Wiens land is het eigenlijk? Een zaak van een Amerikaanse ambassadeur voor de Joden.

Door Amir Tsarfati - 9 januari 2019

Is de wereld misleid als het gaat om wie Jeruzalem toebehoort? Waarom maakt het uit dat Israël de soevereiniteit over de Golan krijgt? Wie heeft werkelijk de rechten op Judea & Samaria? Is het mogelijk voor Joden en Arabieren om daar samen te wonen? De Amerikaanse ambassadeur in Israël, David Friedman, heeft woensdag een bezoek gebracht aan Israël. Hij sprak over elk van deze onderwerpen en maakte archeologisch, bijbels en historisch gezien duidelijk waarom de Joodse nederzettingen in Judea & Samaria ontegenzeggelijk legaal zijn.

David Friedman, ambassadeur van de Verenigde Staten in Israël, bezocht Israël op woensdag, waarbij hij de rol van het bestuur van Trump onder de loep nam in verschillende belangrijke beslissingen die Israël in de afgelopen drie jaar op niet geringe wijze hebben beïnvloed. Bij zijn bezoek gebruikte Friedman overweldigend bewijs om aan te tonen dat elk van de drie cruciale beslissingen van het Witte Huis met betrekking tot Israël ruimschoots binnen het domein van wettigheid vallen.

Hij sprak op de conferentie van het Kohelet Forum, waarbij hij de nadruk legde op de wettigheid van de Joodse nederzettingen in Judea & Samaria, die bij velen bekend staat als de Westelijke Jordaanoever (West Bank). Tijdens zijn bezoek verklaarde hij: "Sinds ik hier ben, heb ik gewerkt aan het toevoegen van nog een punt aan een drukke agenda: het helpen vinden van een oplossing voor de problemen die nog steeds voortduren vanaf de Zesdaagse Oorlog". Hij ging verder met alles te bekijken wat er tijdens de Zesdaagse Oorlog gebeurde en verklaarde: "In slechts zes dagen van strijd verdrievoudigde Israël in omvang, kreeg het kritieke buffers tegen haar vijanden, herenigde het Jeruzalem en demonstreerde daarmee aan de hele wereld dat het hier moest blijven. In de jaren die volgden sloot Israël vredesverdragen met twee van de strijdende naties aan haar grenzen - Egypte en Jordanië - en gaf meer dan 88% van het land terug dat was veroverd. Maar het sloot geen vrede met iedereen, en toen wij in functie kwamen, waren er drie belangrijke kwesties: de status van 1) Jeruzalem, 2) de Golanhoogte en 3) Judea en Samaria. We hebben deze benaderd in oplopende volgorde van complexiteit. De Verenigde Staten hebben de eerste twee onderwerpen met succes aangepakt en werken nu aan de derde.

 

 

Jeruzalem

Over de Amerikaanse beslissing om hun ambassade te verplaatsen naar Jeruzalem op 6 december 2017, verklaarde Friedman: "Met betrekking tot Jeruzalem werden we bijgestaan door een 22 jaar bestaand statuut dat met een overweldigende meerderheid werd aangenomen en in de daaropvolgende jaren opnieuw werd bevestigd door het Congres van de Verenigde Staten. Vanuit elk gezichtspunt, of het nu gaat om de Amerikaanse wet, de bijbelse geschiedenis of de feiten ter plaatse, was het ontegenzeggelijk waar dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël was. Als u het statuut leest, is er een bevestigend mandaat voor een dergelijke erkenning. Terwijl de verhuizing van de ambassade onderworpen was aan een presidentiële ontheffing op grond van de nationale veiligheid, had de erkenning zelf niet zo'n functie. 22 jaar lang keek ik op afstand toe, omdat deze wet in de boeken van Amerika gewoonweg werd genegeerd door zowel de republikeinse als de democratische presidenten".

Vanuit elk gezichtspunt, of het nu gaat om de Amerikaanse wet, de bijbelse geschiedenis of de feiten ter plaatse, was het ontegenzeggelijk waar dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël was.

Aangezien archeologen in en rond Jeruzalem blijven graven, is er geen enkele vondst die de theorie ondersteunt dat dit land historisch gezien tot de Arabieren behoort, maar er zijn wel frequente bevindingen die precies ondersteunen wat de Bijbel zegt, namelijk dat dit het thuisland van de Joden is.

 

 

De Golanhoogte bij de Syrische grens

Wat betreft de VS die de Golanhoogten als Israëlisch grondgebied erkenden op 25 maart 2019: "Wat betreft het besluit van de regering om de Golanhoogten te erkennen," zei Friedman: "UNSCR 242 - de overeengekomen architectuur voor de oplossing van dit conflict - vereist territoriale concessies door Israël alleen in ruil voor 'vrede binnen veilige en erkende grenzen'. Bij het erkennen van de soevereiniteit van Israël over de Golan Hoogten, besloot President Trump, die de ononderbroken kwaadaardige en barbaarse bedreigingen evalueert die door Syrië worden gevormd, dat geen noordelijke grens voor Israël veilig zou zijn behalve een grens die de Golan omvatte. Hij handelde goed binnen de taal van 242."

De Golan is een belangrijk militair/beveiligingsgebied voor Israël. Als je je een weg baant naar de top van de Golan, kun je mijlenver in de verte kijken, voornamelijk in de richting van Libanon & Syrië. Dit is een sleutelpositie voor Israël om zich te verdedigen tegen Iraanse volmachten die hen vaak aanvallen vanuit beide buurlanden.

 

 

Judea & Samaria

Op 18 november 2019 kondigde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo aan dat het Witte Huis de Joodse nederzettingen in Judea & Samaria als legaal heeft erkend. Ambassadeur Friedman sprak in zijn toespraak over deze kritische aankondiging, welke hij de 'Pompeo Doctrine' noemde:

"Judea en Samaria - de naam Judea zegt het al - is territorium dat historisch gezien een belangrijke Joodse aanwezigheid had. Zoals men zegt, is dit het bijbelse hart van Israël. Het omvat Hebron, waar Abraham de begrafenisgrot voor zijn vrouw Sarah kocht, Shiloh, waar de Tabernakel 369 jaar lang rustte voordat de tempel door koning Salomo in Jeruzalem werd gebouwd, Bet El, waar Jakob zijn droom had van de ladder die naar de hemel steeg, Kasr al Yehud waar Jozua de Israëlitische natie naar het Beloofde Land leidde en Johannes de Doper Jezus doopte, en zo veel andere beroemde locaties. Na de val van het Ottomaanse Rijk werden Judea en Samaria, samen met de rest van wat toen Palestina werd genoemd, onderworpen aan een Britse Trust die weer onderworpen was aan de Balfour-verklaring, de voorwaarden van de San Remo-conferentie en het mandaat van de Volkenbond. Eenvoudig gezegd waren de Britten verplicht om de vestiging van het Joodse volk in dit land te vergemakkelijken. Dat wil niet zeggen dat de Joodse nederzetting exclusief was en dat niemand anders het recht had om er te wonen. Maar Joden woonden er. We gaan dan snel door naar 1967 en de Zesdaagse Oorlog. Na de aanval nam Israël Judea en Samaria af van Jordanië. Jordanië had Judea en Samaria slechts 19 jaar lang bezet en bijna niemand erkende hun rechten op het grondgebied. Dus, intuïtief, wie heeft er nu een goede aanspraak op het land? Israël, waarvan de historische en wettelijke rechten werden erkend door de Volkenbond, Jordanië, dat daar slechts 19 jaar was met vrijwel geen enkele legitimiteit en dat in ieder geval afstand deed van een aanspraak op het grondgebied ten westen van de Jordaan in 1995, of de Ottomanen die na de Eerste Wereldoorlog hun handen wasten over Palestina. Het antwoord lijkt, met alle respect voor alle geleerden, voor de hand te liggen. En omdat dat zo duidelijk was, begonnen de grenspalen zich te bewegen. De Wapenstilstandslijn van 1949 - een lijn waar de vijanden van Israël mee instemden om vast te houden totdat ze opnieuw bewapend werden en opnieuw de vernietiging van Israël zochten (zoals ze dat in 1973 deden) - werd ineens de niet aan te tasten 'Groene Lijn', de grens van Israëls territoriaal recht. De nederzettingen werden op zich illegaal onder vormloze begrippen van het internationaal recht die niemand serieus kon verzoenen met San Remo of het mandaat van de Volkenbond. Resolutie 242 werd een mandaat voor de terugtrekking van Israël uit al het veroverde gebied, ook al werd de resolutie met veel woorden ingediend om een dergelijke interpretatie te vermijden, en ook al heeft de vertegenwoordiger van de VS die over 242 onderhandelde, Yale Law School Dean Eugene Rostow, gezegd dat Israël een onaantastbaar recht heeft om zich in Judea en Samaria te vestigen".

Ambassadeur Friedman zou zijn uitspraken samenvatten door te erkennen dat, terwijl de Amerikaanse regeringen al tientallen jaren niets doen om de weg te effenen voor Judea & Samaria om vreedzaam te leven, deze stap van het Witte Huis de deur opent. Hij verklaarde: "Het verdoezelt niet dat 2 miljoen of meer Palestijnen in Judea en Samaria wonen, en we wensen allemaal dat ze in waardigheid, in vrede en met onafhankelijkheid, trots en met kansen leven. We zijn vastbesloten om een manier te vinden om dat te laten gebeuren." Hij zou ook erkennen dat Pompeo's aankondiging van de wettigheid van de joodse nederzettingen niet betekent dat de Arabieren daar ook niet kunnen wonen.

Hij sloot de bijeenkomst af met de opmerking: "We beroepen ons op uw ideeën en uw gebeden om te komen tot dat punt. Uw hulp wordt zeer gewaardeerd. Moge God u zegenen. Moge God Israël zegenen en moge God de Verenigde Staten van Amerika zegenen. Dank u wel."

Bron: Whose Land is it Anyway? A US Ambassador’s Case for the Jews - Behold Israel