Woede, geen apathie

De media zeggen dat de Israëlische kiezers apathisch zijn. Dat zijn ze niet. Ze zijn woedend.

Ongeveer een derde van hen zal naar verwachting helemaal niet stemmen bij de verkiezingen van 2 maart, een ongekende derde keer in 11 maanden. En opiniepeilingen tonen aan dat degenen die gaan stemmen, zich tussen de twee grote blokken zullen verdelen op bijna precies dezelfde manier als bij de vorige twee verkiezingen, die geen regering hebben opgeleverd. Ook deze keer lijkt geen van beide blokken de 61 zetels in de Knesset te krijgen die nodig zijn. Men wil beweren dat een vierde verkiezing ondenkbaar is, maar dat hebben we ook gezegd over de derde.

Onlangs zijn er onthullingen geweest over mogelijke onrechtmatigheden in betrekking tot een failliet bedrijf genaamd "Vijfde Dimensie" dat verbonden is met Benny Gantz, de vaandeldrager van de oppositie Blauw-Wit partij tegenover premier Netanyahu. We hebben ook gehoord over tape's met mogelijk ongepaste gesprekken tussen Gabi Ashkenazi, een van de vier leiders van Blauw-Wit, en Avichai Mandelblit, de procureur-generaal die Netanyahu in staat van beschuldiging stelde (gesprekken met betrekking tot een heel ander lelijk schandaal rond Ashenazi). Niets van dit alles heeft zelfs de naald van de peilingen enigszins doen bewegen.

De rechtervleugel is er zeker van dat alleen een rechtse regering niet iets stoms zal doen, zoals instemmen met een soevereine Palestijnse staat in de gebieden. Zij weet dat alleen een rechtse regering kan worden vertrouwd om de Israëlische soevereiniteit toe te passen op de Jordaanvallei of de Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria. Dat is min of meer juist, hoewel zelfs een Netanyahu-regering waarschijnlijk zal buigen voor de wind die uit Washington waait, in welke richting die ook waait.

De linkervleugel is er zeker van dat Netanyahu de democratie in het land vernietigt, maar nog belangrijker is dat ze walgen van alles wat er rondom hem gebeurt, vooral van zijn hebzuchtige vrouw Sara en zijn losbandige zoon Yair. Ze denken dat hij een afschuwelijk corrupte crimineel is, een anti-Arabische racist, en een schande voor het soort staat dat ze willen dat Israël is. Ze hopen dat zijn proces, dat de week na de verkiezingen zal beginnen, zal leiden tot zijn veroordeling en een gevangenisstraf.

En hier zijn enkele feiten die bijna elke Israëliër weet:

• Op enkele uitzonderingen na is de topleiding van beide blokken zowel corrupt als onbetrouwbaar.
• Benny Gantz is een onhandige persoon die niet bevoegd is om premier te zijn, en hij en zijn drie partners zijn het over niets anders eens dan dat ze Netanyahu eruit willen hebben. Het is moeilijk voor te stellen dat ze samen zouden regeren als ze aan de macht komen.
• Netanyahu is briljant en bekwaam (hoewel velen hem haten). Een recente opiniepeiling toonde aan dat 45% van de ondervraagden zei dat hij het meest geschikt was om premier te zijn, vergeleken met 35% die koos voor Gantz. Netanyahu is niet zo slecht als de aanklachten zeggen dat hij is, maar hij is niet vies van het accepteren van "giften" van "vrienden" welke rijke mensen zijn die iets verwachten van de overheid.
• Ze geven allemaal voorrang aan hun eigen wensen boven de behoeften van het land.

Opiniepeilingen zeggen dat Netanyahu's Likud iets minder stemmen zal krijgen dan de Blauw-Wit partij van Gantz, maar het is niet waarschijnlijk dat hij een coalitie van 61 zal kunnen samenstellen, net als bij de twee vorige verkiezingen. De partij van Gantz krijgt misschien twee of drie zetels meer dan de Likud, maar het zal nog verder verwijderd zijn van de benodigde 61. De enige manier waarop Gantz een regering kan vormen is ofwel door een coalitie te vormen met de Arabische Gezamenlijke Lijst - wat hij niet zal doen, omdat bijna alle Arabische MK's uitgesproken anti-zionistisch zijn - ofwel door een minderheidscoalitie te vormen die aan de macht blijft zolang de Arabieren ermee instemmen om niet tegen te stemmen in een motie van wantrouwen. Dit zou het Arabische blok een veto geven over eventuele regeringsacties.

Netanyahu voert campagne door te praten over zijn prestaties, met name die welke zijn voortgekomen uit zijn relatie met de Amerikaanse president Trump. Hij blijft de kiezers eraan herinneren dat een Gantz-regering Arabische steun nodig heeft. De laatste tijd heeft hij het over de vijfde dimensie. Het kan niemand iets schelen.

Gantz voert campagne door te praten over Netanyahu's aanklachten. Een recent radio-interview met een woordvoerder van Gantz ging zo:

Interviewer: Is het niet zo dat je geen manier hebt om 61 Knesset zetels te krijgen en dat de enige manier waarop je een regering kunt vormen is met steun van de Arabische Gezamenlijke Lijst?

Woordvoerder van Gantz: Misschien, maar Netanyahu heeft drie aanklachten en zal binnenkort terechtstaan.

Niemand geeft daar ook maar iets om.

Ik heb Avigdor Lieberman nog niet genoemd. Hij had Netanyahu (maar niet Gantz) over de streep kunnen trekken, maar hij heeft ervoor gekozen dat niet te doen. Zijn partij leunt naar rechts, en maakte deel uit van eerdere rechtse coalities. Maar hij vond een kwestie die bij zijn kiezers resoneert - Haredi ontduiking - en zijn koppigheid hierover heeft hem zowel geholpen om stemmen te krijgen en gediend als een excuus om Netanyahu, met wie hij ruzie heeft, niet te helpen.

De slechteriken zijn meervoudig. Er is een Lieberman, natuurlijk. Daar zijn de Arabische Knessetleden, die geen gematigde Arabische burgers vertegenwoordigen, maar aandringen op het omarmen van Palestijns nationalisme, wat misschien de reden is waarom slechts ongeveer de helft van de Arabische Israëli's de moeite neemt om te stemmen. Er is een Netanyahu, die zich verzette tegen elke poging om hem te laten aftreden ten gunste van andere leden van zijn partij, en die consequent alle mogelijke uitdagers van zijn beheersing van de Likud heeft verpletterd. Er zijn mensen die lijden aan het Bibi storing syndroom, die liever een niet-functionele regering zien dan één onder Netanyahu. Er zijn de rechtse kiezers die aandringen op het stemmen voor verschillende kleine partijen die naar verwachting de 3,25% drempel niet zullen halen, en waarvan de stemmen dus helemaal niet geteld zullen worden.

Persoonlijk ben ik van mening dat een rechtse regering onder Netanyahu de beste uitkomst is, hoewel ik liever had gezien dat hij het stokje had doorgegeven aan een opvolger. Desalniettemin is het duidelijk dat hij, ondanks de inmenging van zijn juridische problemen, uiterst bekwaam is en in staat om zijn taken in redelijke mate uit te voeren. Gantz en de dierentuin die hij leidt zou erger zijn. Alles hangt nu af van hoe effectief de partijen zijn in het stimuleren van hun kiezers om uit te komen, en of de kleine rechtse partijen afhaken, enzovoort.

We zijn ziek van politici. We zijn ziek van de manier waarop hun egoïsme ons heeft belet om een regering te krijgen die zich zou kunnen bezighouden met de vele kwesties waar de natie vandaag de dag mee te maken heeft, waaronder de belangrijkste strategische. We zijn het zat dat er geld wordt onttrokken aan programma's die de mensen daadwerkelijk helpen, om de extreem dure verkiezingen te financieren. Als er een knop zou worden ingedrukt die al onze politici zou verwijderen, dan zouden we die knop indrukken.

Israëli's zijn niet "apathisch", zoals de media zegt - die van de gekte van de verkiezingen houdt. We zijn woedend. We hebben die knop gewoon nog niet gevonden.

Bron: Anger, not Apathy | Abu Yehuda