Iran moet beslissen: Nog bestaan of niet

De hoogste prioriteit van Iran is het behoud van de heerschappij van de ayatollahs. Dus als de V.S. bereid is om bedreigingen met militaire actie te ondersteunen, zal het instemmen met een betere nucleaire overeenkomst van President Trump.

door (res.) kolonel Ronen Itsik - 13 mei 2019

 

De groeiende spanning tussen de VS en Iran in de Perzische Golf is geen toeval. Sinds de Amerikaanse president Donald Trump zich uit de nucleaire overeenkomst van 2015 heeft teruggetrokken en de sancties tegen Iran heeft hersteld, heeft hij een duidelijk doel voor ogen: het omverwerpen van het ayatollahregime en het ontmantelen van de as van het kwaad.

De afgelopen tien jaar heeft voormalig president George W. Bush de banden tussen de volkeren van de Vruchtbare Halve Maan tot "as van het kwaad" verklaard. Later, na de aanslagen van 11 september, ondernam hij actie om die as te vernietigen, waaronder het toebrengen van een fatale klap aan Al Qaida en de Taliban, het omverwerpen van het regime van de voormalige Iraakse dictator Saddam Hoessein, en vanwege de onjuiste benadering van de VS om stabiliteit te creëren na de val van het Iraakse Baath-regime, stopte het allemaal daar.

Het resultaat was dat de Amerikaanse economie zwaar getroffen werd door de nederlaag in de oorlog in Irak, en door een verkeerde strategie om de regio te stabiliseren. In feite creëerde het allemaal een vacuüm wat door de Iraniërs en de Islamitische Staat werd opgevuld. De voormalige Amerikaanse president Barack Obama, die Bush Jr. opvolgde, erfde het probleem en nam een verzoenende houding aan ten aanzien van deze dreigingen, wat resulteerde in een groot verlies van aanzien voor de VS.

Trump is daarop de eerste Amerikaanse president die een gewelddadige, compromisloze retoriek op de as van het kwaad heeft toegepast. Hij kondigde zijn voornemen aan om ISIS uit te roeien en stuurde zelfs een onmiskenbaar signaal naar de Iraniërs: "Maak niet langer ruzie met Amerika, want wij kunnen u vernietigen. Dit is geen loos dreigement."

In de afgelopen twee jaar heeft Trump een bijzonder strijdlustig kabinet samengesteld, nu onder leiding van minister Mike Pompeo en John Bolton als de nationale veiligheidsadviseur. Geen van deze "haviken" knippert met de ogen als het gaat om terrorisme. En nu Amerika strijdkrachten naar de Perzische Golf stuurt, wordt het spreken ondersteund door actie. De Amerikanen verwachten dat de Iraniërs zich absoluut terugtrekken uit hun kernprogramma, maar deze keer nemen ze Al-Quds Force in het programma op - dat achter het terrorisme in de hele regio zit, om nog maar te zwijgen van de wereld.

Amerika zal zich niet laten afschrikken voor een oorlog met Iran. Bovendien begrijpen de Amerikanen dat het uiteindelijke doel van het regime van de Islamitische Republiek is om de revolutie te beschermen - met andere woorden, dat het voortbestaan van de heerschappij van de ayatollahs belangrijker is dan wat dan ook. Wanneer zij (Ali Khamenei en zijn boze vrienden) beseffen dat hun voortbestaan echt in gevaar is, zullen zij gedwongen worden om te zwichten. Dit is precies het beleid wat Obama onwillig was om uit te voeren. Hij begreep niet dat een ultimatum voor de Iraniërs moet worden ondersteund door een echte militaire optie.

Trump zal niet worden afgeschrikt. Zeker niet als hij anderhalf jaar verwijderd is van een verkiezing voor een tweede termijn. Het lijdt geen twijfel dat de machtsverhoudingen inherent asymmetrisch zijn. Amerikanen kunnen het ayatollahregime uitroeien, net zoals Saddam Hoessein in Irak, en Teheran weet dat heel goed. Uiteindelijk moet het boosaardige regime van de aardbodem verdwijnen en het past Trump, die beloofde Amerika weer groot te maken, om de bevrijder te zijn.

Het kapitalistische wereldbeeld van Trump zou echter de voorkeur geven aan een betere nucleaire deal met Iran, die hij in reserve houdt als uitweg uit de crisis. Hij zal de Iraniërs de deal van hun leven aanbieden, en als ze echt met vernietiging bedreigd worden, zullen ze geen andere keuze hebben dan het te accepteren. Dat is hoe Amerika de strategie van "wederzijds verzekerde vernietiging", die sinds de Tweede Wereldoorlog de boventoon voert, ten uitvoer legt. Die zegt: Als je niet doet wat wij vragen, zul je worden vernietigd. Amerika, de enige supermacht in de wereld, neemt zijn rol als politieagent opnieuw op zich, een rol waar Obama alles voor deed wat hij kon om eraan te ontsnappen.

Het belang van de situatie kan niet overdreven worden, voor zover het gaat om Israël. De Israëlische en Amerikaanse belangen zijn op één lijn gebracht. Echter, het is duidelijk voor de inlichtingengemeenschap dat, als het gaat om oorlog in de Golf, Iran zal reageren, meestal door Hezbollah en zijn 200.000 raketten te gebruiken, om een afschrikking te creëren. Als Teheran wordt aangevallen, zullen de raketten ongetwijfeld worden losgelaten op Israël.

Het is nog te vroeg om scenario's op te bouwen, maar als het tot een oorlog komt, zal het Israëlische thuisfront waarschijnlijk harde klappen te verduren krijgen. Het goede nieuws is dat als Amerika voor de militaire optie kiest, Libanon waarschijnlijk al vroeg zijn kansen zal berekenen. Zonder de steun van de ayatollahs zal Hezbollah verdwijnen, en Hezbollah leider Sjeik Hassan Nasrallah zal een duidelijke keuze moeten maken over het wel of niet mee gaan doen.

De Iraniërs staan ondertussen voor een andere keuze - om nog te bestaan of niet.

Bron: Iran must decide: To be or not to be - www.israelhayom.com