www.wimjongman.nl
Een rode vaars en een eeuwig lam
Een rode vaars?
Door Orna Grinman op 25 januari 2019
Mijn mond viel open toen ik een artikel in een van de Israëlische religieuze kranten tegenkwam, dat er blijkbaar iemand in geslaagd was om een rode vaars te fokken. Inderdaad, de voorbereidingen voor de oprichting van een vierde tempel (we vergeten de tempel die Nehemia had gebouwd in onze gemeenschappelijke telling van joodse tempels) worden daarmee versneld, waarnaar sommige er bijna hallucinerend uitzien. Maar dat zijn ze niet.
Het Tempelinstituut in Jeruzalem en het nieuwe Sanhedrin (ja, dit concilie is ook al opgericht) werken al jaren aan de voorbereiding van de verschillende instrumenten en gereedschappen die nodig zijn voor de dienst van de priesters.
Wijngaarden zijn aangeplant met het doel de wijn en olie te produceren die nodig is voor de tempeldienst. Er wordt speciale tarwe verbouwd op gespecialiseerde velden, en dat geldt ook voor alle andere gewassen die nodig zijn om de reukwerk en zalfolie te produceren.
Maar tot nu toe werd alles binnen de muren van het instituut zelf gedaan. Voor het eerst werd tijdens deze laatste Chanoeka (vorige maand) een tijdelijk altaar opgericht buiten de muren van Jeruzalem, niet ver van de Jaffapoort. Terwijl het publiek toekeek, oefenden de toekomstige priesters de ceremonie van het offeren van offers aan God.
De witte poster zegt: Inwijding van een koosjer altaar,
klaar voor gebruik in de Tempel
De man met de microfoon legt aan voorbijgangers uit wat de priesters doen, de verschillende reglementen, de namen van de gebruiksvoorwerpen, de zegeningen en zinnen die moeten worden gereciteerd. Veel Hebreeuwse woorden in deze 30 minuten durende video, maar hij is het bekijken waard.
[editor: een link voor de video ontbreekt.]
Hoe zit het met de rode vaars?
In augustus van dit jaar werd in Israël een roodachtig gekleurde vaars geboren. Waarom doet dit er echt toe?
Omdat het cruciaal is voor de tempeldienst. De as ervan is de enige manier om het zuiveringsritueel te voltooien. Zonder deze as zullen de priesters niet in staat zijn om in de tempel te dienen, zelfs niet als de tempel wordt herbouwd.
Door de geschiedenis heen zijn er slechts een handvol rode vaarzen geweest (sommigen zeggen 7, sommige 9). Om aan de Bijbelse eisen te voldoen, moet de vaars geboren zijn in een natuurlijke geboorte en volledig rood zijn, met niet meer dan twee niet-rode haren op het hele lichaam. Het is ook verplicht dat het nooit voor enige arbeid is gebruikt of bevrucht is geweest.
Als zo'n vaars eenmaal gevonden is, zal hij worden verbrand en gebruikt men zijn as voor de rituelen. Eén vaars kan eeuwenlang volstaan. De rabbijnen proberen al tientallen jaren zo'n vaars te produceren, zelfs tot klonen toe, maar het heeft nooit gewerkt. Dit is dus een grote deal.
"Dit is de wetsverordening die de HEERE geboden heeft: Spreek tot de Israëlieten en zeg dat zij een rode koe zonder enig gebrek bij u moeten brengen, waaraan geen onvolkomenheid is, waarop nog geen juk gekomen is. ........ Men moet de koe voor zijn ogen verbranden. Haar huid, haar vlees en haar bloed, met haar mest, moet men verbranden. De priester moet cederhout, hysop en karmozijn nemen, en moet dat op de brandende koe werpen. ......... Dan moet de priester zijn kleding wassen, en zijn lichaam met water wassen, en daarna uit het kamp gaan, en de priester is tot de avond onrein. ......... En iemand die rein is, moet de as van de koe verzamelen en buiten het kamp op een reine plaats wegleggen. Die as is voor de gemeenschap van de Israëlieten om te bewaren, bestemd voor reinigingswater. Het is een middel tot ontzondiging." (Numeri 19:2-9).
"Want als het bloed van stieren en bokken en de as van de jonge koe, op de verontreinigden gesprenkeld, hen heiligt tot reinheid van het vlees, hoeveel te meer zal het bloed van Christus, Die door de eeuwige Geest Zichzelf smetteloos aan God geofferd heeft, uw geweten reinigen van dode werken om de levende God te dienen!" (Hebr. 9:13-14).
Het blazen van trompetten en de Aäronische zegen bij het tijdelijke altaar
(Foto bron: Adam Berkowitz/Breaking Israel News)
Velen in ons land lijken te beseffen dat er iets ontbreekt. Het zionisme bracht ons terug naar het land van onze vaderen, maar bood geen verlossing aan de gekwelde ziel of enige opluchting aan een schuldig geweten. Synagogen zorgen voor een gevoel van gemeenschap, gebed, ceremonieel kader. Maar geen verzoening.
Zal er nog een tempel komen? En zo ja, waar? Interessante vragen. Maar hoe fascinerend al deze dingen ook zijn, ze zijn niet mijn belangrijkste punt in deze posting. Als je deze ontwikkelingen in de gaten houdt, wordt het duidelijk: Israël heeft honger naar een andere dimensie in de aanbidding van God.
Wat een verdriet! Zij zoeken de verzoening, verlossing en zuivering van bloed. Ze proberen een gebouw op te richten om God te eren, terwijl ze het punt volledig missen: Hij wil in hen wonen. Niet alleen wonen of verblijven, maar om in hen te tabernakelen (inwonen). In ieder van hen een structuur op te richten die overeenkomt met het patroon in de hemel [Zie: I Will Tabernacle Inside You].
Ik zend de gebeden op namens mijn natie.
Mijn hart is als water
in mijn diepste wezen
en in mijn mond
is er een pleidooi voor genade.
Bron: A Red Heifer and an Eternal Lamb – Orna Grinman | Ot OoMofet Ministries | A Sign and Example