Vervang de Waqf

Vervang de Jordaanse Waqf door een imam die door Israëlische Arabieren is gekozen.

Ezequiel Doiny - 17 juli 2017

In 1967, nadat Israël de Zesdaagse Oorlog had gewonnen en Jeruzalem had herenigd, kondigde de Israëlische minister van Defensie Moshe Dayan aan dat de door Jordanië benoemde Waqf de Al Aqsa gebouwen mocht blijven beheren.

Nadav Shragai meldde in het 'Jerusalem Center for Public Affairs': "...Dayan besloot om de berg en het beheer ervan in handen te laten van de moslim Waqf, terwijl hij er tegelijkertijd op aandrong dat Joden de berg zouden kunnen bezoeken (maar niet bidden!) zonder beperkingen. Dayan dacht, en heeft jaren later zelfs de gedachte opgeschreven, dat de berg voor moslims een 'moslim-gebedsmoskee' is, terwijl het voor Joden niet meer is dan 'een historische plaats van herdenking uit het verleden... men moet de Arabieren niet beletten zich daar te gedragen zoals ze nu doen'. De Israëlische minister van Defensie was van mening dat de islam zijn religieuze soevereiniteit - in tegenstelling tot de nationale soevereiniteit - over de Tempelberg zou moeten kunnen uitdrukken; en dat het Arabisch-Israëlische conflict op territoriaal-nationaal niveau moet worden gehouden; en dat de mogelijkheid van een conflict tussen de Joodse religie en de islamitische religie moet worden weggenomen. Door Joden het recht te geven de berg te bezoeken, probeerde Dayan de Joodse eisen voor de eredienst en soevereiniteit aldaar te sussen. Door de religieuze soevereiniteit over de berg aan de moslims te geven, geloofde hij dat hij de plek onschadelijk maakte als een centrum van Palestijns nationalisme..."

Ondanks de gulle beslissing van Israël om de door Jordanië benoemde Waqf de Tempelberg te laten beheren, om religieuze vijandigheid te vermijden, hebben Jordanië en de Waqf de controle over de Tempelberg herhaaldelijk gebruikt om rellen tegen Israël te ontketenen.

Op 26 oktober 2016 nam de UNESCO een Jordaanse controversiële resolutie aan over de heilige plaatsen van Jeruzalem, die de Joodse banden met deze plaatsen schrapt. De resolutie, ingediend door Jordanië, gebruikte uitsluitend Arabische termen om de Tempelberg te beschrijven en schrapte bewust de Joodse verbinding met deze plek van de Joodse Tempels.

Op 23 december 2016 sprak Obama geen veto uit tegen UNSC 2334 waarmee hij verklaarde dat zowel de Tempelberg als de Westelijke Muur zich in "bezet Palestijns gebied" bevonden. En dit werd goedgekeurd. UNSC 2334, dat de Oslo-akkoorden schendt, werd geprezen door de Jordaanse koning Abdullah II.

Dayans besluit om het bestuur van de berg in handen te laten van de door Jordanië benoemde moslim-Waqf was naar zijn overtuiging omdat "de islam haar religieuze soevereiniteit - in tegenstelling tot nationale soevereiniteit - over de berg moest kunnen uitdrukken".

Waarom zou Jordanië, een land dat Israël vijandig gezind is en Israël voortdurend aanvalt in de VN, ondanks de ondertekening van een vredesverdrag met de Joodse staat, controle hebben over de benoeming van de Waqf? Dayans bedoeling dat "de islam zijn religieuze soevereiniteit - in tegenstelling tot de nationale soevereiniteit - over de berg zou moeten kunnen uitdrukken" zou net zo goed, of beter, kunnen worden gegarandeerd als een imam werd benoemd door Israëlische Arabieren die over het geheel genomen minder vijandig tegenover Israël staan dan de Jordaanse Waqf.

Israëlische Arabieren zijn professoren, ingenieurs, rechters en artsen. Veel Israëlische Arabieren zijn succesvolle professionals in Israël en leven liever in Israël dan in de corrupte Palestijnse Autoriteit.

Ongeveer 20% van de Israëlische bevolking (dat is ongeveer 1,8 miljoen) is Arabisch. Israëlische Arabieren weten dat ze in Israël een betere levensstandaard hebben dan onder Palestijns bestuur. Het Israëlische Arabische inkomen is drie keer zo hoog als het gemiddelde in de Palestijnse Autoriteit en de meeste Israëlische Arabieren zouden hun Israëlische staatsburgerschap niet veranderen voor een Palestijns staatsburgerschap, als dat zou bestaan.

In 2014 werden de inwoners van de Arabische Israëlische stad Umm al-Fahm, grenzend aan de 'Westelijke Jordaanoever', gevraagd om te stemmen of ze wilden dat hun stad deel zou blijven uitmaken van Israël onder een vredesakkoord of dat ze geregeerd zouden worden door de Palestijnse Autoriteit. Ze kozen ervoor om in Israël te blijven omdat ze de voordelen van het Israëlische staatsburgerschap genoten.

Er wonen meer Arabieren in Israël dan op de 'Westelijke Jordaanoever', Israëlische Arabieren hebben dezelfde aanspraak op Al Aqsa als Abbas. Israëlische Arabieren die profiteren van de voordelen van Israëlische universiteiten, ziekenhuizen en hightechbedrijven moeten ook de Israëlische soevereiniteit over Al Aqsa steunen, waar moslims dezelfde vrijheid van godsdienst genieten als in elke andere van de duizenden moskeeën in Israël.

Jordanië of de Palestijnse Autoriteit mag geen inbreng hebben in de controle over Al Aqsa. Een vereniging van Israëlische Arabieren die de voorrechten van het Israëlische staatsburgerschap genieten, zou een imam moeten aanstellen om de Al Aqsa-moskee te beheren in plaats van de anti-Israël Waqf. De Israëlische Arabieren, die vorige week helaas hebben laten zien dat zij ook ontrouwe en terroristische personen herbergen, moeten de keuze krijgen: ofwel de Waqf vervangen door een Israël-vriendelijke imam, ofwel de voordelen van hun Israëlische staatsburgerschap in gevaar brengen.

Waarom zouden de Israëlische Arabieren moeten blijven profiteren van de voordelen van het leven in Israël en tegelijkertijd een Waqf steunen die oproept tot de vernietiging van Israël?

Bron: Replace the Wakf - Israel National News