Vrede en veiligheid

Door Hal Lindsey - 5 februari 2020

Vorige week kondigde President Trump zijn langverwachte vredesplan aan. Premier Benjamin Netanyahu stond aan de zijde van de president toen hij de aankondiging deed. Maar de president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, verwierp het vredesvoorstel al voordat hij het had gezien. "Ik laat het niet opnemen in mijn geschiedenis," zei hij, "dat ik Jeruzalem verkocht heb."

Maar de waarheid is, dat je niet kunt "verkopen" wat nooit van jou was.

De aankondiging liet veel Joden en Christenen in verwarring achter over hoe het plan met Jeruzalem zou omgaan. Al vroeg in de aankondiging zei president Trump: "Onder deze visie zal Jeruzalem de onverdeelde - zeer belangrijk - hoofdstad van Israël te blijven."

Later zei hij dat zijn plan "een Palestijnse hoofdstad in Oost-Jeruzalem zou opleveren waar Amerika een ambassade zal openen."

Dus, wat is het? Wordt Jeruzalem volgens het plan de "onverdeelde" hoofdstad van Israël, of wordt een deel van Jeruzalem opzij gezet om als hoofdstad van de Palestijnen te dienen? Zoals altijd komt het neer op de betekenis van de woorden. Het plan van de VS vraagt de Palestijnen een hoofdstad te hebben in een gebied van Oost-Jeruzalem dat nu volledig bezet is door Palestijnen.

Het gebied ligt binnen de stadsgrenzen van Jeruzalem, maar buiten wat we de nieuwe stadsmuur zouden kunnen noemen. Als ik zeg "muur", heb ik het niet over de muren van de oude stad Jeruzalem. Ja, het is ver buiten die muren. Maar ik heb het hier over de barrière op de Westelijke Jordaanoever die door Israël is gebouwd om de Palestijnse terreuraanslagen tijdens de Tweede Intifada te stoppen. Een klein deel van wat technisch gezien Jeruzalem is, ligt buiten de barrière. Dat is het deel dat naar de Palestijnen zou gaan.

Een grotere vraag zou kunnen zijn: "Zijn de details van het vredesplan van de Trump-regering werkelijk van belang? En het antwoord is dat ze dat niet lijken te zijn. De Palestijnse leiders verwierpen het idee al voordat ze er iets van wisten. Ze weigerden hun inbreng te geven tijdens de vorming van het plan. Ze hebben herhaaldelijk laten zien dat ze niet echt een tweestatenoplossing willen. Ze willen een éénstaatoplossing - de staat Palestina.

Cal Thomas schreef: "De Palestijnse leiding wil geen vrede sluiten met Israël. Hun doel is om het uit te schakelen."

We zien verschillende voorbeelden hiervan, met name de vredesovereenkomst die in 2000 aan Yasser Arafat werd aangeboden. Hij kreeg een deal aangeboden die de Palestijnen Oost-Jeruzalem en 98% van al het andere gaf waar ze om vroegen. Maar Arafat wees het af.

Het is niet verrassend dat de Arabische Liga het nieuwe vredesplan van de Trump-regering snel heeft afgewezen. Ze zeiden dat het "niet voldoet aan het minimum aan rechten en aspiraties van het Palestijnse volk". Ze staan erop dat de Palestijnen een staat krijgen die gebaseerd is op de grenzen van vóór 1967.

Maar wacht eens even. Voor de Zesdaagse Oorlog in 1967 controleerde Jordanië Judea en Samaria (ook bekend als "de West Bank") en Egypte de Gazastrook. Waarom stond de Arabische Liga er niet op dat deze twee leden de Palestijnen hun eigen staat teruggaven in 1967? In plaats daarvan kozen ze ervoor om een oorlog met Israël te voeren, waardoor ze die gebieden verloren.

Een andere reden waarom dit vredesplan bij aankomst al dood lijkt te zijn, is dat er geen legitiem Palestijns leiderschap is om mee om te gaan. Abbas werd gekozen voor een termijn van vier jaar die in 2009 afliep. Het feit dat hij meer dan tien jaar te laat is met het houden van de beloofde verkiezingen zegt ons dat de regering corrupt, chaotisch en onwettig is.

De Israëli's verlangen naar vrede. De meeste Palestijnen verlangen ook naar vrede. Maar terwijl het volk wegkwijnt in bittere armoede, hebben de Palestijnse leiders het heel goed. Ze willen geen verandering, tenzij die verandering de totale vernietiging van Israël betekent.

Bron: The Hal Lindsey Report | Hal Lindsey