www.wimjongman.nl

(homepagina)

Deel elf: Vermenging met het zaad van de mens

April 2011 | door Douglas Hamp

Deel tien

()

Daniel 2:43 voorspelt dat de demonische entiteiten zich zullen kruisen met de mensen om het beeld van God te vernietigen in de laatste dagen.

Een van de sleutels om te begrijpen hoe de beelddrager van God zal worden beschadigd in de laatste dagen is te vinden in Daniël 2, waar we lezen over de koninkrijken die over Israël gaan regeren te beginnen met het koninkrijk van Babylon tot aan de “tien tenen”. God gebruikte koning Nebukadnezar van het Babylonische Rijk om Zijn volk te tuchtigen voor het niet volgen van Hem. De koning droeg het joodse volk weg in drie golven van deportatie naar Babylon, te beginnen in 606, daarna 597 en uiteindelijk in 586 voor Christus, toen hij ook de stad Jeruzalem verwoeste. Onder degenen (tijdens de eerste golf) was een jonge joodse man, genaamd Daniël. Op een nacht had koning Nebukadnezar een droom over een enorm standbeeld van een man gemaakt van verschillende materialen. God gebruikte Daniël in de droom van koning Nebukadnezar, wat in feite een visioen was, om de toekomstige koninkrijken van de wereld te interpreteren.

“Het hoofd van dit beeld was van goed goud, zijn borst en zijn armen waren van zilver, zijn buik en zijn dijen van brons, zijn benen van ijzer, zijn voeten gedeeltelijk van ijzer, gedeeltelijk van leem. Hier keek u naar, totdat er, niet door mensenhanden, een steen werd afgehouwen. Die trof dat beeld aan zijn voeten van ijzer en leem, en verbrijzelde die. Toen werden het ijzer, het leem, het brons, het zilver en het goud tegelijk verbrijzeld. Ze werden als kaf op een zomerdorsvloer. De wind voerde ze weg, zodat er geen spoor van teruggevonden werd. Maar de steen die het beeld getroffen had, werd tot een grote berg en vulde de hele aarde.” (Daniël 2:32-35).

Daniel legde koning Nebukadnezar uit dat hij het hoofd van goud was, en na hem zouden nog eens drie koninkrijken komen die worden geïdentificeerd als de Medo-Perzische rijk, het Griekse Rijk en het Romeinse Rijk. (editor: klassieke uitleg, kan ook het Kalifaat betreffen.)

“ Na u zal een ander koninkrijk opkomen, lager in waarde dan het uwe. Daarna nog een ander, het derde koninkrijk, van brons, dat heersen zal over de hele aarde. En het vierde koninkrijk zal sterk zijn als ijzer, want het ijzer verbrijzelt en vergruist alles. Juist zoals het ijzer alles verplettert, zo verbrijzelt en verplettert dit koninkrijk alles. Dat u verder de voeten en de tenen, gedeeltelijk van leem van een pottenbakker en gedeeltelijk van ijzer, gezien hebt – dat zal een verdeeld koninkrijk zijn. Het zal iets hebben van de hardheid van ijzer – juist daarom zag u ijzer vermengd met modderig leem.” (Daniël 2:38-41).

Het Romeinse Rijk wordt beschreven in een verbazingwekkende precisie door op te merken dat het twee benen zouden worden. Het Romeinse Rijk werd niet eerder opgesplitst in twee delen, Oost-en West, tot in 285 n.Chr door Diocletianus - meer dan 700 jaar later dan voorzegd! Het koninkrijk zal worden beheerst door een groep van tien koningen vertegenwoordigd door de tien tenen. De tien tenen zijn gelijk aan de tien koningen gevonden in Daniël 7:24 en Openbaring 17:12 en ze zijn ten dele hard en deels zwak. “En de tenen van de voeten, gedeeltelijk van ijzer en gedeeltelijk van leem – dat koninkrijk zal gedeeltelijk sterk zijn en gedeeltelijk broos.” (Daniël 2:42).

Het Romeinse Rijk (of een uitdrukking daarvan) zijn nog geen tien tenen en daarom is dit een toekomstige vervulling die staat te gebeuren. Wanneer dit het geval zal is zal het ten dele hard zijn als ijzer en deels zwak als klei. Toch wordt ons verteld dat “ze” ze het “zaad van de mannen” zullen mengen in “die dagen”.

“Dat u gezien hebt ijzer vermengd met modderig leem – ze zullen zich door menselijk zaad vermengen [mitarvin lehevon מִתְעָרְבִ֤ין לֶהֱוֹן֙], maar ze zullen zich niet aan elkaar hechten, zoals ijzer zich niet vermengt met leem [bizra 'anasha בִּזְרַ֣ע אֲנָשָׁ֔א];. In de dagen van die koningen zal de God van de hemel echter een Koninkrijk doen opkomen dat voor eeuwig niet te gronde zal gaan en waarvan de heerschappij niet op een ander volk zal overgaan. Het zal al die andere koninkrijken verbrijzelen en tenietdoen, maar zelf zal het voor eeuwig standhouden.” ( Daniel 2:43-44).

Ze zullen zichzelf vermengen

Een belangrijke sleutel tot het begrijpen van deze zin is wat er wordt gemengd. Dit gedeelte van Daniël (Daniël 2:4 - 7:28) werd geschreven in het Aramees als gevolg van de directe communicatie naar Nebukadnezar, Belsazar en hun visioenen (met het visioen van hoofdstuk zeven wat gebeurde tijdens het bewind van Belsazar). Het woord “mengen” [mitarvin מִתְעָרְבִ֤ין] is een derde persoon meervoud hitpaal (meerdere keuze zoals bevestigd door de Westminster Hebrew Morfologie Codes). De hitpaal is vrijwel identiek aan de Hebreeuwse hitpael. Het basis gebruik is reflexief, wat betekent dat het onderwerp ook het object is, bijvoorbeeld: “Ik kleed me” is waar “ik”, het onderwerp, de actie doe (jurk) en “ik” ontvang de actie van het werkwoord (gekleed). Zo is het hitpaal werkwoord [129] van Daniel 2:43 met dezelfde betekenis. Daarom is “zij” degenen die de actie doen, maar ze doen het ook aan zichzelf. Zo groeide het idee dat “zij” (het onderwerp) zich zullen (het object van het werkwoord) zich mengen met iets anders. Dit komt tot uiting in de vele Engels vertalingen beschikbaar van Daniël 2:43.

Bijbel commentatoren Keil en Delitzsch merken op over de betekenis van het mengen van ijzer en leem in Daniël 2:43: “Het mengen van ijzer met klei staat voor een poging om twee verschillende en aparte materialen te binden tot een gecombineerd geheel als zijnde vruchteloos, en helemaal voor niets,” (K&D, Daniël 2:43). Met andere woorden, hier wordt het woord gebruikt in de Schrift om aan te duiden dat twee dingen die niet samen kunnen gaan worden gemengd. IJzer en leem kunnen worden gebracht in dezelfde mix, maar het zet zich niet vast (zonder hitte) aan alkaar.

Hoewel deze zeker niet de totale consensus vormen van de vertalingen, geven zij de aannemelijke voorkeur aan een (letterlijke) vertaling op basis van de grammatica. Dezelfde Hebreeuwse wortel (Arabische ערב) wordt gebruikt in vijf andere passages in de Schrift. Hoewel er een licht grammaticaal verschil is tussen de Hebreeuwse hitpael en Aramese hitpael, het wortel woord, is toch precies hetzelfde in beide talen. Het eerste gebruik wat we zien buiten Daniël is Psalm 106:35 waar de schrijver vertelt over de geschiedenis van Israël door op te merken dat Israël niet de goddelozen (en ogenschijnlijk de Nephilim) landen heeft vernietigd wat de Heer had gezegd om die te vernietigen - in plaats daarvan vermengden ze zichzelf ( via huwelijk met hen). “Maar vermengden [vayitarvu וַיִּתְעָרְבוּ] zich met de heidenen, en leerden hun gebruiken,” (Psalm 106:35 HSV). Dit leidde helaas ertoe om hun kinderen te offeren aan de demonen (Psalm 106:37).

Het volgende gebruik van het woord “mengen” is in Ezra 9:2. Ook heeft de vermenging te maken met het uitwisselen van zaad of genetisch materiaal. In dit geval, vermengden de Joden zich met de mensen van het land. De zorg was dat het heilige zaad (Zera זֶרַע) van waaruit de Messias zou komen, niet werd gemengd met mensen die niet van het zaad van Abraham, Isaak en Jakob waren.

“ Zij hebben immers uit hun dochters voor zichzelf en voor hun zonen vrouwen genomen en hebben [zelf] [hitarvu הִתְעָרְבוּ] het heilige zaad [Zera זֶרַע] vermengd met de volken van de landen rondom met de mensen van [deze] landen: en de vorsten en de machthebbers hebben als eersten de hand gehad in deze trouwbreuk. ” (Ezra 9:2 NBG).

Het heilige zaad en dat van de volken mengen, en daarmee een besmetting van de lijn waaruit de Messias zal voortkomen daarom mag het heilige zaad niet gemengd worden met het zaad van buiten de Abrahamitische lijn. Terugkomend op ons belangrijkste vers uit Daniël 2:43, waar we afleiden dat “zij” zich niet mogen vermengen met zaad van een ander type. Daarom moet het type iets anders zijn dan het zaad van de mannen. [130] Het renderen van de vertaling in moderne termen zal helpen om de volledige implicaties van het vers te begrijpen. “Ze zullen zich hybridiseren [mengen, mixen, kruisen] met het genetisch materiaal [zaad] van de mensheid”, (vertaling van mij)
Deze rendering wordt nog eens versterkt als we kijken naar het gebruik van het “zaad van mannen”, wat in Daniël het Aramese woord is voor mannen/of [anasha,[אֲנָשָׁא] mensheid. “het zaad van de mensheid.” In Jeremia 31:27 verklaart God: “Zie, er komen dagen, spreekt de HEERE, dat Ik het huis van Israël en het huis van Juda bezaaien [vezarati וְזָרַעְתִּי] zal met het zaad van de mens [Zera Adam אָדָם זֶרַע] en zaad van beesten [Zera behema].” (Jeremia 31:27). In dit geval spreekt God over hoe Hij ervoor zorgt dat mensen en dieren goed zullen gedijen in het land van Israël (en Juda). Het contrast wordt gemaakt tussen het zaad van de mensen en het zaad van de beesten (dieren), die twee verschillende soorten zijn. Daarom, als het zaad van mensen verwijst naar de mens als een soort (species) dan is de volgende vraag die we gaan stellen wie zijn de “ze” in Daniël 2:43?

Wie zijn de “Zij”?

De tekst zegt dat “zij zich vermengen.” Het antecedent van een voornaamwoord komt meestal voor, maar aangezien er geen andere definitie is voor het zelfstandig naamwoord “zij” moeten we kijken naar het eerstvolgende zelfstandig naamwoord dat “die koningen” is in vers 44. Dus het woord dat een definitie is van “zij” is in feite “die koningen”. Net zoals die twee materialen die niet goed mengen, zo ook “die koningen” niet met het zaad van de mensen. Dit kan niet alleen maar verwijzen naar de gemengde huwelijken van de verschillende menselijke etniciteiten. We hebben reeds door de Bijbel heen onderzocht en gezien dat het zaad verwijst naar de genetische informatie in de gameten van zowel mannen als vrouwen. Voor een man is het de drieëntwintig chromosomen in het sperma en voor een vrouw het is de drieëntwintig chromosomen in de eicel.

Daarom, wat is er belangrijk in de uitspraak dat “deze koningen” zich vermengen met het zaad van mannen? Immers, ieder mens op de planeet kwam oorspronkelijk uit Adam voort, we zijn allemaal kinderen van Adam in de grote zin. Als twee mensen (zoon en dochter van de mens [Adam]) trouwen en kinderen krijgen, vermengen ze letterlijk hun zaad - dat is waar de voortplanting of de vruchtbaarheid alles mee te maken heeft (te herinneren voor onze bespreking van de genetica van de incarnatie). Dus, met te zeggen dat die koningen hun zaad zullen mengen met het zaad van de mensen zeggen ze daarmee dat ze anders zijn dan mensen. Dat wil zeggen, ze zijn niet uit het zaad van de mensen. Immers, het is echt niet nodig om te vermelden dat een zoon en dochter van Adam (Aramees Enos אֱנָשׁ) hun zaad gaan mengen, ook al is de voortplanting wonderbaarlijk, het is toch “normaal” en “gewoon”. Daarom, om te zeggen, “ze zullen zich vermengen met het zaad van mensen” moet betekenen dat “ze” niet zelf uit het zaad van mensen komen, wat wil zeggen dat “ze” niet menselijk zijn. Als ze niet menselijk zijn, wat zijn ze dan wel?

Zij (de tien koningen) moeten wezens zijn die in staat zijn om hun zaad te mengen met de mensheid, maar toch verschillend zijn aan de mens en net zoals we zagen in de Judas 1:7, een vreemd vlees referentie (vermenging met een ander soort) waarin lijkt te worden verwezen naar de demonen (gevallen engelen) in het hebben van seksuele relaties met vrouwen. Daniël, in feite, registreert het antwoord van wie deze koningen zijn in hoofdstuk tien. Zoals we eerder onderzochten, een engel [131] bezocht Daniël, die hij beschreef als:

“ Zijn lichaam was als turkoois, Zijn gezicht als het uiterlijk van de bliksem, Zijn ogen als vuurfakkels, Zijn armen en Zijn voeten als de glans van gepolijst koper en het geluid van Zijn woorden als het geluid van een menigte,” (Daniël 10:6).

Deze engel (eventueel Gabriël, die Daniël bezocht in hoofdstuk 9) zegt tegen Daniël:

“Wees niet bevreesd, Daniël, want vanaf de eerste dag dat u zich er met heel uw hart op toelegde om inzicht te krijgen en om u te verootmoedigen voor het aangezicht van uw God, zijn uw woorden gehoord, en omwille van uw woorden ben ik gekomen. De vorst [SAR שַׂ֣ר] van het koninkrijk Perzië stond eenentwintig dagen tegenover mij, maar zie, Michaël, een van de voornaamste vorsten [hasarim harishonim הָרִאשֹׁנִ֖ים הַשָּׂרִ֥ים], kwam om mij te helpen toen ik daar achterbleef bij de koningen [malkhei מַלְכֵ֥י] van Perzië.” ( Daniël 10:12-13).

Deze “man” die Daniël zag, en die wij zouden classificeren als een engel, wiens “gezicht was als de bliksem”, werd gestopt door een wezen met een soortgelijke gelijkenis en macht die bekend staat als de prins van Perzië. Het woord “vorst” (SAR שַׂר) gebruikt om degene die weerstaat te ​​beschrijven en is hetzelfde woord dat gebruikt wordt om Michaël te beschrijven, de belangrijkste vorst (sar שַׂ֣ר). De man stelt dat niet alleen was gestopt door de prins van Perzië, maar dat hij bleef bij de koningen (malkhei מַלְכֵ֥י) van Perzië. De Septuagint interpreteert de koningen gewoon als heersers of prinsen [arkhontos αρχοντος], dat is hetzelfde Griekse woord in Efeziërs 6:12. Hij vermeldt vervolgens dat hij ook moeten vechten tegen de vorst van Griekenland.

Toen zei hij: Weet u waarom ik naar u toe ben gekomen? Nu zal ik terugkeren om tegen de vorst [SAR שַׂ֣ר] van Perzië te strijden. En zodra ik vertrokken ben, zie, dan zal de vorst [SAR שַׂ֣ר] van Griekenland komen. 21 Ik zal u echter vertellen wat is opgetekend in het boek van de waarheid – al maakt niet één zich met mij sterk tegen hen, behalve uw vorst Michaël [sar שַׂ֣ר] (Daniel 10:21).

Deze prinsen en koningen zijn de demonische macht met een invloed achter de aardse koningen en rijken. Van de koningen in Daniël 10 moet noodzakelijkerwijs worden aangetoond dat deze koningen geen menselijke koningen zijn want geen willekeurig welk aantal menselijke koningen ook zou in staat zijn om een ​​(goede) engel gevangen te zetten, zoals blijkt wanneer slechts één engel 185.000 machtige Assyriërs kan doden in één nacht (2 Koningen 19:35).

In het boek Openbaring vinden we een andere kwade engelachtige koning genaamd Abaddon in het Hebreeuws en Apollyon in het Grieks. “En zij hadden een koning over zich, de engel (angelos ἄγγελος) van de afgrond. Zijn naam is in het Hebreeuws Abaddon, en in het Grieks heeft hij de naam Apollyon.” (Openbaring 9:11). Engelachtige wezens (goed of slecht) worden, zowel prinsen als ook koningen genoemd. Daarom “die koningen”, die “zich vermengen met het zaad van de maensen” in Daniël 2 zijn in feite van de orde van engelen, het feit dat ze worden vernietigd bewijst dat ze geen goede engelen zijn, maar zijn gevallen engelen.

Tien Tenen, Hoorns en Koningen zijn Demonen

Tot slot merken wij op dat de vier rijken in de droom van Nebukadnezar evenwijdig lopen aan die in Daniël hoofdstuk 7. Daarom zijn de tien tenen van Daniël 2:43 identiek aan de tien horens in Daniël 7:7 (en Openbaring 13:1) en van Openbaring 17:12 leren we dat de hoorns koningen zijn. Let op de volgende verzen:

We zien dat de tien tenen de tien horens zijn, welke de tien koningen zijn - en deze tien koningen demonische koningen zijn en niet specifiek menselijk (hoewel de menselijke heersers waarschijnlijk door hen worden gecontroleerd). Dit gaat heel wel samen met het ​​feit dat ons wordt verteld in Openbaring 12:3, waar Satan de tien horens heeft. [132] Dezelfde koppen, hoorns en diademen, die de draak heeft, heeft ook dit beest. Dit geeft een beetje de mogelijkheid aan dat het beest soms verschijnt als een rijk en soms als een afzonderlijke entiteit, misschien is het wel allebei waar. Ten minste gedurende een deel in de tijd moet het beest verwijzen naar een afzonderlijke entiteit, omdat hij uiteindelijk geworpen zal worden in de poel van vuur, samen met de valse profeet (Openbaring 19:20). Het werpen van een imperium in een poel van vuur lijkt onmogelijk, als dat rijk niet een levend wezen is, maar een verzameling van individuen in het uitvoeren van de wensen van hun leider.

Openbaring 17:12

Het definitieve bewijs dat de tenen/horens/koningen demonen zijn komt uit Openbaring 17:12 die als we het bewijs gezien hebben dat de koningen gelijk zijn aan de horens. Maar als we gewoon een beetje inzoomen merken we [133] iets belangrijks: de tien horens, “zijn tien koningen” (Deka basileis eisin δέκα βασιλεῖς εἰσιν), die “nog geen koninkrijk hebben ontvangen”. Johannes kreeg te horen dat er koningen zijn (op de huidige dag) die nog niet beschikken over een koninkrijk. Echter, dezelfde koningen (levend in de tijd van Johannes) zullen hun koninkrijk ontvangen als het Beest aan de macht komt. Het is al bijna tweeduizend jaar geleden dat Johannes de Openbaring van Jezus ontving op het eiland Patmos. Welke menselijke koningen hebben er voor twee duizend jaar geleefd? Het is duidelijk dat het antwoord is niemand! Daarom is de enige overgebleven optie voor die koningen, zij die niet sterven, maar blijven - de demonen die niet fysiek sterven en dus waren de tien koningen aanwezig terug in de tijd van Johannes, die geen koninkrijk hadden, maar een koninkrijk zullen ontvangen wanneer het Beest komt en dus concluderen we dat de koningen noodzakelijkerwijs demonische koningen moeten zijn. We weten dat het begrip van “zijn koningen” wat aangeeft dat ze er al waren, in de tijd van Johannes, terecht is, want Jezus gebruikte dezelfde grammaticale argumenten tegen de Sadduceeën om de opstanding te bewijzen: “Ik ben de God van Abraham en de God van Izak en de God van Jakob? God is niet een God van doden, maar van levenden.” (Matteüs 22:32).

Zo zien we dat in de laatste dagen, de heersers van deze duistere tijd (Efeziërs 6:12) deze hun zaad zullen mengen met die van de mensen net zoals ze deden in de dagen van Noach en ook in de dagen wanneer de kinderen van Israël naar het Beloofde Land gingen. Dus, net zoals Jezus voorspelde, dan zou de dag van Zijn wederkomst zijn als de dagen van Noach. De zonen van God namen de vrouwen en de vrucht van hun samengaan was de Nephilim. Zo zullen ook de laatste dagen worden gekenmerkt door de komst van deze Nephilim. In feite zien we dat deze dagen al zijn begonnen om daaraan te voldoen en dus de terugkeer van onze Heer niet ver weg kan zijn.

Notities

129 Paul Joüon, T. Muraoka suggest that “in Aramaic, the form hitpaal is probably a secondarily passivised reflexive form; cf. Joüon 1920: 354ff.” The idea then would be “they will be mixed together with something.” This would suggest that “they” are not the agents, but merely the passive recipients of the verb. This interpretation is captured in the Douay-Rheims Bible “they shall be mingled indeed together with the seed of man” A Grammar of Biblical Hebrew: 2 Volume Set. Vol. 1, Part 1. Orthography And Phonetics; Part 2. Morphology. Vol. 2, Part 3 Syntax (Subsidia Biblica, 14/1-14/2), pg. 146.

130 Dr. Chuck Missler suggested that this might be referring to the fallen angels: http:// www.khouse.org/articles/1997/22/.

131 This glorious one is an angel and not the Lord Jesus due to the fact that he was withstood by the Prince of Persia and only when the archangel Michael came could he proceed.

132 For a discussion of the ten horns in relation to Satan visit: http://www.

douglashamp.com/satans-origin-and-fall.

133 Thanks to my friend Bob Rico for pointing out this insight to me.

Deel tien - Deel twaalf

Bron: DouglasHamp.com - Researcher and Teacher of God's Word From Creation to the End Times

Printen??? Spaar papier en inkt.