De “Palestijnen”

De meeste bekeerde christenen en religieuze Joden zijn geïnteresseerd in Israë. Waarom deze interesse in Israël? Wel dat is waar de Bijbel over spreekt. Dat is het waar God op is gericht. Terwijl het Nieuwe Testament steden en kerken in Griekenland en Turkije en Rome noemt, het Oude Testament is vrijwel beperkt tot wat we nu Israë noemen. Dit land en de omringende Midden-Oosten is de focus van veel nieuwsberichten en commentaar nu reeds voor lange tijd. Maar er bevinden zich ook twee zogenaamde Palestijnse regeringen op Israëlisch grondgebied: Een op de Gazastrook, de andere op de zogenaamde Westelijke Jordaanoever, Samaria en Judea. Waarom is dit gebeurd?

In 1948 werd na bijna 2000 jaar de Joodse staat hersteld. Sinds die tijd en zelfs daarvoor, keerden joden uit de hele wereld terug naar Israël. Sinds 1948 hebben we diverse Arabische oorlogen gezien tegen Israël met wonderbaarlijke gevolgen voor die legers die proberen Israël uit te roeien. Waarom wonnen de zo sterk in de minderheid zijnde Joden deze oorlogen zo wonderbaarlijk?

De laatste jaren zien we een mensen die zichzelf Palestijnen noemen rellen uitvoeren en aanvallen plegen tegen Israël, bijna continu. Waar komen deze ‘Palestijnen’ vandaan? Wat is hun doel? Wat zegt de Bijbel over hen en hun toekomst?

Vandaag zullen we proberen om deze en andere vragen over de mensen die de wereld Palestijnen noemt, te beantwoorden.

We besteden veel tijd aan het boek Ezechiël. Dit profetische boek werd geschreven in een Joodse ballingschap in Babylon zo’n 125 jaar nadat het huis van Israël, de tien noordelijke stammen, werden gevangen genomen door de Assyriërs. Het is geschreven in betrekking tot de eindtijd van Israël.

Laten we beginnen met Ezechiël 36:1 (NBG) “En gij, mensenkind, profeteer tot de bergen van Israël, en zeg: O bergen van Israël, hoort het woord van de HEER!”

Wat zijn de bergen van Israël? Sommigen denken dat ze de regering van Israël vertegenwoordigen. Maar de meeste zijn het erover eens dat ze de bergen zijn door het hart van Israël van noord naar zuid. In die bergen liggen Jeruzalem en Bethel en Ai en Shilo en Sichem en Bethanië en Hebron. Daar waar Abraham en Sarah en Isaak en Rebekka en Lea en Jakob en Joshua en Jozef en David, zijn begraven. Daar waar Jezus stierf.

Ze vormen ook het grootste deel van wat wordt genoemd de Westelijke Jordaanoever. Wanneer men hoort de term “The West Bank” dan is wat je echt moet horen “de bergen van Israël”, omdat ze beide bijna identiek dat land beschrijven. De bergen van Israël zijn Bijbels beschreven als Samaria en Judea. Ze strekken zich uit de vlakte van Jizreël, net ten noorden van Nablus of Sichem, tot aan het zuiden ongeveer 150 mijl, ongeveer het zuidelijke einde van de Dode Zee.

Waarom heet deze regio de Westelijke Jordaanoever? De naam Westelijke Jordaanoever is gegeven aan de regio door de wereld media nadat Jordanië het veroverde in de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog in 1948. West Bank betekent simpelweg dat gebied dat ten westen van de Jordaan ligt. Maakt het wat uit dat Jordanië haar vordering heeft afgestaan op het gebied na de oorlog van 1967? Blijkbaar niet. De media en de Arabieren denken nog steeds dat het een meer bruikbare naam is dan de Bijbelse namen van Samaria en Judea, die een oud Israëlisch eigendom erkennen zou betekenen van die bijbelse naam. Heb je jezelf ooit afgevraagd wie de media en de Israël-hatende Arabieren inspireert?

Waarom zou God door middel van Ezechiël kijken naar de bergen van Israël? Waarom zijn er zoveel religieuze joden en evangelische christenen bezorgd over het opgeven van de Westelijke Jordaanoever en in het bijzonder Jeruzalem aan de Palestijnen? Wat vroeger de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) noemden is nu de Palestijnse Autoriteit, een naam die ontworpen om respectabiliteit te bieden aan een terroristische organisatie. U ziet, er is geen Palestijnse cultuur, geen Palestijnse taal, er is ook nooit een land geweest genaamd Palestina, welke werd geregeerd door Palestijnen. Palestijnen zijn gewoon een groep van Arabieren. Het woord Palestina werd gegeven aan de regio door de Romeinen die probeerden om al het Joodse van het land, met inbegrip van de naam “Israël” te wissen Maar laten we een paar geschriften nazien om uit te vinden waarom zoveel mensen bezorgd zijn over Israël en de Westelijke Jordaanoever.

Gen 13:11-12 (NBG) Dus koos Lot voor zich de gehele streek van de Jordaan, en Lot brak op naar het oosten; en zij scheidden van elkander. Abram bleef wonen in het land Kanaän en Lot vestigde zich in de steden van de Streek, en sloeg zijn tenten op tot bij Sodom.

verzen 14-15 (NBG) En de HERE zeide tot Abram, nadat Lot zich van hem gescheiden had: Sla toch uw ogen op, en zie van de plaats, waar gij zijt, naar het noorden, zuiden, oosten en westen, want het gehele land, dat gij ziet, zal Ik u en uw nageslacht voor altoos geven.

Gen 15:18 (NBG) Te dien dage sloot de HERE een verbond met Abram, zeggende: Aan uw nageslacht zal Ik dit land geven, van de rivier van Egypte tot de grote rivier, de rivier de Eufraat

God gaf Abraham en zijn nakomelingen een heleboel meer land dan wat nu Israël is. Hij gaf hem het land die zich uitstrekt over een groot deel van wat nu Syrië, West-Jordanië en de Sinaï. Deed zijn nakomelingen zijn Ismaël, die was aan de vader van de Arabieren geworden? Abraham zou hebben gewild dat zo maar God had andere plannen. Laten we kijken naar Genesis 17:18.

Gen 17:18-19 (NBG) En Abraham zeide tot God: Och, mocht Ismaël voor uw aangezicht leven! Maar God zeide: Neen, maar uw vrouw Sara zal u een zoon baren, en gij zult hem Isaak noemen, en Ik zal mijn verbond met hem oprichten tot een eeuwig verbond, voor zijn nageslacht.

Dus Ismaël, de vader van de Arabieren, erfde niet Gods verbond met Abraham.

De belofte werd later doorgegeven aan Isaac en aan Jacob. Gen 28:3-4 beschrijft Isaak zijn zegen over Jakob.

Gen 28:3-4 (NBG) En God, de Almachtige, zegene u, Hij make u vruchtbaar en vermenigvuldige u, zodat gij tot een menigte van volken wordt. Hij geve u de zegen van Abraham, u en uw nageslacht met u, zodat gij het land uwer vreemdelingschap, dat God aan Abraham gegeven heeft, in bezit krijgt.

Ziet u de voorwaarden waarop Gods belofte was gebaseerd? Moeten de Israëlieten een volmaakt leven leven? Nee, hij zei gewoon dat het land van hun was om te gebruiken. De belofte was onvoorwaardelijk. Als je Genesis 15:17 leest, kunt je lezen over een ceremonie waarbij God het verbond slechts bindend acht voor Zichzelf - alleen God wandelde tussen de karkassen door, niet Abram. Heeft God zijn gedachten veranderd als Israël heeft gezondigd in Egypte? Nee, hij bracht ze terug naar het land. Wat zei God over het land toen hij de Israëlieten vertelde over de resultaten van hun zondigen?

Lev 26:38 (NBG) En gij zult onder de volken te gronde gaan, en het land uwer vijanden zal u verteren.

verzen 43-45 (NBG) Maar het land zal door hen verlaten worden en het zal zijn sabbatsjaren vergoed krijgen, terwijl het verwoest ligt zonder hen, en zij zullen hun ongerechtigheid boeten, omdat, ja, omdat zij mijn verordeningen versmaadden en van mijn inzettingen een afkeer hadden. Maar ook zelfs, wanneer zij in het land hunner vijanden zijn, versmaad Ik hen niet en heb Ik geen afkeer van hen, zodat Ik hen zou vernietigen en mijn verbond met hen verbreken: want Ik ben de HERE, hun God. Maar Ik zal hun ten goede gedenken het verbond met hun voorvaderen, die Ik voor de ogen der volken uit het land Egypte heb geleid, om hun tot een God te zijn. Ik ben de HERE.

Dus de Israëlieten werden verspreid - een paar keer. Wat zei God over hun land na hun terugkeer?

Ezechiël 36:19 (NBG) Ik verstrooide hen onder de volken, zodat zij over de landen verspreid raakten; naar hun handel en wandel richtte Ik hen. [Met andere woorden, Hij hen beoordeeld door hun werken.]

vers 24 (NBG) Ik zal u weghalen uit de volken en u bijeenvergaderen uit alle landen, en Ik zal u brengen naar uw eigen land;

Het land was nog steeds het hunne eeuwen later, toen ze terug kwamen uit gevangenschap. Kan de Eeuwige Zijn belofte hebben ingetrokken na de tijd van Christus? Heeft Hij hun de rug toe gekeerd en Zijn belofte aan de Joden ingetrokken, nadat zij Christus verwierpen? Dit is het thema van de dag van vandaag aangaande de vervanging theologie.

Rom 11:29 (NBG) Want de genadegaven en de roeping Gods zijn onberouwelijk.

Jer 31:35-37 (NBG) Zo zegt de HERE, die de zon overdag tot een licht geeft, die de maan en de sterren verordent tot een licht des nachts, die de zee opzweept, dat haar golven bruisen, wiens naam is HERE der heerscharen: Als deze verordeningen voor mijn ogen zullen wankelen, luidt het woord des HEREN, dan zal ook het nageslacht van Israël ophouden al de dagen een volk te zijn voor mijn ogen. Zo zegt de HERE: Als de hemel boven te meten is en de fundamenten der aarde beneden na te speuren zijn, dan zal Ik heel het nageslacht van Israël verwerpen om al hetgeen zij gedaan hebben, luidt het woord des HEREN.

Dat klinkt niet alsof God Zijn belofte kan verzaken, nietwaar? Wanneer we zien dat de zon daglicht geeft, de maan en de sterren die nachts oplichten, en de zee en de golven er zijn, moet het ons er dan niet aan herinneren dat Israël nog steeds eigenaar is van het land en nog steeds een natie blijft? Maar dat is niet het geloof van de belangrijkste christelijke kerken, zoals de Methodisten, de Anglicanen, de presbyterianen, de lutheranen, en de episcopalen en in Europa de grote kerkgemeenschappen die geloven dat de kerk de Israëlische mensen heeft vervangen en nu de favoriete mensen van God zijn en zo het land zien als eigendom van de zogenaamde “Palestijnen”. Hun positie staat bekend als vervangingstheologie. Het wordt sterk bestreden door Messiaanse, Evangelische Christenen en christelijke zionisten.

Zoals ik al zei, werd Israël een joodse staat in 1948. In de zes-daagse oorlog van 1967 Joden heroverde het Judea en Samaria van de Jordaniërs waarna in het openbaar door Jordanië werd afgezien van dit grondgebied. Sinds 1948 zijn de joden teruggekeerd naar Israël met miljoenen.

Ezechiël 11:17 (NBG) daarom spreek: zo zegt de Here HERE: Ik zal u vergaderen uit de volken en u bijeenbrengen uit de landen waarin gij verstrooid zijt, en Ik zal u het land Israël geven;

De verpachter en eigenaar is nog steeds God.

Wat was de toestand van het land toen de Joden terugkwamen? God vertelt het ons (natuurlijk):

Ezechiël 6:2 (NBG) Mensenkind, richt uw blikken op de bergen Israëls, profeteer tegen hen

vers 6 (NBG) Overal waar gij woont, zullen de steden verwoest worden en de hoogten een wildernis worden, opdat uw altaren verwoest en verlaten, uw afgoden verbroken en vernietigd, uw wierookaltaren afgehouwen en uw maaksels verdelgd worden.

Met het oog op dat alle afgoderij zou worden vernietigd die de Israëlieten achterlieten, verwoestte God hun steden en hun religieuze plaatsen in het land. God haat de afgoderij. Onze God is een jaloers God.

vers 8 (NBG)Maar Ik zal een rest doen overblijven, doordat enigen van u, aan het zwaard ontkomen, onder de volken zullen wonen, wanneer gij in de landen verstrooid wordt.

Ja, Hij liet een overblijfsel achter, waarschijnlijk niet alleen voor hun eigen bescherming, maar ook om aan te tonen dat de Israëlieten niet helemaal hun land verlaten hadden.

vers 14 (NBG) Ik zal mijn hand tegen hen uitstrekken en het land tot woestheid en verwoesting maken, van de Woestijn af tot Ribla, waar zij ook maar wonen; en zij zullen weten, dat Ik de HERE ben.

Het land werd onder Turkse controle van 1517 tot 1917 (tien keer veertig jaar), en Turkije vernietigde dit land grondig. De heersers stelden belachelijke wetten op, bijvoorbeeld een die vereiste dat er belastingen moest worden betaald voor levende bomen. De mensen kapten de bomen, zodat ze geen belastingen hoefden te betalen! Het land eindigde dus in een totale ellendige toestand, zonder bomen en bedekt met rotsen waar ooit grote bossen had gestaan. Veel auteurs, waaronder Mark Twain, beschreef het land als zijnde zonder enige levende wezens, andere dan roofvogels en vossen.

Maar wat te denken van de mensen die in Israël woonden? In 1864 waren ongeveer de helft van de inwoners Jeruzalem joden; en ongeveer een derde was moslim. In Hebron, Jeruzalem, Tiberias waren allemaal semi-autonome Joodse gebieden. Toen de Joden begonnen terug te keren naar Israël in het midden-tot-eind van de 19e eeuw waren er zo weinig mensen die daar woonden, dat de meeste zich in het Heilige Land vestigen, zonder ook maar iemand te verplaatsen.

In 1920 de Volkenbond wezen het Britse bezette Palestina aan als thuisland voor het Joodse volk. Palestina was alles wat nu Israël, Jordanië en de Westelijke Jordaanoever is. Het land was gereserveerd voor de Joden als de Arabische landen in opstand kwamen en Groot-Brittannië dwongen om het gebied dat nu Jordanië is, toe te wijzen aan de Arabieren en een Arabische monarchie te installeren. Groot-Brittannië hun politiek was de bescherming van haar olie-bronnen, maar de Israëliërs verloren daarmee meer dan vijftig procent van hun land.

Joodse nederzettingen gecreëerden banen waardoor de Arabieren uit de buurlanden werden getrokken. Als de joodse nederzettingen groeiden, de Arabische nederzettingen groeide om hen heen. De opkomst van Hitler veroorzaakte dat meer van het joodse volk terugkeerden naar het land. Maar islamitische oppositie en het terrorisme tegen de Britse ten gunste van Hitler-Duitsland overtuigende Engeland ervan om het aantal Joden te beperken om terug te keren, op een moment dat zij dit meest nodig hadden om aan de nazi-vernietigingskampen te ontsnappen.
Groot-Brittannië werd opnieuw bezorgd over de levering van de Arabische olie. Ze verhandelden mensenlevens voor de Arabische olie. In de VS wordt nu volgende in dit patroon in haar betrekkingen met Israël en de Arabische volkeren? Zo ja, wat zal de straf zijn?

Zoals al eerder gezegd, na het oprichting van de Joodse staat in 1948, alle omringende Arabische staten vielen Israël aan. Israël heeft zich met succes verzet tegen deze Arabische legers, ook al had het geen echt leger. Sinds die tijd hebben de Arabische buren alles gedaan wat mogelijk is om de Israëlische staat te vernietigen en uit te roeien. God heeft ervoor gezorgd dat de Israëli’s bijna altijd de overwinnaar waren. Libanon was een uitzondering. Is dat omdat de Joden zo rechtvaardig zijn? Helemaal niet. Waarom staat God dan aan de kant van de Joden tegenover de Arabieren in deze oorlogen en wat heeft dit te maken met de “Palestijnen” als onderwerp van dit artikel?

Ezechiël 36, waar we wat van lezen, vertelt over de terugkeer van de Israëlieten. Ezechiël 35 spreekt over de Edomieten. De twee hoofdstukken zijn aan elkaar gerelateerd, zoals we zullen zien.

Laten we eens kijken naar vers 1 van Ezechiël 35:

Ezechiël 35 (NBG) Het woord des HEREN kwam tot mij: 2 Mensenkind, keer uw gelaat naar het gebergte Seïr, profeteer daartegen en zeg: zo zegt de Here HERE: zie, Ik zàl u, gebergte Seïr! Ik strek mijn hand tegen u uit en maak u tot een oord van woestheid en verwoesting. Tot een puinhoop zal Ik uw steden maken, een woestenij zult gij worden, en gij zult weten, dat Ik de HERE ben.

Het Gebergte Seïr is de naam voor een vijftig mijl lange bergketen ten zuid-zuidoostelijk van de Dode Zee, in wat nu Jordanië is. Het is in het oude land van Edom - waar Esau woonde.

Gen 36:8 (NBG) stelt: Daarom ging Esau op het gebergte Seïr wonen; Esau, dat is Edom.

Dus we kunnen hier zien dat God gekant is tegen Edom. U herinnert zich misschien dat Esau de dochters van Ismaël trouwde en zijn kinderen werd daardoor Arabische prinsen. Maar er was een specifieke reden waarom God tegen Edom is. Het vloeide voort uit een oude haat tegen Israël door Esau. Je zou kunnen herinneren dat Jacob probeerde zijn broer Esau zijn eerstgeboorterecht ruilde voor een kom linzen en Esau daarmee instemde. Laten we daarvoor lezen Genesis 25:

Gen 25:34 (NBG) Toen gaf Jakob aan Esau brood en het linzengerecht; hij at en dronk, stond op en ging heen. Zo verachtte Esau het eerstgeboorterecht.

Later gaf Isaäk Jakob zijn zegen. Toen Esau erachter kwam dat Jacob zowel het eerstgeboorterecht als de zegen had, vulde jaloezie zijn hart en hij haatte Jakob. Esau plande om Jacob te doden.

Gen 27:41 (NBG)En Esau koesterde wrok tegen Jakob om de zegen, waarmede zijn vader hem gezegend had, en Esau zeide bij zichzelf: De dagen van de rouw over mijn vader zijn aanstaande; dan zal ik mijn broeder Jakob doden.

Maar de geschiedenis van deze haat niet dan niet ten einde. Honderden jaren later, toen Mozes de Israëlieten de weg liet nemen door een deel van Edom op hun weg naar het beloofde land, gebeurde het volgende:

Num 20:14 (NBG) Mozes nu zond uit Kades boden tot de koning van Edom: Zo zegt uw broeder Israël: Gij weet van al de moeite, die ons overkomen is:

verzen 18-21 (NBG) Maar Edom zeide tot hem: Gij zult niet door mijn gebied gaan, anders trek ik met het zwaard u tegemoet. Toen zeiden de Israëlieten tot hem: Wij zullen langs de gebaande weg optrekken, en indien ik en mijn vee van uw water drinken, dan zal ik de prijs daarvoor betalen; ik wil niet anders dan te voet doortrekken. Maar hij zeide: Gij zult niet doortrekken. En Edom rukte uit hem tegemoet met een geweldig leger en een sterke macht. Toen nu Edom weigerde Israël door zijn gebied te laten trekken, boog Israël zijwaarts van hem af.

Honderden jaren na Jacob, haatte Edom nog steeds Israël. Zij en de Ammonieten en de Moabieten, alle drie bezetten wat Jordanië vandaag, samengevoegd om Israël te vernietigen. In 2 Kron 20:10 Josafat, de koning van het huis van Juda spreekt met God.

2 Kron 20:10-11 (NBG) Nu dan, zie, de Ammonieten, de Moabieten en de lieden van het gebergte Seïr, tegen wie Gij Israël niet toestondt op te rukken, toen het uit het land Egypte kwam - want het trok langs hen heen en verdelgde hen niet - zie toch, zij vergelden het ons door op te trekken om ons uit uw bezitting die Gij ons ten erve hebt gegeven, te verdrijven.

Josafat, en de Joden vernederde zich voor de Heer en de Heer dan beschermde Israël door het veroorzaken dat de drie stammen onderling gingen vechten.

vers 24 (NBG) Toen Juda gekomen was bij de wachttoren in de woestijn keerden zij zich naar het krijgsvolk, en zie, het waren slechts lijken, ter aarde nedergevallen: niemand was ontkomen.

[Het lijkt erop dat wanneer de Arabieren niet met Israël vechten, hebben ze de neiging om elkaar te bestrijden. We hebben gezien dat recentelijk zien gebeuren in Algerije, Irak en Gaza.]

God red de Joden van de ondergang. Deze oude jodenhaat door de Palestijnse Arabieren blijft aan deze dag voortduren. In 1929 en 1936 slachten de Arabische moslims de Joodse mensen af in Hebron. de door de Mufti geïnspireerde rellen vielen re 66 doden in 1929 en in 1936 werden de joden verdreven uit de stad door de Britten om verdere moorden te voorkomen. In 1948 fanatieke moslim bendes hielden het voedsel tegen voor de hongerende bevolking van Jeruzalem. Sinds die tijd brengen de moslim naties hun jodenhaat over op schoolkinderen. Palestijnse schoolkaarten hebben niet eens afbeelding van de natie van Israël en hun schoolboeken hebben uitspraken als:

"Israël werd geboren om te sterven. Bewijs het."

De Arabieren houden niet op om op te treden voor de vernietiging van Israël

Mensen over de hele wereld zijn tot het beseffen gekomen dat Hitler gelijk had ... de hele wereld ... heeft hen verdreven en veracht hen ... en liet hen verbrandden in Hitler’s crematoriums ... Hopende dat hij er klaar mee zou zijn!

In 1941, de islamitische leider in Jeruzalem, Mufti Haj Amin al-Husseini, een oom van Yassar Arafat, had een ontmoeting met Hitler en steunde de nazi vanwege de reden om hem aan te moedigen om de joden af te slachten in Europa, zodat ze niet kon ontsnappen en zich vestigen in Palestina. Hitler, op zijn beurt, heeft aangekondigd dat de Arabieren toen onderdeel waren van de As-mogendheden. In 1948, toen Israël zijn onafhankelijkheid aangekondigde, had al-Husseini de Arabische families orders gegeven om Israël te ontvluchten zodat de Arabische legers Israël konden binnendringen, en voor zijn dood richtte hij de PLO op, die hij overgaf aan zijn neef Yassar Arafat, van wie hij de mentor was. Arafat’s levensdoel, was doordrenkt met de nazi-haat tegen joden net als zijn oom, maar was niet in staat om een Palestijnse staat te vestigen. Dat was slechts een van de middelen voor onder andere naar zijn ultieme doel, dat was het afslachten van iedere Jood in Israël en ze in de zee te drijven.

Terug naar Ezechiël 35, waar we spraken over Gods toorn met de berg Seïr of Edom:

Omdat gij een eeuwige vijandschap hebt gekoesterd en gij de Israëlieten hebt overgeleverd aan het geweld van het zwaard ten tijde van hun rampspoed, ten tijde van de eindafrekening, daarom, zo waar Ik leef, luidt het woord van de Here HERE, tot bloed zal Ik u maken en bloed zal u vervolgen; daar gij het vergieten van bloed niet hebt geschuwd, zal bloed u vervolgen. Ik zal het gebergte Seïr tot een oord van woestheid en verwoesting maken en daar uitroeien al wie er komt of gaat. Zijn bergen zal Ik met gevallenen overdekken. Op uw heuvels, in uw dalen en in al uw beekbeddingen zullen zij vallen, die door het zwaard zijn geveld. Tot een eeuwige woestenij zal Ik u maken; uw steden zullen niet meer bewoond worden; en gij zult weten, dat Ik de HERE ben. Omdat gij gezegd hebt: Die beide volken en die beide landen zullen mij toebehoren; wij nemen ze in bezit - hoewel de HERE daar was.

Breken in in het midden van deze zin, wat zijn de twee volken? De meeste voelen dat ze ofwel de huizen van Israël en Juda zijn, ofwel Samaria en Judea. Voor 1948 waren er veel joodse nederzettingen in deze twee gebieden. Na 1948, weigerde Jordanië de joden daar te laten wonen in deze gebieden en verwoesten hun huizen, synagogen, en bedrijven. Nu Israël het weer bezit en het gebied weer bewoont, willen de Arabieren het land terug. Wat erger is, de Israëliërs zetten de zogenaamde Westelijke Jordaanoever onder bevel van de Palestijnse Autoriteit (de Fatah-terroristen) administratie, waarvan de Israëlische en Amerikaanse regeringen denken, zal ze zullen terugbetalen met vrede. Naar mijn mening is dit slechts een stap een overdracht van het verbondsland van God aan de Arabieren.

vers 11 - daarom, zo waar Ik leef, luidt het woord van de Here HERE, met dezelfde toorn en naijver waarmee gij hen in uw haat behandeld hebt, zal Ik ook handelen en Mij onder hen doen kennen, wanneer Ik u richten zal. En gij zult weten, dat Ik de HERE ben. Ik heb al de lasteringen gehoord, die gij tegen de bergen van Israël gesproken hebt: zij zijn verwoest; zij zijn ons gegeven om ons te voeden! Ja, gij hebt een hoge toon tegen Mij aangeslagen en grote woorden tegen Mij opeengestapeld - Ik heb het wel gehoord. Zo zegt de Here HERE: Tot vreugde van de ganse aarde zal Ik van u een woestenij maken; zoals gij u verheugt omdat het erfdeel van het huis Israëls verwoest is, zo zal Ik aan u doen: een woestenij zult gij worden, gij gebergte Seïr, ja Edom geheel en al. En men zal weten, dat Ik de HERE ben.

Waarom is God straft de Edomieten? Niet omdat Hij heeft een hekel aan hen heeft, maar omdat Hij wil dat ze wakker worden en accepteer de ware suprematie van God, en accepteren dat het land toebehoort aan Israël. Is God alleen zeggende dat de Arabieren zullen moeten weten dat Hij de Heer is of ook tevens gans Israël? Zou dit het moment zijn waarop de Joden uiteindelijk Yeshua te aanvaarden als hun Messias?

Naties over de hele wereld twijfelden aan het Israëlische vermogen om de oorlog van 1948 voor de onafhankelijkheid zouden overleven. Maar God had dit resultaat voorzegd millennia ervoor:

Jesaja 66:9-10 (NBG) Zou Ik ontsluiten en niet doen baren? zegt de HERE. Of ben Ik een, die doet baren en toesluit? zegt uw God. Verheugt u met Jeruzalem en juicht over haar, gij allen die haar liefhebt. Verblijdt u over haar met blijdschap, gij allen die over haar treurt, opdat gij zuigt en u laaft aan haar vertroostende borst.

In 1948, was het Israëlische leger in de minderheid. Ze hadden weinig opleiding. Hun militaire uitrusting was oud en onbetrouwbaar, maar ze overleefde de aanvallen van zes Arabische landen. Maar Israël had ook andere problemen. Maandenlang voorkwamen de Arabische terroristen dat voedsel het Joodse volk zou bereiken in Jeruzalem. Maar de Heer liet zien dat Hij waakte over Zijn volk. In april 1948 een onkruid genoemd khubeiza verstrekt wonderbaarlijke hulp aan de hongerige Joodse bevolking. De spinazie-achtige plant groeide in het wild.... Vrouwen zochten het gebied van de stad af op zoek daarnaar. Een paar weken later een ontijdig drie dagen durende regen viel in Jeruzalem, een nieuwe en totaal onverwachte oogst van khubeiza uit de bodem liet opschieten.

In vers 12 van Ezechiël 35 lezen we dat God zijn woorden dat Hij de aanval op de bergen van Israël als godslasterlijk beschouwt. Waarom? Hoe dan? God is nog steeds eigenaar het land van Israël. Hij bracht de Israëlieten om het land te bezetten met tekenen en wonderen om Zijn macht te tonen aan de wereld. De Heer is trouw aan Zijn beloften. De Joden zijn al drie keer verspreid: een keer naar Egypte, later naar Babylon in 586 voor Christus, en de laatste door de Romeinen in 70 nChr. De deelstaat is desolate geworden, maar de Joden zijn nu terug gekomen. De grote uittocht uit het noorden (Rusland - Jer 23:8) doet zich al een flink aantal jaren voor. De woestijn staat in bloei. Joodse nederzettingen schieten als paddestoelen op in de bergen van Israël. Israël is een zegen voor het Midden-Oosten. Het is een welvarend, vrij land, en heeft veel Arabische inwoners. De waarheid van de Bijbel profetie is onomstotelijk bewezen.

Maar waar waren de Edomieten aan het doen al die tijd? Kort na de ballingschap van Juda in Babylon, zijn de Edomieten gemigreerd van hun huis in het gebergte van Seïr, naar het zuiden van Judea en de Negev. Dit kan zijn aangemoedigd door de Filistijnen, die de huidige Gazastrook bewoonden. Velen begrijpen dat de Filistijnen zijn gekomen vanuit de Griekse gebieden. Vanaf die tijd staan de Edomieten bekend als de Idumaeans, een Grieks woord en het betekent Edomieten.

Waarom zou de Edomieten hun thuisland verlaten? Rond deze tijd de Nabateers, een Centraal-Arabische woestijn stam, duwde de Edomieten voldoende op zodat de Edomieten werden verdreven vanuit hun bergforten en uiteindelijk uit hun rots stad Petra. Het lijkt erop dat de trek van Edom (Idumaea) naar Judea het resultaat was van hun aftocht uit Seïr en Petra. Het resultaat, natuurlijk, was de introductie van Edomieten in het land van Juda. Dus Ezechiël’s profetie blijkt tweeërlei te zijn: Eerst als de Edomieten zich verplaatsten naar Juda en nu in de wereld van vandaag als de Edomieten proberen om de Joden uit het land van Israël te verdrijven.

(Ezechiël 36:4-5 NBG) daarom, bergen van Israël, hoort het woord van de Here HERE. Zo zegt de Here HERE tot de bergen, de heuvels, de beekbeddingen en de dalen, tot de woeste puinhopen en de ontvolkte steden, die voor het overblijfsel der omwonende volken tot buit en tot een voorwerp van spot geworden zijn, daarom, zo zegt de Here HERE, voorwaar, in het vuur van mijn naijver heb Ik gesproken tot het overblijfsel der volken en tot geheel Edom, die met hartgrondige vreugde en diepe minachting mijn land voor zichzelf ten erfdeel hadden bestemd om het volkomen uit te plunderen;

De Statenvertaling gebruikt de naam Idumaea plaats van Edom in vers 5. Doet plunderen en minachting gelijk zijn aan land voor vrede?

Maar nu, duizenden jaren nadat Rome de Joden verdreef en het land hernoemde tot Palestina, worden deze Edomieten beschouwd als de “Palestijnse” Arabieren. Deze zogenaamde “Palestijnse” Arabieren zijn nu bezig om de veel oudere geschiedenis van Israël te herzien en zo zichzelf te omschrijven als slachtoffers van de Israëlische staat. Er zijn vandaag meer Arabieren in Israël dan er waren in 1948 voordat velen van hen het verlieten. De nieuwsmedia en de Palestijnen vertellen dat Israël hen gedwongen hebben om te vertrekken in 1948. Dat is niet waar. De Arabieren die Israël verlieten deden dit op eigen initiatief of op aandringen van de Arabische regeringen, niet met de Israëlische gewwerloop in de rug. Degenen die bleven in Israël werden de Israëlische nationaliteit dan ook toegekend.

De Islamitische fascinatie met Jeruzalem is een moderne uitvinding. Jeruzalem is niet de derde meest heilige plaats voor de islam. Dit is een eeuwenoude truc om de islamitische invloed uit te breiden in vreemde landen. Deze truc werd ook gebruikt in zowel Spanje en Zuid-Europa in de jaren 1400. Mekka en Medina zijn heilige plaatsen van de islam. De islam heeft een geschiedenis van het claimen van nieuwe heilige plaatsen wanneer zij dat willen dat hun invloed zich ergens zal uitbreiden. Jeruzalem wordt niet eens genoemd in de Koran. Er is slechts een vage passage in de koran boek van soera getiteld “De nachtelijke reis” die betrekking heeft op een nachtelijke visioen van Mohammed waar hij bij nacht werd gebracht “uit de heilige tempel van de tempel die het meest ver afgelegen was, waarvan we die plaats hebben gezegend....” Mohammed zelfs Jeruzalem nooit bezocht, laat staan vliegende door de hemel op zijn trouwe paard. Deze theorie, is door de manier, die werd bedacht en afgekondigd door de oom van Arafat, de grootmoefti van Jeruzalem, een uitgesproken Jodenhater, die we al eerder bespraken. Deze hele theorie van Mohammed in Jeruzalem is een van de mythe’s, fantasie en wensdenken . Maar het is ook de moslim rechtvaardiging voor het bezit van alles van Jeruzalem. De Joodse Talmud maakt de volgende opmerking:

Er is geen schoonheid, zoals van Jeruzalem, geen rijkdom zoals van Rome, geen verdorvenheid zoals van Arabië.

Dit werd geschreven in de derde eeuw na Christus, driehonderd jaar voordat de Arabieren de islam van Mohammed omarmden.

In vers 13 van Ezechiël 35, zegt dat God “ Ja, gij hebt een hoge toon tegen Mij aangeslagen en grote woorden tegen Mij opeengestapeld”. Arabische leiders scheppen er voortdurend over op hoe ze gaan geheel Israël, en alle joden, alle Amerikanen gaan verwijderen van de aarde. Ik laat u er een paar zien:

De Arabische Liga zei in 1948:
“Dit wordt een oorlog van uitroeiing en een gedenkwaardige bloedbad ... zoals de Mongoolse bloedbaden zijn ...”

President Gamal Abdel Nasser van Egypte zei vóór de oorlog van 1967:
“Ik kondig van hieruit, namens de Verenigde Arabische Republiek, dat we deze keer Israël gaan uitroeien.” Maar de Arabieren beweren daarna dat de Joden hen hadden aangevallen.

President Muammar Kadhafi van Libië zei na de oorlog van 1967:
“De strijd met Israël moet dusdanig zijn dat, Israël zal ophouden met te bestaan.”

Bassam Abu Sharif, een top Arafat steun zei in 1986:
“De strijd tegen de zionistische vijand is niet een strijd over de grenzen van Israël, maar over het bestaan van Israël.”

Hier is een deel van een islamitische preek van Dr Ahmad Abu Halbita uitgesproken in 2000:

“O, broeder gelovigen, de criminelen, de terroristen - zijn de Joden, die onze kinderen hebben afgeslacht, weduwe van onze vrouwen gemaakt en onze heilige plaatsen ontheiligd. (Maar het zijn de Arabieren, die de synagogen vernietigen, niet de Joden moskeeën vernietigen.] Zij zijn de terroristen Zij zijn degenen die moeten worden afgeslacht en gedood, zoals Allah, de Almachtige zei:. “Bestrijdt hen: Allah zal hen marteling door jullie handen, en zal hen vernederen en zal u helpen om ze te overwinnen, en zal verlichten de hoofden van de gelovigen .... Dit is de waarheid, o broeders in het geloof. Vanaf hier, heeft Allah, de Almachtige opgeroepen om ons niet te verenigen met de joden of de christenen, om hen niet te houden van hen, niet hun partners te worden, om ze niet te steunen, en om geen overeenkomsten met hen te ondertekenen en hij die dat wel doet, is een van hen, zoals Allah zei:. “O jullie die geloven, neem niet de joden en de christenen als bondgenoten, want ze zijn bondgenoten van elkaar. Wie onder jullie hen als bondgenoten neemt zal inderdaad een van hen zijn.... De Joden zijn de bondgenoten van de christenen en de christenen zijn de bondgenoten van de joden, ondanks de vijandschap die tussen hen bestaat. De vijandschap tussen de Joden en de Christenen is diep, maar ze zijn allen verbonden tegen de monotheïsten - tegen degenen die zeggen, ‘Er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn boodschapper, daarom zijn ze tegen u, o moslims.’.. Heb geen medelijden met Joden, ongeacht waar ze zijn in welk land. Bestrijdt hen, waar je ook bent. Waar je ze ontmoet, doodt hen waar je ook bent en doodt die joden en die Amerikanen die net zo zijn als zij -. En degenen die naast hen staan - ze zijn allemaal hetzelfde spoor, tegen de Arabieren en tegen de moslims -. omdat ze Israël hier vestigden, in het kloppende hart van de Arabische wereld, in Palestina. Ze hebben hen gemaakt om de voorpost van de kruisvaarders te worden, opknopende de nekken van de monotheïsten, de moslims in deze landen. Ze wilden de joden hun speerpunt laten zijn....”

Land voor vrede? Ik denk het niet. Maar bijna alle regeringen in de wereld lijken te denken dat deze grondtransacties vrede zal brengen. Is het een wonder dat er rellen van giftige haat volgen op deze “preken”, zoals degene die we net hebben gelezen?

Ik lees een exclusieve, ooggetuigenverslag "An Eye Witness to Atrocity" van de BBC fotograaf Mark Seager, gedateerd op 19 oktober 2000.

“Ik was net aangekomen in Ramallah op ongeveer 10:30 in de ochtend en was op weg in een taxi op de hoofdweg naar Nablus, waar een begrafenis was die ik wilde filmen, wanneer plotseling er een grote menigte Palestijnen schreeuwend en de heuvel af kwam rennen naar het politiebureau. Ik stapte uit de auto om te zien wat er gebeurde en zag dat ze iets achter zich aan sleepten. Binnen enkele ogenblikken waren ze bij me, en tot mijn schrik zag ik dat het een lichaam was, van een man die ze aan het slepen waren bij zijn voeten. Het onderste deel van zijn lichaam stond in brand en het bovenste gedeelte was weg geschoten, en het hoofd was zo hard geslagen tot pulp, dat het als rode tomaat was”

“Ik dacht dat het een soldaat was omdat ik dat kon zien aan de overblijfselen van kaki broek en laarzen. Mijn God, dacht ik, ze hebben deze kerel gedood. Hij was dood, moet hij wel dood zijn, maar ze waren nog steeds bezig met hem te slaan, Als gekken tegen zijn hoofd te schoppen. Ze waren als dieren. Ze stonden net een paar meter voor me en ik kon alles zien.”

“Instinctief, pakte ik mijn camera. Ik was het nemen van de foto toen ik in het gezicht werd gestompt door een Palestijn. Een andere Palestijnse wees op mij onder het roepen van "geen foto, geen foto!" Terwijl een andere kerel me in het gezicht sloeg en zei: ‘Geef me je film!’ Ik heb geprobeerd om de film er uit te krijgen, maar ze graaienden allemaal naar mij en een jongen trok de camera van me af en smeet die op de grond. Ik wist dat als ik de kans had gehad voor de foto die me beroemd zou hebben gemaakt verloren was en ik had mijn favoriete lens verloren die ik heb gebruikte over de hele wereld, maar dat kon me niet schelen. Ik was bang voor mijn leven.”

“Tegelijkertijd, werd de man die eruit zag als een soldaat geslagen en het publiek werd steeds bozer en bozer, schreeuwen "Allah akbar" - God is groot. Ze sleepten de dode man door de straat zoals een kat speelt met een muis. Het was het meest verschrikkelijke wat ik ooit heb gezien en wat ik hebben gemeld uit Congo, Kosovo, en veel slechtere plekken. In Kosovo, zag ik Serviërs een Albanees slaan, maar het was niet zo als hier. Er was zo’n haat, zo’n ongelooflijke haat en de woede vertrok hun gezichten. Het ergste was dat ik de boosheid besefte dat ze op mij richten en dezelfde was als welke zij hadden gehad in de richting van de soldaat voordat ze hem van het politiebureau wegsleepten en hem doden. Een of andere manier ben ik ontsnapt en rende en rende, niet wetend waar ik heen ging. Ik heb nooit de andere man gezien die ze vermoorden, degene die ze uit het raam gooiden.”

“Ik dacht dat ik de Palestijnen goed kende. Ik heb zes reizen gemaakt dit jaar en ging elke dag naar Ramallah in de afgelopen 16 dagen. Ik dacht dat ze vriendelijk, gastvrije mensen waren. Ik weet dat ze niet allemaal zo zijn en ik ben erg vergevingsgezind persoon, maar ik zal dit nooit vergeten. Het was de moord van het meest barbaarse soort. Als ik erover nadenk, zie ik die man zijn hoofd, alles gebroken. Ik weet dat ik er nachtmerries over zal krijgen voor de rest van mijn leven.”

“Daarna heb ik nog erger details gehoord, zoals de vrouw van de man hem mobiel belde te vragen of alles goed was en ze haar vertelden dat ze hem doden. Van wat ik heb gezien, kan ik het geloven. Ik hou van dit land. Ik zou niets liever zien dan dat de Israëliërs en de Palestijnen een argalah of waterpijp delen, maar na de haat die ik heb gezien in de afgelopen dagen, ik denk niet dat dat ooit zal gebeuren in mijn leven. Kijk eens hoeveel jaar dat ze nu over vrede praten - sinds 1993. Vervolgens vliegen ze binnen een paar weken elkaar naar de keel. Het lijkt erop dat het makkelijker is om te haten dan om te vergeven.”

De woede en haat van Ezau voor zijn broer Jacob, wiens naam was veranderd in Israël, daarvan is niets afgenomen in al die duizenden jaren. Maar Gods beloften beschermen Israël tegen hen.

In 1948 konden 150 miljoen Arabieren in 17 landen, hen niet vernietigen de 5 miljoen joden in een klein land, want God zegt dat Hij hen zal verdedigen. Toen ze bluffen tegen Israël, waarvan God heeft gezworen hen te verdedigen, bluffen ze tegen God. Een nogal gevaarlijke praktijk, denk je niet?

Israël is een bastion van de democratie tussen het grote aantal niet-democratische landen van het Midden-Oosten. Voor jaren zijn Israël en de zogenaamde Palestijnen betrokken geweest bij een constante reeks van vredesbesprekingen. Maar deze vredesbesprekingen zijn een illusie. Als een opmerking in “Koenig’s Eye View”, verklaarde:

“De vertegenwordigers van het Midden-Oosten Kwartet ontmoet elkaar op woensdag (30 mei, 2007) in Berlijn en hebben een verklaring afgegeven dat Israël een Palestijnse moet erkennen en dat deze staat geen bedreiging is, maar eerder een bron van zekerheid - dit als er raketten regenen op de onschuldige Israëlische burgers uit het eerste experiment van een Palestijnse staat, Gaza ... Het Kwartet riep op dat alle Palestijnen onmiddellijk afstand deden van alle daden van geweld en het staakt-het-vuren in acht te nemen, terwijl het tegelijkertijd Israël opriep tot het uitoefenen ‘terughoudendheid te betrachten om er zo voor te zorgen dat haar veiligheidsoperaties burgerslachtoffers zou voorkomen en schade aan de civiele infrastructuur.’”

De verklaring van het Kwartet zei: “De Palestijnen moeten weten dat hun staat levensvatbaar zal zijn, en de Israëli’s moeten weten dat een toekomstige staat Palestina een bron van zekerheid is, en geen bedreiging zal zijn.”

OPMERKING: Het lijkt lachwekkend, dat de hoofdrolspelers in het Kwartet, de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice, VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon, Hoge Vertegenwoordiger voor het Europees Buitenlands en Veiligheidsbeleid, Javier Solana, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Frank-Walter Steinmeier, en de Europese Commissaris voor Buitenlandse Betrekkingen Benita Ferrero-Waldner, mogelijk een dergelijke verklaring zouden afgeven dat Israël een toekomstige staat Palestina moet beschouwen als een “bron van veiligheid, niet als een bedreiging.”

Een van de vroege Palestijnse staatsmodellen, de Gazastrook - waar Israël het land met geweld ‘zuiverde’ van de joden - is uitgegroeid tot een lanceerbasis voor raketten die neervallen op onschuldige Israëlische burgers.

Er is nog nooit een Palestijnse staat geweest in het Midden-Oosten op enig moment in de geschiedenis. Zoals we al eerder zeiden, is er geen Palestijnse identiteit met een land, die door de Romeinen als Palestina werd genoemd. Degenen die zichzelf Palestijnen noemen zijn Idumaeans, eerder genoemd als Edomieten uit een land ten oosten van Israël, als Arafat die zelf werd geboren in Egypte. Het woord ‘Palestijn’ is een moderne uitvinding om te gebruiken tegen Israël om de Joden uit het Midden-Oosten te krijgen.

(Psa 33:16-21 NBG) Geen koning wordt behouden door een machtig leger, geen held wordt gered door geweldige kracht; het paard faalt ter overwinning, en doet niet ontkomen door zijn geweldige sterkte. Zie, des HEREN oog is op hen die Hem vrezen, die op zijn goedertierenheid hopen, om hun ziel van de dood te redden, en hen in het leven te houden in hongersnood. Onze ziel verwacht de HERE, Hij is onze hulp en ons schild. Ja, in Hem verheugt zich ons hart, ja, op zijn heilige naam vertrouwen wij.

Nee, de voormalige premier Olmert was niet in staat om zijn werkzaamheden te verrichten door principe om te doen wat recht is in Gods ogen, vertrouwde op God om hem te steunen. Hij had blijkbaar nog nooit gehoord van de uitdrukking, “Rechtvaardigheid maakt macht.” In plaats daarvan keek hij naar de wereldopinie, vond daar weinig, en volgde dan het “land voor vrede” principe van de Verenigde Staten en andere landen. Hij verkocht zijn ziel in angst van de wereldopinie. Ik vraag me af hoever de Verenigde Staten het land zouden ruilen voor vrede met Mexico als die een terugkeer van het Amerikaanse zuidwesten eiste, en door de rest van de wereld gesteund.

Er zijn andere verwante profetieën die we niet hebben behandeld. Hoe zit het met hen? Laten we eens kijken naar een aantal.

(Zach. 12:3 NBG) Te dien dage zal Ik Jeruzalem maken tot een steen, die alle natiën moeten heffen; allen die hem heffen, zullen zich deerlijk verwonden. En alle volkeren der aarde zullen zich daarheen verzamelen.

Die betrokken is geweest met Jeruzalem? De Verenigde Staten, Europa, Rusland, de Verenigde Naties, Egypte, Arabië, Jordanië (dat is een andere recente uitvinding), Syrië, Libië, Irak. Zijn deze landen bestemd om te worden bestraft voor hun betrokkenheid met het lot van Jeruzalem? Het sluitstuk van Jeruzalem is de Tempelberg, het gebied waar joden en christenen vandaag niet eens wordt toegestaan om te bidden, het gebied waar de vorige twee joodse tempels stonden, de eerste die werd verwoest door de Babyloniërs in 586 voor Christus, en de tweede werd verwoest door de Romeinen in 70 nChr. De Tempelberg gebied bevat momenteel twee moslim moskeeën.

Wat te denken van de Palestijnse christenen? In feite, wat te denken van de Israëlische christenen? Christenen in het Midden-Oosten zijn niet anders dan christenen elders. Degenen die geloven en leven volgens de letterlijke vertaling van de Bijbel, de evangelischen en christelijke zionisten, bijvoorbeeld, hebben de neiging om te pro-Israëlisch te zijn. Sommige, zoals de Messiaanse, zijn zeer pro-Israëlisch, en wijzen de Palestijnse claims op het land af. Anderen, degenen wier loyaliteit meer neigt naar de leringen van een orthodoxe of katholieke kerk dan naar de letterlijke leer van de Bijbel, zijn in het algemeen voorstander van de Palestijnse onafhankelijkheid. We noemden een aantal van hen eerder. Sommige van deze groepen zijn zeer pro-Palestijns. Zoals overal in de wereld, is de term ‘Christen’ geen duidelijke definitie. Misschien is de Messiaanse beschrijving van zichzelf als ‘gelovigen’ wat nauwkeuriger. In ieder geval moet de preek van Dr Ahmed Abu Halbita over christenen, die we lezen, erg verwarrend zijn voor de Palestijnse christenen. Helaas is dat meestal niet het geval. Ze voelen zich meestal meer verbonden met zijn Palestijnen dan met de christenen. In Israël is er een toenemende beweging van de aanvaarding van evangelische christenen door de Israëlische Joden. Waarschijnlijk het grootste bezwaar tegen de evangelische christenen is hun ijver om Joden te bekeren.

En zo wat zien we vandaag? Het maakt niet uit wat de vorige Israëlische regering de Joden dwongen om het door God gegeven land weg te geven. De huidige regering worstelt om vast te houden alles van Israël, met name Jeruzalem. De Palestijnen blijven Israël confronteren met geweld. Steden, nederzettingen, hebben zelfs chauffeurs zijn beschoten, zelfs met raketten. Israëli's zijn vermoord. Een totale oorlog is gevoerd tegen de Israëlische soldaten en burgers, maar de soldaten zijn gewaarschuwd over terug schieten ... naar de gewapende strijders, het is een Palestijnse strategie om hun eigen kinderen in de frontlinies te plaatsen. Dit is de Palestijnse eigen versie van de offers aan Moloch, het offeren van hun kinderen ...behalve dat ze aan elke familie compensatie betalen voor de dode kinderen, om zo hun arme kiezers aan te moedigen om de kinderen te blijven uitzenden. In het openbaar, de zogenaamde Palestijnen doen een oproep tot de voortzetting en stimulering van het zogenaamde “vreedzame protest.” En dat doen ook de Arabische Knesset-leden, die “loyaliteit” hebben gezworen aan de staat Israël, maar die ook een bezoek brengen aan Israëls vijanden en de Israëlische Arabieren aanzetten tot geweld om een Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad te bereiken. Bommen kunnen ontploffen op Jeruzalem’s markten en in bussen, raketten kunnen Israëlische huizen treffen, en kunnen joden sterven, maar de Palestijnen, die elke staakt-het-vuren-overeenkomst hebben gebroken die ze ooit tekenden, is voorstander van onderhandelingen (vergezeld van geweld) en dus na de begrafenis, het is terug naar business as usual. Dit geldt met name voor de Hamas-regering die nu heerst in de Gaza, en elke vrede verwerpen die men aanbiedt.

Ja, de dingen worden nog erger in het Midden-Oosten, een stuk slechter, voordat ze beter worden. Volgens Zacharia 14, zal Jeruzalem worden verdeeld.

(Zach. 14:2 NBG) Dan zal Ik alle volken tegen Jeruzalem ten strijde vergaderen; de stad zal genomen worden, de huizen zullen worden geplunderd en de vrouwen geschonden. De helft van de stad zal wegtrekken in ballingschap, maar de rest van het volk zal in de stad niet uitgeroeid worden.

Interessant is dat de meeste wereldleiders het verdelen van de stad stimuleren als een oplossing voor de huidige impasse. Alles wat lijkt te ontbreken is het verzamelen van alle naties van de wereld ten strijde tegen Jeruzalem. Dat klinkt als een volgende wereld oorlog, nietwaar - World War III? Betekend “alle volken” ook de VS? De presidenten beloven vrede voor de verdeling van land van God. De voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice zei tegen de Jerusalem Post dat de joodse verbeteringen in Jeruzalem de vrede met de Arabieren belemmert, omdat het hen boos maakt.

Is er geen goed nieuws in verband met dit alles? Ja, dat is er.

(vers 3-9,11 NBG)Dan zal de HERE uittrekken om tegen die volken te strijden, zoals Hij vroeger streed, ten dage van de krijg; zijn voeten zullen te dien dage staan op de Olijfberg, die vóór Jeruzalem ligt aan de oostzijde; dan zal de Olijfberg middendoor splijten, oostwaarts en westwaarts, tot een zeer groot dal, en de ene helft van de berg zal noordwaarts wijken en de andere helft zuidwaarts; en gij zult de vlucht nemen in het dal mijner bergen, want het dal der bergen zal reiken tot Asel; ja, gij zult de vlucht nemen, zoals gij de vlucht genomen hebt voor de aardbeving in de dagen van Uzzia, de koning van Juda. En de HERE, mijn God, zal komen, alle heiligen met Hem. En op die dag zal er geen kostelijk licht zijn, noch verstijving; ja, het zal één dag zijn - die is bij de HERE bekend - geen dag en geen nacht; maar ten tijde van de avond zal er licht wezen. Dan zullen te dien dage levende wateren uit Jeruzalem vlieten, de helft daarvan naar de oostelijke en de helft naar de westelijke zee; in de zomer zowel als in de winter zal dat geschieden. En de HERE [YHVH, H3068] zal koning worden over de gehele aarde; te dien dage zal de HERE de enige zijn, en zijn naam de enige...
vers 11; men zal het bewonen, en er zal geen ban meer zijn, maar Jeruzalem zal veilig gelegen zijn.

En wat zal er gebeuren met de mensen die zullen strijden tegen Jeruzalem? Dat is niet zo mooi.

(Verse 12-15) Dan zal dit de plaag zijn, waarmee de HERE alle volken zal treffen, die tegen Jeruzalem zijn uitgerukt: Hij zal ieders vlees, terwijl hij nog op zijn voeten staat, doen wegteren, en ieders ogen zullen wegteren in hun kassen, en ieders tong zal wegteren in zijn mond. 13 Ja, te dien dage zal er onder hen een grote, door de HERE bewerkte, ontsteltenis wezen, en ieder zal de hand van een ander grijpen, en ieders hand zal zich tegen die van een ander verheffen. 14 Ja, ook Juda zal tegen Jeruzalem strijden, terwijl het vermogen van alle omwonende volken bijeengebracht wordt: goud, zilver en klederen in zeer grote menigte. 15 En voor de paarden, de muildieren, de kamelen, de ezels en alle dieren die zich in die legers bevinden, zal er een plaag zijn gelijk aan deze plaag.

Na dat we niet langer keek scheef door anderen worden aangekeken die ook beweren Christenen te zijn, wanneer we de zogenaamde Joodse Hoge Dagen houden. Want zoals vers 16 zegt:

(Zec 14:16-21 NBG) Allen, die zijn overgebleven van al de volken, die tegen Jeruzalem zijn opgerukt, zullen van jaar tot jaar heentrekken om zich neer te buigen voor de Koning, de HERE der heerscharen, en het Loofhuttenfeest te vieren. Maar wie uit de geslachten der aarde niet naar Jeruzalem zal heentrekken om zich voor de Koning, de HERE der heerscharen, neder te buigen, op hem zal geen regen vallen, en indien het geslacht der Egyptenaren niet zal heentrekken en komen, op wie geen (regen) valt, dan zal toch komen de plaag waarmee de HERE de volken zal treffen, die niet heentrekken om het Loofhuttenfeest te vieren. Dit zal de straf zijn van de Egyptenaren en van alle volken die niet heentrekken om het Loofhuttenfeest te vieren.
Te dien dage zal op de bellen van de paarden staan: Den HERE heilig; en de potten in het huis des HEREN zullen zijn als de sprengbekkens vóór het altaar; ja, alle potten in Jeruzalem en in Juda zullen de HERE der heerscharen heilig zijn, zodat alle offeraars kunnen komen en die gebruiken om daarin te koken. En er zal te dien dage geen Kanaäniet meer zijn in het huis van de HERE der heerscharen.

Heb je die laatste zin opgemerkt? “Er zal niet langer een Kanaäniet in het huis van de HERE der heerscharen zijn.” Het woord "Kanaäniet" in dit vers wordt vaak vertaald als “handelaar”, maar in het Oude Testament is de beschrijving van een Kanaäniet iemand die amoreel is, ethisch en religieus perverse, mensen waarvan de Israëlieten de opdracht kregen om ze volledig uit te roeien. En, zoals we eerder hebben besproken, Edomieten, die vandaag zichzelf Palestijnen noemen, waren onder de Kanaänieten. Zij waren het die fel gekant waren tegen hen als Mozes Israël naar het beloofde land wil voeren duizenden jaren geleden, en die later, in samenwerking met Moab en Ammon, beide delen van het hedendaagse Jordanië, Koning Josafat en zijn mede-Joden bedreigden. Het zijn zij die vele eeuwen later, door God worden veroordeelde door zijn profeet Ezechiël. Je moet even herinneren dat Ezechiël schreef over de eindtijd van Israël, terwijl een gevangene was van de Babyloniërs, lang na de dagen van Mozes en Josafat:

Ezech. 35:11 daarom, zo waar Ik leef, luidt het woord van de Here HERE, met dezelfde toorn en naijver waarmee gij hen in uw haat behandeld hebt, zal Ik ook handelen en Mij onder hen doen kennen, wanneer Ik u richten zal. En gij zult weten, dat Ik de HERE ben. Ik heb al de lasteringen gehoord, die gij tegen de bergen van Israël gesproken hebt: zij zijn verwoest; zij zijn ons gegeven om ons te voeden! Ja, gij hebt een hoge toon tegen Mij aangeslagen en grote woorden tegen Mij opeengestapeld - Ik heb het wel gehoord. Zo zegt de Here HERE: Tot vreugde van de ganse aarde zal Ik van u een woestenij maken; zoals gij u verheugt omdat het erfdeel van het huis Israëls verwoest is, zo zal Ik aan u doen: een woestenij zult gij worden, gij gebergte Seïr, ja Edom geheel en al. En men zal weten, dat Ik de HERE ben.

Vertelt vers 15 ons dat de "Palestijnen" zullen worden vernietigd? Of ze nu in de Gazastrook of de zogenaamde Westelijke Jordaanoever (dwz Samaria en Judea) zijn, of dat ze van Fatah of Hamas zijn? Er zijn duidelijke verschillen. Gaza werd oorspronkelijk bevolkt door Filistijnen. Jozua bezette het zoals beschreven in Jozua 15:47 en Richteren 1:18. Deze waren oorspronkelijk een ander volk dan die op de berg Seïr. Democratisch gekozen Hamas, een medestander van Iran samen met Syrië en Hezbollah, wil geen vredesakkoord met Israël, alleen de vernietiging van alle Israëli’s. Zelfs Egypte vreest Hamas.

Fatah zegt vrede te willen met Israël, maar doet geen moeite om het terrorisme te bestrijden. Fatah beweert dat ze alleen Israël’s land willen. Fatah toonden geen interesse in hun recente oorlog met Hamas over wie er zou heersen over Gaza. Zal Hamas nu ook verhuizen naar de zogenaamde Westelijke Jordaanoever en Fatah er verdringen? Israël zou dan worden omringd door terroristen. Israël en het Westen heeft geld en wapens geschonken naar de Westelijke Jordaanoever en Abbas om Hamas tegen te gaan, en om de zwakke-benen van de Palestijnse Autoriteit leider te versterken.

De VS heeft Fatah voor miljoenen dollars aan wapens gestuurd die Hamas voor zichzelf greep. Israël, verwijderde al hun troepen en burgers uit Gaza, maar krijgt vooral het zogenaamde terrorisme terug van Palestijnse zijde met als oorsprong uit de zogenaamde Westelijke Jordaanoever.
Wat is het verschil? De Wereldopinie. Emoties, politiek, bomaanslagen, allianties en rellen die op hol slaan tussen de mensen in dat gebied.

In vers 15, dreigt God ‘allen van Edom.’ Nu zijn dat twee groepen van “Palestijnen,” we zullen moeten zien hoe de zogenaamde Palestijnen gaan doen, ongeacht welk deel ze het van God gegeven land aan Israël zullen innemen en van daaruit opereren.

Hier zullen misschien zijn, allen die overwegen om met hun legers samen te komen tegen Jeruzalem als het einde van de wereld. Nou ja, men zal het noemen een einde van de wereld. Maar het zal het einde van de huidige wereld zijn. Wat veel belangrijker is, is dat het ook de barensweeën zijn van een nieuwe wereld. En dat is het Goede Nieuws.

Januari 2, 2010
Copyright 2010, Wayne Bedwell