HAGGADAH

Allereerst moeten we vaststellen dat als we de christelijke feesten bezien in het licht van wat de schrift zegt, we vast moeten stellen dat er geen enkele overeenkomst is tussen wat de Here zegt en wat de christenen doen.
In die zin is de profetie van Daniël dat de anti-christelijke machten “tijd en wet” zouden veranderen vervult. Dan. 7:25

De Here heeft een periode van 7 maand ingesteld voor de feesten. Deze periode begon in de maand Nissan en die de eerste van de maanden werd. Deze maand staat ongeveer gelijk aan onze maand april. In het verleden was dit ook het begin van het nieuwe jaar. Dit totdat Lodewijk de 14de de antichristelijke koning van Frankrijk dit veranderde in 1 januari.
Hier hebben we nog de 1 aprilgrap aan te danken. In het verleden zonden mensen met het nieuwe jaar elkaar cadeaus en toen dit veranderde werden er nepcadeaus verzonden op 1 april aan mensen die nog vasthielden aan de oorspronkelijke datum.

Merkwaardig is dat Lodewijk de 14de, het nieuwe jaar laat aanvangen precies in het midden van de donkere periode. Ook dat heeft een betekenis net zoals de viering van de geboorte van de Messias op de geboortedag van Tammuz en Mithras die eveneens als bevrijders worden aangemerkt. Dit is het tijdperk van de Boze en die heeft zijn eigen feesten.
We mogen daar wel eens aan denken als we die gezellige dagen rond de jaarwisseling vieren. Ook een boom naast het altaar was verboden. Deut. 16:21. Ook zegt Jeremia 10: 3,4; “Want de handelswijze der volken, die is nietigheid: want als een stuk hout heeft men het uit het woud gehakt, met zilver en goud siert men het op, met spijkers en hamers maakt men het vast.” Dit is duidelijk een boom want een beeld staat op zichzelf. Daar mogen we ook wel eens aan denken als we een kerstboom in de samenkomst-ruimte plaatsen.

Deze feesten waren: “Pesach” op de 14de Nissan met de Eerstelingendag op de eerstvolgende dag na de “Sabbat (Opstandingsdag)”. Het feest van de ongezuurde broden op de vijftiende dag. Het Oogstfeest “Shavuot”. Dan het Bazuinenfeest “Yom HaTruah” op de eerste van de zevende maand en op de tiende dag van deze zevende maand de Grote Verzoendag “Yom Kippur”. Op de 15de dag van deze maand begint het Loofhuttenfeest “Succot”, met op de achste dag na het feest -een samenkomstdag- een “Shmini Atzeret”.

Zeven maanden waarin de feesten werden gehouden in de tijd van de lente en herfstmaanden. Dan volgt een periode van 5 maanden, "de donkere maanden" waarin geen enkel feest van de Here wordt gevierd. Chanuka en Purim zijn geen feesten van de Here maar door het Joodse volk ingesteld.

De eerste feesten waarvan de betekenis al is vervult en nog steeds wordt vervult. Van “Pesach tot Sukkot”. Het Offer en de Thora.
Het Offer van Yeshua en de Uitstorting van de H.Geest in het hart van iedere gelovige waarvan de eersten dit kregen op Pinksteren 7 weken nadat Yeshua zich als eersteling aan de Vader had aangeboden. Joh. 20:17; Yeshua zeide tot haar: Houd Mij niet vast, want ik ben nog niet opgevaren naar den Vader.
Eerst moest Yeshua naar de Vader om zich aan te bieden als de eersteling van de oogst uit de doden, met Pinksteren volgt dan de oogst van de gemeente. Gered van de eeuwige dood, door het offer van Hem.

Het volgende feest dat nog niet is vervult is het bazuinenfeest.
1 Corr.15:51: Want de bazuin zal klinken en de doden zullen onvergankelijk worden opgewekt worden.
1Thess.4:16; want de Here zal zelf op een teken, bij het roepen van een aartsengel en bij het geklank ener bazuin Gods, nederdalen uit de hemel en zij, die in Christus gestorven zijn zullen het eerst opstaan: daarna zullen wij, levenden, die achterbleven samen met hen op de wolken weggevoerd worden, den Here tegemoet in de lucht, en zo zullen wij altijd met den Here wezen.

Daarna worden we dus in het feest van de rust geleid; de regering van Yeshua.
Hebr.3:11; zodat Ik gezworen heb in mijn toorn: Nooit zullen zij tot mijn rust ingaan! Hebr.4:8,9: Want indien Jozua hen in de rust gebracht had, zou Hij niet meer over een andere, latere dag gesproken hebben. Er blijft dus een sabbatsrust voor het volk van God.
Dat is de vervulling van het loofhuttenfeest. Wij hebben hier geen blijvende woning maar zijn vreemdelingen hier, daar moet dit feest ons aan doen herinneren.

Daartussen is nog de Grote Verzoeningsdag, de dag waarop de zonden de woestijn in werden gestuurd. De dag waarop we zondeloos voor de Here zullen staan, rein en smetteloos bekleed en het loon wordt gegeven aan hen die trouw waren en niet bezweken.

Na het loofhuttenfeest komt op de achste dag de “dag van de samenkomst,” dat is de komst van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, de stad van G’d.

Zo zien we dat de “Feesten van de Here,” een diepere betekenis hebben en we daar niet zomaar mee aan de haal kunnen gaan zoals het ons goeddunkt.

Daarom willen we nu de Sedermaaltijd onder de aandacht brengen.

Waarom een sedermaaltijd en op welke tijd moet deze dan gehouden worden. Dit is een vraag die voor veel christenen niet is te beantwoorden.
Vandaar dat wij hier iets meer over willen vertellen van het Feest van de Eeuwige dat is begonnen bij de uittocht van de Israëlieten uit het land Egypte. Deze Pesachviering is bij alle christenen wel bekent.
Minder bekent is dat de Eeuwige aan Mozes opdracht gaf om dit in te stellen als een feest van Hem.
Lev. 23:4; Dit zijn de feesttijden des Heren. In vers 5 wordt het tijdstip vermeld waarop dit feest moest plaats vinden. Op de veertiende Nissan in de avondschemering.
Deuteronomium 16:1-8. Gaat ook over de feesten van de Here.

De bijbelse dag begint s'avonds om 6 uur, dus bij de aanvang van de nieuwe dag moest het worden gevierd. Yeshua deed dit ook. Lees daarvoor Lucas 22:14; Toen het uur aangebroken was, ging Hij aanliggen. en de apostelen met Hem. En hij zeide tot hen: Ik heb vurig begeerd dit Pascha met u te eten, eer ik Lijd.
Over dit Pascha gaat het als we over de Sedermaaltijd spreken.

Wat in de kerken wordt gevierd is een klein onderdeel uit deze maaltijd en het Heilig Avondmaal genoemd. Dit is een traditie die voort komt uit de Katholieke kerk. Men had daar behoefte aan om de dood van Yeshua wekelijks te herdenken. Men kwam op deze gedachte doordat het Nieuwe Testament spreekt over het breken van het brood dat men wekelijks deed. Nu is de term; “Het breken van het brood,” gelijk aan als wij zouden zeggen: “We gaan samen eten”.
Deze term wordt ook gebruikt als Yeshua samen aan het eten is met de Emmaüsgangers en door hun wordt uitgenodigd om te blijven overnachten. In de eerste gemeenten had men alles of veel gezamelijk en hadden dus ook de gezamelijke maaltijden, die echter niet in vreet- en braspartijen mochten ontaarden.
Dit is een term die een eigen leven is gaan leiden. Net zoals de term, “De dag des Heren”. In de huidige begrippen is dat de zondag. In bijbelse begrippen is de “Dag des Heren” een tijd van oordeel over de aarde. Deze term wordt 19x genoemd en altijd in verband met oordeel zie b.v Joël 3:14 of 1Tess. 5:2 of 2Petr. 3:10.

1 Corr.11:20 e.v. heeft het over de Pesachmaaltijd die middenin de Haggadah wordt gehouden. Hier wordt de term “het breken van het brood,”, ook niet genoemd. Hiervoor zullen wij ook moeten waken bij de maaltijd dat deze niet ontaard in een schranspartij.

De term, “brood breken” is dus niet het Avondmaal, maar een gewone maaltijd. Nu is het ritueel van het Avondmaal niet fout daarom. We mogen het offer van de Here wel vaker herdenken, alhoewel we het gevaar van sleur lopen. We kijken er dan niet meer naar uit.
Dat is anders met de jaarlijkse viering. Dat geeft een gevoel van naar een gebeuren toe leven, er moeten veel voorbereidingen worden gedaan als je het viert in elk huis wat mee doet aan deze viering.

Nog iets over de Feesten van de Eeuwige. Deze feesten zijn maar niet zomaar door de Here ingesteld. Zoals met alles wat de Here doet zit daar een hele diepe betekenis achter. Het hele Pesach-gebeuren wijst naar- en op het offer van Yeshua en er zitten onderdelen in die worden uitgevoerd door de Joden en die ze zelf niet op de juiste wijze begrijpen waarom ze het doen.

De dood van Yeshua is juist op de dag dat de lammeren op het Tempelplein werden geslacht voor de Sedermaaltijd; dat ook Yeshua met samen de slachters op het Tempelplein zei: “Het is volbracht.”

Als je gaat zien dat de hele Pesach een paralel trekt met het offer van Yeshua begrijp je ook waarom we het nu nog moeten vieren. Eens per jaar in zijn geheel, niet als deel ervan.
Het is al heel jammer dat we de symboliek van de feesten kwijt zijn. Begrippen door elkaar hebben gegooid en de weg kwijt zijn.