De Israëlische soevereiniteit en de toekomst van het Trump-vredesplan

Caroline Glick - 9 februari 2020

Als premier Benjamin Netanyahu de Israëlische soevereiniteit niet vóór de verkiezingen toepast op de Judea- en Samaria-gemeenschappen, zal hij niet alleen vrijwel zeker de verkiezingen verliezen, maar zal zijn nederlaag het vredesplan van Trump ten grave dragen en de herverkiezingskansen van Trump schaden.

Op woensdagochtend vertelde de propagandist Bill Kristol van de NeverTrump-beweging aan zijn MSNBC-publiek dat de democratische kansen op een overwinning op de Amerikaanse president Donald Trump zullen toenemen als de Israëlische premier Benjamin Netanyahu wordt verslagen in de Israëlische verkiezingen van 2 maart.

In dezelfde lijn: als Netanyahu er niet in slaagt de Israëlische soevereiniteit toe te passen op de Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria vóór de verkiezingen, zal hij niet alleen vrijwel zeker die verkiezingen verliezen, maar zal zijn nederlaag het vredesplan van Trump begraven en de herverkiezingskansen van Trump schaden.

Om te begrijpen waarom dit het geval is, is het allereerst noodzakelijk om de aard te begrijpen van de Blauw-Wit Partij in haar relatie tot Trump en zijn vredesplan.

Nadat Trumps vredesplan was gepubliceerd, ontdekten de Israëli's aanzienlijke problemen met de kaart die bij het plan was gevoegd. De kaart plaatst onder andere grote delen van Highway 60, die Judea en Samaria van zuid naar noord doorkruist, buiten de Israëlische jurisdictie. Als de aanwijzing niet wordt gecorrigeerd, komt de veiligheid van tienduizenden Israëliërs in gevaar, wier gemeenschappen in een geïsoleerde enclave zullen worden ondergebracht. Aangezien het verzekeren van het vermogen van Israël om zichzelf en zijn burgers permanent te verdedigen een belangrijk doel van het plan is, was deze omissie duidelijk een vergissing. Netanyahu kondigde deze week aan dat hij een team heeft samengesteld om aan de kaart te werken.

Zolang de kaart niet wordt aangepast, zullen leden van Likud en andere partijen in het rechts-religieuze blok van Netanyahu niet in staat zijn om vóór het plan te stemmen, ondanks hun steun voor Trump en voor het plan in zijn geheel.

Dit brengt ons dan bij Benny Gantz en zijn Blauw-Wit Partij.

Vlak voordat Gantz naar Washington reisde om Trump te ontmoeten in het Witte Huis afgelopen maandag, kwam naar voren dat zijn top-campagnestrategen, Ronen Tzur en Joel Benenson, beiden afzonderlijk meerdere berichten hadden gepubliceerd op Twitter die Trump aanvielen. Beide mannen vergeleken hem met Hitler, en noemden hem een Russische agent, en een racist. Met andere woorden, beide mannen herhaalden de democratische praatjes tegen Trump. Nadat zijn berichten werden gerapporteerd, beweerde Tzur dat hij de dingen die hij had geschreven niet meer geloofde.

Terwijl Tzur, zoals elke linkse Israëlische politicus, de democraten volgt in alles wat met Amerikaanse publieke zaken te maken heeft, geeft Benenson automatisch vorm aan de Democratische standpunten. Benenson diende als Barack Obama's senior politieke strateeg bij de verkiezingen van 2008 en 2012 en als Hillary Clintons senior politieke strateeg in 2016.

In 2015 publiceerde Wikileaks de e-mails van Clinton die de campagnemanager John Podesta bezat. Verschillende e-mailketens bevatten interne campagnediscussies waaraan Benenson deelnam. In twee discussies adviseerde Benenson aan Clinton om Israël niet te noemen bij publieke evenementen.

Nu leidt Benenson de campagne van Blauw-Wit, en er is weinig reden om verrast te zijn bij de naadloosheid van zijn overstap van Obama en Clinton naar Gantz. De Israëlische linkerzijde is verweven met de Democratische Partij.

In 2016, toen Gantz nog een privé-burger was, werd hij door een openbare dienstverlener, genaamd Darcheinu, of "Our Way", sterk aangemoedigd om de politieke strijd aan te gaan.

Darcheinu is de opvolger van twee organisaties, V-15 en One Voice. One Voice werd in 2003 opgericht door Daniel Lubetsky, een Mexicaans-Amerikaanse Joodse zakenman met nauwe banden met de regering Obama. Lubetsky richtte One Voice op tijdens het hoogtepunt van de Palestijnse terreuroorlog om de oprichting van een Palestijnse staat en een Israëlische terugtrekking naar de wapenstilstandsgrens van 1949 te bevorderen. Het hoofd van de PLO en de leider van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, is lid van de Raad van Advies van One Voice.

In de aanloop naar de Knesset-verkiezingen van 2015 vormde One Voice V-15 als een nieuw tak om een campagne te voeren om "de regering te veranderen" - dat wil zeggen, om Netanyahu ten val te brengen. De campagne van V-15 werd geleid door Jeremy Bird, Obama's velddirecteur in zijn presidentschap. Het kwam onder toezicht van de Amerikaanse Senaat toen werd ontdekt dat het ministerie van Buitenlandse Zaken van Obama zijn inspanningen financierde.

Het oprichten van een Palestijnse staat en het aanzetten tot een Israëlische evacuatie uit Judea en Samaria, samen met de verdrijving van honderdduizenden Israëlische Joden uit hun huizen, is een doel dat alle drie de groepen delen met de Democratische Partij. En net als de Democraten plaatst het doel alle drie de groepen tegenover Trump. Het plan van Trump maakt de oprichting van een Palestijnse staat afhankelijk van belangrijke veranderingen in de Palestijnse acties en standpunten. Het voorziet ook dat Israël alle Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria en de hen omringende gebieden en de Jordaanvallei permanent in stand houdt.

In de afgelopen jaren heeft Darcheinu de inspanningen van de V-15 om Netanyahu ten val te brengen, voortgezet. In 2017-2018 sponsorde het de wekelijkse linkse protesten buiten het huis van procureur-generaal Avichai Mandelblit en eiste dat hij Netanyahu zou aanklagen. Darcheinu financierde en promootte ook de campagne van 2018 van de uiterst linkse Commandanten voor de Israëlische Veiligheid, die opriepen tot de oprichting van een Palestijnse staat en een Israëlische terugtrekking naar de wapenstilstandslinies van 1949.

Tot 2019 werd Darcheinu geleid door de Israëlische zakenman Kobi Richter. Richter was een van de centrale activisten welke vorig jaar verantwoordelijk waren voor de oprichting van de Blauw-Wit Partij. In een interview met Globes zei Richter dat hij heeft betaald voor de peilingen die Gantz ervan hebben overtuigd om de krachten te bundelen met Moshe Ya'alon, Gabi Ashkenazy en Yair Lapid.

Volgens ambtenaren met kennis van zaken was Gantz zich bij zijn vertrek uit Washington terdege bewust van de inhoudelijke problemen met de kaart die bij het vredesplan Trump was gevoegd. En het is met deze kennis in het achterhoofd dat we moeten overwegen wat hij deed toen hij terugkwam.

Bij zijn terugkeer in Israël verklaarde Gantz dat hij van plan was het Trump-plan ter goedkeuring aan de Knesset voor te leggen. Sommige commentatoren hebben dit afgeschilderd als een bewijs dat hij het voorstel van de VS steunde, maar gezien zijn zich bewustzijn van de problemen met de kaart en de implicaties voor politiek rechts lijkt het tegenovergestelde het geval te zijn. Gantz' aankondiging kan beter gezien worden als een poging om het plan van Trump te ondermijnen en in diskrediet te brengen en om Netanyahu en Trump persoonlijk in diskrediet te brengen.

Zonder correcties op de kaart zullen Likud en andere rechtse wetgevers die anders het plan steunen en Trump enthousiast steunen, niet in staat zijn om voor het plan te stemmen in een Knesset-stemming. Door hen te dwingen zich publiekelijk tegen het plan te verzetten, zouden verschillende belangen worden behartigd die zowel door Blauw-Wit als door de Democraten worden gedeeld. Het zou dekking bieden aan de meerderheid van de Blauw-Wit politici die, net als de Democraten, het plan willen begraven. Met de media-aandacht voor de rechtse tegenstanders van het plan van Trump zullen zij hun eigen standpunten niet onder de loep nemen.

De aanblik van Likud-politici die zich tegen het Trump-plan verzetten, zal Netanyahu in de ogen van zijn kiezers in diskrediet brengen. Ze zouden hem als incompetent en verraderlijk beschouwen en velen zullen daardoor op 2 maart niet gaan stemmen.

In het licht van het gezamenlijke verzet van Likud- en Blauw-Wit-politici tegen het Trump-plan, zullen de centrumrechtse kiezers de partijen als niet te onderscheiden bezien en de aansporing van de media volgen om voor Gantz te stemmen.

Voor Trump zou een Knesset-nederlaag betreffende zijn plan naar alle waarschijnlijkheid gevolgd worden door een nederlaag van Netanyahu, en de evangelische christelijke achterban van Trump demoraliseren en boos maken. Blauw-Wit zou snel in actie komen om het plan van Trump te begraven. De Democraten zouden het verzet van de Knesset tegen het plan en de steun van Gantz voor hun standpunten gebruiken als bewijs dat Trumps pro-Israëlische volgers oppervlakkig zijn en dat de algemene politiek van Trump in het Midden-Oosten verkeerd is.

Kortom, geadviseerd door Benenson, na te hebben genoten van de gastvrijheid van Trump en te hebben geprofiteerd van het prestige dat een bijeenkomst in het Oval Office verleent, bracht Gantz een initiatief ter sprake dat Netanyahu en Trump ernstige politieke schade zou berokkenen en elk vooruitzicht op de uitvoering van welk deel dan ook, het vredesplan van Trump zou vernietigen.

En zo komen we terug op de kwestie van de toepassing van de Israëlische soevereiniteit in Judea en Samaria.

In het licht van de noodzaak om de fouten op de kaart te corrigeren, is het duidelijk dat de volledige uitvoering van de Israëlische soevereiniteit over de gebieden die de Trump-deal aanbeveelt, tijd zal vergen en onmogelijk zal plaats vinden vóór 2 maart. Maar het is nog steeds mogelijk om een belangrijk onderdeel van het plan uit te voeren op een manier die de schade die Gantz en Benenson proberen aan te richten, zal voorkomen.

Gantz heeft zich er zorgvuldig voor ingespannen om te voorkomen dat zijn partij wordt vereenzelvigd met het ideologische links. Om dit doel te bereiken, ondanks het feit dat de meerderheid van zijn Knesset-partij een linkse en extreem linkse mening heeft, heeft Gantz de twee centrumrechtse politici van de Telem-partij gebruikt als de primaire woordvoerders van zijn campagne op de televisie. Terwijl Yoaz Hendel en Zvika Hauser voor de microfoons worden geduwd om de deugden van de uitbreiding van de Israëlische soevereiniteit naar de Jordaanvallei op te hemelen, staat de meerderheid van de Blauw-Wit politici, die de standpunten van Obama delen, verborgen in de schaduw.

Zonder de kaarten te veranderen, en terwijl de goedkeuring van het Trump-plan zelf wordt uitgesteld, kan de regering van Netanyahu een regeringsbesluit nemen om de Israëlische wet toe te passen op alle Israëlische steden en dorpen in Judea en Samaria, in overeenstemming met het Trump-vredesplan. Door dit te doen zullen de rechtse kiezers energie krijgen. En het zal ook het streven van Blauw-Wit blootleggen.

Het toepassen van de Israëlische wet op de Israëlische gemeenschappen zal zware tegenstand oproepen van de meerderheid van de Blauw-Wit partijleden. Hun verzet tegen de beweging die de meerderheid van de Israëlische steunt, zou aantonen dat ondanks zijn rechtse vijgenbladeren, Blauw-Wit een linkse partij is. De kiezers van centrum-rechtse zijde zouden de boodschap begrijpen.

Dit brengt ons dan bij de Democraten. Jarenlang hebben de Democraten, ondanks hun protesten over steun voor Israël en hun inzet voor de veiligheid van Israël, een beleid ten aanzien van Israël aangenomen, dat obsessief draait om hun eis om de Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria te vernietigen en de gebieden Joden-vrij over te dragen aan de PLO. De regering-Obama was zo haatdragend tegenover deze gemeenschappen dat ze resolutie 2334 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties erdoor heeft gedrukt, die hen na de verkiezing van Trump tot president lasterlijk "illegalen" noemden.

Door de Israëlische wet toe te passen op deze gebieden en tegelijkertijd een stemming in de Knesset te vermijden tot de kaart is gecorrigeerd, zal de regering van Netanyahu de Democraten de mogelijkheid ontzeggen om het vredesplan van Trump tegen hem te gebruiken. Het zal ook de toewijding van Trump aan Israël aan zijn evangelische basis aantonen. Het belangrijkste is dat de toepassing van de Israëlische wet op de Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria de kwestie van hun toekomst van tafel zal nemen en ervoor zal zorgen dat het vredesplan van Trump zal overleven tot in de volgende regering, ongeacht wie er volgende maand wint.

Presidentieel adviseur Jared Kushner heeft gezegd dat het het beste zou zijn om te wachten tot na de verkiezingen om te beginnen met het toepassen van de Israëlische soevereiniteit op gebieden in Judea en Samaria. Onder normale omstandigheden zou hij gelijk hebben. Maar gezien de grotere context waarin deze kwestie moet worden beoordeeld, is het vrij duidelijk dat uitstel tot na de verkiezingen grote schade zal toebrengen aan president Trump en zijn vredesplan in feite zal begraven, terwijl het Israëlisch links en de Democraten sterker zal maken.

Caroline Glick is een bekroond columnist en auteur van "The Israeli Solution": Een éénstatenplan voor vrede in het Midden-Oosten."/p>

Bron: Israeli sovereignty and the future of Trump’s peace plan - JNS.org