De gelukkige Arabieren in het Midden-Oosten

door Bassam Tawil - 24 februari 2020

• Ondertussen zijn er andere Arabieren in de regio die meer geluk hebben dan de Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook: de Arabische burgers van Israël. Deze burgers hebben het geluk dat ze niet onder het bewind van de corrupte en incompetente leiders van de Palestijnse Autoriteit en Hamas leven. Deze Arabische burgers hebben het geluk dat ze in Israël wonen.


• Hier is nog meer ongewenst goed nieuws met betrekking tot de Arabische burgers van Israël: De Israëlische regering kondigde in 2018 aan dat ze in de afgelopen twee jaar 4,5 miljard shekel (1,3 miljard dollar) in de Arabische regio's heeft geïnvesteerd. De regering kondigde ook aan dat ze 20 miljoen shekel (5,6 miljoen dollar) zou investeren in de Arabische high-tech markt. In totaal heeft de regering besloten om tegen het einde van 2020 15 miljard shekel (4,3 miljard dollar) te investeren in de Arabisch-Israëlische sector...


• De 50 miljard dollar die het Trump-plan de Palestijnen aanbood, zal uiteindelijk worden ingehouden omdat de Palestijnse leiders iets anders aan hun hoofd hebben: het blijven verrijken van hun eigen bankrekeningen ten koste van hun volk. Geen wonder dus dat wanneer Arabieren - ook Palestijnen - dromen van een beter leven, ze er vaak van dromen om naar Israël te verhuizen. Geen wonder dus dat de meeste Arabische Israëli's geen deel willen uitmaken van een Palestijnse staat en eisen dat ze in Israël blijven.

 

 

 

 

 

De Palestijnen die onder de Palestijnse Autoriteit (PA) op de Westelijke Jordaanoever en onder Hamas in de Gazastrook leven, kunnen alleen maar dromen over de levenskwaliteit die hun Arabische broeders in Israël genieten.

Dankzij de huidige leiders van de PA en Hamas is het Palestijnse volk verzonken in erbarmelijke levensomstandigheden. Armoede, werkloosheid en onderdrukking zijn al decennialang hun lot. Dit komt omdat de PA en Hamas herhaaldelijk vredesplannen hebben afgewezen die de Palestijnen welvaart bieden.

Onlangs hebben de PA en Hamas het plan van de Amerikaanse president Donald Trump voor de vrede in het Midden-Oosten verworpen, dat een investerings- en infrastructuur-voorstel van 50 miljard dollar omvat om minstens een miljoen nieuwe banen voor de Palestijnen te creëren. Het plan vraagt om projecten ter waarde van 27,5 miljard dollar op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook en 9,1 miljard dollar voor de Palestijnen in Egypte, Jordanië en Libanon. De beoogde projecten zijn onder meer projecten in de gezondheidszorg, het onderwijs, de energiesector, de watersector, de hightechsector, het toerisme en de landbouw.

De Palestijnse leiders hebben echter "nee" gezegd tegen het Trump-plan en het een "Amerikaans-Zionistische samenzwering genoemd om de Palestijnse kwestie en de rechten van het Palestijnse volk te liquideren."

Deze leiders, die het Trump-plan verwierpen nog voor ze het zagen, geven duidelijk niets om het welzijn van hun volk. Door het aanbod van 50 miljard dollar te weigeren, hebben de Palestijnse leiders opnieuw bewezen dat ze liever zien dat hun volk in armoede en ellende blijft leven dan dat ze een voorstel accepteren om verschillende economische projecten te financieren en banen te scheppen voor de vele werkloze Palestijnen. De echte verliezers van het verstikkende afwijzingsgedrag van de Palestijnse leiders zijn, tragisch genoeg, het Palestijnse volk.

Ondertussen zijn er andere Arabieren in de regio die meer geluk hebben dan de Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook: de Arabische burgers van Israël. Deze burgers hebben het geluk dat ze niet onder de heerschappij van de corrupte en incompetente leiders van de PA en Hamas leven. Deze Arabische burgers hebben het geluk dat ze in Israël wonen.

De twee miljoen Arabische burgers van Israël zijn zelfs onderwerp van jaloezie geworden door hun Palestijnse broeders op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Er gaat nauwelijks een dag voorbij dat de Palestijnen niet nog een keer herinnerd worden aan het goede en comfortabele leven van de Arabische burgers van Israël.

Het laatste voorbeeld van hun succesvolle en bloeiende leven is te zien in Arraba, een stad in de regio Galilea in het noorden van Israël. Met een bevolking van 26.000 inwoners is Arraba nu een van de belangrijkste gemeenschappen ter wereld wat betreft het aantal medici.

"Er zijn 400 artsen in Arraba," zei Dr. Tarek al-Sa'di, een internist uit de stad die werkt in het Rambam ziekenhuis in Haifa, dat werd opgericht in 1938, 10 jaar voor de oprichting van de staat Israël. "Arraba heeft het hoogste aantal artsen ter wereld. We hebben het over 15 artsen per 15.000 inwoners. Dat is een zeer hoog percentage.

Plastisch chirurg Yusef Nassar, ook een inwoner van Arraba, merkte op: "Er gebeurt iets vreemds in onze stad. In elk huis vind je drie of vier artsen. Ik heb verschillende klinieken in het hele land. Wie komen er naar mijn klinieken? Uit vele steden en dorpen, zowel Joden als Arabieren."

Saeed Yassin, een oudgediende huisarts uit Arraba, is de trotse vader van drie artsen - twee jongens en een meisje. "Ik heb ook twee andere zonen die apotheker zijn," zei hij.

Bovendien wees Dr. Yassin erop dat zijn 10 broers en zussen allemaal artsen zijn. "Elke zes maanden hoor je het vuurwerk dat wordt afgestoken om het afstuderen van nog eens 15 of 20 artsen te vieren die de medische examens hebben gehaald," voegde hij eraan toe. "Het is niet eens zeldzaam om te zien dat één familie artsen, advocaten en ingenieurs heeft. Het is normaal geworden voor ons."

Arabische vrouwen in Israël lijken ook meer mogelijkheden te hebben dan degenen die onder de PA en Hamas leven. De inwoners van Arraba merken op dat het aantal vrouwelijke artsen in de stad nog hoger is dan dat van de mannen.

Dr. Wuroud Yassin, die in het Carmel Hospital in Haifa werkt, is afgestudeerd aan het prestigieuze Technion - het Israel Institute of Technology in Haifa.

"Ik studeerde aan Technion samen met mensen met verschillende achtergronden en religies, waaronder Arabieren en Joden," zei ze. "Ik was het enige meisje in mijn familie, en mij werd geleerd dat er geen verschil is tussen een jongen en een meisje. Ik heb ook geleerd dat niets onmogelijk is als je hard werkt."

Een ander succesverhaal in Arraba is dat van psycholoog Saleh Kana'neh, oprichter en directeur van het El-Razi Center for Diagnosis, Treatment and Rehabilitation, het eerste centrum in zijn soort dat een professionele staf heeft gevormd om gehandicapte kinderen en jongvolwassenen te diagnostiseren en innovatieve remedies te ontwikkelen die passen bij de Arabische gemeenschap, in volledige coördinatie met de overheid, de gezondheidsdiensten en de lokale autoriteiten.

Beschouwd als het mekka van de mentale diagnose en behandeling van Arabische kinderen, heeft het centrum bijna 50.000 behandelingen verzorgd voor 1500 kinderen in dagopvangcentra en heeft 20.000 diagnoses begeleid in de diagnosecentra, naast het verstrekken van duizenden uren aan begeleiding voor de patiënten en het personeel.

"We geven ook behandeling aan Joden", aldus Dr. Kana'neh. "We zijn er trots op dat de meeste van onze medewerkers vrouwen zijn. Je zult in Arraba niet één huis vinden dat niet minstens één academicus heeft. Dit brengt trots in onze Arabische gemeenschap. In Arraba hebben we 100 psychologen. Dat betekent dat we er één hebben voor elke 2500 inwoners van de stad."

Zulke succesverhalen van Arabieren worden genegeerd door de internationale media en gemeenschap. Deze mensen, die in Israël wonen, voelen zich duidelijk op hun gemak.

Als ze op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook zouden wonen en elke dag over Israël zouden klagen, zouden ze de aandacht van de hele wereld hebben gekregen.

Internationale journalisten die het Midden-Oosten en vele internationale organisaties verslaan, sluiten liever hun ogen voor dergelijke verhalen, omdat ze het positieve aspect van het leven in Israël laten zien.

Er is meer ongewenst goed nieuws met betrekking tot de Arabische burgers van Israël: De Israëlische regering kondigde in 2018 aan dat ze in de afgelopen twee jaar 4,5 miljard shekel (1,3 miljard dollar) in de Arabische regio's heeft geïnvesteerd. De regering kondigde ook aan dat ze 20 miljoen shekel (5,6 miljoen dollar) zou investeren in de hightech Arabische markt. In totaal heeft de regering besloten om tegen het einde van 2020 15 miljard shekel (4,3 miljard dollar) te investeren in de Arabisch-Israëlische sector om "de sociale en economische kloof tussen de minderheidssectoren en de bevolking in het algemeen te verkleinen door de mechanismen voor de toewijzing van middelen te wijzigen".

Terwijl de Israëlische regering honderden miljoenen dollars investeert om de levensomstandigheden van haar Arabische burgers te verbeteren, blijven de leiders van de Palestijnse Autoriteit en Hamas hun volk beroven van buitenlandse hulp en een betere toekomst en hoop.

De 50 miljard dollar die het Trump-plan de Palestijnen aanbood, zal uiteindelijk worden ingehouden omdat de Palestijnse leiders iets anders in gedachten hebben: het blijven verrijken van hun eigen bankrekeningen ten koste van hun volk. Geen wonder dus dat wanneer Arabieren - ook Palestijnen - dromen van een beter leven, ze er vaak van dromen om naar Israël te verhuizen. Geen wonder dus dat de meeste Arabische Israëli's geen deel willen uitmaken van een Palestijnse staat en eisen dat ze in Israël blijven.

Bassam Tawil is gevestigd in het Midden-Oosten.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2020 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: The Fortunate Arabs in the Middle East