Terwijl het publiek ervoor heeft gekozen om zich bij Netanyahu aan te sluiten, zelfs nu hij op het punt staat om terecht te staan, is de oppositie bereid om de wil van het publiek te negeren en de democratische normen voor hun eigen machtsintriges te verdraaien.
Hoofd van de Bauw-Wit Partij Benny Gantz met zijn partijleden
Door Alex Traiman - 4 maart 2020
In de derde Israëlische verkiezing in minder dan een jaar tijd versloeg premier Benjamin Netanyahu zijn naaste uitdager met drie zetels in de Knesset (36-33), en zijn rechtse bondgenoten versloegen de tegenovergestelde linkse uitdager Benny Gantz met een verbluffende 18 zetels (58-40). Toch blijft Netanyahu, net als bij de eerste twee verkiezingswedstrijden, nog steeds hachelijk en terughoudend ten opzichte van een parlementaire meerderheid.
De onderhandelingen van de coalitie moeten nog officieel beginnen, en slechts drie van de resterende 62 Knesset-leden van buiten Netanyahu's blok kunnen de vastgeklemde premier van Israël over de 61-zetelmeerderheidsdrempel duwen. Door dit te doen, zouden ze de broodnodige stabiliteit brengen in een ingewikkeld parlementair politiek systeem waarvan de doeltreffendheid nu terecht in twijfel wordt getrokken.
De parlementsleden die weigeren zich bij het rechtse blok aan te sluiten, zijn verenigd door één enkelvoudig doel: het onttronen van Netanyahu. Toch zijn deze 62 oppositie parlementsleden niet in staat om hun eigen regeringscoalitie te vormen. Naast hun onwil om samen met Netanyahu te gaan zitten, hebben ze allemaal herhaaldelijk verklaard dat ze ideologisch tegenstander zijn van het bij elkaar zitten.
Deze oppositie omvat de Blauw-Wit Partij, een mini-coalitie van centrumrechtse en centrumlinkse partijen die samenkwamen om Netanyahu uit te dagen, de alliantie Labor-Meretz met zeven zetels, de seculiere rechtse Yisrael Beiteinu-partij met zeven zetels onder leiding van Avigdor Lieberman en een gezamenlijke Arabische lijst met vijftien zetels.
Sinds de oprichting van de moderne staat Israël heeft geen enkele Arabische partij zich ooit aangesloten bij een Israëlische regering van rechts of links, en ook deze Gezamenlijke Lijst heeft niet de intentie uitgesproken om zich aan te sluiten bij een coalitie onder leiding van Netanyahu of Gantz. Bovendien heeft Lieberman gezworen geen deel uit te maken van een regering waarin ook de antizionistische Arabische partijen zitting zouden hebben.
Met uitzondering van de zelfbenoemde antizionistische gezamenlijke lijst heeft de oppositie een weinig indruk makende 47 mandaten voor een meerderheid van 61 zetels en is maar liefst 11 zetels kleiner dan die van Netanyahu's blok van 58 zetels.
Al jaren proberen Netanyahu's tegenstanders de langstzittende premier van Israël te vervangen door een haak of een boef. En omdat ze er niet in geslaagd zijn hem bij de verkiezingen te verwijderen, proberen ze nu een parlementaire putsch te creëren om hun politieke tegenstander uit zijn ambt te verwijderen.
Blauw-Wit heeft zijn intentie aangekondigd om een parlementaire wet te bevorderen, met de steun van de 62 leden tellende oppositie, om een premier te verbieden te dienen wanneer hij onder beschuldiging staat.
Nu staat de Israëlische wet expliciet toe dat een premier in functie blijft terwijl hij in staat van beschuldiging wordt gesteld. De wet staat zelfs toe dat een premier in functie blijft als hij wordt veroordeeld, totdat alle juridische beroepen zijn uitgeput.
In reactie daarop verklaarde Netanyahu dat Blauw-Wit leider Benny Gantz probeert "de verkiezingen te stelen" en dat het doordrukken van zo'n wetsvoorstel "de fundamenten van de democratie ondermijnt".
De zeer twijfelachtige zaken tegen Netanyahu zijn de afgelopen twee jaar openlijk aan het sudderen geweest, waarbij tal van politiebewijzen illegaal zijn uitgelekt voor publieke consumptie. Netanyahu heeft in elk van de gevallen zijn onschuld gehandhaafd.
Meer dan 2 miljoen Israëli's hebben steeds weer voor Netanyahu en zijn bondgenoten gestemd, in de overtuiging dat de aanklacht ofwel gekunsteld is, ofwel niet serieus genoeg om de succesvolle leider uit zijn ambt te ontzetten. Elke stemming was een democratisch referendum over Netanyahu's vermogen om onder beschuldiging te dienen.
Vlak voor de verkiezingen verspreide Blauw-Wit in heel Israël grote reclameborden, waarbij Netanyahu leek op Recep Tayyip Erdoğan, de islamitische dictator die de democratische vrijheden in Turkije steeds verder terugdraaide.
Toch is het Netanyahu die consequent zijn mandaat om te regeren aan het volk heeft teruggegeven. En terwijl het publiek ervoor heeft gekozen zich achter Netanyahu te scharen, ook al staat hij op het punt te worden berecht op 17 maart, is het een oppositie die is samengesteld uit uiteenlopende agenda's en die bereid is de wil van het publiek te negeren en de democratische normen voor hun eigen machtsintriges te verdraaien.
Ondertussen is de inzet voor de staat Israël nog nooit zo groot geweest. Iran is op weg naar een nucleaire doorbraak en een regionale hegemonie in Jemen, Irak, Syrië en Libanon. De Gazastrook heeft de raketaanvallen op de Israëlische bevolkingscentra steeds verder opgevoerd. Syrië blijft een staat van wanorde, terwijl de leiders van Egypte en Jordanië worstelen om de controle te behouden in het licht van het groeiende extremisme.
In een vrijgegeven opname rapporteerde de adviseur Israël Bachar, die na het lekken werd ontslagen, dat het mede-Blauw-Wit-lid van de Partij en MK Omer Jankelevich over Gantz zei dat " hij stom is en volledig een niemand" en "hij kan geen eerste minister zijn." "Bachar zei ook dat Gantz "niet de moed heeft om Iran aan te vallen" en als premier "een bedreiging voor de Israëlische natie" zou zijn.
Misschien wel belangrijker is de uitrol van het plan "Peace to Prosperity" in het Midden-Oosten van de Trump-regering. In de komende weken, na afronding van een zorgvuldig bilateraal inkaartbrengingsproces, zal Israël toestemming krijgen om volledige soevereiniteit toe te passen op elke nederzetting en buitenpost in de betwiste gebieden van Judea en Samaria, evenals op de strategische Jordaanvallei.
Ondanks de lauwe goedkeuring van het Amerikaanse plan door Gantz, is de linkse Labour-Meretzpartij fel gekant tegen de toepassing van de soevereiniteit van Israël op elk van de gebieden, net als de Arabische Gezamenlijke Lijst. Bovendien zijn Gantz en zijn adviseurs herhaaldelijk tegen de Trump-regering geweest, waarbij sommigen de Amerikaanse president vergelijken met Adolf Hitler. Zowel Gantz als partij nr. 2 Yair Lapid hebben Netanyahu herhaaldelijk aangevallen vanwege zijn nauwe relatie met de president, die volgens hen de twee-partijen steun van Israël in het Congres heeft gekost. Als zodanig kunnen de Israëli's niet op Gantz als premier rekenen betreffende de toepassing van de soevereiniteit over gebieden die centraal staan in Israëls veiligheid en het bijbelse verhaal uit te voeren.
En terwijl Gantz aanzienlijke militaire ervaring heeft, heeft hij geen politieke ervaring, met uitzondering van het verlies van drie opeenvolgende verkiezingscampagnes die met talrijke retorische blunders zijn bezaaid.
Dit zijn de overwegingen die de Israëli's hebben gemaakt toen ze naar de stembus gingen. En terwijl de overweldigende meerderheid van de joodse kandidaten ervoor koos om de man aan het roer te houden die aantoonbaar de meest succesvolle premier in de geschiedenis van Israël is geweest, is het een ondemocratische alliantie die elk instrument dat tot hun beschikking zal staan zal gebruiken om Netanyahu in te pakken, zelfs als de middelen die ze toepassen direct een klap in het gezicht zijn van de democratisch gekozen uitkomst van Israël.
Alex Traiman is directeur en hoofd van het Jeruzalemse bureau van het Joodse Nieuwssyndicaat.
Bron: The undemocratic alliance bent on toppling Netanyahu - JNS.org