Wanneer het Lam van Pesach de boekrol opent - deel 1

door: Gary Stearman - 5 april 2019

 Het eerste Pesach wordt gedetailleerd beschreven in het twaalfde hoofdstuk van Exodus. De geschiedenis gaat bijna 3500 jaar terug, en de rituelen worden met geestelijke en profetische betekenis geladen. Het begon op de veertiende dag van de eerste maand - Nisan - en is sindsdien in acht genomen. Het beschikt over twee primaire aspecten: Ten eerste wordt het een "feest van de vrijheid" genoemd. Het markeert de bevrijding van Israël uit Egypte, een soort van wereldsysteem. Ten tweede is het een profetie, die jaarlijks wordt herhaald om de hoop te behouden dat Israël op een dag getuige zal zijn van de vestiging van het Koninkrijk in Israël, dat zal komen op een golf van vervulde bijbelse profetieën zal komen. Elk jaar wordt het afgesloten met een overwinningskreet: "Volgend jaar in Jeruzalem!"

Maar het middelpunt ervan is misschien wel het grootste basismodel in de Schrift: het Lam. Het Lam, geofferd en gebrand in het vuur gedurende de nacht, wat Jezus' arrestatie en illegale middernachtelijk proces voorafschaduwt met als hoogtepunt Zijn offer de volgende dag. Zijn taak was dezelfde als dat eerste Pesach-lam in Egypte, om bevrijding en verlossing te brengen, eerst voor Israël, en dan naar de hele wereld. Het staat voor "...het Lam dat vanaf de grondlegging van de wereld is geslacht" (Openb.13:8).

Het wordt geïntroduceerd in het dramatische verhaal van de Exodus:

"U moet een lam zonder enig gebrek hebben, een mannetje van een jaar oud. U moet het van de schapen of van de geiten nemen. U moet het in bewaring houden tot de veertiende dag van deze maand, en heel de verzamelde gemeenschap van Israël zal het slachten tegen het vallen van de avond. En zij zullen van het bloed nemen en het aan de beide deurposten strijken en aan de bovendorpel, aan de huizen waarin zij het eten zullen. Zij moeten het vlees dezelfde nacht nog eten; op vuur gebraden, met ongezuurde broden, en met bittere kruiden moeten zij het eten. U mag daarvan niets rauw eten, en zeker niet in water gekookt, maar alleen op vuur gebraden, met zijn kop, met zijn poten en zijn ingewanden. U mag daarvan ook niets overlaten tot de morgen. Wat er de volgende morgen van over is, moet u met vuur verbranden. En zo moet u het eten: uw middel omgord, uw schoenen aan uw voeten en uw staf in uw hand. U moet het met haast eten, het is Pascha voor de HEERE. Want Ik zal in deze nacht door het land Egypte trekken en alle eerstgeborenen in het land Egypte treffen, van de mensen tot het vee. En Ik zal aan al de goden van de Egyptenaren strafgerichten voltrekken, Ik, de HEERE." (Ex. 12:5-11).

Die gedenkwaardige nacht, toen het bloed van het lam aan de deurposten van Israël werd aangebracht, werd een traditie ingesteld. Het bloed van het lam werd herdacht in de vrucht van de wijnstok, in de vier bekers van Pesach. Op volgorde genoemd, symboliseren ze: 1. Heiliging 2. Bevrijding 3. Verlossing 4. Voltooiing.

De herdenking van het Pesach is gestructureerd rond de consumptie van deze vier bekers van de vrucht van de wijnstok, die zelf het symbool van onze Heer is: Johannes 15:5 "Ik ben de wijnstok, gij zijt de takken: Wie in Mij blijft, en Ik in Hem, die brengt veel vrucht voort; want zonder Mij kunt gij niets doen."

Pascha ... feest voor de vrijheid ... bevrijding uit Egypte ... het vestigen van het Koninkrijk ... dit alles is te zien in "De Vier Bekers".

"Ik zeg u dat Ik van nu aan van de vrucht van de wijnstok niet zal drinken tot op de dag wanneer Ik die met u nieuw zal drinken in het Koninkrijk van Mijn Vader." (Matteüs 26:29). Dit zal de laatste Beker zijn: Voltooiing.

Het Lam stapt naar voren

Op een dag zullen alle schepselen in de hemel toekijken hoe het Lam van God naar voren komt om een zeven keer verzegelde boekrol te openen. Wanneer Hij dat doet, zal Hij optreden als de Goddelijke Rechter die een verzegelde aanklacht in Zijn handen neemt - die verzegelde rol. Wat erop geschreven staat weet niemand. Maar het moet zeker een lijst van aanklachten bevatten die door de eeuwen heen door een verdorven mensheid zijn opgebouwd. Bij het openen van de zegels zal het Lam de onrechtvaardigheden van zes millennia herstellen en vrede en gerechtigheid tot stand brengen.

Maar waarom verschijnt Jezus in de hemel als een Lam? In zijn werk als Rechter van de wereld lijkt Hij eerder de rol van de Leeuw te spelen. En inderdaad, bij Zijn verschijning, wordt Hij herkend door die titel:

"En een van de ouderlingen zei tegen mij: Huil niet. Zie, de Leeuw Die uit de stam van Juda is, de Wortel van David, heeft overwonnen om de boekrol te openen en zijn zeven zegels te verbreken." (Openb. 5:5).

Maar wanneer Hij de boekrol werkelijk ontvangt, verschijnt Hij als een Lam, niet als een Leeuw: "En ik zag, en zie: te midden van de troon en van de vier dieren en te midden van de ouderlingen stond een Lam als geslacht, met zeven hoorns en zeven ogen. Dat zijn de zeven Geesten van God, die uitgezonden zijn over heel de aarde." (Openb. 5:6). De leeuw van de stam van Juda is een van de oudste van alle bijbelse figuren, en gaat helemaal terug tot Jakobs profetische zegening van zijn zonen. Hij zei: Juda is een leeuwenwelp (Gen. 49:9). Waarom is de Leeuw het Lam geworden? De Bijbel geeft een antwoord op deze vraag en geeft ons daarbij een kijkje van binnenuit, niet alleen naar de ware betekenis van het offer, maar ook naar Gods eigenlijke aard.

Het Lam is niet zomaar een boegbeeld... een stijf en levenloos symbool. Hij houdt van, voelt pijn, verlangt naar een relatie en drukt zich uit in emotionele taal. Wat moet Hij denken als Hij naar voren komt om die noodlottige rol te nemen? Verrassend genoeg zijn zijn motieven en doelen niet verborgen. Hij heeft in feite zijn uiterste best gedaan om ervoor te zorgen dat de mensheid de gedachten van zijn hart tot in detail kent. Iets later zullen we er enkele onderzoeken. Maar laten we eerst eens kijken naar de historische figuur van het Lam.

Het symbool van het offerlam gaat terug tot het begin van de mensheid, in de hertelling van het aanvaardbare offer. Blijkbaar had de Heer hem na Adams val geïnstrueerd over wat een aanvaardbaar offer voor de zonde was. Wij weten dit omdat zijn zoon Abel het juiste offer bracht, dat op een specifieke manier was voorbereid, zoals beschreven in de volgende Schrift:

"En Adam had gemeenschap met Eva, zijn vrouw, en zij werd zwanger en baarde Kaïn, en zei: Ik heb een man van de HEERE gekregen! En zij baarde opnieuw: zijn broer Abel. Abel werd herder van kleinvee en Kaïn werd bewerker van de aardbodem. En het gebeurde na verloop van dagen dat Kaïn van de opbrengst van de aardbodem aan de HEERE een offer bracht. Ook Abel bracht een offer, van de eerstgeborenen van zijn kleinvee en van hun vet. De HEERE nu sloeg acht op Abel en op zijn offer, maar op Kaïn en op zijn offer sloeg Hij geen acht. Toen ontstak Kaïn in grote woede en liet hij zijn hoofd zakken." (Gen. 4:1-5).

De rest van het verhaal is bekend, want Kaïns jaloezie groeide tot een gewelddadige woede die leidde tot de moord op Abel. Deze gebeurtenis kan worden omschreven als de eerste oorlog in de geschiedenis, met Abel als eerste slachtoffer. Vanaf die tijd tot nu toe is de mensheid bezig geweest met een oneindige oorlog om de heerschappij, oftewel om de aanvaarding in de machtssfeer. Oorlog is het voornaamste instituut van de mensheid.

Bijna is het lam vergeten in het conflict tussen Kaïn en Abel. Zijn rol als verzoenend offer staat centraal in het overleven van de mensheid... een profetisch type dat door de hele Bijbel heen loopt, van Genesis tot Openbaring. De Schrift openbaart geleidelijk aan het onderdanige lam als de weg naar de overwinning op zonde en kwaad. In feite vertegenwoordigt het lam het absolute tegendeel van het met geweld innemen van macht en bezittingen. Het is het eigenlijke symbool van onbaatzuchtige opoffering.

Op belangrijke punten in de Bijbelse geschiedenis komt het lam steeds weer naar voren als de sleutel tot het verlossingsplan van de Heer. Het "offerlam" is een universeel cliché geworden. Maar in de bijbel verschijnt het lam op historisch belangrijke momenten om de relatie tussen God en de mens te bevestigen.

Het wordt vervolgens bijvoorbeeld gezien in de verbondsluiting tussen de Heer en Abraham op de berg Moria:

"Toen sprak Izak tot zijn vader Abraham en zei: Mijn vader! Hij zei: Zie, hier ben ik, mijn zoon. Hij zei: Zie, hier is het vuur en het hout, maar waar is het lam voor het brandoffer? Abraham zei: God zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer, mijn zoon. Zo gingen zij beiden samen." (Gen.22:7,8).

In het hart van Abraham was het offer reeds volbracht. Nooit heeft Abraham tegen Izaäk gezegd dat hij het offer zou zijn. Integendeel, hij vertelde zijn geliefde zoon dat God voor "een lam" zou zorgen.

Dit alles gebeurde op de berg die bekend staat als "Moria", wat betekent: "verschijning van Jehova". De Bijbel herkent dit dus als de berg waar Jehova aan Abraham verscheen en weer zou verschijnen in de dagen van David en Salomo. Hier zou de Tempel gebouwd worden.

Het offer van de Heer was niet alleen een lam, het was een ram, gevangen door zijn hoorns in een dik struikgewas. Abraham nam het en legde het op het altaar. Voor hem moet het een groter en voller offer zijn geweest dan alleen maar een lam. In feite was het slechts een voorafschaduwing van het grotere offer dat nog zou komen.

Vanaf dit tafereel op de berg Moria springen we een half millennium vooruit naar ongeveer 1450 voor Christus, de periode van de Exodus. Deze prachtige gebeurtenis draait om het bloed van het lam, dat op elke Israëlitische deurpost is gestreken. Deze cruciale identificatie spaarde Israël van de bezoekende engel des doods. Hij ging hun huizen voorbij, in plaats daarvan, bracht hij de dood aan de Egyptische huizen.

Maar in deze nacht - het eerste Pesach - is het lam meer dan alleen maar een offer. Het wordt het symbool van een relatie, de gemeenschappelijke ervaring van de Israëlieten, en blijft dat tot op de dag van vandaag. Laten we nog eens teruggaan naar het tafereel waar het vlees van het lam werd geroosterd en snel werd gegeten in de nacht van de veertiende dag van de eerste maand:

"U moet een lam zonder enig gebrek hebben, een mannetje van een jaar oud. U moet het van de schapen of van de geiten nemen. U moet het in bewaring houden tot de veertiende dag van deze maand, en heel de verzamelde gemeenschap van Israël zal het slachten tegen het vallen van de avond. En zij zullen van het bloed nemen en het aan de beide deurposten strijken en aan de bovendorpel, aan de huizen waarin zij het eten zullen. Zij moeten het vlees dezelfde nacht nog eten; op vuur gebraden, met ongezuurde broden, en met bittere kruiden moeten zij het eten." (Ex. 12:5-8).

Vanaf het eerste Pesach was het een familie-instelling, bedoeld om Israël samen te brengen rond de belofte van vrijheid in het Messiaanse Koninkrijk. Tot op de dag van vandaag worden de gebruiken jaarlijks herhaald, maar alleen het schenkelbeen van het lam is aanwezig op de Sedertafel. Nadat de Romeinen de Tempel hadden gesloopt, kwam het offer van het lam abrupt tot stilstand.

Deel 2

Bron: When the Lamb of Passover Opens the Scroll - The Prophecy Watchers