www.wimjongman.nl
Ik ben al 30 jaar een Israëlische kolonist. Trumps vredesplan brengt onze gemeenschappen in gevaar.
DAVID HA'IVRI - 3 februari 2020
KFAR TAPUACH, West Bank (JTA) - Simpel gezegd, de "deal van de eeuw" van president Donald Trump is slecht nieuws voor Israël.
In een historische gebeurtenis vorige week onthulde Trump zijn visie op het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat volgens hem een van de moeilijkste en meest complexe problemen was om op te lossen. Hij beweert dat zijn plan "verreweg het meest gedetailleerde voorstel biedt dat ooit is gedaan" en dat het een "win-win"-kans is voor beide partijen.
Als Joodse Israëliër die de afgelopen dertig jaar in het hart van het Shomron-gebied op de Westelijke Jordaanoever heeft gewoond, moet ik helaas zeggen dat de bovenstaande verklaringen vanuit bijna elke denkbare hoek twijfelachtig zijn.
Voor Israëli's die hier Israëlische steden of nederzettingen hebben gesteund en gebouwd, is dit plan vreselijk en de resultaten kunnen rampzalig zijn. Het brengt ons in veel opzichten dertig jaar terug. Dit kan niet worden geaccepteerd.
Hoewel beweerd wordt dat het een origineel en creatief plan is, zijn soortgelijke plannen door links voorgesteld sinds Israël in 1967 weer in het bezit is gekomen van de Westelijke Jordaanoever. De kaarten die de Israëlische partijleiders van de Labourpartij van Yigal Allon tot Yitzhak Rabin voor ogen hadden, waren bijna identiek aan die welke vorige week door het team van Trump werden gepresenteerd.
Deze plannen suggereerden dat de zeer Arabisch bevolkte bergrug van Jenin tot aan de heuvels van Hebron aan de Arabieren zou worden gegeven en dat de Jordaanvallei onder Israëlische controle zou blijven. Delen van de lager gelegen gebieden aan de westkant, die minder bevolkt zijn door Arabieren en dichter bij de Israëlische bevolkingscentra langs de Middellandse Zee liggen, zouden ook deel gaan uitmaken van Israël.
President Trump zegt dat in zijn plan geen Israëli's of Palestijnen gedwongen zullen worden hun huizen te verlaten. Hij noemt echter ook 15 Israëlische steden die geïsoleerde enclaves diep in de voorgestelde Palestijnse staat zouden worden. Deze steden zouden door de Palestijnse Autoriteit worden belegerd en vrijwel zeker onder een bouwstop worden geplaatst. In feite zullen die steden die niet mogen groeien langzaam opdrogen.
Hun inwoners zullen niet door de wet gedwongen worden om te vertrekken, maar wanneer ze gedwongen worden om op afgelegen eilanden binnen een vijandige Palestijnse Autoriteit te wonen, is de kans groot dat velen zelf al zullen vertrekken.
Vandaag de dag mogen Israëli's niet eens door het Palestijnse Autoriteit gecontroleerde gebied A rijden, omdat dit levensbedreigend is. Het plaatsen van een kleine Israëlische stad diep in een Palestijns domein is eenvoudigweg een doodvonnis voor zowel de mensen die in deze gemeenschappen wonen als voor de gemeenschappen zelf.
Sommigen nemen ten onrechte enige troost aan in de gedachte dat het plan slechts 15 kleine steden opsomt die geïsoleerd en afgesneden moeten worden van Israël. Een nadere beschouwing van de Trump-kaart toont aan dat ook nog eens 40 grotere Israëlische steden, waaronder mijn eigen stad, een zeer soortgelijk lot delen. Ze zullen zich daar als geïsoleerde voorposten bevinden die met de rest van Israël verbonden zijn door zeer smalle doorgangen, omgeven door een door de Palestijnen gecontroleerde ruimte.
Steden als Kiryat Arba en Hebron die nu ongeveer een uur rijden ten zuiden van Jeruzalem zijn, zullen in de visie van "de deal van de eeuw" alleen toegankelijk zijn via een smalle verkeersweg ten noorden van Be'er Sheva, die waarschijnlijk ongeveer twee en een half uur zal duren om vanuit Jeruzalem te bereiken.
Het is triest en frustrerend om stemmen van vreugde te horen van vrienden van Israël die deze deal verkeerd interpreteren als een soort geschenk aan Israël. Velen van hen die zich bewust zijn van de afschuwelijke details van het plan schrijven hun zorgen af, in het vertrouwen dat de Palestijnen nooit akkoord zullen gaan met de voorwaarden. Dus, zeggen ze, er is niets om je zorgen over te maken. De Palestijnen missen nooit een kans om een kans te missen.
Nou, wat als ze deze kans niet laten schieten? Dan zitten we echt in de problemen, nietwaar?
Als de kunst van de deal is om de andere kant af te bluffen, dan is Trump er tot nu toe in geslaagd om beide kanten af te bluffen. De Palestijnen, trouw aan hun traditionele gedrag, verwerpen het voorstel, ondanks het feit dat het de beste deal is die ze ooit zouden kunnen krijgen. Aan de andere kant is Netanyahu's goedkeuring van de deal een valstrik voor Israël, welke voor altijd het uitgangspunt zal zijn voor toekomstige regelingen of onderhandelingen.
Het zou dan ook geen verrassing moeten zijn dat Jared Kushner op de Egyptische TV trots vertelde dat de Trump-regering de enige Amerikaanse regering is die erin geslaagd is de Israëli's te overtuigen om land aan de Palestijnen toe te staan.
Sommigen beweren nog steeds dat de aankondiging van president Trump een historische erkenning was van de band van het Joodse volk met Judea en Samaria en een teken dat hij de Israëlische steden hier als legitiem accepteert, in plaats van als "illegale" nederzettingen of obstakels voor de vrede. Deze erkenning volgt op decennia waarin landen, waaronder de Verenigde Staten, hebben verklaard dat Israëliërs niet in deze gebieden mogen wonen, waardoor de inheemse rechten van het Joodse volk aan ons historische vaderland worden ontzegd.
Ik kan de gevoelens van opluchting van mijn broeders en zusters begrijpen, die jarenlang het gevoel hebben gehad dat ze als misdadigers werden behandeld vanwege hun passie om terug te keren en ons voorouderlijk land weer op te bouwen, jaren waarin ze te horen kregen dat het gebrek aan vrede in het Midden-Oosten - en zelfs in de hele wereld - aan hen te wijten was. Het is daarentegen verfrissend om te horen dat de president van de Verenigde Staten de oude band van de Joden met dit land erkent.
Maar we kunnen niet voorbijgaan aan de kaarten en gedetailleerde plannen achter woorden die in feite een bouwstop en een langzame dood van zo'n 60 Israëlische steden in het hart van Judea en Samaria bevelen.
Mijn grote zorg is, dat nadat dit plan is omarmd door leiders als Netanyahu en Trump, alleen een wonderbaarlijke messiaanse gebeurtenis het proces van het verlies van deze kostbare gemeenschappen waarvoor mijn volk heeft geleefd en is gestorven om zich daar te vestigen, kan terugdraaien. Ik kan me moeilijk voorstellen - en ik denk dat het onverstandig is om daarvan afhankelijk te zijn - dat Mahmoud Abbas op een witte ezel rijdt die met de vlag van de weigering zwaait en zo de zaak voor de Joden redt.