De Europese Unie: Het koesteren van instabiliteit en terrorisme in het Midden-Oosten

Onder het mom van "landbouwhulp" neemt de Palestijnse Autoriteit gebied C over (het gebied dat in de Oslo-akkoorden onder volledige Israëlische jurisdictie is geplaatst, in afwachting van een volledig vredesakkoord dat de soevereiniteit over het gebied voor de ene of de andere partij zou vestigen), met behulp van massale Europese financiële steun - in strijd met de wet en de internationale overeenkomsten die door de EU zijn ondertekend.

In het afgelopen decennium heeft de Palestijnse Autoriteit (PA) een langetermijnprogramma uitgevoerd dat gericht is op het overnemen van strategische locaties in gebied C van de betwiste gebieden Judea en Samaria. Het doel van de PA is om deze gebieden te annexeren en onder controle van de PA te brengen, als onderdeel van haar grotere plan voor de eenzijdige oprichting van een Palestijnse staat. Dit plan werd in 2009 gepubliceerd in een officieel PA-document van de toenmalige minister-president Salam Fayyad; sinds de publicatie ervan is het vrijwel ongehinderd uitgevoerd, met behulp van massale Europese financiering.

Sinds 2013 is er een duidelijke versnelling van de uitvoering van het plan, vooral door intensieve, grootschalige landbouwactiviteiten, met dien verstande dat deze tactiek, in tegenstelling tot illegale bouw, de PA in staat stelt om relatief snel de controle over uitgestrekte stukken land over te nemen. Deze activiteit, uitgevoerd onder de paraplu van het "Roots Project" van de Palestijnse Autoriteit (جذور or Juthoor), maakt het mogelijk om massale landjepik acties gemakkelijker te presenteren aan internationale media en buitenlandse weldoeners als "humanitaire hulp".

De belangrijkste speler in deze landjepik projecten is de Union of Agricultural Work Committees (UAWC). Met filialen in Judea en Samaria onderhoudt UAWC nauwe organisatorische en operationele banden met het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), een terreurorganisatie die vele dodelijke aanvallen heeft uitgevoerd op Israëlische burgers, waaronder talrijke zelfmoordaanslagen in de jaren 2000. UAWC wordt voor het grootste deel gefinancierd door Europese regeringen en humanitaire hulporganisaties, en door de Europese Unie.

Het merendeel van de activiteiten van UAWC wordt uitgevoerd in gebied C. Een van de meer centrale projecten is: Illegale inbeslagname van duizenden dunams aan land door middel van landbouwgebruik, illegale inbeslagname van waterbronnen en de aanleg van nieuwe wegen, zogenaamd om de toegang van Palestijnse boeren tot landbouwgebieden te vergemakkelijken. Deze activiteiten zijn geconcentreerd in gebieden van strategisch belang, met name gebieden die grenzen aan joodse nederzettingen en de veiligheidsbarrière, alsmede locaties in gebied C die dienen als bufferzone tussen de gebieden A en B (die respectievelijk geheel of gedeeltelijk onder de jurisdictie van de Palestijnse Autoriteit vallen).

Het spreekt voor zich dat al deze activiteiten eenzijdig worden uitgevoerd, zonder vergunning of coördinatie met de staat Israël - in strijd met de wet die in deze gebieden van kracht is, in strijd met de Oslo-akkoorden en in strijd met het internationale recht.

Een niet-gouvernementele organisatie, Regavim, die zich inzet voor het behoud van de Israëlische grondreserves en het bevorderen van een vooruitstrevend beleid inzake landgebruik, heeft de activiteiten van de Palestijnse Autoriteit ter plaatse nauwkeurig gedocumenteerd en in kaart gebracht, en informatie over de EU-financiering van de activiteiten van de UAWC in het veld geruimd door toezicht te houden op de publicaties van de Palestijnen en de Europese Unie, mediaberichten en internetreportages (zoals deze recente video, die melding maakt van grootschalige illegale activiteiten). De resultaten van dit onderzoek, die werden gepresenteerd in een uitgebreid rapport aan de Knesset-subcommissie van de Knesset van de Commissie Buitenlandse Zaken en Defensie voor Judea en Samaria, zijn samengevat in deze bron: "The Roots of Evil."

De politieke context - De strijd om de controle over Judea en Samaria

In het "Tussentijds Akkoord tussen de Staat Israël en de Palestijnse Autoriteit", ondertekend in Oslo in 1993 ("Het Oslo-akkoord") tussen Israël en de leiders van de PLO, erkende de Staat Israël officieel wat openlijk als een terroristische organisatie had gefunctioneerd, en de Staat Israël stond hen toe dat het een Palestijnse Autoriteit oprichtte om toezicht te houden op het autonome Arabische bestuur in delen van Judea en Samaria.

Onder deze akkoorden werden Judea en Samaria in drie regio's verdeeld: Gebied A werd onder volledige Palestijnse civiele en veiligheidsrechtsmacht geplaatst; gebied B werd toegewezen aan de civiele controle van de PA, terwijl Israël verantwoordelijk bleef voor de veiligheid; en het gebied C, dat onder volledige Israëlische civiele en veiligheidsrechtsmacht werd geplaatst. Ondanks het feit dat in de praktijk veel van de clausules van de Oslo-akkoorden nooit zijn geactiveerd en andere elementen niet langer relevant zijn, blijft de verdeling van het rechtsgebied van kracht.

Bijna tien jaar geleden begon Salam Fayyad, toenmalig premier van de Palestijnse Autoriteit, een unilateraal programma te promoten voor de oprichting van "een onafhankelijke, volledig autonome Arabische staat op het gehele grondgebied van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, zoals die er in 1967 uitzag, met Jeruzalem als hoofdstad". Een centraal element van het Fayyad-plan is de poging om de officiële administratieve aanwezigheid van de PA te verdiepen, specifiek in gebied C, en om de facto een annexatie van het gebied te bewerkstelligen, gebaseerd op de onderliggende veronderstelling dat gebieden A en B al "geregeld" zijn door de akkoorden van Oslo.

De uitvoering van dit programma van "sluipende annexatie" vindt plaats op twee parallelle sporen. Het eerste spoor betreft de samenwerking met Israël: De PA dient verzoeken in bij de relevante Israëlische autoriteiten om goedkeuring van "speciale prioritaire" bouwprojecten; in het algemeen is internationale financiering voor deze projecten afhankelijk van een "zegel van goedkeuring" van Israël. Het tweede spoor, dat veel wijder verbreid is, is het creëren van feiten op het terrein, door middel van uitgebreide illegale bouw en ontwikkeling, uiteraard zonder coördinatie of toestemming van de Israëlische autoriteiten. De projecten in dit illegale spoor worden gepland en uitgevoerd volgens een duidelijk, systematisch masterplan dat tot doel heeft om territoriale nabijheid te creëren voor de toekomstige Palestijnse staat en tegelijkertijd de groei en de aansluiting van de Israëlische gemeenschappen te verstoren.

In de afgelopen jaren is het illegale spoor niet alleen sterker geworden, maar ook "creatiever", door middel van landbouwwerkzaamheden om de feiten ter plaatse vast te stellen - in strijd met de geldende wetgeving in deze regio, in strijd met de Oslo-akkoorden die bepalen dat de staat Israël de enige soevereine staat is over dit gebied, in strijd met het internationale recht.

De PA geniet al tientallen jaren diplomatieke steun van Europese landen. Hoewel de Europese Unie actief heeft deelgenomen aan de formulering van de Oslo-akkoorden en haar vertegenwoordigers aan de ondertekeningsceremonie hebben deelgenomen, heeft de EU de afgelopen jaren veel van de illegale activiteiten van de Palestijnse Autoriteit in gebied C actief gefinancierd, door bij te dragen aan de projecten die deze akkoorden ondermijnen, dit door unilaterale stappen te ondernemen voor de oprichting van een Palestijnse staat die heel Judea en Samaria omvat.

Palestijnse "maatschappelijke" organisaties en de PA zelf hebben enorme praktische en economische steun gekregen van Europese regeringen en organisaties. Europese financiering, evenals diplomatieke steun en andere vormen van actieve deelname, zijn rechtstreeks doorgesluisd naar projecten van het Fayyad-plan.

Een van de methoden die de Europese Unie gebruikt om een de facto Palestijnse staat op te richten, is het blokkeren van de ontwikkeling van de infrastructuur en de uitbreiding van joodse nederzettingen in Judea en Samaria door middel van Palestijnse bouw en landbouw. In de afgelopen jaren heeft de EU in gebied C meer dan 2000 structuren voor de Palestijnse bevolking gebouwd, waarbij tientallen illegale nederzettingenclusters zijn opgericht of ondersteund, zonder dat er bouwvergunningen zijn aangevraagd of ontvangen en zonder dat deze projecten zijn gecoördineerd met de bevoegde Israëlische autoriteiten. Toen premier Benjamin Netanyahu protesteerde tegen de flagrante schending van de wet door de EU, heeft het hoofd van het buitenlands beleid van de EU, Federica Mogherini, zich er officieel toe verbonden om af te zien van elke bijkomende illegale bouw in het E1-gebied - maar niet in de rest van gebied C. Alle door de EU gefinancierde bouwprojecten, landbouwprojecten en infrastructuurprojecten in Gebied C zijn er duidelijk op gericht om de aanwezigheid van de Palestijnse Autoriteit territoriaal aaneengesloten te maken, in een poging om de mogelijkheid van annexatie of ontwikkeling van deze gebieden door Israël in de toekomst uit te sluiten. Al deze projecten worden illegaal uitgevoerd, in strijd met de Israëlische jurisdictie over dit gebied, onder het mom van humanitaire hulp van de Raad Buitenlandse Zaken van de Europese Unie aan behoeftige Palestijnse gemeenschappen in Judea en Samaria.

De juridische context - het Ottomaanse eigendomsrecht in dienst van de onteigening van land

De wet die van kracht is in gebied C van Judea en Samaria, dat onder volledige Israëlische jurisdictie valt, bestaat uit vele lagen van rechtssystemen, waaronder het Ottomaanse recht, het dwingende recht, het Jordaanse recht, het militaire recht, het internationale recht en de wetgevingsbesluiten van het Israëlische parlement, de Knesset. In het algemeen rust de essentiële onderbouwing van het eigendomsrecht in gebied C echter op het Ottomaanse recht.

Volgens het Ottomaanse recht en de besluiten van het Israëlische Hooggerechtshof die het recht blijven toepassen, behoort onbebouwd land toe aan de soeverein - in dit geval de staat Israël. Daarnaast is een deel van het land in gebied C geclassificeerd als "survey land" - gebieden die niet als privé-eigendom zijn geregistreerd en die de soeverein (de Israëlische regering) op het moment is bezig van het reguleren en registreren als staatsland.

Een particulier kan het eigendom van landbouwgrond (volgens artikel 78 van het Ottomaanse Wetboek van Rechtsvordering) krijgen als hij de grond in kwestie gedurende een aantal jaren achtereen in bezit had en gecultiveerd heeft (de precieze periode die nodig is, wordt bepaald door de aard van het perceel zelf).

Zo kan een persoon die de grond plundert en voor landbouwdoeleinden gebruikt, aanspraak maken op eigendom of andere rechten op de grond in kwestie, eenvoudigweg door te beweren dat hij de grond gedurende een aantal jaren heeft bewerkt. Palestijnse projecten op het gebied van landgebruik profiteren van deze "maas in de Ottomaanse wet".

Activiteiten die worden uitgevoerd onder het Roots Project, het systematische programma van inbeslagname van land in gebied C, worden gepresenteerd als landbouwprojecten; niettemin zijn voor veel van dit soort werkzaamheden - het plaatsen van hekken en muren, het graven met zware machines, het aanleggen van wegen, en nog veel meer - bouwvergunningen nodig, die ze duidelijk niet hebben. Aan de andere kant wordt de wet nauwgezet afgedwongen tegen de Joodse bouw, wat resulteert in wat het best omschreven kan worden als "omgekeerde apartheid": een aantal draconische regels worden uitsluitend toegepast op de Joodse inwoners van gebied C, zoals "afbakeningsorders" en "obstructieve gebruiksorders", die de autoriteiten in staat stellen om massaal structuren af te breken en de bewoners van de betwiste gebieden te weren, zonder een behoorlijke procedure.

De Unie van Landbouwarbeidscommissies - De operationele arm van de Land Inbeslagneming Onderneming

De Unie van Landbouwarbeidscomités (UAWC) is de belangrijkste operationele tak van het plan van de Palestijnse Autoriteit om de controle over gebied C in handen te nemen en een de facto Palestijnse staat in dit gebied op te richten.

De Unie, met het hoofdkwartier in Ramallah, bestaat uit meer dan 65 afdelingen van lokale landbouwraden in heel Judea, Samaria en Gaza. Met meer dan 100 werknemers bedraagt het jaarlijkse budget meer dan 5 miljoen euro. De begroting is voornamelijk gebaseerd op directe en indirecte donaties uit buitenlandse bronnen, waaronder de Europese Unie en de Verenigde Naties, en de regeringen van Frankrijk, Noorwegen en Nederland.

UAWC heeft zowel openlijke als heimelijke banden met de terroristische organisatie Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP) en haar activiteiten worden uitgevoerd in coördinatie met het Palestijnse veiligheidsapparaat en andere Palestijnse gerechtelijke instanties.

Zowel de PFLP als de UAWC hebben getracht hun nauwe banden te verdoezelen, om de civiele organisatie af te schilderen als een onafhankelijke entiteit zonder winstoogmerk. Ondanks hun inspanningen is er duidelijk bewijs van hun ideologische en financiële onderlinge afhankelijkheid: In een intern document dat in 1993 voor de Amerikaanse humanitaire organisatie USAID is opgesteld, staat dat de VAWC "de landbouworganisatie van de PFLP" is en dat "de landbouwvoorlichtingsdiensten van de PFLP worden verleend door de Union of Agricultural Work Committees (UAWC)". De dominante Fatah-fractie van de PLO heeft de UAWC zelfs aangewezen als een "filiaal" van de PFLP.

De banden van de UAWC met de PFLP zijn nog steeds aan de gang, ondanks de classificatie van de PFLP als terroristische organisatie door zowel de Verenigde Staten als de Europese Unie. Hooggeplaatste personen in de PFLP-hiërarchie hebben hoge functies bekleed in de VAWC, waaronder Jamil Muhamad Ismail Al Majdalawi, voormalig vicepresident van de VAWC in Gaza, die een bekende hoge officier in de PFLP is. Hij was hoofd van de politieke divisie van de PFLP in Gaza en trad in 2013 op als vertegenwoordiger van de PFLP voor de Fatah-organen in de Palestijnse Autoriteit. Bashar Al Khiri was in het begin van de jaren 2000 hoofd van de politieke afdeling van de PFLP. Hij werd gearresteerd en gevangen gezet door de staat Israël en was na zijn vrijlating voorzitter van de adviesraad van de VAWC van 2005-2010.

Een van de Europese organisaties die financiële steun verleent aan de activiteiten van de UAWC is Norwegian People's Aid (NPA), een Noorse instantie die zichzelf omschrijft als "toegewijd aan de opbouw van een democratische samenleving en aan het versterken van het vermogen van mensen om hun eigen leven in eigen handen te nemen". De NPA beschrijft zichzelf als niet-politiek, hoewel haar opvattingen niet neutraal zijn. Zo "steunt zij organisaties die zwakke of kwetsbare bevolkingsgroepen vertegenwoordigen, vooral als zij zich verzetten tegen of in conflict zijn met de machthebbers". NPA noemt UAWC als een van haar partnerorganisaties in Palestina.

NPA, dat jarenlang gesteund werd door het humanitaire hulpprogramma USAID van de Amerikaanse regering, werd in 2017 door het Amerikaanse ministerie van Justitie aangeklaagd wegens steun aan het terrorisme. In de loop van het proces, dat in 2018 werd afgesloten, gaf de NPA toe Iran, Hamas en een aantal andere terroristische organisaties te steunen.

Van 2016 tot 2018 ontving de NPA 32.000.000.000 Noorse kronen (3.320.000 euro - bijna 4 miljoen dollar) van de regering van Noorwegen (op een totale toezegging van 50 miljoen kronen) voor gezamenlijke UAWC-NPA projecten.

De terroristische banden van de VAWC hebben de EU niet afgeschrikt, die 3,6 miljoen euro aan de VAWC heeft toegewezen om het Roots Project in Bethlehem en Bethlehem in 2014 te leiden en 90% van haar totale begroting heeft gefinancierd. Onder auspiciën van het Roots Project heeft een vertegenwoordiger van de EU het gebied bezocht om verslag uit te brengen over de voortgang van het initiatief en een overzicht te geven van de activiteiten van de VAWC.

In maart 2015 vond in Bethlehem de inaugurele plechtigheid plaats voor het Roots Project. De ambassadeur van de EU bij de Palestijnse Autoriteit, John Gatt-Ruter, een geëerde gast, sprak de ceremonie toe:

"De projecten die de Europese Unie zal uitvoeren voor de inwoners van gebied C zijn van essentieel belang, met name in de landbouwsector, wat een belangrijk onderdeel is van de economie. Dit project zal bijdragen tot de bijstand aan de Palestijnse landbouwers... en de vaststelling van de Palestijnse feiten ter plaatse... De comités voor landbouwwerkzaamheden van de Unie hebben aangetoond dat zij in staat zijn om in veel Palestijnse gebieden landbouwprojecten uit te voeren, en de betrekkingen met de Europese Unie zijn het resultaat van de successen die de VAWC heeft geboekt. [Nadruk toegevoegd.]

Conclusies en aanbevelingen

In het afgelopen decennium heeft de Palestijnse Autoriteit een gezamenlijke inspanning geleverd om zoveel mogelijk land in gebied C onder controle te krijgen. De laatste jaren, en vooral sinds 2013, hebben de Palestijnen hun landbouwactiviteiten geïntensiveerd om snel en efficiënt grote delen van het land in beslag te kunnen nemen onder het mom van humanitaire hulp aan boeren. Deze activiteit is illegaal en in strijd met de internationale verdragen die de PA heeft ondertekend. Maar dit heeft buitenlandse regeringen en organisaties, waaronder de Europese Unie, die deze illegale activiteit blijven financieren en tegelijkertijd de staat Israël luidkeels bekritiseren, niet in de war gebracht.

Vanwege de grootschalige strategische gevolgen van het Palestijnse programma van landinname, kan dit probleem niet worden aangepakt als een geval per geval, in een gelokaliseerd probleem. Het grotere geheel moet in overweging worden genomen, en de Europese Unie moet ophouden met haar ongebreidelde inmenging in de interne aangelegenheden van een democratische staat (Israël) en haar grove schendingen van het internationale recht en het internationale verdrag - activiteiten die de Palestijnse onverzettelijkheid verankeren, het vooruitzicht op een onderhandelde regeling verlammen, en de veiligheid van de Israëli's in gevaar brengen in een zeer reële en onmiddellijke betekenis.