De Shabbat heilig houden, brengt zegeningen

In steden en dorpen in heel Israël lijkt het leven op vrijdagmiddag tot stilstand te komen. Als de koelte van de avond invalt, begint de Shabbat, de zevende dag - een dag van rust en heiligheid.

Het Hebreeuwse woord voor deze zevende dag is shabbat (שַׁבָּת), dat afkomstig is van de wortel van de werkwoord shabbat (שָׁבַת), wat betekent om te stoppen, af te zien, te rusten.

Veel Messiasbelijdende Joden en niet-Joodse gelovigen in Jeshua (Jezus), samen met sabbat-onderhoudende christelijke denominaties, zoals de Zevende Dag Adventisten sluiten zich aan bij miljoenen Joodse mensen in Israël en over de hele wereld door deze zevende dag als heilig opzij te zetten.

Ze houden het op verschillende manieren heilig, voornamelijk door te stoppen met al het reguliere werk, zoals een van de Tien Geboden ons opdraagt.

Voordat we begrijpen waarom en hoe God wil dat we rusten, moeten we eerst begrijpen wat het betekent om te werken.

"Op de zevende dag had God het werk dat Hij had gedaan voltooid; dus rustte Hij op de zevende dag van al Zijn werk (melakha-werkerschap, creatieve activiteit)." (Genesis 2:2)

God was net klaar met de schepping van de hemelen en de aarde en alles wat erin was. Dat was Zijn melakha, een van de Hebreeuwse woorden voor werk.

Dus, wat is de melacha (het werk) dat God van ons verwacht dat we zes dagen lang doen voordat de Sjabbat op vrijdagavond begint?

Een orthodox-joodse schrijver beschreef het als alles wat "een constructieve, creatieve inspanning vertegenwoordigt" en wat een "beheersing van de natuur" door een man of vrouw demonstreert, wat God ons in Genesis 1:28 gaf.

Ook al is het werk dat ieder van ons doet op een veel kleinere schaal dan wat God heeft bereikt, toch verwacht Hij van ons dat we de middelen die Hij ons gegeven heeft, scheppen en beheersen. In feite zegt God dat Hij ons zal laten bloeien (gezegend te zijn) door het werk dat we doen.

"...de Heer, uw God, zal u zegenen in al het werk van uw hand dat u zult doen." (Deuteronomium 14:29)

Iets zegenen is het verlenen van een speciale gunst, eer en privileges die verder gaan dan andere vergelijkbare dingen.

Ten eerste, God verleende een speciale gunst aan de zevende dag door het een unieke naam te geven - Shabbat.

Iedere andere dag in de Tanakh wordt aangeduid als Yom (Day) Rishon (1), Yom (Day) Sheni (2), etc., net zoals God de dagen van de schepping identificeerde als de eerste dag, tweede dag, enzovoort. Echter, vrijdagavond tot en met zaterdagavond wordt niet Dag 7 genoemd; het wordt gewoon Shabbat (Rust) genoemd.

En God hield niet op met het geven van een unieke naam aan dag 7. Welke hogere eer kon Hij deze dag geven dan deze als Heilig aan te wijzen.

"Toen zegende God de zevende dag en maakte die heilig, omdat Hij daarop rustte van al het scheppingswerk dat Hij had gedaan. (Genesis 2:3)

Om heilig te zijn moet iets apart gezet worden, en dat is precies waar de Shabbat over gaat, apart gezet worden.

De zevende dag heeft sinds de allereerste shabbat van de schepping, voordat Adam en Eva zelfs maar de kans hadden om Hem niet te gehoorzamen, een speciale ereplaats in Gods hemelse kalender gekregen.

Of Adam en Eva en de generaties tot aan de tijd van Mozes de Shabbat heilig hielden of niet, staat ter discussie. Maar tegen de tijd dat God de Israëlieten uit de slavernij in Egypte verloste, maakte Hij er een wet van - de vierde van de tien geboden.

"Gedenk de sabbatdag door haar heilig te houden. Zes dagen zult u werken en al uw werk doen (melakha), maar de zevende dag is een sabbat voor de Heer, uw God. Gij zult er geen werk aan doen [melacha]....... Want in zes dagen heeft de Heere de hemelen en de aarde, de zee en alles wat daarin is, gemaakt, maar Hij rustte op de zevende dag. Daarom heeft de Heer de sabbat gezegend en heilig gemaakt." (Exodus 20:8-11; zie ook Leviticus 23:3,32 en Deuteronomium 5:12-14).

Stel je de vreugde voor die de Israëlieten voelden toen ze dat gebod ontvingen. Ze hoefden nu nog maar 6 dagen te werken!

Als slaven in Egypte waren zij gedwongen om dag in dag uit te werken. De Shabbat daarentegen bood hen - en het biedt ieder van ons - een bevrijding aan van de slavernij van het voortdurende werk, waarbij de waardigheid van elke arbeider werd gewaarborgd.

Door de Shabbat te onderscheiden van elke andere dag beschermt dit onze relatie met God en dient als een wekelijkse herinnering aan ons en het laat anderen zien dat we tot de Heer toebehoren. We moeten altijd in gedachten houden dat mensen ons in de gaten houden:

"Jullie zijn mijn getuigen", verklaart de HEER, "dat ik God ben." (Jesaja 43:12).

Om de Shabbat te gedenken als een heilige dag (#4 van de Tien Geboden), bidt het Joodse volk een speciale zegen als de Shabbat eindigt op zaterdagavond:

"Gezegend zijt Gij, Heer onze God, Koning van het Universum, die heiligheid onderscheidt van het gewone, licht van donker, Israël van de naties, de zevende dag van de zes dagen van het werk. Gezegend zijt gij, Heer onze God, die heiligheid onderscheidt van het gewone."

Ook in de Joodse traditie, om de Shabbat te helpen onderscheiden van de rest van de week, eindigt de Shabbat met een speciale Havdalah(Scheiding)-ceremonie die de nieuwe week inluidt.

Op onderstaande afbeelding is een gevlochten kaars (rechts) aangestoken, kruiden in een decoratieve kruidendoos (links) worden door de aanwezigen gesnoven, en de Kiddush-zegen wordt gemaakt over een beker wijn (midden).

Niet alleen voor onszelf, maar ook voor anderen, die onder onze zorg vallen, zetten we de Shabbat apart. Dit vierde gebod onthult Gods grote liefde en zorg voor het welzijn van zijn hele schepping en niet slechts één klasse van mensen, omdat God zegt dat zelfs onze werkdieren en werknemers (bedienden) op deze heilige dag moeten rusten.

"Op de zevende dag werkt u niet, opdat uw os en uw ezel rusten, en opdat de slaaf geboren in uw huisgezin en de vreemdeling die onder u woont, opgefrist worden." (Exodus 23:12)

Hier zien we dat Gods zorg niet alleen is om te rusten, maar om onze fysieke, mentale en emotionele kracht te herstellen voor de komende week.

God heeft ons niet geschapen om elke dag en de hele tijd te werken. Een ieder van ons heeft een tijd van verfrissing nodig, anders zullen we doorbranden.

Deze redenen zouden genoeg moeten zijn voor een persoon om de Shabbatdag heilig te willen houden. Maar God geeft nog meer redenen om dit te doen. Hij wil dat we een dag van vreugde hebben en vreugde in Hem vinden! Hij wil dat we gezegend worden.

Velen van ons genieten van ons werk, hobby's en entertainment. Maar op Shabbat wil God dat we ons verheugen (oneg) in de heiligheid van Shabbat.

"Als u uw voeten behoedt voor het verbreken van de Shabbat en van het doen wat u wenst op Mijn heilige dag, als u de Shabbat een verrukking (oneg) noemt en de dag des Heren eervol... dan zult u uw vreugde vinden in de Heer. (Jesaja 58:13-14).

Vandaag de dag is oneg de naam gegeven aan het gemeenschapsmaaltijd na een synagogedienst, maar God wil dat we nog veel meer genieten.

Hij wil dat we deze dag benaderen alsof we op het punt staan om een verfijnde, sierlijke en delicate vreugde te ontvangen, want dat is wat oneg eigenlijk betekent.

Ook al is het belangrijk om ons lichaam te laten rusten, we mogen de dag niet verspillen door niets te doen. We moeten productief zijn voor het Koninkrijk - niet door te creëren, maar door te herstellen.

Jeshua (Jezus) schiep ook niets op de Shabbat; Hij herstelde lichamen en zielen tot nieuw leven, soms zelfs tot de herrijzenis van doden.

We kunnen onze ziel tot God herstellen door naar diensten te gaan, het Woord van God zelf, of met anderen, na de diensten te bestuderen, tot God te bidden en te prijzen op deze geheiligde dag, en anderen aan te moedigen hetzelfde te doen.

"Gezegend is de man die het doet [wat juist is], de man die het vasthoudt, die de Shabbat houdt zonder die te ontheiligen, en die zijn hand behoedt voor het doen van kwaad'. (Jesaja 56:2)

De Shabbat is op de een of andere manier door het Joodse volk waargenomen, tenminste sinds de Tien Geboden aan Mozes werden gegeven, terwijl de meeste Christenen zijn gaan geloven dat het niet langer nodig is om de zevende dag heilig te houden.

Dit is vooral waar, sinds het Concilie van Laodicea in het jaar 360, dat verklaarde dat christenen op de Shabbat (zaterdag) moesten werken en niet op zondag:

"Christenen moeten niet Judaïseren en niet luieren op de Shabbat, maar moeten werken op die dag, maar ze moeten vooral de dag van de Heer (zondag) respecteren en, indien mogelijk, dan niet werken, omdat ze christen zijn. (Canon 29)

Om deze dagverandering te valideren, wijzen christenen op leringen van Shaul (Apostel Paulus) die lijken te suggereren dat Sabbat-handhaving op de zevende dag (zaterdag) niet langer nodig is.

Paulus leert ons bijvoorbeeld dat we door het geloof in Jeshua al een geestelijke rust kunnen ingaan:

"Omdat de belofte van het ingaan van Zijn rust nog steeds geldt, laten we oppassen dat niemand van u er niet te kort is geschoten. .... Nu gaan wij, die geloofd hebben, die rust binnen, zoals God heeft gezegd." (Hebreeën 4:1, 3)/p>

Christenen interpreteren echter verkeerd wat Paulus zegt. Hij heeft niet gezegd dat de Shabbat is weggenomen als een speciale rustdag, omdat Jeshua (Jezus) duidelijk zei dat Hij kwam om de wet (inclusief de Tien Geboden) te vervullen, niet om deze af te schaffen.

"Want waarlijk, totdat hemel en aarde verdwijnen, zal niet de kleinste letter, niet de kleinste letter, niet de minste pennenstreek, uit de wet verdwijnen totdat alles is volbracht." (Matteüs 5:18)

In het Handelingenboek hielden de eerste Joodse gelovigen de Shabbat, die op de zevende dag van de week de synagogen bezochten (Shabbat). Ook hield Jeshua de Shabbat en bezocht hij de plaatselijke synagoge.

Naast de eerste gelovigen, die de Shabbat hielden, hadden zij ook de traditie om samen te komen voor een maaltijd op de eerste dag van de week (zaterdagavond tot zondagavond).

"Op de eerste dag van de week kwamen we samen om brood te breken. Paulus sprak met de mensen en omdat hij van plan was om de volgende dag te vertrekken, bleef hij tot middernacht praten." (Handelingen 20:7)

Aangezien de dag volgens de Joodse kalender op de avond van de vorige dag begint, zou de "eerste dag van de week" kunnen verwijzen naar de zaterdagavond, toen de vroege gelovigen elkaar in lof en gemeenschap ontmoetten na hun aanbidding in de synagoge op Sjabbat.

Maar Paulus zei ook dat als het gaat om de dagen van de Heer, "de een de ene dag als heiliger beschouwt dan de ander; de ander beschouwt elke dag als even heilig. Ieder van hen zou volledig overtuigd moeten zijn in zijn eigen geest". (Romeinen 14:5-6)

Daarom moet ieder mens de Schrift in gebed doorzoeken en besluiten welke dag heilig is. In Israël is de Shabbat een wettelijke dag in het land voor aanbidding en in Jeruzalem is het illegaal om winkels te openen.

De meeste van onze lezers wonen buiten Israël, en misschien dwingt hun regering of samenleving hen om op de Shabbat te werken, dus moet iedereen doen wat hij of zij bewust aangeeft.

Zoals Paulus zei: "Laat niemand u beoordelen op wat u eet of drinkt, of met betrekking tot een religieus feest, een nieuw maanfeest of een sabbatdag. Dit zijn een schaduw van de dingen die komen gaan, maar de werkelijkheid wordt gevonden in de Messias." (Kolossenzen 2:16-17)

Hoewel de samenleving over het algemeen het in acht nemen van een rustdag achter zich laat, zullen de meeste gelovigen het erover eens zijn dat het belangrijk is om ten minste één dag van de week als heilig voor de Heer en als rustdag opzij te zetten.

Het stelt ons in staat om ons op één dag van alle andere dagen in de week af te zonderen om ons te concentreren op de Heer en zijn schepping.

"Laat de vrede van de Messias in uw hart heersen, omdat u als leden van één lichaam tot vrede geroepen bent. En wees dankbaar". (Kolossenzen 3:15)

De Shabbat heilig houden, brengt zegeningen.