De Jordaanse optie

Door Greg Lauer - 18 augustus 2019

Een mogelijke oplossing voor de Israëlisch-Palestijnse kwestie, die tot voor kort niet veel publiciteit heeft gekregen, maar waar tegenwoordig meer over wordt gepraat, gezien het geroezemoes over de op handen zijnde aankondiging (en voel je vrij om het woord "naderende" te interpreteren zoals je dat wilt) van Trump's Deal of the Century, staat bekend als de Jordaanse Optie. En hoewel het sinds 1980 in politieke kringen in het Midden-Oosten wordt rondgeschopt, zijn velen die de Israëlisch-Palestijnse kwestie volgen, er niet mee bekend. Maar...

Sommige mensen zeggen nu dat Trump's Deal of the Century de Jordaanse optie is.

Zoals iedereen die deze kwestie volgt wel weet, is het duidelijk dat PA-president Mahmoud Abbas en koning Abdullah van Jordanië absoluut vasthouden aan een tweestatenoplossing die Israël verdeelt langs de lijnen van vóór 1967 om een onafhankelijke Palestijnse staat te creëren met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. Niets minder zal werken - er is geen alternatief. Het ziet er naar uit dat geen van beide partijen ooit de Jordaanse optie zal accepteren.

Dus wat is de Jordaanse optie? In een notendop, dit plan maakt van het bestaande land Jordanië een "Palestijnse staat", en de Palestijnen in Israël zullen in principe Jordaanse burgers worden die hun ID-kaarten dragen en in Israël wonen. Hier zijn een paar van de gegevens uit een artikel op de Amerikaanse Thinker website:

• De Palestijnen die ten westen van de rivier wonen zullen niet langer staatloos zijn. Het zullen Jordaanse burgers zijn die als buitenlandse ingezetenen in Israël wonen.


• Zo kan Israël zijn soevereiniteit over het hele gebied uitbreiden zonder dat de Palestijnen ten westen van de rivier het staatsburgerschap zouden moeten krijgen. De reden hiervoor is dat wanneer je een land inlijft of de soevereiniteit erover opeist, er geen enkele wet is die je verplicht het staatsburgerschap toe te kennen aan burgers uit het buitenland die er mogelijk wonen.


• Deze Jordaans-Palestijnse burgers zullen het recht hebben om in de gebieden A en B te wonen als buitenlandse ingezetenen met volledige autonomie, net zoals ze dat nu doen.


• In de komende jaren zal Jordanië de PA vervangen als beheerder van deze gebieden, en de PA zal wegkwijnen.


• De buitenlandse inwoners zullen worden gestimuleerd om te emigreren naar Jordanië met middelen die door de Golfstaten en de VS worden verstrekt, zoals aangekondigd in de Bahrein Workshop.


• De Oslo-akkoorden zullen worden opgenomen in het Jordaans-Israëlisch Vredesverdrag.


• Hebron, dat een gebied-A is, zal worden opgenomen in Israël en zal niet langer een autonoom gebied zijn.


• Gaza zal worden behandeld als een autonoom gebied A. Hamas zal worden verboden, en Jordanië zal het beheren, zoals het voor alle gebieden-A zal doen.


• Daarna zal er geen vredesproces meer nodig zijn.


• De Palestijnse staat zal Jordanië zijn, en geen nieuwe staat ten westen van de Jordaan.

Het lijkt er natuurlijk op dat Abbas en Abdullah hier nooit mee zullen instemmen. Maar als Koning Abdullah afstand zou doen (en het is niet ondenkbaar dat hij er vrijwillig voor zou kunnen kiezen om dit te doen volgens sommigen), zou hij vrijwel zeker vervangen worden door ene Mudar Zahran, leider van de Jordaanse Oppositiecoalitie en voornaamste aanhanger van de Jordaanse Optie. En Abbas, op 83-jarige leeftijd en zonder robuuste gezondheid, wordt langzaam maar zeker irrelevant als leider van de Palestijnen.

De vraag voor studenten in de Bijbelse profetieën is natuurlijk of dit toch echt het verdrag van Daniël 9:27 zou kunnen worden. Net als vele anderen heb ik de overeenkomst van Trump als Het Verdrag bijna afgeschreven, behoudens een zeer onverwachte wending van de gebeurtenissen. Maar...

Zou de Jordaanse Optie zo'n wending kunnen nemen?

Nou, het verdeelt Israël niet, zoals een tweestatenoplossing dat zou doen, dat is waar. Als je mijn recente artikelen hebt gelezen, weet je dat ik nog steeds neig naar het idee dat het verdrag van Daniël 9:27 een verdrag is dat Israël op de een of andere manier verdeelt, waarvan ik geneigd ben te geloven dat het de eschatologische vervulling is van Joël 3:2 ("Ze hebben mijn land verdeeld").

Zou ik het mis kunnen hebben? Tuurlijk, ik wil er niet dogmatisch over klinken, want mijn kijk op dat vers is zeker niet het enige spel dat speelt - het zou denkbaar in een ander licht bekeken kunnen worden. Vergeet niet dat wanneer God "mijn land" zegt (d.w.z. het land dat Hij aan Zijn volk Israël beloofde), we het niet noodzakelijkerwijs hebben over het land dat Israël vandaag de dag claimt. In werkelijkheid omvat het land in kwestie heel Jordanië, Libanon en Gaza, tweederde van Syrië, de helft van Irak en belangrijke stukken van Egypte, Koeweit en Saudi-Arabië (om nog maar te zwijgen van het land dat Israël vandaag de dag claimt, al dan niet betwist). Niet alleen dat, maar een groot deel van die verdeeldheid heeft zich ook voorgedaan in de moderne tijd.

Zoals Mark Twain ooit de fameus schimpte:

"De berichten over mijn dood zijn sterk overdreven."

Kan hetzelfde gezegd worden van Trumps deal? Ik weet het niet, maar zoals het nu is en totdat ik duidelijk bewijs zie dat ik het mis heb, moet ik toegeven dat ik nog steeds mijn geld zet op de tweestatenoplossing. Op de een of andere manier. Voorlopig. Vergeet nooit dat het verdrag van Daniël 9:27 op een gegeven moment na de Opname worden versterkt of bevestigd, en alleen God weet wat voor soort geopolitieke tektonische verschuivingen er in de nasleep van de Opname zullen plaatsvinden.

Maar wat de Deal of the Century betreft, is het binnen het domein van de mogelijkheid dat het niet zo dood is als velen denken.

We zullen het snel genoeg zien ... maar misschien zullen we dat als gelovigen niet doen - er kan iets onverwachts opduiken.

Bron: A Little Strength