Een historische kans die moet worden aangegrepen

Door majoor Gen. Gershon Hacohen - 30 januari 2020

 

 

 

BESA Center Perspectieven Papier nr. 1.431, 30 januari 2020

SAMENVATTING: Ongeacht de dubbelzinnigheden en open vragen bij de "Deal of the Century" van president Trump, staat Israël duidelijk op een historisch moment en moet het beslissen wat het van deze eenmalige kans moet maken. Over zulke momenten wordt gezegd: "Er zijn mensen die de wereld winnen in een enkel moment en er zijn mensen die de wereld verliezen in een enkel moment."

Op 14 mei 1948, enkele uren voor de verklaring van de oprichting van Israël, stuurde Chaim Weizmann, die dan binnenkort de eerste president van de Joodse staat zal worden, een dringend telegram vanuit Genève: "De beslissing moet onmiddellijk worden genomen. De poorten van de hemel zijn even geopend, en als we daar binnengaan zal onze staat worden gevestigd; zo niet, wie weet of we de vestiging ervan in onze tijd nog zullen zien, als dat al het geval is". Op zulke momenten moeten leiders en beleidsmakers noodlottige beslissingen nemen. Degenen die wachten op gedetailleerde staf-evaluaties lopen het risico de kans te verspelen.

Vanaf het begin heeft de zionistische onderneming voortdurend gestaan in een spanningsveld tussen twee strijdende visies over het allesoverheersende doel van de toekomstige Joodse staat: verlossing en wederopbouw van de staat in het voorouderlijke vaderland versus een internationaal erkende veilige haven voor vervolgde Joden. En terwijl Israël er grotendeels in geslaagd is deze twee visies met elkaar te verzoenen en een brede gemene deler te creëren voor een verenigd nationaal streven, openbaart de gapende kloof tussen de benaderingen zich in een noodlottig moment opnieuw.

We zien de twee visies nu opnieuw in een confrontatie: aan de ene kant de wens om de Jordaanvallei alleen om veiligheidsredenen te behouden; aan de andere kant het doel om volledige soevereiniteit toe te passen op dit gebied en het land dienovereenkomstig te bevestigen.

De verschuiving die president Trump in de Amerikaanse benadering van het Israëlisch-Palestijnse conflict heeft teweeggebracht, raakt de kern van de Israëlische controverse en biedt een unieke historische kans.

In de decennia die de vorming van de Amerikaans-Israëlische alliantie aan het eind van de jaren zestig vormden, hebben de opeenvolgende Amerikaanse regeringen een toewijding aan de veiligheid van Israël geuit, maar de aanspraak op de delen van het vaderland die in de oorlog van 1967 werden veroverd, ontkend.

Om de Israëlische regering een oplossing op te leggen, gaven president Barack Obama en minister van Buitenlandse Zaken John Kerry aan Gen. John Allen de opdracht om een veiligheidsplan op te stellen dat de veiligheidszorgen van Israël over een bijna totale terugtrekking uit de Westelijke Jordaanoever - inclusief de Jordaanvallei - zou wegnemen en het land zou verplichten "te kiezen tussen vrede en ideologie" (zoals columnist Thomas Friedman het in de New York Times formuleerde). Met dit plan probeerde de regering haar toewijding aan de veiligheid van Israël te vervullen en verwierp zij haar eis voor verdedigbare grenzen die niet in overeenstemming zijn met de lijnen van 1967 (een eis die in overeenstemming is met Resolutie 242 van de VN-Veiligheidsraad van november 1967).

De grootsheid van het Trump-plan ligt in het feit dat het, in tegenstelling tot eerdere Amerikaanse vredesinitiatieven, het recht van Israël erkent om gebieden buiten de lijnen van 1967 te behouden als een kwestie van historisch recht en niet alleen als een maatregel die voor veiligheidsdoeleinden moet worden genomen.

Hoewel het plan Israël niet alles geeft wat het wenst, verwerpt het duidelijk het precedent dat is geschapen door het vredesverdrag met Egypte, dat een volledige Israëlische terugtrekking verplichtte tot op de laatste centimeter. Het was dit precedent dat de toenmalige premier Ehud Barak (tijdens de Top van Camp David in juli 2000) ertoe bracht om volledige Israëlische territoriale ruil aan te bieden voor de nederzettingen die in zijn handen zouden blijven (die ongeveer 3 procent van het grondgebied van de Westelijke Jordaanoever omvatten).

Met zijn plan sluit president Trump zich aan bij Lord Balfour en andere wereldleiders die in de wedergeboorte van Israël in zijn voorouderlijk vaderland het nieuws van een kosmische verlossing zagen, en niet alleen het bieden van een toevluchtsoord aan een vervolgd volk. Israël heeft een kostbaar geschenk ontvangen, en het moet beslissen wat het van het potentieel dat het herbergt, moet maken. Over zulke momenten wordt gezegd: "Er zijn mensen die de wereld in een enkel moment winnen en er zijn mensen die de wereld in een enkel moment verliezen."

Dit is een uitgebreide versie van een artikel dat op 29 januari 2020 in Israel Hayom verscheen.

Maj. Gen. (res.) Gershon Hacohen is een senior research fellow bij het Begin-Sadat Centrum voor Strategische Studies. Hij heeft 42 jaar bij de IDF gewerkt. Hij voerde het bevel over troepen in gevechten met Egypte en Syrië. Voorheen was hij korpscommandant en commandant van de IDF Militaire Hogescholen.

Bron: A Historic Opportunity That Must Be Seized