Brief vanuit Jeruzalem aan de Wereld

Geplaatst januari 2010

Ik ben geen schepsel van een andere planeet aangezien u dat schijnt te geloven - maar zoals uzelf, ik ben een Jeruzalemmer, een mens van vlees en bloed. Ik ben een burger van mijn stad, integraal deel van de Joodse mensen.

Ik heb een paar dingen op mijn hart. Omdat ik geen diplomaat ben, moet ik geen woorden dure woorden gebruiken. Ik probeer u niet te plezieren zelfs niet te overreden. Ik ben u niets verschuldigd. U bouwde deze stad niet; u leefde er niet; u verdedigde de stad niet toen de Arabieren kwamen om het te vernietigen. En wij zullen worden vervloekt als wij het u allemaal laten weg nemen.

Er was een Jeruzalem voordat er een New York was. Toen Berlijn, Moskou, Londen en Parijs niets meer was dan bosmoeras, was hier een bloeiende Joodse gemeenschap. Het gaf iets aan de wereld, wat uw naties hebben verworpen sinds u voor uzelf - een menselijke wet maakte.

Hier liepen profeten, die hun woorden als bliksemschichten lieten opvlammen. Hier wonen de mensen die niets meer willen dan alleen met rust te worden gelaten, die gevochten hebben tegen de golven van haat van zogenaamde wereldveroveraars, en stierven op de muren en zichzelf in de vlammen slingerden van een brandende tempel, eerder dan zich over te geven; toen ze definitief werden overweldigd door het grote getal en werden weggeleid in gevangenschap, zwoeren ze dat alvorens zij Jeruzalem vergaten, hun tongen aan hun gehemelten zou kleven en eerder hun rechterarm zouden vergeten.

In twee met pijn gevulde millennia, waarin wij ongewenste gasten waren, baden wij om naar deze stad terug te mogen keren. Drie keer per dag, verzochten wij de Almachtig: "Verzamel ons van de vier hoeken van de wereld en breng ons terug naar ons land; laat ons terugkeren in genade naar Jeruzalem, Uw stad, en blijf daarin aanwezig aangezien U beloofde... Volgend jaar in Jeruzalem.

Op elke Yom Kippur en Passover, hebben wij fervent de hoop geuit dat wij ons volgend jaar in Jeruzalem zouden bevinden. Uw inquisitie, pogroms, uitwijzingen, de getto's waarin u ons stopte, het gedwongen dopen, uw quota stelsels, uw totale anti-Semitisme en op het laatst de definitieve, onuitspreekbare verschrikking, de Holocaust (en nog beroerder, uw angstaanjagende desinteresse daarvoor) - al deze dingen hebben ons niet gebroken. Zij kunnen de weinige morele kracht ondermijnd hebben, maar zij smeedden ons om tot staal. Gelooft u werkelijk dat na Dachau en Auschwitz wij door uw bedreigingen van blokkades en andere obscene sancties van de V.N. nog bang worden gemaakt? Wij zijn naar de Hel geweest en terug - een Hel die u heeft gemaakt. Wat kon u misschien nog meer in het arsenaal hebben dat ons kan doen schrikken?

Ik heb op deze stad gelet die door naties, die zichzelf beschaafd noemen, tweemaal werd gebombardeerd. In 1948, terwijl u apathisch toekeek, zag ik vrouwen en kinderen stukken werden geblazen nadat wij akkoord waren gegaan met uw verzoek om de stad te internationaliseren. Het was een dodelijke combinatie die het werk deed: de Britse ambtenaren, de Arabische artilleristen en de kanonnen van Amerikaans makelij. Vandaag opnieuw heb ik Joden gezien die aan stukken worden geblazen en alles wat u kunt zeggen is dat het vredesproces door moet gaan. Hoe weinig is er veranderd. Te lang zijn wij uw slachtoffers geweest, maar uw morele visie is nog onveranderd.

En in 1948 met het primitieve vernietigen van de Oude stad; de opzettelijke slachting, de lust tot vernietiging van elke synagoge en godsdienstige school; de vernietiging van Joodse begraafplaatsen; de verkoop door de kwaadaardige Jordaanse overheid van grafstenen als bouwmaterialen, voor legerkampen - zelfs voor latrines. Nooit een woord van protest.

U liet nooit het lichtste protest horen de toen Jordaniërs het heiligste van heilige plaatsen afsloten, de Westelijke Muur, en schending van beloften die zij na de oorlog hebben gemaakt - een oorlog die zij overigens begonnen, tegen het besluit in van de V.N.
Zelfs geen gefluister uit u mond wanneer legionairs met de helmen op, het vuur openden op onze burgers, van achter de muren.

Uw harten bloede toen Berlijn onder een belegering kwam. U richtte een luchtbrug op om de dappere Berlijners te redden.
Maar u verzond geen geen voedsel naar ons toen de Joden verhongerde in het belegerde Jeruzalem. En wanneer hetzelfde weer gebeurde 19 later jaar, en de Arabieren opnieuw in een wilde agressief bombardement van de Heilige Stad, liet het u koud en om het even van wat ze daar deden. De enige tijd dat u in beweging kwam was toen de stad uiteindelijk bevrijd was door een Joods leger en herenigd was. Toen wrong u uw handen en sprak lovend van rechtvaardigheid en hield een farce van vrede in stand... maar voor de Joden van Israël, tenzij voor de dode is er geen woord van rechtvaardigheid.

De waarheid is - en u weet het diep in uw ziel - u zou er voor kiezen de stad te vernietigen, eerder dan dat het wordt geregeerd door Joden. Geen kwestie hoe u het diplomatiek uitdrukt, de eeuwenoude vooroordelen sijpelen uit elk woord.

Als onze terugkeer naar Jeruzalem uw theologie heeft ontkracht; misschien had u beter uw catechismus opnieuw moeten onderzoeken. Na wat wij hebben meegemaakt, zijn wij niet passief meegegaan met het verdraaiden tot het idee dat wij ons moeten aanpassen tot eeuwige dakloosheid, totdat wij uw eisen accepteren.

Voor het eerst sinds jaar 70, is er nu volledige godsdienstige vrijheid voor allen in Jeruzalem. Voor het eerst nadat de Romeinen de Tempel in brand zetten, heeft iedereen gelijke rechten. (U verkoos er wat meer gelijkheid te hebben dan anderen). Wij verafschuwen het zwaard - maar wij gaan niet terug naar de vrede van 1948, zoals u dat van ons wilt. In het binnenste van uw hart weet u nu dat dit vrede proces van 1993 enkel een andere farce is om te proberen ons nogmaals uit ons Land en onze Stad te drijven. Het is tijd voor u om schuld voor uw zonden te belijden en te erkennen dat het land voor vrede bedrog is, chaver

Wij zijn nu thuis. Het is een mooi geluid voor een natie dat u 2000 jaar over de aardbol liet wandelen, en wij verlaten niets noch geven we één centimeter op. Wij hebben de belofte teruggekregen die aan onze voorvaders is gedaan; Jeruzalem, het Jeruzalem van de Joodse mens, wordt herbouwd. Alles van Jeruzalem, Oost- en Westen, Noorden en het Zuiden, ons Jeruzalem. Volgend jaar - en het jaar daarna, en het jaar daarna, tot het einde der tijden. - “Volgend jaar in Jeruzalem.”