Wat deed God op de achtste dag?

17 mei 2014 - Een Bijbelstudie door Jack Kelley

Toen God op de zevende dag Zijn werk, dat Hij gemaakt had, voltooid had, rustte Hij op de zevende dag van al Zijn werk, dat Hij gemaakt had. En God zegende de zevende dag en heiligde die, want daarop rustte Hij van al Zijn werk, dat God schiep door het te maken. (Genesis 2:2-3)

Deze twee verzen zijn heel anders dan die welke de voorgaande dagen beschrijven van het scheppingsverhaal. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest... Maar niet zo voor de zevende dag. Het vertaalde Hebreeuwse woord is: rust, sabbat (uitgesproken als sha-BAT) - sabbat komt van dit woord. Het komt 71 keer voor in de Bijbel, en 47 keer daarvan wordt het vertaald met "ophouden". Het betekent slechts 11 keer "rusten".

Zal deze dag ooit eindigen?

Nu had de zevende dag vanzelfsprekend wel een begin en een eind, net als al de dagen ervoor en erna. Maar het feit dat er geen melding van wordt gemaakt in de tekst van het scheppingsverhaal wijst erop dat deze dag in geestelijke zin nooit is beëindigd. Er is geen achtste dag voor de schepping. God heeft nooit weer de werkzaamheden van de schepping opgenomen, en dat is waarom een woord dat ook betekent "ophouden" werd gebruikt voor het beschrijven van zijn sabbatsrust.

Ga me nu niet beschuldigen van bevordering van de "Intelligent design"-theorie van de schepping. De theorie dat God de wereld heeft geschapen en alles wat er in is, het toen in heeft gang gezet, en verder gewoon heeft zitten toekijken, na het in werking stellen daarvan. Laten we eens kijken wat God gedaan heeft nadat Hij stopte met het scheppen. We zullen beginnen in het evangelie van Johannes.

En daarom vervolgden de Joden Jezus en probeerden zij Hem te doden, omdat Hij deze dingen op de sabbat deed. Maar Jezus antwoordde hun: Mijn Vader werkt tot nu toe en Ik werk ook. Daarom dan probeerden de Joden des te meer Hem te doden, omdat Hij niet alleen het gebod van de sabbat brak, maar ook zei dat God Zijn eigen Vader was, en daarmee Zichzelf aan God gelijk maakte.

Jezus dan antwoordde en zei tegen hen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: De Zoon kan niets van Zichzelf doen, als Hij dat niet de Vader ziet doen, want al wat Deze doet, dat doet ook de Zoon op dezelfde wijze. (Joh. 5:16-19)

Dit vertelt ons dat zowel de Vader als de Zoon veel hebben te doen, dat ze elke dag werken, zelfs op de sabbat. Zodat ze niet gewoon hebben zitten toekijken. Beide werken elke dag vanaf die dag tot nu toe.

Maar dat is niet het punt. Het punt is dit. Sinds het einde van de 6e dag, heeft God nooit meer het werk van de schepping opgepakt. Wat de schepping betreft, is Hij nooit opgehouden met Zijn sabbatsrust.

Wat extern en fysiek is in het oude wordt inhoudelijk en geestelijk in het nieuwe

In Numeri 15:32-36 lezen we van een man die werd aangetroffen bij het verzamelen van hout op de sabbat. Het was een schending van het gebod, maar de Israëlieten wisten niet wat ze met hem moesten doen. Toen ze het aan God vroegen, vertelde Hij hen hem buiten het kamp te nemen en hem te stenigen tot de dood. God was heel serieus over het niet werken op de sabbat.

Maar wanneer we naar het Nieuwe Testament kijken, dan vinden we dat het gebod om op de sabbat te rusten slechts een van de 10 geboden is, die niet specifiek wordt herhaald. In feite is de meest voorkomende verwijzing naar het vierde gebod in het Nieuwe Testament betreffende de frequente en flagrante schendingen ervan door de Heer. Bij zes verschillende gelegenheden verdedigde de Heer het werken op de sabbat, waarmee hij elke keer aan de religieuze leiders laat zien dat hun regels voor het houden van de sabbat door de mensen waren gemaakt, willekeurig en tegen Gods doel. Bijvoorbeeld wanneer de priesters in de tempel wel elke sabbat ontheiligden door te werken (Matt. 12:5), en de mensen hun dieren water geven (Lukas 13:15), of ze redden bij gevaar (Matt. 12:11), maar het genezen van een persoon konden ze niet (Lukas 13:14).

In Romeinen 14:5 heeft Paulus geleerd dat wij het recht hebben om te overwegen of de ene dag heiliger is dan de andere, of alle dagen te beschouwen als hetzelfde, gebaseerd op onze persoonlijke overtuigingen. En in Kolossenzen 2:16-17 zei hij dat we ons niet door iedereen moesten laten beoordelen met betrekking tot een religieus feest of een nieuwemaanviering of een sabbat. Hij zei dat deze dingen een schaduw waren van de dingen die zouden komen, en dat de werkelijkheid in Christus werd gevonden.

Op de een of andere manier moest het sabbatsgebod ons iets leren over onze relatie met Jezus. Dus laten we uitzoeken wat dat is.

God schiep de hemelen en de aarde. Men deed niets om daarin te helpen, Hij deed het allemaal. Aan het einde van zes dagen rustte hij (beëindigde) Hij zijn werk omdat Hij klaar was. Hij nam nooit opnieuw het werk ter hand van de schepping. Hij maakte de zevende dag, een dag zonder einde, een heilige. Er was geen achtste dag. Vervolgens creëerde hij een gedenkteken. Vanaf dat moment was er de zevende dag, een dag van rust waarop geen werk was toegestaan om ons eraan te herinneren dat zijn werk was voltooid toen Hij was opgehouden met werken.

Aangezien we zijn gevangen in de dimensie van tijd, hebben we geen dagen zonder einde. Dus toen God onze kalender instelde, maakte Hij elke zevende dag heilig, waarna de kalenderweek opnieuw begint. Er is nooit een achtste dag. Dit was om ons te helpen om te zien dat de zevende dag, de dag van rust, nooit eindigt. Om het belang hiervan te benadrukken, maakte Hij het werken op de zevende dag strafbaar met de dood.

Maar de mens miste het punt. We dachten dat het ging over het werken op de sabbat, terwijl het ging over het rusten wanneer het werk is voltooid, en hoe dit alles betrekking heeft op Jezus.

Jezus kwam naar de aarde om een werk te doen. Dat was om te sterven voor de zonden van het volk, zodat wij verlost konden worden en eeuwig met hem leven (Joh. 1:29). Hij maakte ons tot een nieuwe schepping (2 Kor. 5:17). We deden niets om daarin te helpen, Hij deed het allemaal zelf. Toen Hij aan het kruis stierf, was Zijn werk gedaan. Dat is waarom Zijn laatste woorden voordat hij stierf waren: "Het is volbracht." Toen boog Hij zijn hoofd en gaf de geest (Joh. 19:30).

Hij heeft nooit meer het werk van de verlossing hoeven opnemen, want door dat eenmaal-voor-alle-tijden-offer heeft Hij voor altijd hen volmaakt die heilig gemaakt zijn (Hebr. 10:12-14). Toen hij naar de hemel was opgevaren, zat hij neer aan de rechterhand van de Vader. Het reddende werk van onze nieuwe schepping was klaar, zodat Hij is opgehouden met dat werk. Dit is de reden waarom sommige theologen naar het werk van verlossing van de Heer aan het kruis verwijzen als zijnde het "voltooide" werk.

Wat Is ons werk?

Zij zeiden dan tegen Hem: Wat moeten wij doen, opdat wij de werken van God mogen verrichten? Jezus antwoordde en zei tegen hen: Dit is het werk van God: dat u gelooft in Hem Die Hij gezonden heeft. (Joh. 6:28-29)

Jezus vergaf al uw zonden aan het Kruis (Kol 2:13-15) en dus heeft Hij u volledig gered. Hebr. 7:25 bevestigt dat Hij in staat is om dit te doen. Volgens 2 Kor. 1:21-22 heeft God de verantwoordelijkheid geaccepteerd om u gered te houden. Hij heeft zijn zegel van eigendom op u gedrukt en zijn Geest in uw hart zal dit garanderen. Door dat te geloven betekent dit dat uw werk voor de zaligheid is voltooid en u uw levenslange zevende dag, de sabbatsrust bent ingegaan. Het betekent dat u hebt gedaan wat God verlangde en het werk van uw redding voltooid is. U zult het eeuwige leven beërven. “En dit is de wil van Hem Die Mij gezonden heeft, dat ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.” (Joh. 6:40)

Net zoals God nooit opnieuw de werkzaamheden opnam van de schepping, en Jezus nooit meer het werk van de verlossing opnam, hoeft u nooit meer uw werk voor de zaligheid op te nemen. Je bent een nieuwe schepping en het werk is voltooid. Nu mag u rusten, zoals Zij rusten.“ Er blijft dus nog een sabbatsrust over voor het volk van God, want wie Zijn rust binnengegaan is, die heeft zelf ook van zijn werken gerust, zoals God van de Zijne.” (Hebreeën 4:9-10)

Zoals we uit het bovenstaande kunnen zien, zijn de mensen die blijven vragen of de zaterdag of de zondag de juiste sabbat is voor christenen, om die te houden, de verkeerde vraag stellen. De echte vraag die wij allen moeten stellen is of wij onze sabbatsrust al houden of niet. Het maakt niet uit of u zegt dat u wedergeboren bent. Als u nog steeds werkt om uw zaligheid te verdienen of te behouden, nadat u het werk dat Jezus deed voor u hebt geaccepteerd, dan schendt u het gebod van het houden van de sabbat en ben u onderworpen aan de straf van het schenden van de sabbat volgens Numeri 15. Hij onderging een fysieke dood, maar u zult een geestelijke dood krijgen, omdat u niet het ene en enige werk deed dat Hij u gaf om te doen; als u niet gelooft in de Ene die Hij heeft gestuurd. In plaats daarvan bent u bezig in uw eigen kracht het werk te doen waarvan u denkt dat Hij het alleen heeft gedaan. En dat betekent dat u niet gered bent.

Er is niet veel tijd meer voor de kerk. De Heer kan komen terwijl u dit leest. U kunt deze dingen zorgvuldig overwegen. Zorg ervoor dat u echt bent gered door de genade van het geloof. Niet door werken, opdat niemand zou roemen (Efeze. 2:8-9). Denk eraan, “Bij hem echter die niet werkt, maar gelooft in Hem Die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot gerechtigheid.” (Romeinen 4:5). Geloof in de Ene die God heeft gezonden om u te redden, ga uw sabbatsrust in, en neem nooit meer opnieuw het werk voor uw zaligheid op.

Bron: What Did God Do On The Eighth Day? | GracethrufaithGracethrufaith