De algemeen verbreide leugens over Palestina.

1. De “Palestijnse mensen” hebben een historische aansluiting met het land.

Dit is zeer interessant aangezien er niet zoiets bestaat als de "Palestijnse mensen." Toen de Romeinen de naam van Israël in Palestina veranderden, waren de mensen die daar waren ook tegelijkertijd Joden, en waren er geen Arabieren die daar leefden. Als er al ooit Palestijnse mensen waren geweest, dan zouden het Joden zijn geweest.

2. De Palestijnse mensen zijn sinds onheuglijke tijden in het land geweest.

Vergeten is de eeuwenlange pre-Israëlische tijd in Palestina toen het een troosteloze woestenij was die door een rest van Joden, samen met wat Christenen en rondtrekkende Bedouïenen werd bewoond, die zeker geen gedachte hadden over een nationale identiteit van om het even welke soort ook.

3. Daar waren geen Joden in Palestina tot Israël een staat in 1948 werd.

De Romeinen verbanden officieel de Joden uit Israël (Palestina) in 135 na Chr. Nochtans, tonen de historische verslagen aan dat er altijd een Joodse aanwezigheid in het land was. Terwijl velen werden verspreid, gingen andere Joden eenvoudig uit het land "de minst kwade manier" totdat een minder vijandige macht in het land regeerde, om daarna terug te komen.

4. De Arabieren en de Joden leefden in harmonie alvorens Israël een staat werd.

Door de eeuwen, werden Joden evenals Christenen, die leefden onder Islamitische wetgeving blootgesteld aan een leven van vervolging en vernedering, de intensiteit daarvan werd door het karakter van de Mohammedaanse heerser bepaald. Als tweedeklas burgers, was er nooit een “goede tijd” voor de niet-moslims die onder Islamitische regels leefden.

5. De terugkerende Joden verplaatsten de Palestijnse Arabieren.

De voorvaderen van het grootste deel van de huidige Arabische bevolking migreerden naar het land nadat de Joodse pioniers waren begonnen om het land terug te winnen. Zij kwamen uit vele verschillende landen en waren geen originele inwoners van het land.

6. De Joden stalen het Arabische land.

De Joden die naar het land terugkeerden gingen naar onbezet land of gekocht land van afwezige Arabische landbezitters aan extreme hoge prijzen.

7. De Joden dwongen Arabieren om Palestina te ontvluchten. Toen Israël in 1948 tot een staat werd verklaard, verklaarden de leiders van de het omringen Arabische landen de oorlog aan Israël en droegen de Arabieren, die in het land leefden op, om te vluchten tot de Joden werden vernietigd. De Israëlische leiders, spoorden de Arabieren aan om te blijven.

8. De Joden veroorzaakten het Arabische vluchtelingen probleem.

Als de Arabische landen de "Palestijnse" vluchtelingen zouden laten assimileren en om hen zouden geven, zoals Israël voor hun Joodse vluchtelingen deed, zou er geen vluchtelingen probleem zijn. In plaats daarvan gebruiken zij hen als politieke wapen in hun strijd tegen Israël.

9. Israël is de aanvaller tegen weerloze Palestijnen.

In zijn korte geschiedenis, heeft Israël de ene oorlog na de andere gehad en elke keer werden zij beschuldigd als zijnde de aanvaller. De Arabieren erkennen niet het recht van Israël om te bestaan en zijn in een constante staat van vijandigheid tegen Israël. Hun doel is Israël te vernietigen.

10. Jeruzalem is heilig voor de Moslims.

Terwijl Jeruzalem meer dan achthonderd keer in de Bijbel wordt vermeld, wordt het niet één keer vermeld in Koran. De moslims hebben weinig of nauwelijks interesse gehad in Jeruzalem tot aan de Joodse aanwezigheid in de moderne tijden.