Het ontdekken van het mysterie profetische gedicht in 1 Timoteüs 3:16

Bovendien zal de inhoud van Gary's bovengenoemde artikelen en mijn recente doorlopen van Efeziërs nuttig zijn bij het aanpakken van een moeilijk interpretatieprobleem in de eerste brief van Paulus aan zijn rechterhand, Timotheüs. Deze Bijbelse parel verbergt zich aan het volle zicht en ontgaat het natuurlijke verstand (vgl. 1 Kor. 2:13-16), maar als u met mij eens goed kijkt, denk ik dat u verbaasd zult zijn over wat u vindt!

Het toneel opstellen

Om te beginnen wil ik een paar belangrijke verbanden tussen 1 Timotheüs en Efeziërs belichten welke je hart zullen voorbereiden op het waarderen van de volledige impact van wat ik je nu ga laten zien.

Ten eerste schrijft de apostel Paulus, zoals ons aan het begin van de brief duidelijk wordt getoond, aan zijn "kind in het geloof", Timotheüs, die de opdracht heeft gekregen om in Efeze te blijven om de kudde te beschermen tegen valse leermeesters (1 Tim.1:2-3; vgl. Hand. 20:28-30). Bovendien is het feit dat Timotheüs de dwaling bestrijdt op dezelfde plaats die reeds gezaghebbend onderricht van de apostel Paulus had ontvangen (het boek "Efeziërs"), direct van toepassing op de kwestie in deze huidige studie.

Ten tweede, het versterken van de schakel tussen 1 Timotheüs en Efeziërs, de Griekse tekst van 1 Tim. 1:4 bevat een van onze themawoorden uit de vorige brief van Paulus: oikonomia ("bedeling", vaak vertaald als "rentmeesterschap, of bestuur"). De tekst luidt: "..... beveel hen zich niet te wijden aan mythes en eindeloze genealogieën, die speculaties in de hand werken in plaats van het rentmeesterschap van God dat door het geloof is bewerkt" (ESV). Timotheüs wordt bedreigd met muiterij en uittocht van mensen in de kerk in Efeze die zich verzetten tegen de leer van zijn mentor en anderen op een dwaalspoor brengen. Daarom moet het rentmeesterschap (oikonomie), dat eerst aan Paulus werd toevertrouwd, nu, te midden van alle strijd en verwarring, bewaakt en beschermd worden door de volgende generatie (Ef.3:2-7,9; vgl. 1 Tim.6:20; 2Tim.1:11-14).

Ten derde, de inleiding tot het profetische gedicht in 1 Tim. 3:16 bevat nog een ander sleutelbegrip uit Efeziërs: mysterion ("mysterie" of soms vertaald als "geheimenis"). Daarom is een bijzonder relevante tekst voor de beschouwing van onze huidige studie: Efeziërs 5:30-32:

...Want wij zijn leden van Zijn lichaam, van Zijn vlees en van Zijn gebeente. Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn. Dit geheimenis (Gr. mysterion) is groot; maar ik spreek met het oog op Christus en de gemeente. (HSV).

Tot slot zal ik gedurende dit artikel in wisselwerking staan met twee wetenschappelijke artikelen die naar mijn mening het meest evangelisch zijn, breed gedragen en een redelijke interpretatie van 1 Tim.3:16 vertegenwoordigen. Deze twee mannen, David MacLeod en Gregory MacGee, verschillen op een paar minder belangrijke punten, maar ze zijn het grotendeels eens over de algemene betekenis van Paulus' gedicht (of hymne). Echter, zoals u later zult zien, denk ik dat deze mannen het volledige plaatje niet helemaal begrijpen, vooral als ze bij Regel zes aankomen.

(1) David MacLeod, "Christologie in zes regels: Een uitleg van 1 Timotheüs 3:16," Bibliotheca Sacra, vol. 159, juli-september 2002.

(2) Gregory MacGee, "Ontdekking van het mysterie in 1 Timotheüs 3," Trinity Journal, vol. 29:2, Fall 2008.

Dit Mysterie is Groot

Nu we het verband hebben gelegd tussen Paulus' eerdere leer in Efeziërs en zijn latere geschriften aan Timotheüs (bv. een specifieke focus op "de huidige bedeling van genade" - het kerktijdperk + "het mysterie van twee die één worden" - Joden/ongelovigen, man/vrouw, en in het bijzonder de vereniging tussen Christus en de kerk), kunnen we in 1 Timotheüs 3:16 de kwestie aanpakken. Deze interpretatiepuzzel zal worden ingekaderd in de vorm van drie vragen die na elkaar zullen worden opgebouwd:

(2) Hoe verhoudt 'het mysterie van de godzaligheid' zich tot de volgende hymne of gedicht?

En voor de goede orde, de antwoorden op deze vragen hebben niet alleen invloed op één vers of passage in de brief. De antwoorden op deze vragen zullen ons begrip informeren over 1 Timotheüs in zijn geheel:

1 Timotheüs 3:14-16 wordt 'het hart van de brief' genoemd en 'het culminerende leerstellige punt en de sleutel tot de [hele brief]' (MacLeod, 335).

Daarom, als u het volledig wilt begrijpen en persoonlijk toepassen wat Paulus en de Heilige Geest communiceren, en vooral als u deze brief aan iemand anders gaat onderwijzen, dan is het essentieel dat u begrijpt hoe "het hart van de brief" (3:16) werkt in het licht van het geheel. MacGee geeft commentaar op 1 Tim. 3:14-16 en voegt daaraan toe:

"Met behulp van het concept geheimenis (1 Tim. 3:9), versterkt Paulus het feit dat de boodschap die hij aan zijn erfgenamen overbrengt, zijn oorsprong vindt in de waarheden die God hem heeft geopenbaard als zijn gekozen prediker. De gezaghebbende leer die van Paulus is geërfd, onderscheidt zich van de afwijkende versies die de kerk bedreigen." (254)

Meteen daarna moeten we dus opmerken dat 1 Timotheüs 3:16 de algemene boodschap van Paulus aan Timotheüs ondersteunt en aansluit bij de omringende context. Paulus was net klaar met het beschrijven van de kwalificaties voor goddelijke leiders in de kerk (3:1-13), en hij gebruikt de term "godsvrucht" (Gr. eusebeia) maar liefst 8 keer door de hele brief heen (zie hier). Belangrijk is dat 1 Timotheüs het leeuwendeel van het gebruik van eusebeia ("vroomheid, godsvrucht") in het Nieuwe Testament bevat, en de eerste vermelding ervan (Handelingen 3:12) onthult de bron van "goddelijke, Christus-achtige karakter" (en hier is een grote hint voor u: de mens is niet de bron)!

De term eusebeia betekent letterlijk "goede aanbidding" of "goede dienst", en het spreekt voor zich hoe een christen zou moeten handelen als gevolg van zijn nieuwe relatie met God en Zijn familie:

Het is echter meer dan alleen maar goed gedrag. Het is 'een nieuw vermogen of potentieel om te leven op een manier die in overeenstemming is met de wil van God'. Jezus Christus is de bron, de kracht en het patroon van het soort leven dat aanvaardbaar is voor God" (MacLeod, 337).

Paulus associeert het mysterie van godsvrucht rechtstreeks met een persoon, Jezus Christus. Voor Paulus is de waarheid die alles over de identiteit en de praktijk van de gelovige vormgeeft, uiteindelijk gebaseerd op de gebeurtenissen en de betekenis van Christus' ervaring, zoals te zien is in de hymne die volgt" (261).

We zijn dus goed op weg om twee van de drie bovenstaande vragen te beantwoorden:

Eerste vraag: Wat is "het mysterie van de godsvrucht"? Antwoord: Het is iets groots en diepzinnigs (Gr. mega; vgl. Ef. 5:32) en een meer volledig begrip - vergelijkbaar met de aard van God zelf (d.w.z. de Drie-eenheid). Maar als we het zouden beperken, kan een andere bijbelse definitie van "het mysterie van de godsvrucht" gevonden worden in een parallelle Paulus-passage, Kolossenzen 1:27:

God wilde de heidenen de glorieuze rijkdom van dit mysterie, dat Christus in u is - de hoop op glorie - bekend maken" (zie ook 1 Tim.1:1, "...Christus Jezus, onze hoop").

En dat brengt ons bij de tweede vraag: Hoe verhoudt "het mysterie van de godsvrucht" zich tot de volgende hymne in 1 Tim. 3:16? Antwoord: Mensen worden "goede aanbidders" en leven een leven dat God welgevallig is als ze de vleesgeworden, gekruisigde, opgestane en verheerlijkte Christus in zich hebben. Daarom stroomt het hart van 1 Timotheüs (3:14-16) rechtstreeks uit het hart van het evangelie zelf (vgl. Joh. 14:17; Rom. 8:10; 2 Kor. 13:5; Gal. 4:19; Ef. 1:13-14). En zoals Timotheüs in zijn tijd de verdorvenheid bestreed, zo blijft het evangelie van de toegerekende gerechtigheid van Christus aan allen die geloven zware aanvallen ondergaan ook in ons eigen generatie.

Nu we de eerste twee vragen hebben beantwoord, laten we werken aan het beantwoorden van de derde en laatste vraag: Hoe moeten we regel zes interpreteren? We zullen een klein beetje dieper graven in dit mysterie en zien hoe het poëtische en profetische lied van 1 Tim. 3:16 direct geldt voor de kerk als bemoedigend middel voor hen die wachten op hun gezegende en glorieuze hoop (vgl. Rom. 5:2; Titus 2:13).

Dit is Ons Verhaal, Dit is Ons Lied.

In mijn overzicht van de verschillende interpretaties van 1 Tim. 3:16, heb ik gemerkt dat de manier waarop een persoon de lyrische opstelling van Paulus begrijpt, afhangt van het feit of hij een chronologische volgorde ziet of niet. Bijna iedereen begrijpt dat Paulus spreekt over het leven van Jezus en bepaalde gebeurtenissen die in de eerste helft van het Nieuwe Testament aan de orde komen, maar wie een volledige lineaire chronologie vermijdt, probeert een vorm van poëtisch parallellisme of een chiastische structuur te vinden (zonder succes, naar mijn mening).

Zowel MacLeod als MacGee zien een lineaire chronologie door het hele gedicht heen en zijn het eens over de betekenis van elke regel behalve de laatste. MacLeod's conclusie is duidelijker en preciezer dan die van MacGee, wiens interpretatie van regel zes dubbelzinniger en minder duidelijk is.

In de Griekse tekst is de poëtische of hymnische vorm mooi en duidelijk. De eerste optie (zes parallelle enkele regels) lijkt het meest aansprekend omdat het de verdienste van eenvoud heeft, en het staat de meest natuurlijke interpretatie van de zes regels toe, namelijk het chronologische vertellen van Christus' verhaal" (338).

Laten we regel voor regel volgen en kijken of we het verhaal dat in deze tekst wordt verteld, kunnen traceren:

Paulus maakt een naadloze overgang in 1 Tim. 3:16 van "het mysterie van de godsvrucht is groot" tot wat er letterlijk in het Grieks staat geschreven als "die in [het] vlees geopenbaard werd". Er is een tekstuele kwestie in deze eerste regel, wanneer sommige vertalingen als de belangrijkste tekst/KJV hebben "God is in het vlees geopenbaard". Echter, het vroegste en best beschikbare bewijs is in het voordeel van het Griekse relatieve voornaamwoord "wie," in plaats van theos, "God" (let op: om stilistische redenen gebruiken de meeste Engelse versies "Hij" in plaats van "wie"). Zie ook ESV, NIV, NASB, HCSB, NET.

(Regel 2): De Opstanding, "....gerechtvaardigd [of, gerechtvaardigd] in de Geest...."....

Het volgende grote Christus-gebeurtenis dat Paulus na de Menswording noemt, is de opstanding van Jezus uit de dood:

Regel 2 wordt geïnterpreteerd als een verwijzing naar de opstanding door een grote meerderheid van de geleerden. Paulus verbindt de Geest en de opstanding rechtstreeks in Rom.8:11 en mogelijk Rom.1:4" (MacGee, 262).

De Griekse term dikaio wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar de juridische status van een gelovige voor God, met betrekking tot hen die "gerechtvaardigd" zijn door het geloof (b.v. Rom. 5:1); deze term kan echter ook betekenen "om gerechtvaardigd te worden". Het is dit tweede zintuig dat Paulus hier in Regel twee overbrengt:

De aardse manifestatie van Christus ('in het vlees') culmineerde in de dood van een misdadiger, vergezeld van afschuwelijk geweld. Maar het kruis was geen nederlaag; het was een overwinning op de dood en de hel. Door Zijn dood versloeg Hij de dood en Zijn opstanding was Zijn rechtvaardiging. Zijn naam werd vrijgesproken van alle schuld en verdenking en hij werd de Christus, de Zoon van de levende God" (MacLeod, 342).

(Regel 3): De Hemelvaart, "....gezien door [of, verscheen aan] de engelen...."...

Hoewel sommigen aggelo's ("engelen") interpreteren als menselijke boodschappers, is het misschien het beste om deze groep te zien als de engelen in de hemel die de opgestane en verheven Christus zagen nadat hij terug ging naar de rechterhand van zijn Vader en was opgestegen:

"In overeenstemming met de meeste commentatoren verwijst άγγελοι in de derde regel naar de engelen die de opgevaren Christus aanschouwen in plaats van naar de menselijke getuigen van de herrezen Christus. In 1 Tim. 5:21, zijn engelen gegroepeerd met God en Christus als getuigen van Paulus' oprechtheid, dus het idee van (hemelse) engelen als getuigen is in deze brief is niet vreemd" (MacGee, 262).

Zoals we direct zullen zien, wordt de manier waarop je Regel drie interpreteert beïnvloed door hoe je Regel zes ziet. Toch gaat het verhaal nog steeds lineair verder: Vleeswording, Opstanding, Verschijning na de Opstanding, Verschijning na de Opstanding (met de Hemelvaart als impliciet gevolg)...

Belangrijke kruisverwijzingen: Handelingen 1:9-10; Hebr. 9:24; 1 Petr.1:12; 3:19,22; 3:19,22

Vervolgens noemt Paulus de apostolische opdracht om Christus aan de heidenen te verkondigen in dit tussenliggende genadetijdperk (het kerktijdperk). Regel vier geeft in essentie de verspreiding weer van het evangelie zoals die in het boek Handelingen is afgebeeld. De boodschap over Christus begon in Jeruzalem en van daaruit gingen de getuigen van de Heer uit naar "de uiteinden van de aarde" (Handelingen 1:8):

In plaats van te regeren over Israël op dit moment, wordt Christus gepredikt onder de heidenen (en de Joden) ter vervulling van de oudtestamentische profetie (Jes. 49:6)" (MacLeod, 344).

Merk echter op dat de nadruk ligt op de heidenen in regel vier wat een belangrijke indicator is dat we te maken hebben met een zeer specifiek tijdsbestek. In dit tijdperk van barmhartigheid en uitstel van het definitieve oordeel zijn de heidenen Gods belangrijkste doelgroep en vormen zij de overgrote meerderheid van het unieke lichaam van Christus, de Kerk (vgl. Rom. 11:11,25).

Belangrijke kruisverwijzingen: Matt. 28:19; Handelingen 1:8; 11:1,18; 15:14; Rom. 1:5; 15:15-21.

De verkondiging van het evangelie door de apostelen aan alle volkeren heeft geleid tot het heil van vele heidenen vanaf Pinksteren (circa 33 na Christus) en zal aan het einde van deze oikonomie (tijdperk van genade) zijn hoogtepunt bereiken. Paulus gebruikt de verleden tijd in dit gedicht (in het Grieks wordt het de aorist genoemd), dat vergelijkbaar is met zijn lyrische verhandeling in Rom.8:30 (let op: de verheerlijking van de gelovige wordt in de verleden tijd besproken - het is zo goed als gedaan vanuit het goddelijke perspectief!).

Gezien de neiging tot poëtische vrijheid in de Schrift, zouden we de regels van Paulus' gedicht met een groothoeklens moeten bekijken om een beperkte interpretatie te vermijden die slechts daar een 1e-eeuwse vervulling zien. Als je deze tekst beperkt tot gebeurtenissen uit het verleden vanuit de 1e eeuw, dan zul je uiteindelijk niet de overkoepelende boodschap begrijpen die gecommuniceerd wordt. Paulus vertelt niet alleen maar een geschiedenis van het leven van Christus in 1 Tim. 3:16, er is hier iets veel en veel diepers gaande.

En laten we niet vergeten hoe dit vers begon: Het mysterie van godsvrucht (en hoe een mens goddelijk wordt in de meest volledige en ultieme zin) dat groot is! Ja, dit mysterie is nu nog groter dan in de eerste eeuw (vgl. Johannes 14:12)!

Belangrijke kruisverwijzingen: Joh. 3:16; Handelingen 16:30-31; Kol. 1:6, 23; 1 Joh. 2:2

(Regel 6): De Opstanding en Opname van de Kerk, "....opgenomen in heerlijkheid."

We komen nu bij het hoogtepunt van het gedicht en het punt waar we de verwarring moeten ophelderen en onze derde en laatste vraag definitief moeten beantwoorden: Hoe moeten we regel zes interpreteren?

Voor veel uitleggers is deze laatste regel helemaal geen hoogtepunt. Sommigen zien het slechts als een echo of recapitulatie van regel drie, een visie die enigszins.. .wel... een anti-climax is. En toch hebben we tot nu toe de verhalende vooruitgang gezien van de vleeswording naar de opstanding, naar de hemelvaart, naar de proclamatie van het evangelie, naar het wereldwijde heil - en dus zonder twijfel en met een algemene instemming in de commentaren, lezen we een chronologische opeenvolging van gebeurtenissen uit de regels één tot en met vijf.

Maar nu, hier in regel zes, op het hoogtepunt van het gedicht, is het echt zinvol voor Paulus om terug te keren naar Handelingen 1 (van voor Pinksteren/Hand. 2) en de zaken weer af te sluiten met Christus' letterlijke/historische hemelvaart? Waar is de verwijzing naar de wederkomst van Christus aan het einde der tijden?

We nemen de zaak met de Handelingen 1-hemelvaart in de uitleg van regel zes, door MacLeod:

...Het zou vreemd zijn als de apostel in zijn hymne het verhaal van Jezus zou vertellen 'zonder een hint van eschatologie'" (347).

Vreemd, inderdaad. En toch begrijpt de meerderheid van de commentatoren deze tekst als volgt: een eenvoudige verwijzing naar de Handelingen 1-hemelvaart van Christus. Echter, in de context van 1 Tim. 3:14-16, zou het veel zinvoller zijn als deze laatste regel op de een of andere manier verbonden zou zijn met "het mysterie van de godzaligheid" en de manier waarop een lid van "Gods huisgezin" en "de Kerk van de levende God" uiteindelijk "godsvrucht" of "godheid" zal bereiken (let op: het belangrijkste onderwerp in 1 Timotheüs is het juiste geloof en gedrag van de Kerk, "de zuil en de steun van de waarheid," zie 1 Tim. 3:15, die onlosmakelijk verbonden is met 3:16).

En dus, gezien alles wat tot nu toe is gepresenteerd, stel ik u voor dat regel zes specifiek verwijst naar de voltooiing van het kerktijdperk, en dat haar climax een conclusie bereikt op het moment van de opstanding en de hemelvaart van het lichaam van Christus. "Eén nieuwe mens" en "één lichaam" van Ef.2:15-16 zullen worden "opgenomen" in één glorieus moment wanneer Christus terugkeert om de Zijnen naar de troonzaal van de hemel te brengen.

Van wat ik op dit moment heb gezien, heb ik geen commentaar gezien dat de voltooiing van de Kerk in regel zes ziet. Zowel MacLeod als MacGee, die conservatieve evangelische geleerden zijn, komen er zeer, zeer dicht bij, maar hun interpretaties van regel zes mist nog steeds een samenhang. Ik geef hun geen schuld, want het heeft me een tijdje gekost om te zien wat ik nu in de Schrift zie, vooral omdat het betrekking heeft op het mysterie van Christus en Zijn lichaam. Bovendien ben ik blij dat ik kan helpen om af te maken wat deze mannen begonnen zijn, zodat wij als Lichaam niet "te kort schieten in Gods glorie" en het stempel op deze tekst missen.

Dit laat regel 6 zien, dat dan geïnterpreteerd kan worden als niet alleen een herformulering van de hemelvaart (in regel 3), maar als de algemene glorieuze beoordeling van Christus, die bij de hemelvaart dramatisch wordt aanschouwd. De hymne levert op deze manier een twee strofenpatroon op, waarbij de derde regel in elke strofe de beweging tot een hoogtepunt brengt. Het eerste couplet volgt het Christus-gebeuren van de vleeswording tot de opstanding en de opstanding tot de hemelvaart. Het tweede couplet volgt de boodschap van het Christusgebeuren - van proclamatie tot ontvangenis en tot glorieuze toejuiching" (262-63).

Zoals u kunt zien, vermijdt MacGee het verankeren van regel zes aan een specifieke Bijbelse gebeurtenis door te stellen dat het de "glorieuze acclamatie" van Christus is. Zijn verklaring blijft vaag en ongedefinieerd en doet geen recht aan de voorgaande regels die allemaal chronologische gebeurtenissen beschrijven die vanuit de Schrift kunnen worden opgespoord en verdedigd.

De hymne besluit met een overwinnende notitie: Hij werd "opgenomen in glorie." Deze regel is waarschijnlijk de meest raadselachtige voor de commentatoren. De eerste vijf regels van de hymne lijken allemaal de chronologie van Christus' bediening te volgen, van de vleeswording tot de opstanding, de Hemelvaart, de wereldwijde prediking en ontvangst van het evangelie... het lijkt beter om te erkennen dat Paulus hier wel een strikte chronologie voor ogen had. Zoals sommige geleerden beweren, verwijst de term 'opgenomen in heerlijkheid' niet naar de hemelvaart van Christus, maar naar Zijn uiteindelijke overwinning bij Zijn tweede komst op aarde (Fil. 2:10-11)" (347).

Ja, hij heeft bijna dit regel zes mysterie vastgezet. MacLeod's verklaring mist echter nog steeds grotendeels het doel, omdat hij de ordelijke stadia van de wederkomst van Christus' tweede komst aan het eind van dit tijdperk niet goed heeft onderscheiden, namelijk (1) de opname van de kerk; (2) de verdrukking van Israël; (3) de terugkeer van Christus naar de aarde om met zijn heiligen te regeren in het millennium.

Voordat we de zaken afronden, moet u weten dat er een ander belangrijk obstakel is voor het accepteren van een eschatologische interpretatie van regel zes met het Griekse woord analambano dat is ("optillen, wegdragen, opnemen"). Sommigen beweren dat het feit dat Paulus dit woord gebruikt, het een niet aflatende zinspeling maakt naar de letterlijke en historische hemelvaart van Christus. Zij rechtvaardigen deze "veilige" interpretatie vanwege het grote aantal keren dat analambano wordt gebruikt in combinatie met de Handelingen 1 gebeurtenis (vgl. Hand. 1:2,11,22).

MacLeod maakt echter een uitstekend punt over de "elasticiteit" of flexibiliteit van Bijbelse termen - zelfs de zwaarste theologische termen in de Schrift kunnen een breed spectrum van gebruik hebben en van toepassing zijn op meer dan één referentie, afhankelijk van de context:

In de huidige passage [1 Tim. 3:16] kan men het gebruik van het werkwoord phanero ["zich manifesteren, verschijnen"] opmerken. Ook dat heeft het een 'elastisch' gebruik in het Nieuwe Testament: Het wordt gebruikt voor Jezus' vleeswording (Johannes 1:31; 1 Tim. 3:16; Heb. 9:26; 1 Petr. 1:20), Zijn verschijningen na de opstanding (Marcus 16:12, 14; Johannes 21:1, 14), en Zijn tweede komst (Kol. 3:4, 1 Petr. 5:4, 1 Johannes 2:28; 3:2). Zou het woord analambano dan ook enige elasticiteit kunnen hebben?" (347, voetnoot 78).

En, zeker genoeg, is er één duidelijk en zeer relevant voorbeeld van een dergelijke flexibiliteit van de term analambano dat in de Griekse vertaling van 2 Koningen 2:11 (LXX) wordt gevonden:

Het gebeurde terwijl ze liepen, dat ze meegingen en spraken. Kijk! Een vuurwagen en een paard van vuur! En hij scheidde hen beiden. Elia werd opgenomen [Gr. analambano] in de lucht als in de hemel" (Rick Brannan, The Lexham English Septuagint; zie ook Gen. 5:24, LXX, en mijn vorige artikel: Passing the Torch).

Belangrijke kruisverwijzingen: 1 Thess. 4:16-17; 1Kor.15:51-57; Openb.3:10; 4:4; 5:9-10; 12:5

Eindigend in een belangrijke notitie

Op basis van het bovenstaande bewijs hoop ik dat u kunt zien hoe de Christus/kerk vereniging de interpretatieve sleutel is die 1 Tim. 3:16 ontsluit. - een passage die menig heilige en theoloog heeft verbaasd. Bovendien vormt de basisleer van Paulus' brief aan de Efeziërs en het daarin geopenbaarde mysterie van Christus en Zijn Lichaam de kritische basis voor een correcte interpretatie van regel zes, "opgenomen in heerlijkheid". En net als andere passages uit de Schrift die spreken over de Pre-Verdrukking Opstanding/Opname van de Gemeente, zou je hardnekkig vast moeten houden aan een persoonlijke vooringenomenheid tegen de Pre-Verdrukking doctrine om niet te zien wat er duidelijk (en chronologisch) in deze tekst wordt getoond.

Opmerking: In dit miniverhaal van 1 Tim. wordt de toekomstige 7-jarige Verdrukkingsperiode (of enig eindoordeel daarover) niet genoemd. Dus, voor hen die volharden, is het misschien wel tijd om de lang gekoesterde aannames opnieuw te beoordelen, bewuste of onbewuste theologische vooroordelen opnieuw te onderzoeken en, het allerbelangrijkste, het is goed om te beginnen met het waarderen van de diepten van het grote mysterie van Christus en Zijn Lichaam, zoals dat aan ons geopenbaard is op zo veel plaatsen in het Woord van God.

Tot slot, hier is een samenvatting en een korte verdediging voor het essentiële argument van dit artikel. In het bijzonder zijn hier vijf redenen waarom dit gedicht in 1 Timotheüs 3:16 niet slechts een omschrijving is van het leven van Jezus; in plaats daarvan is het het een verhaal van Christus dat ook het Lichaam van Christus, de Gemeente van de levende God, omvat:

Reden 1: Een duidelijke en eenvoudige lezing van dit gedicht (of hymne), regel voor regel, volgt een chronologische opeenvolging van de regels 1 tot en met 6: een tijdsbestek dat zich uitstrekt vanaf de geboorte van Christus tot het einde van het kerkelijk tijdperk (een tijdsbestek dat eindigt met de Opstanding en Opname van het Lichaam van Christus, dat "in glorie wordt opgenomen").

Reden 2: De voorgaande context garandeert een hechte band tussen de Persoon van Christus en zijn Lichaam: "Gods huisgezin" en "de Gemeente van de levende God" (vgl. 1 Tim. 3:15; Ef. 5:32, "dit mysterie is groot"). Bovendien verklaart de eenheid tussen Christus en de kerk het beste het feit van Paulus' insluiting van "het mysterie van de godsvrucht". Met andere woorden, het mysterie openbaart de manier waarop een lid van het lichaam van Christus goddelijk zal worden, dat wil zeggen door de toegerekende gerechtigheid van Christus, "degene die zich in het vlees manifesteerde, gerechtvaardigd in de Geest, enz.

Reden 3: Ook al is regel zes de belangrijkste bron van twist en verwarring geweest, het hoeft geen deal-breker te zijn. Het Griekse woord analambano "op te nemen, mee te nemen" wordt vaak gebruikt in verband met de Handelingen van Christus' hemelvaart in Hand. 1; echter, net als de term phanero "manifestatie, die verschijnt" in hetzelfde vers, is analambano "flexibel" genoeg om te worden gebruikt in verband met de verwijdering en verheerlijking van de Gemeente (vgl. Gen. 5:24; 2 Kon. 2:11, LXX).

Reden 4: De "Opstanding/Opname van de Kerk"-interpretatie van regel zes past in de algemene context van Paulus' brief aan Timotheüs als een handschoen. De apostel en zijn vertrouwde discipel richten zich tot valse leermeesters die het evangelie bederven, materieel gewin zoeken en de toekomstige lichamelijke opstanding van de Gemeente en de naderende verschijning van Christus verloochenen (vgl. 1Tim. 1:3-4; 6:5-9,14; 2Tim. 2:17-18; 4:1,8). Daarom moet een trouwe leraar en opzichter van Gods huisgezin in staat zijn het "mysterie van het geloof" met een zuiver geweten te beheren (1 Tim.3:9; vgl. 1 Kor.4:1-2) en te geloven in de letterlijke opstanding en de verwijdering van het goddelijke van de aarde voor het oordeel over de goddelozen aan het einde.

Reden 5: Tot slot ondersteunt een gezonde en samenhangende Christologie (studie van Christus), Ecclesiologie (studie van de Kerk) en Eschatologie (studie van de eindtijd) de waarheid dat Christus en de Gemeente degene vormen die "in glorie is opgenomen" in regel zes. Deze gebeurtenis vindt plaats vlak voor de Verdrukking van Israël en Gods laatste oordelen over de wereld (vgl. Jes. 66:7-8; Openb. 3:10; 4:1; 12:5).

Dank u dat u de tijd nam om dit te lezen, broeders en zusters. De vervulling van regel zes komt eraan, want Jezus komt terug voor Zijn Lichaam. Blijf voortbouwen op dat solide fundament van het evangelie - het rentmeesterschap dat ons is toevertrouwd. En kijk uit voor bedrieglijke en nutteloze leringen die afbreuk doen aan de gerechtigheid die alleen gebaseerd is op geloof (Fil. 3:8-9).