www.wimjongman.nl
Ontmoet de twee vrouwen die het christendom hebben verspreid naar honderden mensen in de Evin-gevangenis in Iran.
Voormalig Iraanse gevangenen Marziyeh Amirizadeh, links, en Maryam Rostampour, rechts.
Emily Judd, in Al Arabiya Engels - 11 februari 2020
Toen de Iraanse autoriteiten in 2009 twee vrouwen ter dood veroordeelden voor het verspreiden van de boodschap van het christendom, vreesden internationale waarnemers het ergste vanwege de laatste poging van het regime om de godsdienstvrijheid in Iran te verpletteren.
Maar de straf van het regime ging teniet toen Maryam Rostampour en Marziyeh Amirizadeh honderden medegevangenen, en zelfs gevangenisbewakers, evangeliseerden in de 259 dagen, voordat ze onder intense internationale druk werden vrijgelaten.
Het verhaal van de vrouwen is slechts één voorbeeld van hoe de zware pogingen van de Islamitische Republiek om haar eigen volk, met name religieuze minderheden, te onderdrukken, hebben gefaald.
Evangeliseren achter de tralies
Rostampour en Amirizadeh baden aanvankelijk voor een snelle vrijlating nadat ze naar de Evin gevangenis van Teheran waren gestuurd, die berucht is voor wrede en langdurige martelingen, waarbij ze methoden als bedreiging met executie of verkrachting, slaaptekort, elektroshocks en zware mishandelingen gebruikten.
De vriendinnen realiseerden zich echter al snel dat "God een doel had om in die donkere plaats te zijn", aldus Amirizadeh.
"In het begin baden we voor onze vrijlating. Maar na een paar dagen realiseerden we ons dat door andere vrouwen in de gevangenis te ontmoeten - sommigen waren dakloos of verslaafd - God ons een kans had gegeven om de christelijke boodschap te delen met mensen die dit het meest nodig hadden om te horen," zei Rostampour in een interview met Al Arabiya English.
De vrouwen leerden honderden medegevangenen over het christendom en leidden christelijke gebeden.
"We mochten geen Bijbel hebben, maar we leefden de lessen uit in de gevangenis", zei Amirizadeh in een interview met Al Arabiya English.
Sommige gevangenen uitten aanvankelijk hun minachting voor de vrouwen en noemden hen volgens Amirizadeh 'vuile christenen', maar ze accepteerden de vrouwen later en verontschuldigden zich voor hun opmerkingen.
Zelfs een deel van de gevangenisbewakers gingen hen vertrouwen schenken.
"Een vrouwelijke bewaker kwam naar mijn cel en vroeg me om voor haar te bidden, maar om het geheim te houden. Ze zei dat ze geloofde dat als ik voor haar zou bidden, ze haar vruchtbaarheidskwestie zou overwinnen en zwanger zou worden," zei Amirizadeh.
Het duo verwierf een reputatie in de vrouwen- en mannenafdeling voor hun standvastige geloof in het licht van de vervolging door de gevangenisautoriteiten.
"In de gevangenis in Iran hebben de mensen geen rechten en het was nog erger voor ons vanwege ons christelijk geloof," zei Rostampour, en voegde eraan toe dat zij en Amirizadeh fysiek bedreigd werden door bewakers en hen medische zorg werd geweigerd door de gevangenisartsen.
"Als we ziek werden en naar de kliniek gingen, vroegen de artsen eerst wat onze aanklacht was voordat ze vroegen hoe we ons voelden. Zodra we zeiden dat onze aanklacht betrekking had op ons christelijk geloof, weigerden ze om ons medicijnen te geven," zei Amirizadeh.
Een Iraanse gevangene kijkt van achter een muur als een bewaker het vrouwelijke gedeelte voorbij loopt van de beruchte Evin-gevangenis, ten noorden van Teheran, op 13 juni 2006. (Dossierfoto: AFP)
Meer vrijheid in de gevangenis
Ondanks de beklemmende omstandigheden zei Amirizadeh dat ze zich vrijer voelde in de gevangenis dan in de straten van Teheran.
"De bewakers konden ons niet tegenhouden om met gevangenen te praten over het christendom en dat maakte hen woedend". We zaten al in de gevangenis, dus wat konden ze ons nog meer aandoen?" zei Amirizadeh.
In de drie jaar voor hun gevangenschap hadden Rostampour en Amirizadeh kerkdiensten gehouden in hun appartement in Teheran en meer dan 20.000 Bijbels aan Iraniërs uitgedeeld. Beide handelingen zijn illegaal onder de Iraanse wet.
Christenen in Iran worden veroordeeld tot gevangenisstraffen voor het houden van privé-bijeenkomsten, het organiseren en leiden van huiskerken en het bouwen en renoveren van gebedshuizen, volgens het rapport 2019 van de Amerikaanse Commissie voor Internationale Religieuze Vrijheid.
In Iran is er onderdrukking voor iedereen
Rostampour zei dat de slachtoffers van de vervolging in Teheran niet alleen religieuze minderheden zijn, maar alle Iraniërs, die sinds het begin in 1979 door de regering worden onderdrukt.
"Na meer dan veertig jaar van onderdrukking is de tijd van onderdrukking voorbij. Vandaag de dag begrijpen de mensen in Iran hun rechten. Ze zijn het islamitische regime beu en komen op voor de vrijheid, gaan de straat op en vechten voor rechten," aldus Rostampour.
De anti-regeringsdemonstraties begonnen zich in november over meerdere steden in Iran te verspreiden en de Iraanse veiligheidstroepen hebben gereageerd door ongeveer 1500 demonstranten te doden, volgens Reuters.
Rostampour en Amirizadeh, die nu in de VS wonen nadat ze asiel hebben gekregen, blijven zich uitspreken tegen de Iraanse leiding. Amirizadeh zei dat ze de "maximale druk" campagne van de Trump-regering steunt, die "echt werkt" om het Iraanse volk te helpen en het kwaadaardige gedrag van het regime te stoppen.
"Mijn boodschap aan het Iraanse regime is: je kunt 80 miljoen mensen niet onderdrukken. Je kunt niet iedereen in Iran die tegen je is vervolgen. Daar zijn niet genoeg gevangenissen voor," zei Amirizadeh.
"We geloven dat Iran op een dag een vrij land zal zijn," voegde Rostampour eraan toe.
Bron: Meet the two women who spread Christianity to hundreds in Iran’s Evin prison - Al Arabiya English