagen.

Deze vemenging zal, zoals we weten, uiteindelijk worden geleid door de Antichrist. In een schaamteloze vertoning van hoogmoed zal hij zijn hoofdkwartier vestigen in Jeruzalem. Daar, in een herbouwde tempel, zal hij verklaren een God te zijn - Israëls lange gezochte Messias en Koning.
Door de eeuwen heen, zijn de stammen van Israël op wonderbaarlijke wijze bewaard gebleven voor het toekomstige tijdperk van het Koninkrijk. Maar toch, keer op keer, werd het land uit de handen van de rechtmatige erfgenamen gerukt. De Babyloniërs, Perzen, Grieken en Romeinen hebben allen hun beurt afgewacht in dit walgelijke proces. De Arabische stammen lieten het bij hun aanspraak achter in stof en verwoesting. Toen kwam het wonder van de twintigste eeuw met de ongeregelde groepen van kolonisten die terug kwamen naar de moderne staat Israël om zich daar te vestigen.

Maar de strijd is niet voorbij. De volken hebben gestaag hun plan verhoogd om meester van de hele planeet aarde te worden. Diep in het denken van het heidense seculiere systeem, is daar de kwade kennis dat Jeruzalem de sleutel is tot de wereld. Ondanks Gods belofte aan Abraham, Isaak en Jakob, zijn ze van plan om het Beloofde Land als hun eigendom in bezit te nemen. Net als zwermen bijen hebben ze nooit hun kwade werk gestaakt. In de onfeilbare taal van de Bijbel worden hun slechte daden blootgelegd: Het is beter tot de HEERE de toevlucht te nemen dan op de mensen te vertrouwen. Het is beter tot de HEERE de toevlucht te nemen dan op edelen te vertrouwen. Alle heidenvolken hadden mij omringd; in de Naam van de HEERE heb ik ze neergehouwen! Zij hadden mij omringd, ja, zij hadden mij omringd; in de Naam van de HEERE heb ik ze neergehouwen! Zij hadden mij omringd als bijen, zij zijn uitgedoofd als een doornenvuur; in de Naam van de HEERE heb ik ze neergehouwen! (Psalm 118:8-12).

Het hedendaagse probleem van Israël is hun vertrouwen op die 'edelen'. Zij hebben geloofd in de mislukte akkoorden van Madrid, Oslo, Wye River, Sharm el-Sheikh, het Camp David vredesproces onder leiding van een Amerikaanse president en een alliantie van Westerse naties, met de hulp van tijdelijke aard die ze ontvingen.
In het proces staan ze nu op de rand van een ramp. Nu, zelfs de meest liberale Israëli beseft dat ze zijn gebruikt in de westerse poging om de regio te stabiliseren voor eigen doeleinden. De Arabische wereld straalt al bij het vooruitzicht van de eindelijke overwinning op Israël.
De nijvere bijen van de Nieuwe Wereld Orde zijn hard aan het werk in de opbouw van hun bureaucratie. Deze korf is het perfecte beeld van het wereldwijde socialisme, met zijn werknemers, zoemen, beheersen van de oligarchie en het koninklijke leiderschap.

Waarom Bijen?

Het gezoem van de wereldwijde korf is gebaseerd op een oud en meeslepend verhaal. Het gaat helemaal terug naar het begin van het menselijk bestuur en de opeenvolgende en fanatieke passie om de wereld te regeren. Beide, haar fundamentele overtuigingen én haar huidige praktijken zijn doordrenkt met de donkerste en meest kwaadaardige afgoderij.
Als we kijken naar het verre verleden, zullen we het verbazingwekkende verborgen verhaal van de bijen ontdekken, met haar verborgen betekenissen en metaforische implicaties.
Voor het eerst werd het genoemd in de schriften, toen het beeld van de bijen werd gebruikt om de Amorieten te beschrijven. Tijdens de woestijnreis durfde Israël oorlog te voeren tegen het bergachtige gebied van de Amorieten. Maar omdat ze gezondigd hadden, was de Heer niet met hen. Mozes drong er bij de leiders op aan om niet ten strijde te trekken. Maar ze deden het wel, en werden geheel verslagen. Het trieste resultaat wordt weergegeven in Deuteronomium 1:44-46: De Amorieten, die in dat bergland woonden, rukten toen uit, u tegemoet. Zij achtervolgden u, zoals bijen dat doen; en zij verpletterden u in Seïr, tot Horma toe. Toen u daarna terugkeerde en huilde voor het aangezicht van de HEERE, luisterde de HEERE niet naar uw stem en hoorde Hij u niet aan. U bleef vele dagen in Kades, zolang als u er bleef.

Hier worden de Amorieten vergeleken met een zwerm bijen die uit hun bergachtige korf komen om de ongelukkige Israëlieten te overmeesteren. Hun land, samen met Edom en Moab in het zuiden, vormde het bolwerk van de oude vijanden van Israël. Zoals we zullen zien, zijn deze vijanden er gebleven door de eeuwen heen, uiteindelijk uitmondend tot een wereldmacht in de laatste dagen.
De echte bloedlijn van deze vijanden is de basis van het antichristelijke systeem!
Bovendien is de voortdurende oppositie tegen het verbond tussen de Heer en Zijn uitverkoren volk gedocumenteerd door de hele Bijbel heen.
We zien de ontwikkeling van de vijand op vele manieren. In de tijd voor Christus waren het de Seleuciden; tijdens Zijn aardse bediening, waren het de Idumeans (Edomitische) Herodianen. Ten slotte is deze kwade bloedlijn samengevoegd in de koninklijke huizen van Rome en uit het zicht geraakt in de heersende dynastieën van Europa.
De bijen van deze wereldorde zijn een raadsel. Zoals elk raadsel, ze smeken om een antwoord. Gelukkig (en meestal) heeft de Bijbel dat antwoord.

Simsons raadsel

Vandaag wordt Israël omringd door gezworen vijanden, en zoals reeds gezegd, bezitten ze wat genoemd wordt: "Het Simson Complex". In eenvoudige termen is dit een wijze van denken die teruggaat naar de dagen dat de Filistijnen Israël bedreigden, en de Heer Simson gebruikte - zelfs in zijn blindheid - om de pijlers van hun tempel om te duwen. Zijn val vernietigde ook het Filistijnse leiderschap, en Simson zelf.
Daarom wordt gezegd dat als de moderne Filistijnse staat op het punt komt Israël te vernietigen, het kleine land de vijand totaal zal vernietigen... en met zich meenemen. Nu, de vraag is, wie was Simson, en wat heeft zijn verhaal te maken met het moderne Israël?
Om te beginnen gaat zijn geboorte gepaard met wonderbaarlijke gebeurtenissen. Deze zoon van Manoah van de stam Dan werd aangekondigd door een engel van de Heer, met instructies voor Simson's moeder, dat hij een Nazireeër zou zijn, zijn hele leven lang, - gewijd aan het dienen van de Heer om zijn volk bevrijden.
Manoah heeft gebeden en de engel gesmeekt om weer te verschijnen met instructies over hoe hij zou worden grootgebracht. De engel verscheen en vertelde Manoah een brandoffer te ontsteken - niet voor zichzelf - maar voor de Heer. Manoah gehoorzaamde en de engel verdween in de vlammen van het offer.
Hierna baarde de vrouw van Manoah een zoon. Ze noemde hem Simson. In het Hebreeuws is zijn naam shimshon, wat betekent "van of met betrekking tot de Zon". Hij was een licht voor zijn volk, dat volgens de Schrift veertig jaar in duisternis was. Zijn naam draagt een opvallende gelijkenis met de naam die wordt gebruikt om de centrale lamp van de Joodse Menorah aan te wijzen: de shamash.

Deze naam betekent "dienaar lamp". Dezelfde Hebreeuwse spelling, met een verschillende uitspraak, geeft het woord shemesh, en de naam voor de zon.
Dus, het bereik in de betekenissen van die naam Simson omvat en combineert het tot een licht dat zou schijnen voor zijn volk, en een dienaar die de mensen terug zou brengen naar de Heer.
Ondanks zijn Nazireeër-geboorte, groeide Simson op tot een arrogante en rebelse jongeman. Tot afgrijzen van zijn ouders werd hij romantisch aangetrokken tot een Filistijnse vrouw. (In feite slaagden ze er niet in om te begrijpen dat de Heer deze situatie gebruikte op een manier die zou kunnen leiden tot een Israëlische overwinning op de Filistijnen.)
Op een dag ging hij op weg om haar te bezoeken, en viel een jonge leeuw Simson aan. Met behulp van zijn goddelijk kracht scheurde hij de leeuw uit elkaar met zijn blote handen.
Enige tijd later maakte hij opnieuw de tocht. Op weg naar huis stopte hij om het karkas van de leeuw te zien, en ontdekte dat het door een zwerm bijen in bezit was genomen, die het gevuld hadden met honing. In strijd met de geloften van zijn Nazareërschap pakte hij de honing uit het karkas en at het op. Een onrein dier aanraken en daardoor onrein voedsel te verkrijgen was een openlijke schending van zijn geloften.

Later ging zijn vader naar de Filistijnse stad om de hand van de jonge vrouw veilig te stellen in een huwelijk met zijn zoon. De overeenkomst werd afgesloten en een groot feest werd gepland.
Bij de zevendaagse bruiloftsfeest gaf in overeenstemming met de gewoonte van de Filistijnen, Simson een raadsel op: En Simson zei tegen hen: Laat mij u toch een raadsel opgeven. Als u mij dat binnen de zeven dagen van deze bruiloft goed kunt uitleggen en kunt ontdekken wat het betekent, zal ik u dertig stel onderkleren geven, en dertig stel bovenkleren. Maar als u het mij niet kunt uitleggen, dan moet u míj dertig stel onderkleren en dertig stel bovenkleren geven. Daarop zeiden zij tegen hem: Geef uw raadsel op en laat het ons horen. Hij zei tegen hen: Eten kwam uit de eter, en zoetigheid kwam uit de sterke. En drie dagen lang konden zij het raadsel niet uitleggen. (Richteren 14:12-14)

De Filistijnen, die bekend staan als de "zeemensen", kwamen over de Middellandse Zee. Velen hebben uitgelegd dat zij in feite Grieken waren, die naar Israël zeilden en versterkte steden stichten aan de kust. Het idee van tegenstanders uit te dagen met raadsels is heel bekend in de oude Griekse cultuur.
In deze zaak losten de Filistijnen het raadsel maar niet op en nadat Simsons nieuwe vrouw de toevlucht had genomen tot het continue tranen vergieten, kreeg ze het antwoord van hem en in het geheim gaf ze het antwoord door achter Simsons rug.
De Filistijnse vrouw van Simson heeft hem vervolgens spoedig verlaten. Tenslotte werd ze vermoord door haar eigen volk. Vanaf dat moment kwam hij voortdurend in rechtstreekse botsingen met de Filistijnen. Het belangrijkste van zijn leven is, dat de "Geest van de Heer" hem voortdurend verplaatste. Van het begin tot het eind waren zijn publieke acties voorbestemd.
Het raadsel van de bijen dat Simson voorlegde aan deze "zeemensen", schilderde een beeld van een grotere strijd, een die zich zou afspelen door de eeuwen heen. Het leidt in feite tot de strijd in de laatste dagen tussen Israël en de volken, zelfs met de Antichrist, zelf.

De leeuw en de bijen

In zijn baanbrekende werk "The Two Babylons" heeft Alexander Hislop de talloze manieren gedetailleerd, waarop de oude heidense goden in de gemeenschappelijke religieuze praktijk van Israël en de Kerk kropen. Over het onderwerp maakte hij een statement van enorm belang. Hij schrijft over een oude heidense god genoemd 'de verlichter', waarvan hij zegt: "In deze afbeelding werd Nimrod aanbeden als zijnde de definitie van de Zonnegod, waarin hij niet alleen werd beschouwd als de verlichting van de materiële wereld, maar ook als de verlichter van de zielen van de mensen, want hij werd erkend als de openbaring van 'goedheid en waarheid.'
"Het is duidelijk, uit het Oude Testament niet minder dan uit het Nieuwe, dat de goede en persoonlijke naam van onze Heer Jezus Christus als 'het Woord van God', is als de openbaring van het hart en de raad van de Godheid."
Hislop wijst op Nimrod (de "machtige jager voor de Heer" van Genesis 10:9), als de grondlegger van de valse religie na de zondvloed. De traditie noemt hen als de krachtige figuur die de naties in heidense afgoderij leidde.
Hislop gaat verder: "Door de Zonnegod te identificeren als de Grote Onthuller van de Godheid, onder de naam van Mithra, werd hij tentoongesteld in de beeldhouwkunst als een leeuw, en die leeuw had een bij tussen zijn lippen. De bijen tussen de lippen van de Zonnegod was bedoeld om hem aan te wijzen als "het Woord" voor 'dabar', ook een "Woord", en de positie van die bijen in de mond laat er geen twijfel over bestaan dat het idee is bedoeld om zo te worden overgebracht.

Het was bedoeld om het geloof over te brengen dat Mithra (die, zo zegt Plutarchus, werd aanbeden als Mesites, "The Mediator"), in zijn karakter als Ouranos, "De Verlichter", niemand minder was dan die heerlijke Ene van wie de evangelist Johannes zegt: In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. (Johannes 1:1)
Hij voegt eraan toe: "Voordat de Heiland kwam, spraken de oude Joden vaak over de Messias, of de Zoon van God, onder de naam Dabar, of het "Woord".
Hier hebben we een geweldige inzicht in de historische werking van de heidense geest. Onder satans invloed, werd het Woord geassocieerd met de zon, en werd het vertegenwoordigd in de figuur van een leeuw met een bij in de mond. Is het niet opmerkelijk dat Simson, wiens naam betrekking heeft op de Zon, een raadsel opgaf voor de binnendringende Filistijnse heidenen bij het oproepen van de symbolen van het heidense verleden?
Het Hebreeuwse woord 'dabar' geeft aan zowel het "Woord" als de "Bij". Zoals we zullen zien, is de honing in het karkas van de leeuw het occulte symbool voor oude, verborgen esoterische wijsheid. De bijenzwerm in het lichaam van de leeuw is het symbool van een geheime orde, waarvan het doel het is om het volk van Israël omver te werpen. Hun symbool is de leeuw!

Een regering en een religie

Uit Hislops studies blijkt dat Mithra in feite slechts een façade was van de oude Babylonische Tammuz. Hij werd "Adon" of "Adonis" genoemd door zijn aanbidders. Deze voorwaarden zijn Semitische woorden voor 'Heer' - degene die in staat is om de ene ware God te bereiken. Vergeet niet dat het belangrijkste kenmerk van Mithra was het bemiddelen tussen God en de mens. In feite moest deze rol worden vervuld door Jezus, in feite de voorgebrachte Zoon van de Vader.
Net zoals Mithra kwam vanuit Tammuz het concept van Diana, voortgekomen uit de oude Babylonische Semiramis. Zij was ook een uiting van de Kanaänitische Astarte, elders bekend als Ishtar.
Zij was een prototypische vruchtbaarheidsgodin, die in de tijd van Christus gestileerd werd in goud en zilver, en werd gekocht door de duizenden, en getoond met haar toren-vormige hoofdtooi.
Niet alleen moest ze de vruchtbaarheid brengen, wiens toren-vormige kroon de bescherming symboliseerde die het zogenaamd bracht aan haar aanbidders.
Hislop schrijft dat "Diana, vaak vertegenwoordigd in de populaire mythes als de jaagster, in werkelijkheid de grote moeder was van de goden." Het is ook opmerkelijk dat zij de zuster van Apollo is, de zonnegod die slechts een andere weergave is van Tammuz/Mithra. In het oude Efeze werd een standbeeld opgericht van de "torengodin" in een enorm en prachtig tempelcomplex dat werd beschouwd als een van de zeven wonderen van de antieke wereld.

Tijdens de dagen van de apostelen gaf Efeze een munt uit, die nu genoemd wordt de "tetradrachma van Efeze". Op de achterzijde een hert en palmboom, symbolen van vruchtbaarheid. Op de voorzijde de honingbij, symbool van Diana zelf.
Haar standbeeld en de munten waren symbolen van de oude fusie tussen de overheid en de heidense religie. Toen Paulus wonderen deed in Efeze, kwam de Heilige Geest van God rechtstreeks in confrontatie met het heidense systeem dat werd vereerd in het hele Romeinse Rijk: "Want iemand van wie de naam Demetrius was, een zilversmid, die zilveren tempeltjes van Artemis maakte, verschafte aan zijn vakgenoten een niet gering inkomen. Hij riep hen bijeen met de arbeiders die zulke dingen maakten, en zei: Mannen, u weet dat wij aan deze bezigheid onze welvaart ontlenen. En u ziet en hoort dat deze Paulus een grote menigte niet alleen in Efeze, maar in bijna heel Asia overtuigd en afkerig gemaakt heeft van de goden, door te zeggen dat goden die met handen gemaakt worden geen goden zijn. En wij lopen niet alleen het gevaar dat ons beroep een slechte naam krijgt, maar ook dat de tempel van de grote godin Artemis als niets beschouwd zal worden, en dat ook de grootheid dreigt te verdwijnen van haar aan wie heel Asia en de wereld eer bewijst." (Handelingen 19:24-27

In Efeze begon men te beseffen dat hun geloof tot het uiterste werd bedreigd. Het is opmerkelijk dat jaren later dit de locatie werd van de gemeente onder leiding van de apostel Johannes. Deze confrontatie tussen de vertegenwoordigers van God en de afgodische priesters hadden weergalmende repercussies.
Een oud systeem werd uitgedaagd. Net onder de oppervlakte van deze gebeurtenissen stond God op het punt om een van de grootste van alle heidense heiligdommen omver te werpen. Kortom, Diana was een manifestatie van de hoergodin die op een dag de geest zal zijn van de globale overheid - met de heerschappij over het commerciële en religieuze Babylon. Volledig ontwikkeld in het Nieuwe Testament als "MYSTERIE VAN HET GROTE BABYLON, DE MOEDER DER HOERERIJEN" (Openbaring 17:5), ze is perfect weergegeven in het Oude Testament door Izebel, de vrouw van koning Achab:
"En Achab, de zoon van Omri, werd koning over Israël in het achtendertigste jaar van Asa, de koning van Juda. Achab, de zoon van Omri, regeerde over Israël, in Samaria, tweeëntwintig jaar. Achab, de zoon van Omri, deed wat slecht was in de ogen van de HEERE, meer dan allen die er vóór hem geweest waren. En het gebeurde dat hij ook nog Izebel tot vrouw nam, de dochter van Ethbaäl, de koning van de Sidoniërs, en dat hij de Baäl ging dienen en zich daarvoor neerboog." (1 Koningen 16:29-31)

Hier is, zoals we herhaaldelijk hebben opgemerkt, een opmerkelijk historisch feit dat het commerciële en religieuze Babylon verbindt. Achab en Izebel zijn getrouwd, ook in het koppelen van de Israëlitische en Fenicische dynastieën. Zij was een priesteres van Baal en Ishtar.
Haar vader, de Sidonische koning Ethbaäl, was een kleinzoon van niemand minder dan de grote Hiram, de koning van Tyrus. In Josephus' verhandeling "Against Apion" is Ethbaal genoemd als een 'priester van Astarte' of Ishtar. Hij kwam aan de macht door de moord op zijn voorganger, de laatste van de lijn Hiram. Dit is slechts een klein voorbeeld van de corruptie die in Israël door deze boze vrouw is ingevoerd.
Josephus schrijft het volgende verslag van Achab schandelijke gedrag: "...Hij nam ook tot vrouw, de dochter van Ethbaäl, koning van de Tyriërs en Sidoniers, wiens naam was Izebel, van wie hij leerde om haar goden te vereren." Deze vrouw was actief en sterk, en viel in een zo grote mate van onzuiverheid en boosheid, dat zij een tempel bouwde voor de god van de Tyriërs, die ze aanriepen [Baal], en plantte een bos van allerlei bomen; ook benoemde ze priesters en valse profeten van deze god.
"De koning had ook veel met hem te doen, en overtrof zo in waanzin en goddeloosheid allen [de koningen] die hem voorgingen." Zo was de rijkdom en politieke macht van de Fenicische kooplieden verbonden aan het koninklijk huis van Israël, met de corruptie van valse aanbidding. Izebel bracht de verering van de Babylonische Baal en Ishtar in het vitale centrum van het nationale Israël.
Zij is het model van de hoer rijdend op het beest. In de laatste dagen rijst ze op naar de volken van de aarde om hen te verderven. In de vroege jaren van de christelijke kerk, leek het systeem met de aanbidding van de godin te verdwijnen. Eigenlijk is het in de kerk binnengeslopen en werd verweven in de leiding van het Heilige Roomse Rijk van de Middeleeuwen.

De slapende bijen

We moeten niet vergeten dat de geschiedenis van de vruchtbaarheidsgodin een periode overspant van ongeveer 2300 jaar, vanaf de zondvloed van Noach tot de tijd van Christus. Beginnend met Nimrod en de Toren van Babel bloeide de aanbidding van de godin op in de hele beschaafde wereld.
Semiramis werd Ishtar, Astarte, de Egyptische Isis en Diana, over wie de Bijbel veel te zeggen heeft. Als de godin van de vestingwerken droeg zij haar toren-kroon.
Haar symbool, de honingbij, heeft haar eigenlijk afgeschilderd als de koningin van de korf zelf, als een miniatuur vestingstad. De bijen van Diana werden gekenmerkt op munten, beeldhouwkunst en aanbidding, als degenen die haar in hoge eerbied hebben gehouden en verslaafd waren aan haar valse religieuze systeem.
Toen de nieuwe verering van Christus door de heidense wereld ging, ging de korf ondergronds. Maar zoals een echte bijenkorf in de winter, gingen de bijen niet dood. Eerder gingen zij in een lange winterslaap. De bijen liggen te slapen terwijl ze geduldig wachten op de dag dat ze weer zullen opstijgen voor een periode van volledige, actieve kracht.

De mythe van het Heilig Bloed

In 1983 waren drie mannen de auteur van het beruchte boek genaamd "Heilig Bloed, Heilige Graal". Het heeft het vreemde geloof opgespoord en gedocumenteerd van een genetische lijn van Europese heersers die zogenaamd het bloed van de bijbelse Maria Magdalena in hun aderen dragen.
In een hoogste denkbare godslastering geloven ze zelfs dat hun nakomelingen van Jezus Christus afkwamen! Zij leren dat Hij niet echt is gestorven aan het kruis - dat Hij alleen is flauwgevallen - en later herleefde.
Vervolgens, in de voortzetting van hun grove fictie, trouwde Hij met Maria Magdalena en kreeg kinderen. Volgens de graallegende, is de "heilige" familie gemigreerd naar Frankrijk, waar ze een dynastie stichtten, die is terug te voeren is op de Frankische Koning Merovee. Zijn verhaal stuurt ons terug naar de godin van aanbidding in de apostolische dagen, want Merovee was een aanbidder van de vruchtbaarheidsgodin Diana.
In een lange en omslachtige genealogie, die een duivelse keten van Europese koningshuizen traceert, wordt van de Merovee-dynastie eigenlijk gedacht dat ze mystieke kracht bezitten. Het volledige verhaal wordt zorgvuldig gedocumenteerd in het boek van JR Church's, Beschermers van de Graal.

Voor de toepassing van dit artikel volstaat het om te zeggen dat Merovee en zijn nakomelingen beoefenaars waren van de zwarte kunst en aanbidders van heidense afgoden.
Merovee, koning van de Franken, was een heidense aanbidder. Tegelijkertijd hadden ze de perverse doctrine dat ze uit de heilige bloedlijn voort kwamen via Maria Magdalena. Toen Merovee's zoon, Childeric I, werd begraven op de prille leeftijd van 24, in het jaar 481, en Clovis aan de macht kwam, nam deze formeel in 496 het christendom aan als de officiële religie. In die tijd was het heidense geloof van de Frankische doctrine verweven met de officiële leer van de Roomse Kerk, haar politiek en ingewikkelde manieren.
Ze bleven echter hun geheime leer onderhouden. Zij bleven eerbetoon geven aan Diana, de "bijenkoningin". Door de eeuwen heen heeft de Merovee-dynastie (genaamd de Merovingers) hun geloof verborgen gehouden dat op een dag, een van hun nakomelingen zou oprijzen om de wereld te leiden en te verenigen in een zalig koninkrijk.
In 1653, ruim elf honderd jaar na Childeric's begrafenis, werd zijn graf geopend. Naar verluidt bevatte het graf, behalve andere occulte voorwerpen, 300 massief gouden replica's van honingbijen. Zijn graf was een virtuele bijenkorf!

In 1804 heeft Napoleon Bonaparte besloten tot een ritueel dat de oude Merovingische intriges tot koplopers maakte in de Europese politiek na de Franse Revolutie.
Volgens Michael Bradley was in zijn boek Holy Grail Across the Atlantic in 1796 Napoleon een van de drie revolutionaire 'Bestuurders' aan het hoofd van de overheid. Een andere 'bestuurder' was Abbe Sieyes, die kennis had van een bepaald genealogisch onderzoek, uitgevoerd door een Abbe Pichon. Pichon had toegang tot de koninklijke archieven en was gevangen genomen door de revolutionaire regering, waar enkele belangrijke genealogieën verstopt waren, en hij ontdekte dat een directe afstamming van Dagobert II (een zevende-eeuwse afstammeling van Merovee) tot dan gehandhaafd was geweest... Abbe Sieyes drong er bij Napoleon op aan om Josephine Beauharnais te trouwen, omdat ze een Merovingische afstammeling was, en haar twee kinderen uit een vorig huwelijk te adopteren, die ook van deze van deze koninklijke lijn waren. "[Pp 305, 306]

Bradley schrijft ook: "Er kan geen twijfel over bestaan dat Napoleon zichzelf beschouwde een restaurateur te zijn van de legitieme Merovingische afkomst, als het niet was door een zeker geheim van zijn eigen geboorte, dat verloren was gegaan voor de historici, dan wel uit hoofde van zijn huwelijk met Josephine en de adpotie van haar twee kinderen als zijn erfgenamen... Bij zijn kroning tot keizer in 1804 versierde hij zijn keizerlijke gewaad met de gouden bijen die waren ontdekt in het graf van Childeric I '[p. 310]
Bradley maakte een fascinerende waarneming: "Het besluit van Napoleon om zijn kroningsmantel te versieren met Childeric's gouden bijen was van passende betekenis. Bijen zijn bestuivers en kruisbestuivers. Ze verspreiden vruchtbaarheid om tot wasdom te komen. Napoleon, met al de nodige brutaliteit van zijn methoden, heeft dezelfde functie uitgevoerd in Europa en Amerika. Nieuwe soorten van samenlevingen werden gezaaid en kwamen tot volwassenheid. '[P. 314]
De bezige bijen van de godin Diana waren aan het werk in de oude dynastie. Ook moet worden bedacht dat haar broer, de god Apollo, zijn naam gaf aan de nieuwe heerser. De naam van Napoleon wordt letterlijk vertaald in "de nieuwe Apollo".
Bradley haalt ook verwijzingen aan naar de oude "Sarmoung Society". Dit is het oude Perzische woord voor "bij". Het is al heel lang een symbool van de "honing" in de traditionele esoterische wijsheid, afgezonderd en bewaard voor toekomstige generaties. De collectie van legendes heet "The Bees" en verwijst naar een 'mysterieuze kracht die is overgebracht uit de tijd van Zoroaster en openbaar gemaakt in de tijd van Christus."
Deze maatschappij heeft fundamenten die traceerbaar zijn tot twee millennia voor Christus, en waarvan wordt gezegd dat ze de sleutels moeten zijn voor de oude mysteriën. Bradley concludeert: "De Bijen van Childeric-mensen zijn zij die geboren worden in een relatie met wat we nu noemen 'Heilig Bloed' of die geacht worden geschikt te zijn en te worden ingewijd in de aard van een groot menselijk geheim en om dat te beoordelen en het te kunnen accepteren en bewaken. "[P. 315]

De duistere ridders

In 800 n.Cr. kroonde paus Leo III Karel (Karel de Grote), waardoor hij de titel kreeg: "Keizer van het Heilige Roomse Rijk". Zijn gevechten hebben zijn territorium sterk vergroot, wat het grootste deel van Frankrijk, Duitsland en Noord-Italië omvatten. Zijn Karolingische dynastie gaf aanleiding tot een reeks van legendes welke de romances van het middeleeuwse en renaissance Europa zijn. De liedjes en gedichten van zijn ridders zijn beladen met code woorden en esoterische taal van de "heilige bloedlijn". Hij en de latere koningen van Frankrijk begonnen de honingbij te gebruiken als een koninklijk embleem.
Manly P. Hall schrijft in De Geheime Leer van alle tijden: "De honingbij werd gebruikt als een symbool van de royalty's door de onsterfelijke Karel, en dat is waarschijnlijk de Franse Lelie, wat slechts eerder een conventionele bijenlegende is en geen bloem. Er is een oude Griekse legende die zegt dat er negen Muzen bestaan af en toe, die de vorm van bijen hebben aangenomen."
De Muzen zijn natuurlijk direct verbonden met de verering van de godin Diana. Dit zijn de geesten die opkomen in de geest van heidense tovenaars en mystici. Ze geven naar verluidt wijsheid en ideologie, die macht geeft aan de beoefenaar van esoterische meditatie.
Hoewel het niet onze bedoeling is hierop in detail in te gaan, er moet aan worden herinnerd dat de legendes van de Tempeliers en hun geheime orde midden in het hart van het mysterie van de bijen ligt. Tegen het einde van de elfde eeuw hadden de christelijke kruisvaarders de Saracenen verslagen in het Heilige Land. In het jaar 1099, werd Godfried de Bouillon het zogenaamde "Koninkrijk van Jeruzalem" aangeboden door een geheimzinnig verband tussen kerk en politieke leiders in Europa. In 1118 richtte Hughes de Payen de "Orde van de Tempel" op. Binnen korte tijd waren de Tempeliers de dominante macht in Europa. Ze waren onafhankelijk van alle seculiere controle, zelfs van de controle van de Roomse kerk. Hun gelederen groeiden tot ze de regerende zakenbank van Europa geworden waren. Hun magazijnen en banken waren overal. Hun rijkdom was ongelooflijk. Het is heel belangrijk dat zij ook de trots waren als bouwmeesters in steen. Met gebruikmaking van de mysterieuze kennis dat de wondere kathedralen en kastelen van Europa voortbracht.

Vanwege hun macht, waren ze diep gevreesd door de kerk. Op verzoek van de kerk gaf Koning Phillipe van Frankrijk orders voor gelijktijdige invallen op al hun hoofdkwartieren. Dit was de beruchte vrijdag de 13e in 1307 met een aanval die de orde heeft ontbonden.
Maar ze werden verwelkomd op veel plaatsen. In Schotland, Duitsland, Scandinavië en de uithoeken van Europa gingen de Tempeliers ondergronds.
Deze "ridder-dichters" weefden samen een lichaam van literatuur, liturgie en zang rond de legendes van Parsifal, het hof van koning Arthur en de Heilige Graal. Samen vierden ze de mystieke kracht die op een dag opnieuw zal opduiken om de wereld te verenigen in een utopische regering. Napoleon en Hitler zijn slechts de laatste in een lange lijn van mystici die probeerden om dit doel te realiseren.

De God van Vestingen

Er zijn vele andere referenties die Diana's bijen met elkaar verbinden in de geheime genootschappen. Maar ongeacht waar ze worden gevonden, ieder van hen heeft een gemeenschappelijk geloof: ze zijn ervan overtuigd dat een kleine, elite groep vanuit hun patricische plutocratie op een dag de aanleiding zal zijn om de wereld te regeren.
Een groot deel van de Bijbel is gewijd aan onderwijs over deze groep en hun uiteindelijke leider, de Antichrist, speciaal aan het aan de macht komen:
"Daarna keek ik toe in de nachtvisioenen, en zie, het vierde dier was schrikwekkend, gruwelijk, en uitzonderlijk sterk. Het had grote ijzeren tanden. Het at en verbrijzelde, en de rest vertrapte het met zijn poten. Het verschilde van al de dieren die ervóór geweest waren. En het had tien horens. Terwijl ik op de horens bleef letten, zie, een andere, kleine, horen rees daartussen op. Drie van de eerdere horens werden voor hem uitgerukt. En zie, in die horen waren ogen als mensenogen en een mond vol grootspraak." (Daniël 7:7,8).

Dit vierde beest beeldt het hele wereldrijk uit. De tien hoorns zijn de heersende oligarchie van Diana's bijen. Een daarvan stijgt op in de positie van werelddictator. Zijn esoterische wijsheid zal zonder twijfel formidabel zijn. Het zal worden begeleid door de kracht die zo vereerd is door de oude aanbidders van de godin.
In feite refereert Daniel aan haar:
"En hij zal niet letten op de goden van zijn vaderen, en ook niet op het verlangen van de vrouwen. Hij zal op geen enkele god letten, maar zichzelf boven alles groot maken. En hij zal de god van de vestingen in zijn standplaats eren.
Hij zal namelijk de god die zijn vaderen niet gekend hebben, eren met goud, met zilver, met edelgesteente en met kostbaarheden." (Daniël 11:37, 38).
Wanneer de Antichrist komt tot zijn tijd van macht, zal hij hulde brengen aan een god "van krachten". Deze god (met een kleine letter "g"), verwijst naar een valse god, met een vreemde macht. Het Hebreeuwse woord is maozim, wat meestal wordt vertaald met "vestingen".
Het is niet het uitrekken van de interpretatie van de Schrift door te zeggen dat deze valse god van de vestingen niemand minder is dan de torengodin, Diana. Haar traditionele hoofdtooi is in feite een toren of burcht. Haar symbool, de honingbij, is het model van een fortbouwer. De bijenkorf is een samenleving als een fort, met bewaakte muren die iedereen waarschuwt die weg gaat uit haar innerlijk heiligdom om de zoete geheimen terug te vinden die er verborgen zijn.

Simsons raadsel, een tijdelijk gebeuren

Wat doen deze bezige bijen vandaag? Ze zijn hard aan het werk met het opzetten van een koninkrijk, met haar hoofdkantoor in Jeruzalem. Duidelijke tekenen daartoe zijn te zien in de actualiteit, zoals het voortdurende Arabisch-Israëlische "vredesproces", en de huidige westerse inspanningen om de Heilige Stad te internationaliseren.
Transnationale groepen van de moderne handelaar-bankieren werken om de lijnen van de macht uit te zetten die nodig zijn voor de Nieuwe Wereldorde - zo vaak genoemd door president George Bush in het begin van 1990 - welke term nu heel bekend is.
Er is een koninkrijk beloofd in de profetie.
Het is het Koninkrijk dat zal worden afgekondigd door de Heer Zelf. Hij is de Leeuw van de stam van Juda. De bijen proberen nu om hun nest te bouwen binnen wat zij zien als het dode lichaam van de leeuw.
Dit brengt ons terug naar Simsons ontmoeting met de woedende leeuw. Simson, een Daniet, was voorbestemd om een bevrijdende kracht van de Heer te zijn voor een volk in oorlog met de Filistijnen. Maar net als de stam Dan zelf, koos Simson voor lust, genot en vervreemding van zijn eigen lot. Toch gebruikte de Heer hem om het Filistijnse leiderschap, evenals hun heidense tempel omver te werpen.

Maar op die noodlottige dag waarop de Heer een leeuw op zijn pad bracht, werd Simson genoodzaakt om de toekomst te behandelen in een raadsel. Toen hij de honing uit het karkas haalde, belasterde hij zijn Nazireeër roeping. Hij at van de honingraat en nam zelfs wat mee naar huis naar zijn ouders. Maar bewust heeft hij vermeden hen te vertellen wat hij had gedaan. Hij wist van zijn eigen zonde, maar bleef er in. Hij maakte in feite deel uit van de symbolische verborgen kennis over de bijen, die zich het lichaam van de leeuw had toegeëigend als hun korf. Dit valse fort van de leeuw leek veilig, totdat Simson langs kwam en het vernietigde. Daarna nam hij hun wijsheid en verslond het.

Vandaag de dag bouwen de honingbijen van Diana in het karkas van de leeuw... Juda. Zij zien het als dood. Het zal niet zo blijven. Ze gebruiken haar kader voor hun eigen koninkrijk. Ze willen haar hoofdstad voor zichzelf.
De Leeuw van de stam van Juda is echter niet dood. Zoals we weten uit Openbaring 5:5: "...de Leeuw Die uit de stam van Juda is, de Wortel van David, heeft overwonnen om de boekrol te openen en zijn zeven zegels te verbreken."
De Leeuw, waarvan de bijen van Diana dachten Hij was overleden - na het verwekken van de kinderen bij Maria Magdalena - die zal op een dag terugkeren naar deze pretendenten van Zijn troon om hen te oordelen. Hun nest, met de honing van hun valse wijsheid, zal worden getrokken uit het karkas van een oude dode leeuw. Maar Hij is niet echt dood. Binnenkort zal de levende Leeuw voorgoed worden gekroond.

Dit is een artikel overgenomen uit Prophecy in the News van september. Een Engelstalig tijdschrift met een on-line uitgave waarop men zich kan abonneren.