Na de aanslagen in de Nieuw-Zeelandse moskeeën, met het wijzen met vingers voor schuld

Veel van deze Orwelliaanse razernij maakt deel uit van de campagne om alle kritiek op de islamitische wereld het zwijgen op te leggen door middel van karaktermoord op haar legitieme en noodzakelijke critici.

Door Melanie Phillips - 22 maart 2019

Het komt niet vaak voor dat ik in hetzelfde schuitje zit met Chelsea Clinton.

Bij een wake in New York voor de 50 moslims die door een schutter in twee Nieuw-Zeelandse moskeeën werden afgeslacht, werd Clinton door studenten beschuldigd een oorzaak te zijn van het bloedbad.

De reden voor deze belachelijke beschuldiging was onthutsend. Het was omdat ze kritiek had geuit op de antisemitische tweet van volksvertegenwoordiger Ilhan Omar die suggereerde dat Joden hun geld gebruiken om Amerikaanse politici om te kopen in het belang van Israël.

"Negenenveertig mensen stierven als gevolg van de retoriek die je daar uitspreekt," vertelde de moslimstudent Leen Dweik aan een verbaasde Clinton.

Clinton stond niet alleen. In de Verenigde Staten werden de aanvallen van de moskeeën toegeschreven aan de TV-persoonlijkheid Bill Maher, filosoof Sam Harris, anti-jihadi ex-Moslim Ayaan Hirsi Ali en de Amerikaanse president Donald Trump (natuurlijk).

En in Groot-Brittannië werden ze, samen met diverse andere spraakmakende conservatieve en anti-jihadi-schrijvers, aan mij verweten.

Toen ik een blogpost schreef waarin ik afschuw uitsprak over de aanslagen, werd ik overspoeld door een Twitterstorm. Immers, ik had in 2006 het boek Londonistan geschreven waarin ik waarschuwde dat Groot-Brittannië slaapwandelend de islamisering inging, en veel van dat soort dingen was sindsdien vergelijkbaar.

Maakt niet uit dat ik altijd heb benadrukt dat alle moslims niet afgeschiderd mogen worden met het extremistische penseel, en dat de meeste slachtoffers van islamitische terreur moslims zijn en dat we moedige moslimhervormers moeten steunen.

Dat alles werd genegeerd. Ik werd ervan beschuldigd het bloedbad te hebben geïnspireerd door de haat tegen moslims en de islam te bevorderen. En ik werd beschuldigd van hypocrisie omdat ik had gezegd dat islamofobie helemaal geen echt vooroordeel was.

Mediacommentatoren en politici sloten zich aan bij de laaiende menigte. In het Lagerhuis beschuldigde het parlementslid Yasmin Qureshi mij en andere journalisten van het aanmoedigen van het "anti-migranten sentiment, anti-moslim sentiment en het anti-zwarte en etnische minderheden sentiment".

Na de schietpartijen in de moskeeën circuleerden foto's van het machinegeweer waarop de verdachte van terrorisme de namen van de witte, suprematie-iconen had opgeschreven. In een tweet werd vervolgens een kopie van het machinegeweer afgebeeld die in plaats daarvan de namen van mijzelf en andere anti-jihadisten droeg. Die tweet is gemeld bij de politie voor het aanzetten tot haat of geweld.

Veel van deze Orwelliaanse razernij is onderdeel van de campagne om alle kritiek op de islamitische wereld het zwijgen op te leggen door middel van karaktermoord op legitieme en noodzakelijke critici.

Wie bijvoorbeeld aandacht vraagt voor moslim-antisemitisme, wordt onmiddellijk door de "intersectionele" ideologen afgeschilderd als haatdragend. De studenten in New York hebben dus gezegevierd: "Chelsea heeft onze strijd tegen de witte suprematie beschadigt toen ze achter de kleinere strijd tegen het antisemitisme stond.

Zeker, er zijn mensen die echt onverdraagzaam zijn tegen moslims, maar ook tegen Joden of andere minderheden. Blinde dweepzucht is gebaseerd op onwaarheden of irrationele gevoelens.

Maar veel "islamofobie" bestaat slechts uit een rationele angst voor het terrorisme dat geïnspireerd is door de islam en gevalideerd door de meest gezaghebbende religieuze leiders in de islamitische wereld; of een rationele angst voor de islamisering van het Westen zoals de Moslimbroederschap die als doel heeft verklaard.

De gruweldaad in de Nieuw-Zeelandse moskeeën was het resultaat van fanatieke haat tegen moslims; de campagne om "islamofobie" te verbieden is bedoeld om de erkenning van fanatieke haat door moslims te onderdrukken.

Degenen die anti-islamisten beschuldigen van het bevorderen van haat hebben in dit opzicht een vorm gekregen. In 2014 werd mijn aanklager in het Lagerhuis, Yasmin Qureshi, gedwongen om zich te verontschuldigen voor verachtelijke opmerkingen waarin zij parallellen trok tussen de Holocaust en de activiteiten van Israël in Gaza.

De studenten van NYU die tegen Chelsea Clinton joelden verwezen naar Ilhan Omar en "die de waarheid sprak over de enorme invloed van de Israëlische lobby in dit land".

Andere aspecten van deze menigte-aanval zijn echter nog verontrustender. Want het is een opportunistische bewapening van tragedie, niet alleen tegen anti-islamisten maar ook tegen conservatieven.

Tegenover de jihad is gezegd dat het een "extreem-rechts standpunt" is, dat wordt gebruikt als synoniem voor blanke overheersing. (Tot zover moslim, hindoe of sikh-verzet tegen de jihad.)

Er wordt dan iets weggelaten tussen de rechtse, extreem-rechtse en blanke overheersing. Maar er is misschien niets "rechts" aan moorddadige racisten of antisemieten.

De terreurverdachte uit Nieuw-Zeeland zou "extreem-rechts" zijn omdat hij moslims haat. Maar onder zijn beïnvloedingen die in zijn "manifest" worden opgesomd, staan niet alleen de overleden Britse Unie Fascistische leider Oswald Mosley, maar ook de Volksrepubliek China en een videogame genaamd "Spyro de Draak".

Wat betreft wat hij gelooft, beweerde hij anti-conservatief te zijn, al dan niet een christen, en al dan niet communist. Wat hij is, zegt hij: een "eco-fascist" die de wereldbevolking wil verminderen om het milieu te redden.

Dit is nauwelijks een "rechts" individu te noemen. Een racist, zeker; misschien een gek, of misschien iemand die op zoek is naar een uitlaatklep voor zijn onpeilbare bronnen van haat; een nihilist.

Want zijn "manifest" suggereert dat het zijn hoofddoel was om een sociale vuurzee aan te wakkeren. Hij hoopte dat zijn bloedbad zou leiden tot verdere inspanningen om wapenbeheersing uit te lokken, wat volgens hem zou leiden tot een burgeroorlog en de beste kans om de Amerikaanse "smeltkroes" te vernietigen.

En hij beweerde ook dat zijn 'ware inspiratie' Anders Behring Breivik was, de Noorse massamoordenaar die in 2011 in Oslo een bomauto tot ontploffing bracht, waarbij acht mensen omkwamen en vervolgens 69 jonge mensen doodschoot in een zomerkamp op het eiland Utoya.

De link met Breivik brengt ons terug naar de aanval op mij. Want na de gruweldaad van Breivik was ik ook het slachtoffer van een identieke heksenjacht.

In Breiviks eigen onsamenhangende 1500 pagina's tellende "manifest", waarin hij honderden denkers en commentatoren van honderden jaren geleden citeerde, noemde hij tweemaal mijn werk.

Ongeacht het feit dat ook Thomas Jefferson, de Amerikaanse grondwet, Mahatma Gandhi, Fidel Castro, Al-Qaeda, ikzelf en anderen die schrijven over de progressieve desintegratie van Europa en de westerse beschaving, obsceen genoeg werden uitgekozen, omdat ze hem ertoe zouden hebben aangezet de slachting te plegen - een aanklacht die tegen mij werd herhaald na de moskeeaanvallen.

Maar toch meldden de mainstream media nooit dat Breivik tijdens zijn proces een heksenjacht wilde uitlokken tegen de gematigde conservatieven om de repressie, polarisatie en radicalisering te vergroten; en dat dit zeer goed had gewerkt in het licht van hoeveel conservatieven en islamcritici er toen werden behandeld. Zoals ik.

Met andere woorden, degenen die dergelijke gruweldaden doen, bewapenen zich tegen "rechts" - dat wil zeggen, tegen iedereen die niet zoals zij denken - en zijn nuttige idioten, die het vuile werk van deze terroristen voor hen doen.

Ze zijn ook moreel verdraaid. Terwijl de witte racistische aanslagen in opkomst zijn, zijn ze nog steeds sterk in de minderheid ten aanzien van de islamitische wandaden. Alleen al vorige maand waren er in 22 verschillende landen minstens 150 dodelijke islamitische terreuraanslagen gepleegd. Toch kregen die nauwelijks aandacht.

Wanneer zulke islamitische aanslagen wel commentaar oproepen, zijn er onmiddellijk pogingen om de daders, die mentaal gestoord of verward worden genoemd, te verontschuldigen, onder invloed van drugs, of de slachtoffers van online hersenspoeling. Zij worden blijkbaar nooit beïnvloed door hun islamitische cultuur.

Maar wanneer blanke racisten gruweldaden begaan, worden ze volledig gemotiveerd door hun cultuur, en hun acties worden toegeschreven aan conservatieven en anti-islamisten die, net als blanke terroristen, gemotiveerd zouden zijn door "islamofobie".

Dit verstrekt beurtelings dekking en aanmoediging voor islamisten om hun mondelinge en fysieke aanvallen op het Westen op te voeren. Zo sprong de Turkse islamitische leider Recep Tayyip Erdoğan na de moskee-aanvallen op de deze wagen om te beweren dat de "westerse media" het "manifest" van de verdachte terrorist daadwerkelijk hadden voorbereid en "het aan hem hadden overhandigd".

Jaren geleden, verontrust door het feit dat het Westen er niet in slaagde om het islamitische extremisme op de juiste wijze aan te pakken, constateerde ik dat er een risico bestond van een dodelijke spiraal van onderling verbonden geweld. Islamitisch extremisme en aanvallen zouden door de autoriteiten genegeerd en verontschuldigd worden, terwijl degenen die ze benoemen in plaats daarvan de schuld zouden krijgen; dit falen om op te treden tegen islamitisch extremisme zou ertoe leiden dat randgroepen gewelddadig zouden worden tegen moslims; dergelijk geweld zou de heksenjacht tegen anti-islamisten weer vergroten, wat op zijn beurt weer meer islamitische aanvallen zou aanmoedigen, wat op zijn beurt weer zou leiden tot meer wit racistisch geweld.

Dus, helaas, het kan nu wel weer provocerend zijn...

Melanie Phillips, een Britse journalist, omroepster en auteur, schrijft elke twee weken een column voor JNS. Momenteel een columnist voor "The Times of London", haar persoonlijke en politieke memoires, "Guardian Angel", is gepubliceerd door Bombardier, die ook haar eerste roman, "The Legacy," publiceerde in april 2018. Haar werk is te vinden op haar website, www.melaniephillips.com.

Bron: After the New Zealand mosque attacks, pointing fingers of blame | JNS.org