ONS HEMELSE LICHAAM

1 maart 2014 | door Jack Kelley

“In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen; als dat niet zo was, zou Ik het u gezegd hebben. Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken.” (Johannes 14:2).

Onlangs reageerde iemand die mijn overtuiging als mikpunt nam, dat Jezus verwees naar onze eeuwige huis in het nieuwe Jeruzalem toen Hij dit zei. De mening van deze persoon was dat Jezus sprak over ons latere opstandingslichaam en hij noemde 2 Kor. 5:1-2 ter ondersteuning hiervan.

Toen ik naar de Griekse tekst van Johannes 14:2 keek, vond ik dat het woord "woningen" (herenhuizen in de KJV) een vertaling is van een Grieks woord dat "een woning, of verblijfplaats" betekent.

Om eerlijk te zijn, verschijnt het woord "woning" ook in sommige Engelse vertalingen in 2 Kor. 5:2, maar het is dan vertaald vanuit een ander Grieks woord. Het is ook duidelijk dat Paulus metaforisch sprak in 2 Kor. 5 omdat hij verwees naar ons aardse lichaam als een tent (tijdelijk), maar naar onze hemelse lichaam als een huis (permanent).

Voor mij is het doorslaggevende argument dat Jezus in Johannes 14:2 zei dat hij een plaats voor ons wilde bereiden. De Griekse woord vertaald met "plaats" kan betekenen iets van een gemarkeerde ruimte in een bewoonde stad, maar het wordt nooit gebruikt om te verwijzen naar een lichaam. Dit betekent dat Jezus heenging om een fysieke locatie voor te bereiden voor ons om in te leven.

Ik denk niet dat de persoon die zijn bezwaar instuurde zal worden overgehaald naar mijn standpunt, en ik weet dat ik niet overtuigend was, maar dat is niet het punt van deze studie. Wat ik wil doen is het een beetje dieper onderzoeken van 2 Kor. 5:1-10, omdat bij het opnieuw lezen ervan ik me wat werkelijk interessante informatie herinnerde over wat het voor ons in petto heeft. Laten we een vers of twee tegelijk nemen.

Een aardse tent en een hemels huis

“Wij weten immers, dat wanneer ons aardse huis, deze tent, afgebroken wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen.”(2 Kor. 5:1).

Meteen kunnen we zien dat Paulus enige termen gebruikte voor verblijfplaatsen waarmee ons lichaam wordt bedoeld. Hoewel de meesten van ons niet in tenten wonen, hoeft zelfs ons aardse huis niet te worden vernietigd voordat we over kunnen gaan naar onze hemelse huis. Maar ons aardse lichaam, dat een tijdelijke huis van onze geest is, moet plaatsmaken voor onze hemelse lichaam om onze geest te ontvangen als haar permanente huis. Voor de meesten zal het aardse lichaam sterven en terugkeren naar stof, en door het hemelse lichaam worden vervangen bij de opstanding. Maar voor één groep zal de aardse lichaam gewoon worden omgevormd tot een hemels lichaam bij de opname van de Gemeente (1 Kor. 15:51-53).

Want in deze tent zuchten wij ook, en verlangen wij er vurig naar met onze woning die uit de hemel is, overkleed te worden, als wij maar bekleed en niet naakt zullen bevonden worden. (2 Kor. 5:2-3)

Als gelovigen sterven, gaan hun geesten rechtstreeks naar de Heer om met Hem te zijn (2 Kor. 5:6-8, Phil 1:22-24), terwijl hun aardse lichamen wordt begraven in de grond en snel zullen terugkeren tot stof. Op het tijdstip van hun opstanding krijgen zij nieuwe hemelse lichamen, terwijl zij die nog steeds leven, veranderd zullen worden van sterfelijk naar onsterfelijk en samen met de Heer naar het Vaderhuis gaan. (1 Thes. 4:16-17).

In de tussentijd zullen deze geesten voelen dat een deel van hen ontbreekt, alsof ze naakt zijn (Grieks: zonder een lichaam). Ze verlangen naar de tijd wanneer zij zullen worden bekleed met hun hemelse lichamen. Ik denk dat dit is, omdat we alleen de volle omvang van de zegeningen van onze eeuwige leven kunnen ervaren als fysieke wezens.

“Want ook wij, die in deze tent zijn, zuchten omdat we het zwaar te verduren hebben; wij willen immers niet ontkleed, maar overkleed worden, zodat het sterfelijke door het leven wordt verslonden.” (2 Kor. 5:4).

In dit vers gebruikte Paulus kleding als een andere metafoor. Als fysieke wezens kijken we er niet naar uit om te sterven, want dat zal zijn als naakt. Waar we naar uitkijken is te worden opgenomen, als onze oude en versleten kleding onmiddellijk zal veranderen in deze nieuwe en veel betere outfit die nooit zal verslijten. Rijker weefsel, perfect passend, uiterst comfortabel. Kleding zoals het altijd bedoeld was om die te dragen.

Het oude is weggegaan, het nieuwe is gekomen

“Hij nu Die ons hiervoor heeft toegerust, is God, Die ons ook het onderpand van de Geest gegeven heeft.” (2 Kor. 5:5).

Iets ontwerpen is het proces van het vormen naar iets anders, en meestal voor een specifiek doel. "Hij nam een stuk hout en veranderde het in een poot voor de tafel die hij aan het maken was." Het is dan niet meer alleen maar een gewoon stuk hout. Het is veranderd in iets beters, iets dat een specifiek doel dient.

God begon met ons zoals we waren, en door het kruis veranderde Hij ons in iemand anders. “Maar nu, in Christus Jezus, bent u, die voorheen veraf was, door het bloed van Christus dichtbij gekomen.” (Efeze 2:13). Zijn uiteindelijke doel daarbij is dat we kunnen worden bekleed met ons hemelse lichaam.

De ambachtsman zal nooit meer denken aan de tafelpoot als een willekeurige stuk hout. Nu denkt hij eraan als iets wat hij gemaakt heeft. Op dezelfde manier zal God nooit van ons denken zoals vroeger. Nu denkt hij aan u als een nieuw schepsel in Christus. Voor Hem is uw oude weg en het nieuwe u gekomen (2 Kor. 5:17). Vervolgens plaatste hij Zijn Geest in u als een belofte, als garantie dat dit ook zal gebeuren.

“Wij hebben dus altijd goede moed en weten dat wij, zolang wij in het lichaam inwonen, uitwonend zijn van de Heere, want wij wandelen door geloof, niet door aanschouwing. Maar wij hebben goede moed en wij hebben er meer behagen in om uit het lichaam uit te wonen en bij de Heere in te wonen.” (2 Kor. 5:6-8).

Het vertrouwen dat Paulus uitsprak, komt van een weten dat hoewel we nog steeds in ons aardse lichaam zijn, onze bestemming is met de Heer te zijn in ons hemelse lichaam. Dus leven we door wat we geloven dat waar is, niet door wat we zien. Geen aardse gebeurtenis kan ons van ons stuk brengen, omdat we door geloof weten wat er nog gaat komen. Ongeacht wie aan het bewind is, ongeacht met welke wetten we te maken krijgen, het maakt niet uit hoeveel ons geld van zijn waarde heeft verloren, ongeacht wat deze donkere en stervende wereld van ons denkt, omdat we weten wat de uitkomst zal zijn en dat degene die ons voor dit doel heeft gemaakt, God is.

Hier komt de Rechter

“ Daarom stellen wij er ook een eer in, hetzij inwonend, hetzij uitwonend, om Hem welbehaaglijk te zijn. Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus openbaar worden, opdat ieder vergelding ontvangt voor wat hij door middel van zijn lichaam gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad.” (2 Kor. 5:9-10).

Of we nu gestorven zijn en verdwenen, of levend, ons doel is om God te behagen. De beoordeling voor de 'bema' zetel als de korte naam voor de rechterstoel van Christus. (Het Griekse woord "bema" betekent gewoon "rechterstoel".)

Deze beoordeling vindt plaats na de opname/opstanding, dus het heeft niets te maken met onze zaligheid. Iedereen daar zal zijn gered en in aanwezigheid van de Heer voor eeuwig.

Het zal betrekking hebben op wat we deden voor de Heer tijdens ons christelijk leven hier op aarde. In 1 Kor. 3:10-15 zei Paulus dat de Heer de dingen die we deden in twee groepen zal verdelen. Één groep zal worden vergeleken met goud, zilver en kostbare edelstenen, dingen die waarde hebben. In 2 Kor. 5:10 worden deze dingen "goed" genoemd. De andere groep zal worden vergeleken met hout, hooi en stoppels, dingen alleen geschikt voor het verbranden in het oordeelsvuur. Deze worden "slecht" genoemd in 2 Kor. 5:10.

In zijn overzicht van dit oordeel zei Paulus: "“Als iemands werk (wat we hebben gedaan) verbrandt, zal hij schade lijden. Hijzelf echter zal behouden worden, maar wel zo: als door vuur heen.” (1 Kor. 3:15).

Bij elkaar genomen, bevestigen deze twee passages dat de rechterstoel van Christus er niet is met het oog op een overzien van elke goede of slechte zaak die we ooit hebben gedaan, het is met het oog op de identificatie van welke dingen we hebben gedaan die in aanmerking komen voor een speciale erkenning.

In Johannes 15:5-6 zei Jezus dat als we in Hem blijven, en Hij in ons, wij veel vrucht zullen voortbrengen; we kunnen niets doen zonder hem. Hij zei dat degenen die niet in hem blijven, zijn als takken die worden weggegooid en verdorren. Zulke takken worden in het vuur geworpen en verbrand.

Sommigen zien dit als een gedeelte dat de redding ontkent, ze denken dat als we niet in Jezus blijven Hij ons in het vuur van het oordeel zal gooien. Ze begrijpen niet dat Jezus hier niet over de zaligheid sprak, omdat zaligheid geen vruchtdragend gebeuren is. Het is wat we doen, nadat we zijn gered en wat bepaalt of wij vruchten afwerpen of niet. Hij sprak over wat we met ons leven doen als een gelovige.

Om vruchten af te werpen als gelovige moeten we "in Hem" blijven. Dat betekent dat we Hem hebben gezien als onze Heer, niet alleen onze Verlosser, en ons leven aan Hem overgegeven voor de richting van ons leven. Door in ons te blijven, verwees Jezus naar de bovennatuurlijke kracht die hij ter beschikking stelt aan de gelovigen. Velen van ons hebben deze kracht ervaren wanneer wij wijken voor zijn wil en het resultaat van een actie plaatsen in zijn handen, dan hebben wij genoten van een resultaat dat onze menselijke capaciteit overtrof. Aanneming hiervan als een levensstijl zal ons christelijk leven vruchtbaarder maken, meer dan alles wat we uit onze eigen kunnen doen.

In tegenstelling hiermee, en afgaande op onszelf, kunnen we niets produceren dat van waarde is voor het koninkrijk. Het maakt niet uit hoe groot de resultaten van onze acties op menselijk vlak lijken, de Heer ziet de dingen die we doen zonder Zijn leiding en kracht als niets meer dan dorre takken, alleen geschikt voor het vuur.

Wanneer ik Johannes 15:5-6 met 1 Kor. 3:10-15 en 2 Kor. 5:10 vergelijk, concludeer ik dat als we voor de rechterstoel van Christus staan, het niet de resultaten zijn die we als gelovigen produceren, die van belang zullen zijn. Het zijn de motieven erachter, die zullen worden beoordeeld. Dingen gedaan onder de leiding van de Heer, in zijn kracht, zullen zijn als goud, zilver en kostbare edelstenen in zijn ogen. De dingen die we op onze eigen houtje en in onze eigen kracht gedaan hebben, zullen geen waarde hebben.

Dit verklaart Paulus' vermaning in 1 Kor. 4:5.

“ Oordeel daarom niets vóór de tijd, totdat de Heere komt. Hij zal ook wat in de duisternis verborgen is aan het licht brengen, en de voornemens van het hart openbaar maken. En dan zal ieder van God lof ontvangen.”

Het verklaart ook waarom het ontdekken van Gods wil voor ons leven vereist dat we onszelf eerst aanbieden als levende offerande, heilig en aangenaam voor God, en dat we stoppen met ons aan te passen aan het patroon van deze wereld, in plaats van te worden omgezet door de vernieuwing van ons denken (Romeinen 12:2). Alleen door dat te doen kunnen we in Hem blijven en hij in ons.

Kortom, is er een hemels lichaam dat ons te wachten staat. Dat is het permanente tehuis voor onze geest, ter vervanging van dit tijdelijke aardse. God heeft ons omgevormd tot een nieuwe schepping met het uitdrukkelijke doel van bewoning, en zond zijn Zoon om te sterven voor onze zonden en dit zo mogelijk te maken. Of zoals iemand zei: "De mens uit de hemel werd uitgerust voor het aardse, zodat mensen van de aarde konden worden uitgerust voor de hemel.

Bron: Our Heavenly Body - Gracethrufaith