www.wimjongman.nl
DE PALESTIJNSE AUTORITEIT HAATTE DE BAHRAIN CONFERENTIE OMDAT HET GING OVER HET HELPEN VAN PALESTIJNEN
Het stabiele voorkeur-dieet van anti-Israël indoctrinatie.
3 juli 2019 - Caroline Glick
De Palestijnse leiding boycotte vorige week de economische bijeenkomst van de Trump-regering in Bahrein, niet omdat die hen een toekomstige politieke horizon ontzegde. Zij verzetten zich tegen het Vrede naar Welvaart-plan van de Trump, omdat het hen een open weg naar succes geeft.
De beelden van de gespreksgroep van de regering vorige week over de ontwikkeling van de Palestijnse economie waren surrealistisch. Zittend in Manama, Bahrein, waren daar vertegenwoordigers van de meeste Arabische landen, waaronder Saudi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), Oman, Egypte en Jordanië. Er waren ook leiders van internationale economische instellingen, waaronder de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds. En er waren leiders van bedrijven uit de VS, de Arabische wereld en Europa. Zij werden ontvangen door een Amerikaanse delegatie onder leiding van minister van Financiën Steven Mnuchin, en door het onderhandelingsteam van president Donald Trump voor het Midden-Oosten, onder leiding van Senior Presidentiële Adviseur Jared Kushner, en de Senior Presidentiële Adviseur voor deze onderhandelingen, Jason Greenblatt.
Al deze leiders kwamen samen om een gedetailleerd Amerikaans plan te bespreken om 50 miljard dollar aan subsidies, leningen en investeringen te brengen naar de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever (d.w.z. Judea en Samaria) en de Gazastrook, en naar de naburige Arabische staten: Egypte, Jordanië en Libanon.
Het verklaarde doel van het plan is een einde te maken aan de Palestijnse economische ontbering en het lijden van de Palestijnse economie, door de Palestijnse economie om te vormen van een negatieve groei- en werkgelegenheidseconomie tot een welvarende economie met een hoge groei en lage werkloosheid.
Maar ondanks het geld dat ermee gemoeid was en de macht die de deelnemers hadden, kwamen de Palestijnen niet opdagen. De Palestijnse Autoriteit (PA) kondigde in mei aan dat ze de conferentie zou boycotten en deed een beroep op iedereen die was uitgenodigd om ook de conferentie te boycotten.
Na de conferentie die vorige dinsdag werd bijeengeroepen, stuurde de PA gepeupel de straat op om in de hele Westelijke Jordaanoever in opstand te komen. Zij verbrandden afbeeldingen van President Donald Trump. De jeugdafdeling van de regerende Fatah-factie van PA-voorzitter Mahmoud Abbas verzocht een vernieuwde terreurcampagne tegen Israël. En samen met Hamas brandmerkte Fatah de Palestijnse zakenlieden die de boycot trotseerden en naar Bahrein reisden als "verraders" en beloofden hen "met volle kracht" te straffen voor hun verraad. Minstens één Palestijnse zakenman die deelnam aan de conferentie in Bahrein werd gearresteerd bij zijn terugkeer naar huis. Anderen ontsnapten aan arrestatie door weg te gaan uit hun huizen toen zij werden gealarmeerd dat de veiligheidstroepen van de PA op weg waren om hen te arresteren.
Waarom handelt de PA op deze manier? Het Vrede naar Welvaart-plan van Trump is volledig positief voor de Palestijnen. Het enige wat het wil doen is hen helpen. Het verstrekt hun financiering voor onderwijs, voor beroepsopleiding, voor overheidshervorming en voor de bouw van de infrastructuur. Het biedt hun een betere toegang tot goederen en diensten en internationale markten en nog veel meer.
En de Palestijnen hoeven er niets voor terug te doen.
Israël heeft minder geluk. Het plan vereist dat Israël aanzienlijke kosten moet maken aan haar economie en veiligheid om de uitvoering van het plan te vergemakkelijken. Het plan voorziet in de aanleg van een spoorlijn en andere fysieke verbindingen tussen de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. De fysieke verbindingen die nodig zijn om de Palestijnen te voorzien van een aaneengesloten grondgebied zullen, door middel van geografie, een einde maken aan de territoriale verbondenheid van Israël.
Het plan voorziet in de levering van zoet water aan Gaza door Israël, waardoor de eigen toevoer voor Israël afneemt. De zoetwatervoorziening van Israël is al aanzienlijk verminderd door de massale overdracht van water naar Jordanië (die volgens het plan in toenemende mate door Israël zal worden uitgevoerd).
Vanuit veiligheidsoogpunt wordt Israël in gevaar gebracht door het voornemen van het plan om de fysieke inspecties van de Palestijnse import en export te versoepelen.
Toch steunt Israël het economische initiatief voor vrede van de Trump-regering. Israëlische functionarissen waren van plan deel te nemen aan de conferentie in Bahrein. Maar toen de VS besloot geen officiële Israëlische vertegenwoordigers uit te nodigen in het licht van de Palestijnse boycot, keurde de Israëlische regering het besluit zonder kritiek goed.
De Palestijnen rechtvaardigden hun boycot door erop aan te dringen dat zij niet bereid zijn hun politieke standpunten voor geld op te geven.
Een persbericht van de PA luidde: "De Palestijnse kwestie en de nationale rechten zijn niet te koop, en economische initiatieven en denkbeeldige beloften aan de wereld zullen het slechte uiterlijk van de 'deal van de eeuw', die bedoeld is om de Palestijnse kwestie uit te roeien, niet verdoezelen".
De Palestijnse positie is rijk aan schijnheiligheid, maar totaal niet inhoudelijk. Het is waar dat het economische plan niets zegt over een Palestijnse staat of een andere politieke kwestie, maar het heeft ook geen enkel Palestijns standpunt verworpen. Het negeerde dat alles en concentreerde zich op de Palestijnse economische ontwikkeling - iets dat voor de PA van enig belang zou moeten zijn.
Maar dat is het punt. Het vuile geheim van de PA is dat zij geen belang heeft bij de ontwikkeling van de Palestijnse economie. En het is deze stand van zaken - en niet welke vanzelfsprekende punten dan ook op niet-verwante politieke kwesties - die aan de wortel van de boycot door de PA van de conferentie van vorige week liggen, en ook de verdere slechte behandeling van de Palestijnse zakenlieden, die ondanks de boycot van de PA het aandurfden aanwezig te zijn.
De Palestijnse leiders verwerpen het plan van de V.S. om hun economie te ontwikkelen, omdat het plan, indien uitgevoerd, een einde zal maken aan het Palestijnse lijden. En de PA wil het Palestijnse lijden verlengen.
Door hun bevolking in een staat van permanente ontbering te houden, zijn de Palestijnse leiders van zowel het Fatah-regime op de Westelijke Jordaanoever als het Hamas-regime in de Gazastrook in staat om hen te voeden met een gestaag dieet van anti-Israëlische indoctrinatie. De Palestijnse leiders hebben het Palestijnse volk de afgelopen 71 jaar verteld dat hun lijden de schuld is van Israël. Om een einde te maken aan hun lijden, zo wordt hun verteld, moeten ze Israël vernietigen. En zij die actie ondernemen om dit doel te bereiken door Israël aan te vallen, worden beloond voor hun inspanningen.
PLO-hoofd en PA-voorzitter Mahmoud Abbas maakte duidelijk dat dit zijn standpunt is toen hij de VS opzettelijk dwong om de begroting van de Palestijnse Autoriteit niet meer te financieren. Abbas dwong de V.S. daartoe vorig jaar toen hij weigerde om de toewijzing van de PA van 7 procent van zijn begroting aan veroordeelde terroristen in Israëlische gevangenissen en aan de families van dode terroristen te beëindigen. Het enige wat Abbas moest doen, om te voorkomen dat de PA-begroting zou worden gekort, was een einde maken aan de subsidiëring van het terrorisme door zijn regime. En hij weigerde.
Dus ook toen Israël een wet aannam die vergelijkbaar is met de Amerikaanse Taylor Force Act, die de VS verbiedt om de PA te financieren zolang deze salarissen betaalt aan gedetineerde terroristen en aan de families van dode terroristen, besloot Abbas om Israëlische financiële transfers naar de PA te weigeren. Om de financieringskloof te dichten, verlaagde Abbas de salarissen van de gewone PA-medewerkers met 50 procent en verhoogde hij de betalingen aan terroristen.
Met andere woorden, Abbas koos ervoor om niet met zijn eigen volk mee te leven, om de voortdurende stimulering van het terrorisme tegen Israël te verzekeren.
Hamas, dat de economie van Gaza vernietigde, biedt de inwoners van de terreurstaat in Gaza geen andere keuze dan de terreurmachine van Hamas tegen Israël te dienen. Net als Hamas deed, door het verwerpen van Amerikaanse en Israëlische financiering en zijn betalingen aan terroristen en hun families op peil te houden, ontzegde Abbas de Palestijnse inwoners van zijn gebied op de Westelijke Jordaanoever een alternatief ten behoeve van het steunen van de vernietiging van Israël door middel van terrorisme.
Een ander doel dat het bestendigen van het Palestijnse economische leed dient, is het verkrijgen van politieke steun voor de Palestijnse campagne tegen Israël. De Palestijnse economische ontbering zet de Verenigde Naties, de Europese Unie en het internationale links ertoe aan om hun vijandigheid tegen Israël, dat verantwoordelijk wordt gesteld voor hun benarde situatie, in stand te houden en uit te breiden.
De anti-Israëlische VN- en EU-resoluties, de BDS-campagnes en de financiële overdrachten van de VN en de EU aan de schatkist van Abbas zullen slechts blijven stromen zolang de Palestijnen die onder de laars van de PA leven, blijven lijden en Israël de schuld blijft krijgen.
Als het Trump-plan wordt uitgevoerd en het Palestijnse lijden ophoudt, zullen ook de media-toppers op campussen van hogescholen en in het diplomatieke circuit het onderspit delven.
Kortom, de Palestijnse leiding haat Trump en zijn team niet omdat ze proberen de Palestijnen pijn te doen. De Palestijnse leiders haten Trump en zijn team omdat ze proberen de Palestijnen te helpen.