Journalist en godsdienstwetenschapper Koert van der Velde heeft alle godsdiensten onderzocht en is tot de conclusie gekomen dat God niet bestaat.
Hij was in Egypte om een boek te schrijven over de islam. Hij sprak met soefi’s die de mystiek beoefenden, hij praatte met beginselvaste fundamentalisten, hij ontmoette magiërs die genezing beloofden en bezocht geestuitdrijvers. Na een maand werken, vertrok Van der Velde voor een uitje naar de Sinaï-woestijn, waar hij ‘de berg van Mozes’ beklom, de plaats waar Mozes volgens de Bijbel de stenen tafelen heeft ontvangen.
Mozes heeft waarschijnlijk nooit bestaan, zegt de godsdienstwetenschapper in Van der Velde. Het volk Israël heeft hoogstwaarschijnlijk niet door de Sinaï gezworven en zeker geen veertig jaar, en God heeft er zeker geen tien geboden geopenbaard die in stenen tafelen zijn uitgehouwen. “Dat leert ons de wetenschap, die op grond van tekstanalyse, archeologisch en historisch onderzoek probeert te bepalen welke delen van de Bijbel misschien, of waarschijnlijk wel of niet waar zijn gebeurd.”
Na vier uur bereikte Van der Velde buiten adem en bezweet de top van zo'n 2300 meter. Hij ging op een rots zitten en zag rechts de Golf van Akaba met aan de overkant Saoedi-Arabië. Hij staarde in de diepte en toen gebeurde het: zijn blik vertroebelde en hij werd overvallen door een woord- en geluidloze boodschap. “Het was een boodschap die niet uit mijzelf kwam maar van buiten, althans zo voelde het. Het was alsof iets of iemand me erop wees dat het hoogmoedig is ervan uit te gaan dat de diepten van religie te doorgronden zijn.”
Had hij wel echt een boodschap gekregen, vroeg Van der Velde zich meteen af, wetenschapper als hij is. Was het de klim geweest die hem wat licht in het hoofd maakte? Was de gedachte aan hoogmoed opgekomen omdat hij tijdens deze reis - toch een indringende kennismaking had met traditioneel religieuze moslims die de stem van God dagelijks meenden te horen - en stilletjes niet geloofde in hun religieuze universum?
Wat de gedachten waren van van der Velde laten we maar voor wat het is, maar op een enkele punten heeft hij wel gelijk.
Ik heb die berg zelf beklommen en inderdaad je komt naar adem snakkend aan op de top.
Helaas wist ik toen nog niet dat Mozes die berg nooit heeft gezien en er zelfs niet in de buurt is geweest.
Deze plek is bepaald door een Romeinse keizerin die door het Heilige land trok en overal plaatsen heeft aangewezen waar volgens haar deze gebeurtenissen zich hadden voltrokken. Ook de plaats waar nu de Heilige grafkerk staat in Jeruzalem is een plaats die lukraak door haar is aangewezen.
De huidige plaats waar men claimt dat daar de berg Sinaï staat, waar Mozes God heeft ontmoet, wel, die plek heeft geen enkel archeologisch bewijs om dat te staven.
Mozes had bij de Farao bedongen dat hij drie dagreizen de woestijn in mocht trekken om daar een offer te brengen. Na drie dagen dagen zagen de spionnen van Farao echter dat ze niet stopten maar gewoon doortrokken. Vervolgens moesten deze spionnen terug om dat te melden wat ook enkele dagen koste. Dan moest Farao zijn leger mobiliseren en achter Israël aangaan. Nu rijd dat niet zo fijn in de woestijn dus ook dat duurde vele dagen voordat ze het volk bereikten. Inmiddels was er al wel enige tijd mee heen gegaan en Israël aan de zeekant van de woestijn was aangekomen bij de straat van Tiran en konden ook geen kant meer op, alleen nog door de zee.
Verder moeten we bedenken dat men door een zee moet zijn getrokken met een vaste bodem waarover de farao zich zonder bedenken met zijn strijdwagens overheen trok.
In de Riet- of Schelfzee groeide dus riet op een modderige onvaste bodem waar men beslist niet met een strijdwagen overheen kon rijden.
Dat gedeelte van de Rode zee kan men rustig uitschakelen er moet dus een andere overgang zijn geweest om in Arabië te komen.
Er zijn twee plaatsen waar de oversteek plaats kan hebben gevonden. Ryan Watt positioneert het bij Nuweiba. Daar is geen rif te zien, Wel is het een ingesloten plaats waar men geen kant op kan en geheel ingesloten door de rotsen met een toegangsweg die door een vuurkolom kon worden geblokkeerd.
De plaats vanwaar de doortocht zou hebben plaatsgevonden is Nuweiba aan de golf van Eilat (ook wel de golf van Akaba genoemd). Bijzonder is, dat de volledige naam in het Arabisch luidt Nuwayba' al Muzayyinah, wat betekent: 'Wateren van Mozes die zich openen'. Dit zou dus best eens de echte plaats geweest kunnen zijn waar de wateren zich openden.
Het statuut van dit kalf is te zien op de volgende foto.
Maar dat zijn niet de enige bewijzen dat het volk hier heeft gelegerd.
Hier een foto van de pilaren die werden opgericht aan de voet van de berg twaalf stuks.
Er is meer te vinden in het boek “Het Goud van Exodus” het leest als een roman. De speurtocht van twee Amerikanen naar de ‘echte’ berg Sinaï (volgens recente onderzoekingen de berg Jabal al-Lawz in Saoedie Arabië) en naar de schat die de Joden daar zouden hebben achtergelaten, door Saoedische plannen om een geavanceerd luchtverdedigingssysteem aan te leggen ligt de berg nu in militair gebied. Alleen met valse papieren konden Williams en Cornuke het land binnen, waarna ze na vele zoektochten, het bewijs vinden van de juiste route van Mozes en het Joodse volk en dat wat er in het boek Exodus staat feitelijk juist is, ze hebben de berg met gevaar voor eigen leven beklommen. Ze beseffen pas later dat hun hele tocht door de Mossad gevolgd is, en dat ze door de Mossad gevangen zijn genomen, ondervraagd en weer vrijgelaten. Een op ware feiten gebaseerde roman, spannender dan vele thrillers en intrigerend vanwege de relatie met het bijbelse verhaal van de Exodus.
Bron: Film
Eerst even door de twee minuten reclame voor andere onderwerpen.
Bron: YouTube - Mt Sinai is Jabal al Lawz
Met de vraag aan het einde dat als Saudi-Arabië van hieruit de raketten naar Israël zou lanceren zou Israël dan de plek vernietigen?
Bron: Een Engelstalige uitgebreide studie over dit onderwerp.