Mahdi

In de westerse media heeft men het niet zo vaak over de Twaalfde Imam, maar in het oosten heeft men het in de media vaak over de Twaalfde Mahdi en dit in verband met Iran en de Shi’iten die een bepaalde leer aanhangen. Deze leer is ook een sterke drijfveer in de motieven van Ahmadinejad.

Waar hebben we het dan over? Deze figuur blijkt samen te hangen met hun visie op de eindtijd waar ook Jezus een rol in speelt. Jezus regeert in deze visie een bepaalde tijd over de wereld, nadat de Mahdi is gekomen. Dit kan zo naast de christelijke verwachting worden gelegd alleen is de Mahdi dan de antichrist die wordt vernietigd.

(Ik heb dit artikel van http://www.wsu.edu/~dee/SHIA/HIDDEN.HTM)

Op dat moment begrijp je ook de vraag van Ahmadinejad aan Bush hoe de profeet Jezus zal oordelen over zijn handelen als deze terug komt. En waar hij dan zal staan op de oordeelsdag voor God.
Ahmadinejad denkt dat het Christendom, het Jodendom en Islam gelijk aan elkaar zijn en dat de Democratie en het Liberalisme gefaald hebben en dus daarom Bush in zijn brief uitnodigt, om toe te treden tot de Moslim gemeenschap.

Het verschil met ons geloof in de verzoening is, dat Christenen nooit in dat oordeel zullen komen, door de genade verkregen door het offer van Jezus en dat is het grote verschil.

De kern van de Shi’itische godsdienstige mening wereldwijd is de Verborgen Imam, Muhammad al-Mahdi, "De Geleide."
Terwijl de verhalen van eerste elf Imams van aards historisch zijn, is de geschiedenis van twaalfde Imam mystiek en wonderlijk.

Geboren in 868, Abu’l-Kasim Muhammad (die de naam van Profeet zelf droeg) en toen Hasan Al-askari, de Elfde Imam, in 874 stierf, verklaarde de zeven jaar oude jongen dat hij de Twaalfde Imam was en ging in het verborgene wonen.
De Shi’ites geloven dat hij zich in een hol onder een moskee in Samarra verborg; dit hol wordt geblokkeerd door een poort die de Shi'ites noemen de Bab-Al Ghayba, of de "Poort van Verduistering." Dit is één van de heiligste plaatsen in de Shi’a-Islam, en gelovigen verzamelen zich hier om voor de terugkeer van Twaalfde Imam te bidden.

De centrale doctrines van de Shi’a die rond deze Verborgen Imam cirkelen zijn de doctrines van Verduistering (Ghayba) en Terugkeer (Raj’a). De doctrine van Verduistering is eenvoudig de overtuiging dat Allah, Muhammad al-Mahdi voor de ogen van mensen verborg en zijn leven al die tijd te bewaren. Allah heeft hem wonderbaarlijk in leven gehouden sinds die dag dat hij in 874 werd verborgen; Uiteindelijk zal Allah de al-Mahdi aan de wereld weer openbaren en hij zal terugkomen om het mensdom te leiden.

De Verduistering heeft twee verschillende stadia, de Kleinere Verduistering en de Grotere Verduistering. In de Kleinere Verduistering, bleef de Imam verborgen maar om met het mensdom communiceren door vertegenwoordigers. Aangezien de Imam de geestelijke gids of het licht voor de rest van het mensdom was, verwijderde de Kleinere Verduistering alleen het lichaam van de Imam uit de wereld maar niet zijn geestelijke begeleiding.
Nochtans, onder de bedreiging van orthodoxe Moslims, ging de verborgen Imam de periode van de Grotere Verduistering in, waar hij nog steeds is.
In de Grotere Verduistering, is de Imam nog steeds de geestelijke gids en het licht van de wereld met één uitzondering: er is geen, -om het even welke-, directe communicatie meer tussen het mensdom en de Imam.
De Verduistering toen was een diepgaande geestelijke tragedie voor de wereld. Het betekende dat de geestelijke gids voor de aarde, -de gift van God aan het mensdom dat door de tijden heeft geleefd, geademd en met het mensdom geconverseerd had-, buiten bereik is.
De Imam is het centrum van het licht in de wereld; de Verduistering is het doven van dat licht voor de rest van het mensdom. Dit is diep tragisch en nostalgisch naar de mening van de Shi’a wereldwijd. Shi’ite verlangen naar een terugkeer van een tijd wanneer de geestelijke waarheid weer onder ons is, een tijd waar de menselijke perfectie een voorbeeld is om na te streven.

De verborgen Imam, echter, zal uiteindelijk zijn Grotere Verduistering (zuhur) verlaten en zal aan de wereld en het mensdom verschijnen.
Deze terugkeer is de meest significante gebeurtenis in de toekomst voor gelovige Shi’ite en heeft geweldige eschatologische gevolgen. Deze terugkeer zal kort vÛÛr het Laatste Oordeel zijn en aan het eind van de geschiedenis komen. De Imam Mahdi zal terugkeren aan het hoofd staan van de strijdkrachten voor oprechtheid en vechten tegen de krachten van het kwaad in een enkele definitieve apocalyptische slag. Wanneer het kwaad eens en voor altijd is verslagen, zal Imam Mahdi de wereld verscheidene jaren onder een perfecte regering regeren en zal een perfecte spiritualiteit onder de volkeren van de wereld bewerkstelligen.
Nadat Imam Mahdi verscheidene jaren heeft geregeerd, zal Jezus-Christus (raj’a) terugkeren, zoals ook Husayn en anderen zullen terug komen. Het is de terugkeer van de doden die onder de Doctrine van de Terugkeer valt; Mahdi zal alleen aan het mensdom verschijnen.

Dit Twaalfde Shi’itisme is een diep eschatologische godsdienst. Belangrijk voor het begrip van deze godsdienstige overtuiging Shi’a is het begrip dat aan het eind van de tijd een era van perfecte rechtvaardigheid en spiritualiteit zal zijn voorafgegaan. De wereld, voor de Shi’ite, is een diep immorele, gedegenereerde, en corrupte plaats; en zijn er noodzakelijke preludes die voorafgaand aan de verschijning van de Imam Mahdi.
Net als het Christendom, is het Shi’isme ook een diepe profetische godsdienst. Evenals het Christelijke geloof, zal aan het eind van tijd en de verschijning van Mahdi door een aantal gebeurtenissen worden voorafgegaan die in profetieën worden voorspeld.
De Shi’iten dus, zoals vele Christenen, leven in een wereld vol van tekens en gebeurtenissen. Dit is heel essentieel en belangrijk in het begrip van de cultuur van de Shi’a en de politieke theorie. Het grootste deel van Iraanse geschiedenis kan men slechts verstaan in verhouding met de Doctrine van Terugkeer en profetieën doe daaraan verbonden zijn.
Bijvoorbeeld, tijdens de Iraanse Revolutie, geloofden verscheidene IraniÎrs dat Ayatullah Ruhollah Khumayni, het geestelijke en theoretische hoofd van de Revolutie, de Verborgen Imam was die naar de wereld van het mensdom was teruggekeerd. Terwijl Khumayni nooit dit toegaf, ontkende hij het ook nooit. In menig opzicht, geloven de Revolutionairen dat zij het gereedschap waren en geroepen om te beginnen van rechtvaardigheid in de wereld, net zoals de radicale Protestantse Engelsen die Amerika bezetten omdat ze geloofden dat zij de duizend jarige heiligen waren voorafgaande aan het einde van de wereld. De eigentijdse Iraanse politiek kan op geen enkele manier van deze fundamentele godsdienstige principes van de Shi'a Islam worden gescheiden.