PALESTIJNEN

ONTKENNING VAN DE JOODSE GESCHIEDENIS VAN JERUZALEM

Overgenomen uit het maandblad Israël van de Middernachtsroep. Wat on-line gratis is te lezen en waar men jaarlijks vrijblijvend een kleine gift van €12.- voor vraagt.

Israël is er zonder twijfel alert op, dat de aanwezigheid van het Jodendom in Jeruzalem gewaarborgd blijft, echter het negeert de moslimgeschiedenis van de stad niet. Het zijn de Palestijnen, die met de geschiedenis aan de haal gaan om de verbondenheid van het Joodse volk met Israël uit te wissen.

Academici in allerlei disciplines hebben vergelijking met de ontkenning van de Joodse zich met vraagstukken van de geschiedschrijving beziggehouden. Men zou de opvatting kunnen hebben, dat ze uitsluitend op feiten berust, maar dan nog spelen zowel de methodologische uitgangspunten alsook ‘de wisselende historische herinnering’ een rol volgens de Israëlische professor Dan Diner. Met andere woorden: elk verhaal heeft één of meerdere kanten. Als men bijvoorbeeld denkt aan verklaringen van ooggetuigen van een auto-ongeluk, dan heeft iedereen hetzelfde ongeluk gezien en toch heeft iedereen iets anders waargenomen. Dit is ook van toepassing voor de gebeurtenissen vanaf mei 1948 in het toenmalige Britse mandaatgebied. Hier vandaan namen twee historische processen naast elkaar hun loop. Terwijl de oprichting van de staat Israël voor de ene kant een overweldigend blijde gebeurtenis was, was het voor de andere kant een gebeurtenis dat onzekerheid en verlies met zich mee bracht. Als echter de geschiedschrijving voor propagan- dadoeleinden wordt gebruikt, dan worden feiten willekeurig verdraaid en verbogen, afgezwakt, buiten beschouwing gelaten, ontkend of helemaal vervalst zodat er compleet nieuwe verhalen ontstaan. In zulke gevallen gaat het niet meer om feiten, maar om het doel dat men wil bereiken.

Met het oog op het Heilige Land is er nu een geval bekend waar door middel van een verandering van de naam van de geografische regio de Joodse geschiedenis zou worden weggevaagd. De krachtige heerschappij van een imperator zorgde ervoor dat Judea van de Romeinen de nieuwe naam ‘Syria-Palestina’ kreeg. Dit blijken echter nog peanuts te zijn in

verbondenheid met het Heilige Land. Vandaag de dag is deze in de Arabische wereld in het algemeen en in de Palestijnse wereld in het bijzonder aan de orde van de dag. Er kunnen onnoemelijk veel voorbeelden worden aangehaald, waarin de Palestijnen het Romeinse voorbeeld volgen. De graven van de aartsvaders in Hebron werden kortweg tot de Ibrahimi Moskee en het graf van Rachel vlakbij Bethlehem tot de Bilal ibn Rahah-moskee verklaard, ook al heeft daar nooit een moskee bestaan. Als men naar Jeruzalem kijkt en vooral naar de Tempelberg, dan wordt iets heel duidelijk: de Palestijnse Autoriteit (PA) is een oorlog aan het voeren, die tot doel heeft om de geschiedschrijving een bepaalde kant op te sturen en waarin alle middelen zijn geoorloofd.

Omdat de Tempelberg door iedereen als de kern van het conflict wordt beschouwd, heeft de islamitische propaganda al vanaf het tijdperk van gewelddadige confrontaties halverwege de jaren 30 geprobeerd om de geschiedenis van dit heiligdom te herschrijven. In 1925 publiceerde de Waqf een soort toeristische Tempelbergreisgids, waarin de hele geschiedenis van de Joodse tempel inclusief relevante Bijbelcitaten uiteen werd gezet. Sindsdien is er veel veranderd, vooral sinds de 2e intifada, die in het jaar 2000 begon. Sindsdien wordt de Joodse geschiedenis van dit areaal compleet genegeerd door de Palestijnse kijk op de wereld. In het begin was het Yassir Arafat, die stelde dat op deze plaats noch een eerste noch een tweede tempel voor de Joden bestond. Vandaag de dag tiert de Waqf, die als islamitische autoriteit het jaar 1441 beschrijft: ‘3000 jaar geleden en 30000 jaar geleden, sinds de schepping van de wereld bestond hier al een moskee.’ Als men deze argumentatie aanhangt, dan is vanzelfsprekend ook de Klaagmuur ‘onderdeel van een islamitisch moskee.’

De Palestijnse propaganda stopt ook niet bij de schriftelijke bronnen, waaronder de Bijbel – volgens de Palestijnse propaganda was Jezus een Palestijn, waarmee men impliceert dat hij geen Jood was – en ook niet bij de Dode Zee Rollen en de werken van de Joods-Romeinse schrijver Flavius Josephus. Dergelijke referentiekaders worden door de Palestijnse propaganda simpelweg als ‘mythes’ en als ‘ongeloofwaardige verzinselen’ afgedaan, die de ‘fascistische, racistisch zionistische bezetters’ aangerekend kunnen worden. Archeologische vondsten, die met Bijbelse gegevens overeenkomen, worden op vergelijkbare wijze afgekeurd.

Hoe enorm betrokken de Palestijnse propaganda bij deze zaak is, kan men op de website van de organisatie Palestine Media Watch, die niet van de overheid is, nalezen in talloze uitspraken van Palestijnse instanties, ministers, politici, journalisten en hoogleraren. Men zou denken, dat dit zo absurd is, dat de wereld daarbij alleen maar het hoofd schudt. Echter het tegendeel is het geval. Dat de Unesco in 2016 door een resolutie de geschiedvervalsing van de Palestijnen heeft overgenomen is de ene kant. Maar echt zorgelijk wordt het, wanneer bijv. Finse vwo-eindexamenkandidaten tijdens hun eindexamen geschiedenis vier plattegronden van het Heilige Land te zien krijgen, die net als de examenopgaven alleen de Palestijnse waarheid weergeven. AN∎

Bron: Middernachtsroep