Het denken over sleutels is meestal naar de achtergrond zijn verdwenen. Ze zijn overal. Grote, kleine, elektronische en decoratieve zakken en portemonnees, het krioelt van die krachtige kleine voorwerpen waarvan de enige kracht is om het recht van toegang te openen - of te sluiten. We nemen ze allemaal als vanzelfsprekend aan... totdat we ze niet meer hebben.
In de afgelopen weken heeft deze eenvoudige waarheid een nieuwe betekenis gekregen.
In afwachting van de verhuizing naar onze nieuwe faciliteiten, hebben we wekenlang gewacht, wat maanden werd, onder de indruk van één enkel aandachtspunt: Sleutels! Er zijn afspraken gemaakt, documenten gegenereerd en papieren overeengekomen en ondertekend. Toch bleven de deuren op slot. Vrienden vroegen stilletjes: "Hoe lang duurt het voordat je in je nieuwe studio's komt wonen?". We antwoordden: "Misschien een maand ... misschien zelfs een week of twee." En dan, na nog een maand, zeiden we het allemaal nog een keer en voegden we toe: "We hebben nog steeds geen sleutels." Dat is alles wat we echt konden zeggen.
Geen sleutels. Ze bleven in de handen van een opzichter. Weken gingen voorbij, en we bleven wachten. Het belang van de sleutels was nog nooit zo groot geweest, en we kregen te horen dat het er veel waren!
Ook na de officiële afsluiting duurde het nog even tot dat laatste, beslissende moment: op een gedenkwaardige dag kregen we sleutels ... en daarna meer sleutels, samen met instructies voor het gebruik ervan. Op dit moment zijn we nog steeds aan het wennen aan welke sleutel een deur ontgrendelt. Een nieuwe bediening ontvouwt zich. Er gaan nieuwe deuren open, sommige blijven gesloten. We bidden dat we met de zegeningen van onze vrienden kunnen omgaan met de uitdagingen waar we voor staan. Binnenkort zullen er meer deuren opengaan ... als de Heer het toestaat.
Een sleutel geeft toegang, die al snel als vanzelfsprekend wordt beschouwd. De overgang wordt soepeler. Er komt een dag waarop belangrijke sleutels eenvoudig en gewoonlijk worden gebruikt. Ooit zullen ze op een dag op de achtergrond raken in het werk van de dag.
Dit alles brengt een bijbels onderwerp ter sprake... iets wat we allemaal als vanzelfsprekend beschouwen. Een van de meest geruststellende gedachten die men kan hebben is dat Jezus de sleuteldrager is ... vooral wanneer de verlossing de vraag beantwoordt: Wat zit er achter die deur? Denk aan wat Hij tegen Petrus heeft gezegd:
"En Ik zeg u ook dat u Petrus bent, en op deze petra zal Ik Mijn gemeente bouwen, en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen. En Ik zal u de sleutels van het Koninkrijk der hemelen geven; en wat u bindt op de aarde, zal in de hemelen gebonden zijn; en wat u ontbindt op de aarde, zal in de hemelen ontbonden zijn." (Matt. 16:18,19).
Een manier om de verklaring van Jezus te zien, is te denken aan een deur tussen hemel en aarde. Jezus gaf Petrus de sleutel om die deur te openen. We nemen dit vaak als een metafoor; maar eigenlijk is het een realiteit.
En onthoud wat Hij Johannes opgedragen heeft om te schrijven:
"En schrijf aan de engel van de gemeente in Filadelfia: Dit zegt de Heilige, de Waarachtige, Die de sleutel van David heeft, Die opent en niemand sluit, en Hij sluit en niemand opent: Ik ken uw werken. Zie, Ik heb voor uw ogen een geopende deur gegeven en niemand kan die sluiten, want u hebt weinig kracht en toch hebt u Mijn Woord in acht genomen en Mijn Naam niet verloochend." (Openb. 3:7,8).
De boodschap van de Heer is hier heel duidelijk: Hij zegt tegen Johannes dat Hij alleen de sleutel in handen heeft die de deur opent voor de Gemeente van broederlijke liefde en voor het heil door het geloof. Na een gedenkwaardige ervaring met sleutels te hebben gehad, begrijpen we dit nu met veel meer diepgang. We danken de Heer dat Hij ons de sleutels heeft gegeven!
Gary Stearman
Bron: The Importance of Keys!