De grote machtsovername van het Westen

Waarom moeten mensen het sociale contract respecteren wanneer politici dat niet doen?

Het is een vreemde tijd om burger te zijn in een westerse democratie. Onze samenleving is gebaseerd op uitwisseling - we handelen in de vrije markt, we delen ideeën online, en het belangrijkste is dat we een deel van onze natuurlijke vrijheid opgeven in ruil voor een burgermaatschappij en een stem.

Maar in toenemende mate worden de vrijheden die door de burgermaatschappij zouden moeten worden beschermd, uitgehold. Op het niveau van het individu wordt onze vrijheid van meningsuiting bedreigd. Kritiek op migratie staat blijkbaar op het punt om "haatdragende taal" en een strafbaar feit te worden.

Wanneer het gezag van de natiestaat wordt overgedragen aan een supranationaal orgaan, zoals de Verenigde Naties, wordt onze macht als burgers afgezwakt.

Op basis van de contractuele theorie van de maatschappij en de werken van Hobbes, Locke en Rousseau uit de 17e en 18e eeuw, wordt verondersteld dat de echte macht bij het volk zal zitten. Om het morele karakter te behouden, moet de overheid dus rusten op de instemming van het bestuurde, of de volonté générale ("de algemene wil"):

"Wat de mens verliest door het sociale contract is zijn natuurlijke vrijheid en een onbeperkt recht op alles wat hij probeert te krijgen en erin te slagen om het te krijgen; wat hij wint is burgerlijke vrijheid en het eigendom van alles wat hij bezit". (Jean-Jacques Rousseau, over het sociaal contract)

Wat gebeurt er als u zich gaat bemoeien met dit contract? Wat gebeurt er bijvoorbeeld als er clausules in dit contract worden verwijderd of als het contract helemaal wordt verscheurd?

In het Verenigd Koninkrijk werd de mensen gevraagd te kiezen tussen "Verlaten" of "Blijven in de Europese Une". 17,4 miljoen mensen stemden voor Verlaten - 52% van het totaal aantal uitgebrachte stemmen en een duidelijke meerderheid. De algemene wil van het volk was: verlaten.

Het lijkt er echter steeds meer op dat deze stemming wordt gefrustreerd, hetzij door juridische verdoezeling, hetzij door een mogelijk tweede referendum of andere politieke manoeuvres. De mogelijkheid van een leiderschapswedstrijd in het Verenigd Koninkrijk in de komende weken vergroot de onzekerheid voor Brexit-aanhangers.

"Wanneer de regering er niet in slaagt haar natuurlijke rechten (Locke) veilig te stellen of de belangen van de samenleving te behartigen (genoemd in Rousseau 'de algemene wil'), kunnen burgers zich terugtrekken uit hun verplichting om het leiderschap te gehoorzamen of het te veranderen door middel van verkiezingen of andere middelen, waaronder, indien nodig, geweld".

Misschien helpt dit de recente protesten van de "Gele Vestjes" (Gilets Jaunes) in Parijs te verklaren. Velen hadden op Macron gestemd op basis van zijn beloften om het leven van de gewone Fransen te verbeteren. Ze waren verontwaardigd over zijn daaropvolgende verlaging van de "vermogensbelasting", terwijl de belastingen op brandstof werden verhoogd.

Macrons boodschap lijkt: Globaal voor nationaal, rijkdom voor armoe. Maar zijn afwijzing van nationalisme als "egoïstisch" en "verraad van patriottisme" staat op gespannen voet met het versterken van de populistische bewegingen in Italië, Duitsland en recentelijk vooral in Spanje.

Vandaag de dag is ontevredenheid over Macrons onrealistische globalistische aspiraties - met betrekking tot het ernstig betwiste beleid van "klimaatverandering", in plaats van de economische en andere zorgen van de mensen die hem gekozen hebben - steeds wijder verbreid.

"Macron lanceerde zijn beweging met de vormgeving als een revolutionaire politieke organisatie die van onderop verandering biedt, maar sinds zijn presidentiële overwinning is LREM [La République En Marche!] niet in staat is gebleken zich zo te ontwikkelen. Het is niet alleen een partij - het is "de partij van Macron", een uniek politiek wezen waarvan het enige publieke gezicht en leidende figuur de president is.

Weg van de anarchie op straat in Frankrijk en de bedreiging van de democratie zelf in Groot-Brittannië, zijn er in onze westerse democratieën andere duidelijke machtsgrepen aan de gang.

De assertiviteit van supranationale organisaties met een focus op mondiale beleidsvorming is een directe bedreiging voor de soevereiniteit van de natiestaat en een afzwakking van de macht van de individuen binnen de natiestaat.

Een nuttig voorbeeld is het Global Pact van de Verenigde Naties voor veilige, ordelijke en regelmatige migratie, dat op 10 december in Marrakech is aangenomen door 164 lidstaten. Het woord "regelmatig" moet verbazen.

De Verenigde Naties willen het voor migranten gemakkelijker maken om naar nieuwe landen te verhuizen - met beveiligde routes, medische en financiële bijstand, een open toegang tot openbare diensten en een middel tot inkomsten bij aankomst.

Het document bevat details over de "harmonisering" van de grenzen, verwerpt het recht om illegalen vast te houden en wenst mogelijkheden om de overdracht te vergemakkelijken van sociale uitkeringen naar het land van herkomst van de migranten.

Veel landen met sterke nationale politieke partijen woonden de vergadering niet bij en ondertekenden de overeenkomst niet, incl. Australië, Polen, Zwitserland, Estland, Israël, Oostenrijk, Bulgarije, Tsjechië, Hongarije, de Dominicaanse Republiek, Chili, Slowakije, en Italië. En terecht. De Verenigde Staten hebben zich duidelijk tegen het document verzet:

"Naast onze brede bezorgdheid over de opkomende pogingen om migratie-begeleiding te 'globaliseren' ten koste van de staatssoevereiniteit, hebben de Verenigde Staten specifieke bezwaren tegen de tekst van het Pact en doelstellingen die in strijd zijn met onze wet en ons beleid... Het Pact is een verkeerde balans. Het pro-migratiebeleid erkent juist niet dat een legale en ordelijke immigratie moet beginnen en eindigen met effectieve nationale grenscontroles."

Het meest alarmerend, zoals EP-lid Marcel de Graaff netjes veronderstelde vanuit het Global Pact: "Kritiek op migratie zal een misdrijf worden."

"Elimineer alle vormen van discriminatie en bevorder een op feitenmateriaal gebaseerde publieke discussie om de perceptie van migratie vorm te geven."

"Wij verbinden ons ertoe alle vormen van discriminatie uit te bannen, daden en uitingen van racisme, rassendiscriminatie, geweld, vreemdelingenhaat en daarmee samenhangende onverdraagzaamheid jegens alle migranten te veroordelen en tegen te gaan, in overeenstemming met de internationale mensenrechtenwetgeving. Voorts verbinden wij ons ertoe een open en in het openbare debat empirisch onderbouwde discussie over migratie en migranten te bevorderen in partnerschap met alle geledingen van de samenleving, dat een realistischer, menselijker en constructiever beeld in dit opzicht genereert. Wij verbinden ons er ook toe de vrijheid van meningsuiting te beschermen in overeenstemming met het internationaal recht en erkennen dat een open en vrij debat bijdraagt tot een alomvattend begrip van alle aspecten van migratie."

"Om deze verplichting te realiseren, zullen we putten uit de volgende acties:

a) Wetgeving uitvaardigen, implementeren of handhaven die haatdelicten en zware haatdelicten tegen migranten bestraft, en rechtshandhavers en andere overheidsfunctionarissen opleiden om dergelijke misdaden en andere gewelddaden tegen migranten te identificeren, te voorkomen en erop te reageren, en om medische, juridische en psychosociale bijstand te verlenen aan de slachtoffers..."

Deze censuur van afwijkende meningen lijkt hand in hand te gaan met waanzinnig dure machtsgrepen door supranationale overheden. Als hij zich niet kan uitspreken, kan hij zich laten aanvaarden. Acceptatie moet verplicht worden gesteld. Deze methode werd gebruikt om de EU zelf op te richten. Velen in Europa waren verplicht om te blijven stemmen totdat ze "het voor elkaar hadden" - op de manier waarop de elites dat wensten.

Op welk moment hebben we alle voorwendselen van de democratie achter ons gelaten en zijn we in de sfeer van de dictatuur beland, die zich op supranationaal niveau manifesteert?

Als we weten dat we op supranationaal niveau gecensureerd moeten worden, in hoeverre dwingt dat bewustzijn dan tot een zelfcensuur op individueel niveau? Gezien de verdwijning van zoveel stemmen van Twitter, samen met het sarcasme van de online menigte die eist dat mensen met tegengestelde meningen worden "ont-platformt" of gedwongen uit hun baan worden gezet, vrezen velen in West-Europa nu om buiten hun eigen huis een mening te zullen uiten.

Thomas Jefferson schreef in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring dat mensen "door hun Schepper bepaalde onvervreemdbare rechten" krijgen, wat verwijst naar het idee van de Verlichting over natuurlijke rechten - rechten die de overheid niet kan wegnemen. Jefferson schreef dat "onder deze rechten zijn het leven, vrijheid en het nastreven van geluk."

Als onze regeringen ons inschrijven bij de supranationale organen, zoals de Verenigde Naties, de Europese Commissie, de Europese Unie of het Europees Hof voor de Rechten van de Mens - met hun regels over de kromming van de komkommers, of hun ambities ten aanzien van migranten of politie - in hoeverre zijn we dan vrij? Onze rechten worden gestaag uitgehold.

"Wij vinden deze waarheden vanzelfsprekend, dat alle mensen gelijk zijn, dat ze door hun Schepper bepaalde onvervreemdbare rechten hebben gekregen, waaronder Leven, Vrijheid en het nastreven van een Gelukkig Leven. Dat om deze rechten veilig te stellen, er regeringen worden ingesteld onder de mensen, die hun rechtvaardige bevoegdheden ontlenen aan de toestemming van de geregeerden - dat wanneer een vorm van bestuur destructief wordt voor deze doelen, het het recht van het volk is om deze te veranderen of af te schaffen, en om een nieuwe regering in te stellen, die haar basis legt op zulke principes en haar bevoegdheden in zo'n vorm organiseert, dat het het meest waarschijnlijk lijkt dat zij hun Veiligheid en Geluk zal bewerkstelligen".

Wanneer een regering niet de onvervreemdbare rechten beschermt die aan haar kiezers toekomen, hebben de mensen het recht om het te veranderen of te laten verdwijnen en een nieuwe regering op te richten die hun veiligheid en geluk zal brengen.

Gezien het feit dat deze rechten zullen worden ontzegd aan die landen waarvan de leiders nu het Global Pact steunen - waaronder Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Ierland en Canada - in welke mate verdienen de politici het dan nog om aan de macht te blijven?

Uit een opiniepeiling die in 2018 in alle 28 landen van de Europese Unie werd gehouden, is gebleken:

De regeringen die het Global Pact van de VN hebben ondertekend, lijken rechtstreeks in te gaan tegen de algemene wil van de bevolking.

"Het is heel eenvoudig: de globalistische politieke elite respecteert de natiestaten niet, noch geeft een fluit om de mening en de opvattingen van gewone mensen. Inderdaad, het veracht hen zozeer dat het hun opvattingen liever illegaal zou maken dan te luisteren naar wat ze te zeggen hebben."

De echte vraag is: hoe lang zullen de mensen het sociale contract blijven respecteren als de politieke elites dat niet doen?

Hoeveel macht zal worden overgedragen aan supranationale overheden, hoe zullen onze stemmen door de wet worden gecensureerd, hoe betekenisloos zal de "algemene wil" worden, voordat we Jeffersons recht van het volk uitoefenen om het allemaal weer af te breken en opnieuw te beginnen?