Deel 17: Gebruikt de Deep State de Coronavirus "Pandemie" als excuus om de eindtijd socialistische nieuwe wereldorde te pushen?

Deel 1 - De inleiding - hier
Deel 2 - Shenanigans van Egregores - hier
Deel 3 - Het Clinton 'onderzoek' - hier
Deel 4 - De Trump-Rusland hoax - hier
Deel 5 - De George Orwell visie - hier
Deel 6 - Shadowlands groeiende lijst - hier
Deel 7 - De lijken blijven gewoon steeds maar komen. - hier
Deel 8 - Jeffrey Epstein en Shadowland's overeenkomsten met de duivel - hier
Deel 9 - QAnon, Crowley Occultists en andere vrienden van de familie - hier
Deel 10 - Rituele opoffering, Symbolen en Occulte Architectuur - hier
Deel 11 - Iets ruikt naar... duister occultisme, kindoffer - hier
Deel 12 - Jeffrey Epstein en 'Broeders van de schaduw' - hier
Deel 13 - Jeffrey Epstein en Zonnewijzers, Zonnegoden, Hekserij en Vrijmetselarij - hier
Deel 14 - De Samenzwering verdicht zich - hier
Deel 15 - Seances, de '9', en Occult kunstwerk dat het verhaal vertelt - hier
Deel 16 - De Deep State-visie op de toekomst - hier
Deel 17 - Deep State de Coronavirus "Pandemie" - hier

Eeuwenlang is aangenomen dat een voorwaarde voor de komst van de Antichrist een "herleefde" wereldorde zou zijn - een paraplu waaronder nationale grenzen oplossen en etnische groepen, ideologieën, religies en economie uit de hele wereld een enkele en dominante soevereiniteit zal worden georkestreerd. Aan het hoofd van die "utopische" regering zal één enkele persoonlijkheid opduiken. Hij zal een man met een voornaam karakter lijken, maar uiteindelijk als "een meedogenloze koning opstaan" (Daniël 8:23). Met een imperialistisch decreet zal hij een één-wereld-regering, één universele religie en een wereldwijde SOCIALISME mogelijk maken. Degenen die zijn Nieuwe Wereldorde weigeren zullen onvermijdelijk gevangen worden genomen of worden vernietigd totdat hij zich eindelijk "boven alles wat God wordt genoemd, of wat wordt aanbeden, zal verheffen, zodat hij, als God, in de tempel van God zit en zich laat zien dat hij God is" (2 Tessalonicenzen 2:4).
-Dr. Thomas Horn, 6 augustus 2013

Het is al enige tijd mijn standpunt, gebaseerd op decennia van Bijbelstudie en analyse, dat de Antichrist een wereldwijde trigger-gebeuren zoals de Coronavirus pandemie zou creëren of er gebruik van zou maken om zijn Socialistische Nieuwe Wereld Orde te initiëren zoals ik hierboven heb beschreven in mijn verklaring van Zenith 2016 in 2013.

En, net als dat, is één van de meest verrassende ontwikkelingen van de recente politieke onrust in de Verenigde Staten, met een groeiende stapel aan onderzoeksgegevens die de wens van jonge Amerikanen onthullen, om hun vrijheid op te geven voor de socialistische/marxistische neigingen van de Democratische Partij. Uit een recente opiniepeiling bleek dat meer dan 70 procent van de Amerikanen tussen 23 en 38 jaar op zijn minst een zekere kans had om voor een socialist te stemmen bij de presidentsverkiezingen in 2020^[1].

Dat zoveel stemgerechtigde Amerikanen bereid zijn om het socialisme opnieuw te proberen, slechts één generatie na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, de meest succesvolle communistische staat in de geschiedenis, moet een schok zijn voor de senioren die de Koude Oorlog en de nederlaag van Hitlers Duitsland hebben meegemaakt (want, hoewel de liberalen het nooit toegeven, zijn de nazi's slechts een andere soort van socialisme). Dit is een klassiek voorbeeld van de constatering van George Santayana dat "zij die zich het verleden niet kunnen herinneren, veroordeeld zijn om het te herhalen"^[2].

Deze les had inmiddels geleerd moeten zijn. Terwijl de Sovjet-Unie het grootste voorbeeld is van de mislukking van het socialisme in de recente geschiedenis, zijn er nog andere voorbeelden. Venezuela bijvoorbeeld, dat in minder dan veertig jaar tijd spectaculair is omgevormd van de rijkste natie van Zuid-Amerika tot een economisch ramp.

Het socialisme is slechts een deel van het probleem dat de centrale planeconomieën vernietigt, maar het is het deel dat de grondoorzaak erger maakt - de manier waarmee het spuiten van benzine op een smeulend vuur het exotherme chemische proces zich versnelt. In dit voorbeeld is het gewenste resultaat het blussen van het vuur in plaats van het platbranden van het dorp, dat in ons eenvoudige model de samenleving vertegenwoordigt die onze ouderen bevochten en ervoor bloedden om het op te bouwen en te behouden.

En toch zijn we hier nu, midden in een campagnetijd waarin een van de twee belangrijkste politieke partijen van Amerika wordt gedomineerd door presidentskandidaten die lijken te wedijveren om de meest onbetaalbare, onhoudbare en eerlijk gezegd onrealistische beleidsvoorstellen te presenteren. Er is ons gratis gezondheidszorg beloofd (zelfs voor met het Coronavirus besmette mensen in het land), gratis kinderopvang (en gratis abortussen voor degenen die niet belast willen worden met de zorg voor kinderen), schuldenvrij college-onderwijs, gegarandeerde banen, gegarandeerd inkomen (misschien zelfs ook voor degenen die niet willen werken),^[3] betaalbare huisvesting, en genoegdoening voor een verscheidenheid aan groepen met politiek correcte grieven.

Deze verkiezingsronde bewijst dat de 20e eeuwse journalist H.L. Mencken de menselijke natuur, zoals die tot uitdrukking komt in de politiek, echt begreep:

De staat, of om de zaak concreter te maken, de regering, bestaat uit een groep mensen zoals jij en ik. Ze hebben, zoals ze met elkaar omgaan, geen speciaal talent voor de taken van de overheid; ze hebben alleen een talent voor het krijgen en behouden van een ambt. Hun belangrijkste middel daartoe is het zoeken naar groepen die hijgen en verlangen naar iets wat ze niet kunnen krijgen, en ze beloven dat ze het aan hen zullen geven. Negen van de tien keer is die belofte niets waard. De tiende keer wordt het goedgemaakt door A te plunderen om B tevreden te stellen. Met andere woorden, de overheid is een makelaar in plunderingen, en elke verkiezingsronde is een soort van voorverkoop van gestolen goederen.^[4]

Dat is waar het socialisme faalt. Specifieke voorstellen van de Democraten in de 2020-verkiezingscyclus, zoals de verbijsterend onwetende pie-in-the-sky Green New Deal, zijn zo belachelijk dat zelfs liberale geleerden toegeven dat ze hun presidentskandidaten "in een ongemakkelijke positie" zouden brengen.^[5] De financiering van deze regelingen is nooit adequaat uitgelegd, afgezien van vage suggesties te maken dat rijke mensen hun eerlijke aandeel zullen geven in genoeg geld om alles vrij te maken voor gewone mensen zoals wij.

Net als het socialisme in het algemeen, negeert "het uitwringen van de rijken" de fundamentele menselijke natuur. Rijke mensen hebben ten minste één ding gemeen met ons gewone mensen - ze haten het betalen van belastingen. Waarin ze anders zijn, is dat ze rijk genoeg zijn om er iets aan te doen. Wanneer belastingen een echte last worden, verplaatsen de rijken zichzelf en/of hun geld uit de jurisdictie die hen probeert te belasten, of ze geven de verliezen gewoon door, door de kosten voor duurzame goederen en diensten te verhogen, die op hun beurt worden betaald door de middenklasse. Met andere woorden, oneerlijke belastingen voor de rijken worden oneerlijke belastingen voor de armen.

Frankrijk heeft dit in 2014 op de harde manier geleerd. De socialistische regering van Francois Hollande werd gedwongen haar 75% "superbelasting" op inkomsten van meer dan 1 miljoen euro (ongeveer 1,12 miljoen dollar) per jaar te verlagen omdat ze er niet in slaagde de verwachte inkomsten binnen te halen. Waarom? De rijkste man in Frankrijk verhuisde naar België, de beroemde acteur Gerard Depardieux kreeg het Russisch burgerschap, en hoogbetaalde voetballers dreigden in staking te gaan terwijl teamleiders waarschuwden dat ze niet langer in staat zouden zijn om spelers van wereldklasse aan te trekken^[6].

Zie je, rijke mensen zijn net zo egoïstisch als de meesten, maar met hun geld kopen ze meer opties. Ze vermijden het betalen van belastingen als het goedkoper is om experts in te huren die hen daarbij kunnen helpen.

Enkele van de meest opvallende initiatieven die sinds 2016 door vooraanstaande Democraten naar voren zijn gebracht, zijn zo vaag dat het vastpinnen van specifieke zaken iets is als het proberen om Jell-O aan een muur te spijkeren. Sen. Ed Markey (D-Mass.), die de Groene Nieuwe Overeenkomst met Alexandria Ocasio-Cortez [u kunt niet CHAOS zonder AOC spellen] mede-sponsorde, verdedigde zo het gebrek aan details van de overeenkomst: "Er staan geen individuele voorschriften in de resolutie, daarom denken we dat we een breed draagvlak kunnen krijgen, en dan laten we de debatten beginnen over de individuele oplossingen."^[7]

Dat is een echo van de beruchte 2010-commentaar van Nancy Pelosi de Voorzitter van het Huis op het Betaalbare Zorgwet, beter bekend als de Obamacare: "We hebben de wet aangenomen zodat je kunt uitzoeken wat er in staat." Gezien het feit dat een schatting van de kosten van de Green New Deal tussen de 51 en 93 biljoen dollar bedraagt, waaronder 36 biljoen dollar voor de universele gezondheidszorg en tot 44,6 biljoen dollar voor gegarandeerde banen, ^[8] deze vage voorstellen genereren met dit soort aan prijskaartje in de bijlage, geen warme gevoelens krijgen in de harten van degenen die de cheque zullen moeten betalen. (Houd er rekening mee dat het jaarlijkse bruto binnenlands product van de VS slechts ongeveer $19 biljoen is, en dat het BBP ook de overheidsuitgaven omvat).

Je zou denken dat de liberalen het geleerd zouden hebben. Dit soort niet-specifieke voorstel staat voor zowel sluw als neerbuigend. "Maak je geen zorgen met je mooie hoofdje. Laat het denken aan ons professionals over." Die betuttelende houding, en het falen van de hoofdstroom van de Republikeinen om zich echt te verzetten tegen dat soort overdrijvingen van de overheid, is precies de reden waarom Donald Trump in 2016 tot president werd gekozen. Hij begreep de woedeaanvallen van de kiezers in het land van de Flyover bij de zelfvoldane elites van de Beltway, als de voormalige president Obama, die de Amerikanen uit de arbeidersklasse in oude industriesteden afwees "zich vastklampend aan wapens, religie of antipathie voor mensen die niet zijn als hen," ^[9] en hij kenmerkte het met het aanvaarden van belastingverhogingen en het verhogen van het federale schuldplafond als "gesneden koek".

Niemand vindt het leuk om de les te worden gelezen, zeker niet als de les wordt gevolgd door de mededeling dat wij de rekening moeten betalen.

De fatale fout van het socialisme is dat het afhankelijk is van mensen die in strijd met het menselijk gedrag handelen. Op geen enkel moment in de geschiedenis hebben hele culturen de vruchten van hun arbeid vrijwillig aan de centrale overheden aangeboden voor een herverdeling. Dit wordt zelfs ondersteund door bewijs dat door archeologen is verzameld in de jaren voor de uitvinding van het schrift.

In feite heeft het socialisme als economisch systeem al gefaald voordat de spijkerschrift symbolen voor het eerst in natte klei werden gedrukt. De eerste socialistische staat ontstond lang voordat de bolsjewistische revolutie en God zelf er een einde aan maakten. Hij kwam tussenbeide om redenen die verder gaan dan alleen de economie, natuurlijk, maar de controle over de verdeling van de rijkdom was een belangrijke factor in het bestuur van dit vroege rijk.

Dit would-be socialistische paradijs was het oude koninkrijk van Uruk. Je hebt over de opkomst ervan gelezen in hoofdstuk 10 van het boek Genesis.

Ten eerste, een woord over de koning van deze natie: Nimrod krijgt een slechte tik. Hij was geen engel, je kunt er zeker over zijn; je moet vrij slecht zijn in overtredingen alvorens God persoonlijk naar de aarde zal komen om in te grijpen. Maar Nimrod werd ten onrechte beschuldigd van het occulte systeem van Babylon, dat de apostel Johannes gebruikte als symbool voor de eindtijdkerk van de Antichrist. Nimrod stierf meer dan duizend jaar voordat de stad Babylon werd gesticht, en het duurde nog eeuwen voordat Hammurabi het Grote Babylon transformeerde in een wereldmacht.

Nee, Nimrod was niet verantwoordelijk voor de occulte boosaardigheid van Babylon, hoewel zijn zonde net zo progressief was. Zie je, Nimrod, bouwer van de Toren van Babel, was de vader van het socialisme.

Laten we de verwarring tussen Babel en Babylon ophelderen. In tegenstelling tot wat je hebt gehoord, was Babel niet Babylon.

Het is een makkelijke gemaakte fout. De namen klinken hetzelfde, en Babylon is gemakkelijk de beroemdste stad van de oude wereld. De oorspronkelijke Akkadische bāb ilu, wat "poort van god" of "poort van de goden" betekent, wordt in de Bijbel vervangen door Babel, van het Hebreeuwse woord dat "verwarring" betekent. Maar Babylon bestond niet toen de toren werd gebouwd. Het werd zelfs pas ongeveer duizend jaar na het incident met de toren een stad, en zelfs dan was het nog zo'n 500 jaar een onbelangrijk dorp.

Tradities en bronnen buiten de Bijbel identificeren de bouwer van de toren als Nimrod. Onze beste gok is dat hij ergens tussen 3800 en 3100 voor Christus leefde, een periode in de geschiedenis die de Uruk Expansion wordt genoemd. Dit spoort met het weinige wat de Bijbel ons vertelt over Nimrod. In Genesis 10:10 lezen we "het begin van zijn koninkrijk was Babel, Erech, Accad en Calneh, in het land van Shinar".

Het land van Shinar is Sumer. Erech is de oude stad Uruk, die zo belangrijk was voor de menselijke geschiedenis dat het thuisland van Nimrod nog steeds Uruk heet, vijfduizend jaar later. We spellen het gewoon anders - Irak.

Accad was de hoofdstad van de Akkadiërs, wat nog steeds niet gevonden is, maar waarschijnlijk begraven ligt onder het moderne Bagdad.^[10] Babylon zelf lag ten noordwesten van Uruk, ongeveer driehonderd mijl van de Perzische Golf in wat nu centraal Irak is. Het werd pas rond 2300 voor Christus gesticht, waarschijnlijk meer dan 700 jaar na de dood van Nimrod, en het was niet echt Babylon zoals we denken tot de tijd van Hammurabi in de 18e eeuw voor Christus, de dagen van Abraham en Isaak.

De oudste en grootste ziggoerat in Mesopotamië stond in Eridu, de eerste stad die in Mesopotamië werd gebouwd. In de afgelopen jaren hebben geleerden ons geleerd dat de naam "Babylon" uitwisselbaar was met andere stadsnamen, waaronder Eridu.^[11] Dus, "Babylon" betekende niet altijd de stad Babylon in oude teksten.

Hoewel Eridu nooit de politieke situatie in Sumerië heeft gedomineerd, was het zo belangrijk voor de Mesopotamische cultuur dat Hammurabi, de grootste koning van het oude Babylonische rijk, meer dan drieduizend jaar na de stichting ervan, in zijn beroemde wetcode beweerde dat hij "Eridu opnieuw had opgericht", wat verlaten lijkt te zijn toen de laatste Sumerische dynastie die over Mesopotamië regeerde, rond 2000 voor Christus ineenstortte.

Maar het punt van dit hoofdstuk is niet wat er gebeurde bij de Toren van Babel. We zijn geïnteresseerd in hoe Nimrod zijn koninkrijk bestuurde.

Archeologische bewijzen van de Uruk uitbreiding, die de periode van ongeveer 3800 voor Christus tot ongeveer 3100 voor Christus beslaat,^[12] tonen aan dat Nimrod zijn koninkrijk uitbreidde van Uruk in het zuidoosten van Irak tot het noordwesten van Iran en het zuidoosten van Turkije. Er is aardewerk uit Uruk gevonden op meer dan vijfhonderd mijl van de stad. Om het in de juiste context te plaatsen: Uruk beheerste op zijn hoogtepunt meer grondgebied dan Irak onder Saddam Hoessein.

Dit ging niet altijd vreedzaam. Een oude stad genaamd Hamoukar, gelegen in wat nu het noordoosten van Syrië is, werd rond 3500 voor Christus vernietigd en verbrand door een leger uit Uruk.^[13] Geleerden identificeerden de oorsprong van het leger aan de hand van de stijl van het aardewerk die ze achterlieten. Op een dag dat piepschuim, papier en plastic niet bestonden, droegen en bereidden soldaten en arbeiders hun maaltijden vaak in vaatwerk van klei.

Hamoukar werd overweldigd en verbrand door aanvallers die uit stroppen afgevuurde kleikogels gebruikten om de verdedigers van de stad te verslaan. Zo verkreeg het koninkrijk van Nimrod grondstoffen zoals metalen, hout, edelstenen, wijn en andere zaken die in de vlakte van Sumerië schaars waren.

Natuurlijk is er geen manier om absoluut te bewijzen dat Nimrod verantwoordelijk was voor de uitbreiding van de Uruk, wat een beleefde manier is om het proces van de verovering van iedereen binnen twee maanden na thuiskomst te beschrijven. Artefacten uit Uruk zijn overal in het Nabije Oosten te vinden, vooral een bepaald soort ruw aardewerk. En dit brengt ons bij het thema van onze onderafdeling omdat het een fascinerende blik biedt op de manier waarop de samenleving van Uruk was georganiseerd.

Volgens archeologen werd de dominante beschaving in Mesopotamië vlak voor de Urukperiode, die de Ubaidse cultuur werd genoemd (ca. 6500-3800 v.Chr.), meer gelaagd naarmate de mensen van de landelijke nederzettingen naar de steden trokken. Met de verbeteringen in de landbouw kwam de vrijheid voor sommigen om al hun tijd te besteden aan andere taken dan het werken op het land. Dit stelde de Ubaidse beschaving in staat om hoogwaardig aardewerk te produceren, dat herkenbaar is aan zwarte geometrische ontwerpen op bruingeel of groengekleurde keramiek. Toen, rond 3800 voor Christus, ontwikkelde de opkomende Uruk-cultuur de eerste massaproductie ter wereld, een primitief type aardewerk genoemd als de afgeschuinde rand schaal.

De afgeschuinde rand is zeer ruw in vergelijking met het aardewerk uit de Ubaid cultuur, een stap terug in termen van techniek en kwaliteit. Schuine rand kommen worden beschreven als "de eenvoudigste en minst aantrekkelijke van alle potten uit het Nabije Oosten... onder de ruwste potten uit de geschiedenis van het Mesopotamische aardewerk"^[14] Dit is vreemd omdat andere aspecten van de Uruk-cultuur, waaronder grote tempels, complexe administratieve systemen en verfijnde kunst, laten zien dat dit geen eenvoudige, ongeschoolde mensen waren. En toch zijn de meest voorkomende artefacten uit de Urukperiode veruit deze ruw gemaakte, in massa geproduceerde kommen. Archeologen hebben er veel gevonden. Ongeveer driekwart van alle keramiek op de Uruk-locaties zijn afgeschuinde rand kommen. Een van de snelste manieren om te bevestigen dat een archeologische opgraving tot de Urukperiode behoort, is het opgraven van veel kommen met afgeschuinde rand.

Geleerden zijn het erover eens dat deze eenvoudige, niet versierde kommen zijn gemaakt op mallen in plaats van op draaischijven, waarschijnlijk in kegelvormige verlagingen in de grond. Het belangrijkste voor dit onderwerp is dat deze kommen waarschijnlijk werden gebruikt om gerst en olie voor het arbeidersrantsoen uit te delen.^[15]

De manier waarop de kommen werden geproduceerd, was de geharde klei, te poreus voor vloeistoffen zoals water of bier. De kommen waren goedkoop en gemakkelijk te maken, zozeer zelfs dat ze blijkbaar wegwerpbaar waren. Op sommige plaatsen zijn grote aantallen gebruikte, ongebroken kommen gevonden in grote stapels. In principe lijken deze goedkope kommen het Sumerische equivalent van fastfoodcontainers te zijn geweest. In feite lijkt het Sumerische plaatjesbord voor "brood", NINDA, op een schaal met afgeschuinde rand, en het teken voor "eten" is een mensenhoofd met een afgeschuinde rand aan de mond.^[16]

Het concept van gerantsoeneerd voedsel impliceert een werkgever of een controlerende centrale autoriteit die verantwoordelijk is voor het uitdelen van graan en olie aan de arbeiders. Het is geen toeval dat de ontwikkeling van deze ruwe kommen samenviel met de opkomst van Uruk als het eerste rijk in de geschiedenis. Na de zondvloed van Noach, die wellicht het einde van de Ubaïde beschaving betekende die aan de opkomst van Uruk voorafging, gingen de mensen in Mesopotamië naar steden waar ze blijkbaar hun vrijheid inruilden voor rantsoenen van de overheid. De recente peilingen die we eerder noemden suggereren dat de jongere Amerikanen voorstander zijn van een soortgelijk idee.

Misschien lezen we meer in het bewijs dan er werkelijk is. Het zou kunnen dat de afgeschuinde rand-kom was niets meer dan een gemakkelijke manier was voor mensen om de lunch naar het werk mee te dragen. Zullen toekomstige archeologen concluderen dat de Amerikanen in fastfood werden betaald vanwege de miljarden piepschuimcontainers en plastic rietjes op onze stortplaatsen?

Toch gaat het, gezien de ongekende groei van het Uruk-imperium tussen ongeveer 3800 v.C. en 3100 v.C., niet te ver om te speculeren dat die goedkope, in massa geproduceerde rantsoenkommen een symptoom waren van Nimrods socialistische utopie, totdat God er een einde aan maakte.

Zelfs toen was er al meer mis met Nimrods koninkrijk dan met zijn dictatoriale, centrale planeconomie. Archeologen hebben bewijzen gevonden die wijzen op duistere geesten achter Nimrods ambitie voor het wereldrijk.

Nimrod, zoon van Cush, werd geboren in de tweede generatie na de zondvloed. Ook de Sumerische koninklijke lijst vermeldt dat de tweede koning van Uruk na de zondvloed Enmerkar was, zoon van Mesh-ki-ang-gasher, die op zijn beurt de zoon van de zonnegod, Utu, werd genoemd. Het bewijs suggereert dat Nimrod waarschijnlijk deze Enmerkar was. In een Sumerisch gedicht genaamd Enmerkar en de Heer van Aratta, legde de koning van Uruk druk op een naburig koninkrijk, mogelijk het land van Urartu (Ararat) in het moderne Armenië, voor bouwmaterialen die in de vlaktes van Shinar schaars waren. Dit wordt weerspiegeld in het archeologische verslag van de koloniën en handelsposten van Uruk in het noorden van Mesopotamië.^[17]

Blijkbaar was het conflict een geschil tussen Enmerkar en de koning van Aratta over wie de favoriet was van de godin Inanna, de Sumerische godin van de seks en de oorlog. Een van Enmerkar's bouwprojecten was een prachtige tempel voor Inanna, de E-ana ("Huis van de Hemel"). Hij wilde dat Aratta de grondstoffen zou leveren, niet alleen omdat er in de moerassige vlaktes van Soemer niet veel hout, juwelen of edelmetaal te vinden is, maar ook omdat Enmerkar wilde dat de heer van Aratta zich zou onderwerpen en zou erkennen dat hij de uitverkorene van Inanna was.

Om eerlijk te zijn waren sommige van de boodschappen die door de koningen van Uruk en Aratta werden uitgewisseld, het soort roddelpraatjes dat Donald Trump in de problemen bracht tijdens de presidentiële campagne van 2016. Dit is geen verrassing, gezien Inanna's rol in de menselijke geschiedenis. De godin is onder vele namen bekend: Inanna in Sumerië, Ishtar in Babylon, Astarte in Kanaän, Aphrodite in Griekenland, en Venus in de hele Romeinse wereld. En wat je geleerd hebt over Aphrodite in de middelbare school mythologie klas was ver weggezonken. Zonder te ver af te wijken, laten we zeggen dat Inanna geen meisje was dat je mee naar huis zou nemen om je moeder te ontmoeten.

In feite was ze niet altijd een meisje. Inanna was androgyn, soms afgebeeld met mannelijke kenmerken zoals een baard. Haar cultuuraanhangers waren onder meer eunuchen en travestieten, en sommige hymnen die ter ere van haar werden gezongen, prijzen haar vermogen om in het geslacht van haar toegewijden te veranderen:

Ze [verandert] de rechterzijde (mannetje) in de linkerzijde (vrouwtje),

Ze [verandert] de linkerkant in de rechterkant,

Ze [verandert] een man in een vrouw,

Ze [verandert] een vrouw in een man

Ze versiert een man als een vrouw,

Ze versiert een vrouw als een man.

Het is heerlijk ironisch. Het 21e eeuwse progressieve ideaal van gender-fluïdiseren en socialisme werd meer dan vijfduizend jaar geleden verpersoonlijkt door de Sumerische godin Inanna, een vrouw die evenveel (of meer) hunkerde naar seks als mannen, en het opneemt tegen alle komenden in liefde en oorlog, en beter dan mannen in beide. Haar persoonlijkheid wordt door moderne geleerden gevierd als complex en moedig, en overstijgt de traditionele geslachtsrollen, waardoor Inanna een icoon van de onafhankelijke man/vrouw/andersheid wordt. Kortom, Inanna is misschien wel de eerste "wakkere" entiteit op aarde. En dit is degene wie Enmerkar/Nimrod als de beschermheilige van zijn hoofdstad Uruk wilde maken.

Maar de overtreding van Nimrod die God provoceerde om zijn volk te verstrooien was veel ernstiger. Naast het bouwen van een fantastische tempel voor de godin van de prostituees, wilde Nimrod ook de tempel van de god van de abzu uitbreiden en opwaarderen, wat het Sumerische woord is waar we "abyss" (afgrond) van kregen. Dit was de Toren van Babel episode uit Genesis 11, en het is opgenomen in Enmerkar en de Heer van Aratta.

"Laat het volk van Aratta voor mij de bergstenen van hun berg neerhalen, bouw het grote heiligdom voor mij, richt het grote verblijf voor mij op, maak het grote verblijf, het verblijf van de goden, beroemd voor mij, laat mij bloeien in Kulaba, laat de abzu voor mij groeien als een heilige berg, laat Eridug (Eridu) voor mij schitteren als de bergketen, laat het abzu heiligdom voor mij schitteren als het zilver in de smeltstroom. Wanneer ik in de abzu de lof van Eridug breng, wanneer ik als een gezuiverd heiligdom de kroon op mijn hoofd plaats, wanneer ik de heilige kroon in Unug Kulaba plaats, dan moge de ........ van het grote heiligdom mij in de jipar brengen, en moge de ...... van de jipar mij in het grote heiligdom brengen. Moge het volk zich bewonderenswaardig verwonderen en moge Utu (de zonnegod) er met vreugde er getuige van zijn"^[19] (Nadruk toegevoegd.)

Daar ging het om. Het torenproject ging niet alleen over trots of overmaatse ambitie; Enmerkar/Nimrod wilde "het verblijf van de goden" boven op de afgrond bouwen.

Als de abzu dezelfde plaats is die Petrus Tartarus noemde, waar de engelen die gezondigd hebben, zitten in "ketens van sombere duisternis... en tot het oordeel daar worden vastgehouden,"^[20] dan is het mogelijk dat Nimrods eigenlijke doel was om de Wachters van Genesis 6 uit hun bovennatuurlijke gevangenis te verlossen.

Zou het hem gelukt zijn? Wie weet? Het enige wat zeker is van Babel, is dat God het nodig vond om persoonlijk in te grijpen en de bouw van Nimrods toren, de ziggurat van de god Enki in Eridu, te stoppen.

Interessant is dat Enmerkar en de Heer van Aratta zelfs de in Genesis 11:7 genoemde spraakverwarring registreren.

Een andere Sumerische mythe, Enki en Inanna, vertelt het verhaal over hoe de goddelijke gaven van de beschaving, de mes (uitgesproken als "mezz"), door Inanna van de god van de wijsheid Enki werden gestolen en van Eridu naar Uruk werden overgebracht. Hoewel dit verhaal misschien is gecreëerd als een beetje religieuze propaganda om de overdracht van het politieke gezag van de heilige stad Eridu naar de militaire staat die door Uruk wordt gecontroleerd te rechtvaardigen, ligt dezelfde geest achter de verering van de staat in de kern van het huidige socialistische wereldbeeld.

Evenzo is de moderne drang om de mensheid in steden te drijven, de vrijheid van individuen naar het collectief over te dragen, en van soevereine natiestaten naar een wereldwijde autoriteit, minder een politieke ambitie dan een spirituele zoektocht om Gods oorspronkelijke plan voor de mensheid ongedaan te maken. We zijn ontworpen om in vrijheid te leven, de vrije wil uit te oefenen om te kiezen of we Hem al dan niet liefhebben (ons volledig bewust van de gevolgen), de heerschappij over de aarde te nemen als Gods "beeld", Zijn morele agenten, om te genieten van de vruchten van onze arbeid, en te leven volgens twee basisregels: Onze naasten liefhebben als onszelf, en Hem liefhebben met heel ons hart, onze ziel en ons verstand.

Het socialisme draait dat ondersteboven, en vereist dat individuen hun vrije wil opgeven aan de dictaten van de staat, werken voor het collectief in plaats van voor onszelf, en het ontvangen van wat de staat beslist als een eerlijke tegenprestatie. Deze filosofie wordt gevat in de slogan "van ieder naar zijn vermogen, naar ieder naar zijn behoeften", die door Karl Marx werd gepopulariseerd in een krant die na zijn dood in 1883 werd gepubliceerd.

Aan de oppervlakte klinkt het als de basis voor een rechtvaardige en duurzame samenleving, en het zou werken - als de mens fundamenteel onbaatzuchtig zou zijn. Maar dat zijn we niet. In hart en nieren zijn we gewoon de tegenpool, jaloers en bereid om te profiteren van het ongeluk van anderen voor ons eigen gewin. En dit geldt net zo goed voor de meeste Christenen als voor de rest van de wereld.

Dit is zo vanzelfsprekend dat het voorbeelden overbodig maakt. Maar om het punt te verduidelijken, verwijzen we naar het voorbeeld van de Massachusetts Bay Colony, de christelijke gemeenschap die is opgericht door de Pelgrims die in 1620 op de Plymouth Rock zijn geland. De eerste gouverneur, William Bradford, vond dat het concept van gemeenschappelijk eigendom in theorie beter klonk dan in de praktijk.

Voor de jonge mannen, die het meest in staat en geschikt waren voor arbeid en dienstbaarheid, was het wel goed om hun tijd en kracht te besteden aan het werken voor de vrouwen en kinderen van andere mannen, zonder enige vergoeding. De sterke man, als onderdeel, kreeg niet meer in verdeling van slachtoffers en proviand dan hij die zwak was en niet in staat was om maar een kwart deel van de ander te doen; dit werd als onrechtvaardig beschouwd. De oudere en zwaardere mannen in arbeid en proviand, kleding etc. te rangschikken en gelijkstellen, met de schrielere en jongere mannen, vonden dit een beetje vernederend en oneerbiedig tegenover hen. En voor de vrouwen van de mannen om bevolen te worden dienst te doen voor andere mannen, zoals hun vlees bereiden, het wassen van hun kleren, etc., beschouwden zij het als een soort slavernij, noch konden veel echtgenoten er goed mee omgaan.^[21]

De oplossing was om de gemeenschappelijke aanpak van de landbouw op te geven en elk gezin de mogelijkheid te geven om hun land in privébezit te nemen. De resulterende verhoging van de productiviteit heeft de kolonie van de ondergang gered.

Na veel discussie gaf de Gouverneur (met het advies van het oudsten onder hen) uiteindelijk toe dat iedere man zich voor zijn eigen zaakje in moest zetten en in dat opzicht vertrouwen moesten hebben in zichzelf; en als in alle andere dingen om op de algemene manier verder te gaan zoals voorheen. En zo werd aan elke familie een perceel grond toegewezen, naar rato van hun aantal, voor dat doel, alleen voor huidig gebruik (maar geen verdeling voor de erfenis) en schikte alle jongens en jeugd onder een of andere familie. Dit had een zeer goed succes, want het maakte alle handen zeer ijverig, zodat er veel meer maïs werd geplant dan de Gouverneur of een ander zou kunnen gebruiken, en bespaarde hem veel moeite, en gaf een veel betere inhoud. De vrouwen gingen nu gewillig het veld op en namen hun kleintjes mee om koren te planten; dat eerder zwakte en onvermogen zou betekenen; van wie men zou hebben gedacht dat ze in grote tirannie en onderdrukking zouden zijn afgedwongen^[22].

Bradford, die schreef in zijn dagboek, verwierp het idee dat de "verwarring en het ongenoegen" van gemeenschappelijk eigendom te wijten was aan een karakterfout onder de mensen van de Plymouth-kolonie, met het argument dat het nog erger zou zijn geweest als ze niet "godvruchtig en nuchter" waren geweest.

Dit is de menselijke natuur, duidelijk en eenvoudig. Het is in de loop van de geschiedenis waargenomen en goed gedocumenteerd. Zoals Bradford opmerkte, "aangezien alle mensen deze verdorvenheid in zich hebben, zag God in Zijn wijsheid een andere koers voor hen."^[23] Met andere woorden, we zijn het meest productief als we houden van waar we voor werken, en als we dat niet doen, werken we zo weinig als we maar kunnen. Het opzetten van hun kolonie op basis van principes die afhankelijk was van mensen die tegen hun basisnatuur in handelde, leidde bijna tot uithongering.

Militaire veteranen kennen deze basiswaarheid: Elk plan dat afhankelijk is van een perfecte uitvoering is een slecht plan. Mensen zijn onvolmaakt; plannen op menselijke perfectie zijn plannen voor mislukking. In het geval van de Plymouth-kolonie hing het succes af van het perfecte gedrag van de mensen. Dat gebeurt nooit, daarom heeft het socialisme nooit gewerkt en zal het ook nooit werken.

Vierhonderd jaar later is een groot deel van Amerika de les van die begintijd vergeten. Of, heel misschien, is hen dit geleerd door een onderwijssysteem dat sympathiek staat tegenover de socialistische idealen dat Amerika's vroege Europese kolonisten racistische onderdrukkers waren van wie niets van waarde kan worden geleerd.

Verder geven sommige progressieven de schuld aan het menselijk exceptionalisme, de opvatting dat de mens uniek is onder Gods schepping, en christenen die geloven in eindtijdprofetie en dus een gebrek aan zorg over de antropogene klimaatverandering,^[24] omdat, zoals je ongetwijfeld hebt gehoord, de wetenschap is van mening dat wij christenen verantwoordelijk zijn omdat we de aarde uitbuiten in plaats van haar te vereren.

Om zeker te zijn, er zijn veel voorbeelden van misbruik, zowel van de aarde als van onze medemensen, door Europese Christenen die zich de afgelopen vierhonderd jaar in Amerika hebben gevestigd. Toch zijn we het eens met William Bradford: het "zou erger zijn geweest als ze mannen met een andere overtuiging waren geweest"^[25].

Zoals we al eerder hebben opgemerkt, is het socialisme niet de hoofdoorzaak van de ineenstorting van de beschavingen die het hebben geprobeerd. De ware boosdoener is het menselijke innerlijk. Het kapitalisme beloont hard werken en bestraft indolentie, wat de neiging heeft om kapitalistische systemen productief en welvarend te maken. In tegenstelling tot wat je misschien gehoord hebt, is dit niet in strijd met de bijbelse leer. Paulus waarschuwde de kerk in Thessaloniki om "weg te blijven van elke broeder die in luiheid rondloopt... Als iemand niet wil werken, laat hem dan niet eten."^[26] De christenen, terwijl ze bevolen worden om voor weduwen en wezen te zorgen, worden nergens in de Schrift verteld om de macht van de staat op te eisen voor de herverdeling van de rijkdom.

Het gevaar van het socialisme is dat het onze natuurlijke neigingen tot luiheid uitbuit, het begeren van wat onze buren toebehoort en belooft om de vermeende misstanden recht te zetten door een utopische samenleving op te bouwen waarin we alles kunnen hebben wat we willen zonder hard te werken. In een postchristelijk Amerika, waar Gods belofte van een rechtvaardige, duurzame wereld niet meer wordt geloofd, is de allure van het scheppen van de hemel op aarde begrijpelijk. Het feit dat geen enkele socialistische samenleving in de geschiedenis die belofte heeft waargemaakt, wordt afgewezen. Het is een nieuwe dag; we hebben wetenschap, het internet, robots, kunstmatige intelligentie en groene technologieën om de hoek, die alles zullen bieden voor iedereen die de knie buigt voor de Nieuwe Wereldorde en haar voorspelde leider, die net voor het einde van het tijdperk zal opduiken.

De weg terug naar Babel eindigt niet in een aards paradijs, maar op een vuilnisbelt gevuld met ruw gemaakte wegwerp rantsoenkommen. Gelukkig weten we na het lezen van het einde van Het Boek dat de wereld de socialistische Nieuwe Babel niet lang zal hoeven te verdragen.

Ondertussen is het onze taak om de mensen om ons heen op te voeden. De menselijke beschaving is als de treffend genoemde RMS Titanic: Het is gedoemd, maar er is nog tijd om aan haar lot te ontsnappen. Onze missie is om zoveel mogelijk mensen in de reddingsboten te krijgen als we kunnen voor het einde komt.

De illustraties die we in dit en de laatste toegang - open grenzen en het socialisme - hebben overwogen zijn maar twee voorbeelden van controversiële kwesties die de Amerikanen steeds meer van elkaar scheiden. Volgens de Amerikaanse procureur-generaal William Barr zijn deze polariserende kwesties niet willekeurig, maar "georganiseerde vernietiging" door "secularisten en hun bondgenoten [die] alle krachten van de massacommunicatie, de populaire cultuur, de entertainmentindustrie en de academische wereld hebben samengebracht in een niet aflatende aanval op religie en traditionele waarden".

Barr overdrijft deze voorzichtigheid tegen tirannie niet. Zoals de 17e eeuwse stichter van de Engelse Noord-Amerikaanse kolonie de Provincie Pennsylvania, William Penn ooit schreef: "Als we niet door God worden geregeerd, moeten we door tirannen worden geregeerd". Timothy Dwight, president van Yale University, waarschuwde in 1798 eveneens: "Waar geen religie is, is geen moraal. ... Met het verlies van religie ... zijn dan de veiligheid van leven, vrijheid en eigendom begraven in ruïnes."

Dus... waar gaat Amerika heen? Dat hangt af van wie onze gids is. Als we doorgaan op de weg die we nu gaan, zitten we in grote problemen. Maar als we oprecht zoeken naar begeleiding van de God die de Verenigde Staten oorspronkelijk gezegend, vermenigvuldigd, verrijkt en versterkt heeft (vanwege onze liefde voor Israël en onze toewijding aan de missiologie), dan is er reden voor grote hoop wat betreft de toekomst van onze natie. Moge God de gelovigen een heilige vastberadenheid schenken om dit moment in de tijd niet te laten ontglippen. In plaats daarvan, als de Heer blijft, mogen historici terugblikken op dit moment als een tijd van grote geestelijke bewustwording en nationaal herstel.

Bekering, gerechtigheid, gebed, vasten, toewijding aan geestelijke oorlogsvoering en evangelisatie zijn de wapens van onze machtige oorlogsvoering door God om bolwerken neer te halen en een natie te bevrijden die onder demonische belegering staat.

Tot slot geloof ik dat Amerika weer geweldig kan zijn. Een soevereine uitstorting van Gods barmhartige Geest zou over Amerika kunnen vloeien tot de glorie van God van de zee naar de stralende zee stroomt.

Zo zou het kunnen zijn. Ik geloof ook dat Amerika op een zeer gevaarlijk kruispunt staat en steeds meer onder controle komt van de egregores (Wachters) van Shadowland, die immateriële entiteiten die in Shadowland grondig worden besproken. De krachten van Satan hebben geen oorspronkelijke aanspraak op de aarde of haar bewoners. Alles wat zij in hun bezit hebben, doen zij in een negatief bezit. Maar er zou een tijd kunnen komen waarin de kinderen van God moe worden van deze verspreiding van bedrog, van perversie, van vernedering - een tijd waarin ontevredenheid over materialisme plaats maakt voor een opleving van geestelijke honger. Met een heilige vastberadenheid zouden Gods kinderen kunnen reageren met wapens waartegen onze vijand geen beroep kan doen; geen optie om gevangenen te organiseren of te hergroeperen. In plaats daarvan zou het Jezus-volk van vandaag, met een verbazingwekkende overwinning, de shofar kunnen luiden: "Laten we naar boven gaan en het land bezitten, want we zijn goed in staat om hen te overwinnen" (Numeri 13:30).

Ik hoop dat het nu tijd is. Ik bid dat die tijd is gekomen. En ik hoop dat je hebt genoten van deze vroege uitvoering van de 17-delige Shadowland. Om de volledige omvang van de kritische, uitputtende waarheden en de reikwijdte van mijn meerjarig onderzoek naar de Deep State Occult Elite en meer te leren (inclusief voorheen onbekende inzichten in personen als Jeffrey Epstein, de Clintons, Obama, en hoe de elite van plan is om een pandemie als het Coronavirus te gebruiken om het koninkrijk van de Antichrist te initiëren) , krijg je de gehele geef-weg-waarde van meer dan $800.00 (ALLEEN $ 35,00 DONATIE) dat omvat - onder andere - de exclusieve 4-uur-serie THE HIDDEN OCCULTISM OF EPSTEIN'S ORGY ISLAND, die de bedekking wegneemt van de berg aan inzichten, nauwelijks aangeraakt in deze berichten.

Tot slot, als je ooit iets van mij leest, lees dan Shadowland. DE TIJD IS ECHT VAN BELANG!

[Opmerking vertaler. Na de 17 afleveringen ben ik toch teleurgesteld dat er geen enkele verwachting van de Heer naar voren komt. Alsof we hier nog tijden moeten blijven en wij de maatschappij moet omvormen. Het boek Openbaring leert ons juist dat steeds slechter zal gaan en onze redding in de Heer ligt die ons zal opnemen in het Vaderhuis met de vele woningen.]

[1] Megan Henney, “Most millennials would vote for a socialist over a capitalist, poll finds.” Fox Business (October 29, 2019), https://www.foxbusiness.com/money/millennials-socialist-vote-capitalist- poll, retrieved 11/2/19.

[2] George Santayana, The Life of Reason (New York: Charles Scribner’s Sons, 1920), p. 284.

[3] This was in the FAQs (Frequently Asked Questions) released with the Green New Deal proposed by Rep. Alexandria Ocasio-Cortez and Sen. Ed Markey, although the staff of Rep. Ocasio-Cortez responded to criticism by variously claiming that an early draft had been released or that their website had been hacked.

[4] H. L. Mencken, “Sham Battle,” Baltimore Evening Sun (Oct. 26, 1936). In On Politics: A Carnival of Buncombe, Malcolm Moos ed. (Baltimore: Johns Hopkins Press, 1956), p. 331.

[5] Tara Golshan and Ella Nilsen, “Alexandria Ocasio-Cortez’s rocky rollout of the Green New Deal, explained.” Vox (February 11, 2019), https://www.vox.com/policy-and-politics/2019/2/11/18220163/alexandria-ocasio- cortez-green-new-deal-faq-tucker-carlson, retrieved 12/30/19.

[6] Anne Penketh, “France forced to drop 75% supertax after meagre returns.” The Guardian (December 31, 2014), https://www.theguardian.com/world/2014/dec/31/france-drops-75percent-supertax, retrieved 10/30/19.

[8] Douglas Holtz-Eakin, Dan Bosch, Ben Gitis, Dan Goldbeck, Philip Rossetti, “The Green New Deal: Scope, Scale, and Implications.” American Action Forum (Febuary 25, 2019),

https://www.americanactionforum.org/research/the-green-new-deal-scope-scale- and-implications/, retrieved 11/2/19.

[9] Ed Pilkington, “Obama angers Midwest voters with guns and religion remark.” The Guardian (April 14, 2008), https://www.theguardian.com/world/2008/apr/14/barackobama.uselections2008, retrieved 10/30/19.

[10] Christophe Wall-Romana, “An Areal Location of Agade.” Journal of Near Eastern Studies Vol. 49, No. 3 (1990), pp. 205–245.

[11] Stephanie Daley, “Babylon as a Name for Other Cities Including Nineveh.” Proceedings of the 51st Rencontre Assyriologique Internationale (Chicago: The University of Chicago, 2008), p. 25.

[12] Kjetil Sundsdal, “The Uruk Expansion: Culture Contact, Ideology, and Middlemen.” Norwegian Archaeological Review 44:2, pp. 164-185.

[13] William Harms, “Evidence of Battle at Hamoukar Points to Early Urban Development.” The University of Chicago Chronicle Vol. 26, No. 8 (Jan. 18, 2007), http://chronicle.uchicago.edu/070118/hamoukar.shtml, retrieved 11/2/19.

[14] A. R. Millard, “The Bevelled-Rim Bowls: Their Purpose and Significance.” Iraq, Vol. 50 (1988), pp. 49-50.

[17] Guillermo Alglaze, “The Uruk Expansion: Cross-cultural Exchange in Early Mesopotamian Civilization.” Current Anthropology 30, No. 5 (Dec. 1989), p. 571.

[18] A. W. Sjoberg, “In-nin Sa-gur-ra: A Hymn to the Goddess Inanna,” Zeitschrift fur Assyriologie 65, no. 2 (1976), p. 225.

[19] Black, J.A., Cunningham, G., Fluckiger-Hawker, E, Robson, E., and Zólyomi, G. “Enmerkar and the Lord of Aratta,” The Electronic Text Corpus of Sumerian Literature (http://etcsl.orinst.ox.ac.uk/cgi-bin/etcsl.cgi?text=t.1.8.2.3#), retrieved 11/1/19.

[21] William Bradford, History of Plymouth Plantation. https://sourcebooks.fordham.edu/mod/1650bradford.asp#Private%20and%20communal% 20farming, retrieved 11/2/19.

[24] Bernard Daley Zaleha and Andrew Szasz, “Why conservative Christians don’t believe in climate change.” Bulletin of the Atomic Scientists 71, No. 5 (2015), pp. 19-30.

SHADOWLAND-Deel 17: Gebruikt de Deep State de Coronavirus "Pandemie" als excuus om de eindtijd socialistische nieuwe wereldorde te pushen?