Soleimani's dood toegejuicht door Arabieren, maar niet door de Palestijnen.

SAMENVATTING: De moord op commandant Qassem Soleimani van de Quds Force wordt in de hele Arabische wereld gevierd door moslims die door hem op wrede wijze het slachtoffer zijn geworden in dienst van de imperialistische ambities van Iran. De volmondige lof van de Palestijnen voor Soleimani en de begeleidende steun voor Iran doen de wenkbrauwen fronsen in de hele Arabische wereld.

De aanval op de Amerikaanse ambassade in Bagdad was de laatste in een voortdurende reeks van Iraanse provocaties in de regio. In oktober werd een Amerikaanse drone neergeschoten in de Perzische Golf en er zijn aanvallen geweest op Saudische olievelden en olietankers in de buurt van Oman.

De Amerikaanse reactie op deze provocaties nam de tijd, maar toen het gebeurde, was het bijzonder hard.

De gerichte moord op 3 januari op Qassem Soleimani, het hoofd van de Quds Force, samen met Abu Mahdi al-Mohandis, het plaatsvervangende hoofd van de in Irak gevestigde Iraanse militie Kataib Hezbollah, was een grote klap voor het Iraanse regime. Soleimani was niet alleen een generaal en commandant van het Quds-regime van de Revolutionaire Garde, maar hij was ook een geliefde zoon van de opperste leider Ali Khamenei. Soleimani had een uitgebreide macht en autoriteit in Iran en waar alleen Khamenei zelf boven stond.

In tegenstelling tot de grote ontsteltenis die bij Soleimani's dood in de westerse wereld werd geuit, leidde het nieuws tot luide vreugde- en zwierige uitingen in de Arabische wereld, met name in Irak, de Perzische Golf, en delen van Syrië en Libanon. Mensen dansten op straat, deelden snoep uit en kochten taarten om de dood te vieren van de man die in feite de lange arm van het Iraanse revolutionaire regime was.

Het was Soleimani's taak om in het afgelopen decennium het expansionistische subversieve beleid van Teheran in de hele regio uit te voeren. Zo richtte hij in verschillende Arabische landen sjiitische milities op en bewapende ze, waarbij hij ze indoctrineerde om zich te onderwerpen aan Iran in plaats van aan hun eigen land (d.w.z. om verraad te plegen). Hij deed op de grond het vuile werk voor het regime en werd daarbij door moslims in de hele Arabische wereld verguisd.

Soleimani werkte nauw samen met het Libanese Hezbollah tijdens de Syrische burgeroorlog, waarin hij uit Afghanistan gerekruteerde sjiitische huurlingen introduceerde. Soleimani wordt door de soennitische moslims gezien als een uiterst wreed figuur: zij geven hem de schuld van de slachting van meer dan een half miljoen Syriërs en van het feit dat miljoenen anderen in vluchtelingen zijn veranderd.

Toch is er één hoekje van het soennitische Arabische Midden-Oosten dat zich niet verheugt over de dood van Soleimani. Opnieuw staan de Palestijnse Arabieren aan de verkeerde kant van de geschiedenis.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkten de lokale Palestijnse Arabische leiders samen met de nazi's en ook veel Palestijnen identificeren zich vandaag de dag met het Iraanse regime. Op de Westelijke Jordaanoever eert de Palestijnse Autoriteit onder leiding van Mahmoud Abbas postuum Soleimani en veroordeelt zij het optreden van Washington tegen hem. In Gaza is een rouwtent opgericht waar leden van alle Palestijnse facties bijeen kunnen komen om hun respect te betuigen aan het gedode hoofd van de Quds Force. Hamasleider Ismail Haniya hield een vurige toespraak bij de begrafenisstoet van Soleimani in Teheran, terwijl zijn terreurgroep deze verklaring aflegde:

Soleimani was een van de meest prominente Iraanse militaire commandanten en speelde een belangrijke rol in de ondersteuning in de strijd van de Palestijnen. Wij veroordelen de voortdurende Amerikaanse misdaden die de spanning in de regio aanwakkeren in dienst van de Israëlische vijand.

De Arabische wereld heeft nota genomen van deze reactie en geeft uiting aan haar ongenoegen. Sociale netwerken zijn gevuld met boze reacties van moslims over de Palestijnse lof en steun voor Soleimani. De Iraanse handlanger was verantwoordelijk voor de dood van veel van hun eigen mensen en veel Arabieren vragen zich af waarom de Palestijnen zo'n kort geheugen hebben. Ze hebben ook moeite met de Palestijnse steun voor Iran, gezien alle problemen die Teheran in de rest van de Arabische wereld heeft veroorzaakt.

De situatie van de Palestijnen is vandaag de dag vergelijkbaar met hun situatie aan de vooravond van de eerste Golfoorlog, toen Yasser Arafat bijna de enige Arabische leider was die Saddam Hoessein publiekelijk steunde. De Palestijnse solidariteit met Iran veroorzaakt grote woede in Saoedi-Arabië en de Perzische Golfstaten, die lijden onder voortdurende Iraanse bemoeienis en dreigementen. Is het verwonderlijk dat de Palestijnen de steun voor hun zaak onder de Arabische staten verliezen?

Dit is een bewerkte versie van een artikel dat in Israël is gepubliceerd op 5 januari 2020.

Dr. Edy Cohen is onderzoeker bij het BESA Centrum en auteur van het boek The Holocaust in the Eyes of Mahmoud Abbas (Hebreeuws).