Inzicht in Al-Hijra (moslimimmigratie)

Islamitische denkers zien emigratie als een kans om plaatsen te veroveren en ervoor te kiezen om daar te leven en ze om te vormen tot islamitische staten.

Door Mordechai Kedar - 4 januari 2019

Als iemand in het Westen een gevoel van veiligheid heeft, een goede opleiding, een fatsoenlijke manier om in zijn levensonderhoud te voorzien, een mooi huis om in te wonen en een partner met wie hij of zij een gezin kan stichten, dan probeert die persoon zijn of haar geluk meestal niet in een ander land. Emigratie wordt pas een realistische optie als een of meer van deze elementen in het geboorteland daar niet in voorzien.

In de moslimwereld wordt emigratie op een heel andere manier begrepen en is gebaseerd op de leringen van de profeet van de islam, Mohammed, die zelf vernederd, veracht en bijna vermoord werd in zijn geboorteplaats, Mekka. Het vijand-denken was het resultaat van de doemscenario's die hij aan de mensen van de stad uitdeelde en zijn pogingen om hen te "heropvoeden". Na zijn vertrek uit Mekka in 622 na Christus verhuisde hij naar Medina en werd daar, na een periode van ongeveer twee jaar, heerser en militair commandant, evenals staatsman.

Mohammed wordt gezien als het ideale rolmodel in de islam, die onmogelijk zijn volgelingen kan misleiden, de leider van wie elke daad door een hemelse hand werd geleid. Dat betekent dat elke moslim, waar hij zich ook bevindt of in welke situatie hij zich ook bevindt, in de voetsporen van Mohammed moet treden en zijn gedrag moet proberen na te bootsen. Emigratie heeft geleid tot een stijging van Mohammeds status. Sinds zijn overname van Medina en de vorming van de islamitische stad zien islamitische denkers emigratie als een kans om plaatsen te veroveren, waar ze er dan voor kiezen om te leven en ze om te vormen tot islamitische staten.

De miljoenen moslims die de afgelopen jaren op de deuren van Europa kloppen, komen uit mislukte, door oorlog verscheurde staten, vol werkloosheid, verwaarlozing en wanhoop. Ze zijn op zoek naar een veilige omgeving, fatsoenlijk werk, onderwijs voor hun kinderen, een dak boven hun hoofd en een veilig, bevredigend leven. Als ze eenmaal economische stabiliteit in hun gastland hebben bereikt, integreren velen zich ook cultureel en worden ze onderdeel van de maatschappij waarin ze zich bevinden. Ze verbreken hun banden met de islamitische traditie, eten wat er op hun borden wordt gelegd en drinken wat er in hun kopjes wordt gegoten.

Daarentegen zijn er echter ook miljoenen moslims in Europa gevestigd die een duidelijk doel voor ogen hebben: loyaal blijven aan hun religieuze traditie en tegelijkertijd de status ervan in Europa te versterken. Zij stellen eisen die tot doel hebben om van het gastland een nog gastvrijer gastland te maken. Zij zorgen voor de beschikbaarheid van halal voedsel, zonder alcohol en varkensvlees, rechtbanken die handelen volgens de islamitische sharia-wetgeving in plaats van de lokale statuten, het niet meer markeren van christelijke feestdagen, het elimineren van onderwijs over de holocaust die over de genocide van de Joden gaat, de oprichting van een banksysteem volgens de islamitische wet, en het toestaan aan moslimvrouwen om de niqab te dragen die hun gezicht in de publieke sfeer bedekt. Zij willen dat hun vrouwen worden behandeld door vrouwelijk medisch personeel en niet door mannen, evenals veel andere eisen die tot doel hebben om van het gastland een plaats te maken die meer islamitische migranten zal aantrekken.

Voor iedereen die zijn ogen open houdt, is het overduidelijk dat de moslimmigranten die niet in de Europese samenleving van het gastland integreren, van plan zijn om van die staat een islamitische entiteit te maken. Ze hoeven geen enkele kogel af te vuren om dit te bereiken - en het is prima voor hen als het proces tientallen jaren in beslag neemt, want de Koran stelt: "Allah is met degenen die geduldig zijn", dus de islamitische wereld is heel goed in staat om geduldig te wachten tot haar doelen zijn bereikt.

Muammar Kadhafi, voormalig president van Libië, zei eens: "Wij moslims moeten geen enkel schot tegen Europa afvuren, want onze emigratie en ons hoge geboortecijfer zullen het werk doen." Het probleem met de Europeanen is dat ze gedwongen worden migranten te accepteren vanwege hun falende demografie. Twee wereldoorlogen in een eeuw tijd hebben hun bevolking met tientallen miljoenen verminderd (naast zes miljoen Joden) en wanneer dat wordt opgeteld bij hun lage geboortecijfers, zorgt het voor een drastisch tekort aan mankracht.

De overgeblevenen zijn wel geïnteresseerd om te werken in het recht, de boekhouding, de journalistiek, de hi-tech en de podiumkunsten. Maar wie blijft er dan over om in de fabrieken te werken? Wie is bereid om groenteboer te zijn, taxichauffeur, bezorger? Daar komen de migranten binnen en geven het antwoord.

Europa evolueert in een islamitische richting - langzaam maar zeker. Het kernprobleem is dat Europa geïnfecteerd is met politieke correctheid, een blind geloof in multiculturalisme en schuldgevoelens over wat Europeanen wereldwijd met inheemse volkeren hebben gedaan. Om die redenen wordt iedereen die zich tegen migranten uitspreekt onmiddellijk bestempeld als anti-mensenrechten, iedereen die zich zorgen maakt over zijn eigen volk wordt een racist genoemd, iedereen die zich zorgen maakt over de toekomst van zijn land wordt beschouwd als een "fascist", terwijl iedereen die zich zorgen maakt over zijn land en zijn volk een "nazi" wordt genoemd.

Deze houding verstikt elke kritiek op immigranten, hoewel velen van hen stompzinnig leven en het percentage van hun gedetineerden veel hoger is dan het percentage van de algemene bevolking. De reden voor beide verschijnselen is dat de basiswaarden van de gastlanden - hard werken en het naleven van de wet - door de meeste migranten niet zijn overgenomen.

De regels van het politieke spel zijn in Europa veranderd als reactie op de massale islamitische migratie naar dat continent in de afgelopen jaren: De nationalistische rechtse partijen (niet de neo-nazi's die tot vijf jaar geleden als onaanvaardbaar werden beschouwd vanwege hun waargenomen racisme) zijn de populairste partijen geworden. Er bestaat een gegronde kans dat Oostenrijk en Hongarije niet de enige landen blijven met een rechtse politieke oriëntatie.

De openbare ruimte in Europa is veranderd: door terreur op straat, zoals de aanslag in Straatsburg deze week en veel andere in andere steden in het verleden, met als gevolg de straatrellen van het soort zoals de Parijzenaars al wekenlang zien. Hele gebieden zijn er waar de politie bang is binnen te komen. En er zijn steeds grotere delen van de economische taart die aan migranten wordt toegekend in de vorm van werkloosheidsuitkeringen, moederschapsuitkeringen en andere toelagen om migranten te helpen, wat ook toekomstige migratiegolven zal stimuleren.

Dit kan niet eeuwig doorgaan. Een van de mogelijke scenario's is dat politiek rechts zich verenigt om resoluut op te treden tegen de migratiegolven door middel van wetgeving en door migranten terug te sturen naar hun land van herkomst. Ook al is links het daar niet mee eens, het heeft geen praktische oplossingen voor het probleem en het publiek is niet dom.

De echte oplossing zal tot stand komen wanneer de Europeanen zich gaan realiseren dat er zonder kinderen ter wereld te brengen, geen toekomst is voor hun beschaving en cultuur. Zij moeten eerst het beeld van het huwelijk als instelling veranderen, want alle vervangers ervan hebben vrouwen niet aangemoedigd om moeder te worden. Tegelijkertijd moeten de Europeanen overwegen economische voordelen toe te kennen aan echtparen met meer dan drie kinderen. Het probleem is dat er op dit moment geen wettelijke manier is om bij het aanmoedigen van grote gezinnen een onderscheid te maken tussen "Europese" gezinnen en islamitische gezinnen die het staatsburgerschap hebben verworven.

Europa bevindt zich in een impasse die tot culturele zelfmoord zal leiden als de spelregels niet fundamenteel worden gewijzigd. Israël moet nieuwe vrienden gaan vinden in Oost-Azië, Zuid-Amerika en natuurlijk de VS, want in de zeer nabije toekomst zal een islamistisch Europa niet pro-Israël zijn.

Bron: Understanding Al-Hijra (Muslim Immigration)