Hillel Neuer, Executive Director of UN Watch in 2015

Zes decennia geleden, in de nasleep van de Nazi verschrikkingen, kwamen Eleanor Roosevelt, Rene Cassin en andere eminente figuren, op de oevers van Meer van Genève hier bijeen om het principe van de menselijke waardigheid opnieuw te bevestigen. Dat leidde tot de oprichting van de Commission on Human Rights. Vandaag vragen wij: Wat er van hun edele droom is geworden?

In deze zitting zien wij het antwoord. Geconfronteerd met de niet te negeren rapporten van rond de wereld van marteling, vervolging, en geweld tegen vrouwen, hoe heeft de Raad heeft uitgesproken, en wat heeft het beslist?

Niets. Zijn reactie is stilte geweest. Zijn reactie is onverschilligheid geweest. Zijn reactie is misdadig geweest.

Men zou, in de woorden van Harry Truman kunnen zeggen, dat dit een -Doe Niets, Goed-Voor-Niets Raad is geworden.

Maar dat zou te onnauwkeurig zijn. Deze Raad heeft toch iets gedaan.

Het heeft in de ene resolutie na de andere bepaald dat één enkele staat veroordeelt: Israël. In acht verklaringen -- en er zullen er drie meer zijn in deze zitting -- Hamas en Hezbollah is straffeloosheid verleend. De volledige rest van de wereld -- met miljoenen en miljoenen slachtoffers, in 191 landen -- wordt voortdurend genegeerd.

O ja, doet deze Raad iets. En de dictators van het Middenoosten die deze campagne bewerken zullen u vertellen dat het een zeer goede zaak is. Dat de raad tot doel heeft om rechten van de mens te beschermen, de Palestijnse rechten.

Zo ook, vertellen de racistische moordenaars en verkrachters van de vrouwen in Darfur ons, dat zij geven om de rechten van Palestijnse vrouwen; zoals de bezetters van Tibet geven om bezette bevolking; en de Moslim-slagers in Tchetchenië geven om Moslims.

Maar geven deze zelfbenoemde verdedigers echt om Palestijnse rechten?

Laten we eens zien naar de afgelopen maanden. Meer dan 130 Palestijnen werden gedood door Palestijnse krachten. Dit is drie keer het gecombineerde aantal die het voorwendsel waren tot het houden van speciale zittingen in Juli en November. Maar toch de kampioenen van Palestijnse rechten -- Ahmadinejad, Assad, Khaddafi, John Dugard -- zij zeggen niets. De kleine 3-jaar-oude jongen Salam Balousha en zijn twee broers vermoord in hun auto door de troepen van de Eerste Minister Haniyeh. Waarom heeft deze Raad voor stilte gekozen?

Omdat Israël niet kon worden beschuldigd. Omdat de waarheid is, dat de dictators die deze Raad leiden niet in het minst om Palestijnen, of om het even welke rechten van de mens geven.

Zij zoeken om de Israëlische democratie te demoniseren en de Joodse staat te delegitimiseren, de Joodse mensen als zondebok. Zij zoeken ook eigenlijke iets anders: om de taal en het idee van rechten van de mens te perverteren en te vervormen.

U vraagt: Wat is van de droom van de stichters geworden? Met vreselijke leugens en morele inversie, wordt het omgezet in een nachtmerrie.

Dank u, Mr. de Voorzitter

ANTWOORD DOOR DE VOORZITTER VAN DE RAAD RECHTEN VAN DE MENS VAN DE V.N. LUIS DE ALBA ALFONSO:

Voor het eerst in deze zitting zal ik geen dank voor een verklaring uitdrukken.
Ik zal aan de voorname vertegenwoordiger van de organisatie die net sprak, de voorname vertegenwoordiger van het United Nations Watch, als u zo vriendelijk wil zijn om te luisteren.
Ik ben droevig dat ik niet bij machte ben om u voor uw verklaring te danken. Ik zou moeten vermelden dat ik geen gelijkaardige verklaringen in de Raad zal tolereren.
De manier waarop de leden van deze Raad werden vergeleken, en inderdaad de manier waarop de raad zelf werd vergeleken, dit alles is ontoelaatbaar. In het geheugen van de personen naar wie u verwees, de stichters van de Commissie van Rechten voor de mens, en voor het gedachtengoed van rechten voor de mens, zou ik u in om het even welke toekomstige verklaringen aansporen tot een minimum aan juiste gedrag en taal.
Anders, zal om het even welke verklaring van u in gelijkaardige zettingen als vandaag gebruikt, uit de verslagen worden genomen.