Neem je zionisme serieus!

Zoals mijn lezers waarschijnlijk weten, zie ik niet veel verschil tussen antisemitisme en 'misoziony'.* Het verschil is dat de eerste zich richt op irrationele haat tegen het Joodse volk als groep of als individu, en de tweede op de staat die de concrete uitdrukking is van hun volk-zijn.

Soms wordt misoziony 'het nieuwe antisemitisme' genoemd. Hoewel de Joodse haat nooit verdwenen is, werd het kort na de Tweede Wereldoorlog onaanvaardbaar in het beleefde gesprek of in het institutionele beleid van de westerse landen. Maar net als de vreemdeling in de gelijknamige film, kon het niet worden beperkt en barstte het uit de collectiviteit van de westerse samenleving in de vorm van wrede en pathologische haat tegen Israël.

Nee, ze haten geen Joden, zeggen ze. Ze "bekritiseren alleen maar Israël" omdat het de Palestijnen hun mensenrechten zou ontzeggen. Maar ze kunnen niet verklaren waarom ze alleen Israël bekritiseren in een wereld waar de meeste mensen geen "mensenrechten" hebben, noch waarom hun "kritiek" verandert in onsamenhangende haat, vaak met behulp van memo's die bekend zijn uit het historisch antisemitisme, noch waarom niets minder dan het elimineren van 's werelds enige Joodse staat voldoende zou zijn om hen tevreden te stellen.

Maar nu is blijkbaar het wiel rond en wordt de onophoudelijke demonisering van Israël omgedraaid en gebruikt om de ouderwetse vervolging van Joden te rechtvaardigen, zelfs van Joden die niet in Israël wonen en niets met haar te maken hebben behalve dan dat ze Joods zijn.

Vorige week vertelde een Joodse schrijver, Richard Zimler, dat twee organisaties in het Verenigd Koninkrijk die eerder evenementen met hem hadden georganiseerd om zijn boeken te promoten, dit niet meer zouden doen omdat hij Joods was. Zimler heeft geen directe band met Israël, hoewel zijn laatste boek gaat over gebeurtenissen die zich in het Heilige Land hebben voorgedaan - zo'n 2000 jaar geleden. Zijn andere boeken spelen zich af in Portugal en Polen.

Blijkbaar waren de organisaties, met de woorden van Zimler, "bang voor een terugslag - protesten van hun leden en anderen - als ze een uitnodiging aan een Joodse schrijver zouden sturen". Hij gelooft dat de Boycott, Divestment and Sanctions beweging, plus het antisemitisme van een belangrijk deel van de Labourpartij, verantwoordelijk zijn voor het zwart maken van Joodse schrijvers zoals hijzelf.

Dit is het soort behandeling dat men associeert met de jaren dertig van de vorige eeuw in Duitsland, of de Arabische wereld na 1948. Maar het gebeurt vandaag de dag in het democratische Verenigd Koninkrijk. Het is de manier waarop een minderheid die bereid is voldoende onaangenaam en zelfs gewelddadig te zijn, een neutrale meerderheid kan dwingen om mee te werken aan de vervolging van een bepaalde doelgroep.

De situatie in Amerika is niet precies hetzelfde, maar het is ook niet helemaal anders. Amerikaanse Joden zitten gevangen tussen gewapende en moorddadige neonazi's, een "progressieve" linkse partij die steeds meer anti-Joods wordt (vooral op campussen), en een groeiende moslimbevolking die wordt gevoed door imams die geweld tegen Joden prediken.

In de 19e eeuw gaven de onveiligheid van de Europese Joden en het besef dat de emancipatie van de Joden van verschillende beperkingen niet zou leiden tot hun volledige aanvaarding in de maatschappij of zelfs tot hun bescherming tegen pogroms, een impuls aan de zionistische beweging. Een van de premissen van het zionisme was dat het alleen in hun eigen staat mogelijk zou zijn om veiligheid te bieden aan het Joodse volk (om hun culturele en spirituele ontwikkeling mogelijk te maken). De waarheid hiervan is niet langer discutabel. Het werd duidelijk en afschuwelijk aangetoond voor, tijdens en onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog.

Tegenwoordig zijn de nationale en lokale autoriteiten in de diaspora niet bijzonder effectief geweest in het beschermen van de Joden, hoewel in de meeste landen de regeringen in ieder geval algemeen tegen antisemitisme zijn. Dat kan veranderen in het Verenigd Koninkrijk, als Jeremy Corbyn aan de macht komt (hoewel hij zich formeel tegen antisemitisme zal uitspreken, is zijn optreden duidelijk niet in overeenstemming met zijn woorden).

Nee, natuurlijk voorspel ik geen genocide. Niet in Groot-Brittannië. Maar Joden zouden kunnen worden gemarginaliseerd, uit belangrijke posities in cultuur en politiek kunnen worden verdreven, economisch gestraft. Velen van hen zouden het dan in hun eigen belang vinden om te vertrekken. Het is steeds weer gebeurd, over de hele wereld.

Honderd jaar geleden waren er tienduizenden Joden in Arabische landen, miljoenen in het voormalige Russische Rijk, bloeiende Joodse bevolkingen in Duitsland, Frankrijk en Engeland, en natuurlijk enkele miljoenen in de VS. Tegenwoordig zijn er vrijwel geen mensen meer in de moslimwereld en alleen nog maar rudimentaire bevolkingsgroepen in Rusland en Oost-Europa. De weinigen die in Duitsland overblijven, houden zich gedeisd vanwege het antisemitisme van moslimmigranten, en veel Franse Joden zijn om dezelfde reden al gevlucht. De ongeveer 280.000 Joden in het Verenigd Koninkrijk hebben zich grotendeels staande weten te houden, maar velen zitten op het puntje van hun stoel als gevolg van het Corbyn-fenomeen.

Het aantal Joden in de VS is voor het eerst sinds 2000 (als gevolg van assimilatie en een laag geboortecijfer) gedaald, zowel absoluut als in een percentage van de bevolking; en het centrum van zowel de Joodse bevolking als de cultuur is verplaatst naar Israël. Joden doen het nog steeds goed in de VS, maar het schrijven staat op de muur.

Zionisme is een rationeel antwoord op antisemitisme en de beste manier om het voortbestaan van het Joodse volk en zijn taal, religie en cultuur te garanderen. Natuurlijk is het om tal van redenen voor elke Jood in de diaspora onmogelijk om in te pakken en naar Israël te gaan. Maar het is voor elke Jood mogelijk om de Joodse staat te steunen en zich ook voor te bereiden - studie van het Hebreeuws, en de geschiedenis, geografie en politiek van de staat - op de mogelijkheid dat zij of hun kinderen op een dag in Israël zullen wonen.

Er zijn veel dingen die een Jood in de diaspora kan doen om het antisemitisme te bestrijden, zoals iets organiseren voor zelfverdediging, wat een verschil zal maken voor hun situatie. Maar er is maar één manier om de toekomst van het Joodse volk veilig te stellen. Jabotinsky's Betar-jeugdgroepen in Oost-Europa hebben een militaire opleiding gevolgd, maar ze hebben er ook naar gestreefd om zichzelf en anderen naar Eretz Yisrael te brengen.

Bent u een zionist? Neem dan, net als Betar, je zionisme serieus.

________________________

* Misoziony (uitgesproken mis-OZ-yuh-nee) is extreme en irrationele haat tegen Israël.

Bron: Take your Zionism Seriously | Abu Yehuda