Geen principes, geen waardigheid, geen kracht, geen afschrikking

Door Yigal Carmon* - 19 september 2019

Mensen zonder principes en waardigheid begrijpen niet dat dit bronnen van tastbare kracht zijn die afschrikkend werken. Mensen die zich onttrekken aan het projecteren van die elementen in de macht zijn gedoemd om te worden afgeschrikt door mensen met waardigheid en principes - hoe weerzinwekkend en betreurenswaardig ook - zoals Iran, Rusland en China tot op het niveau van Turkije. Zij behandelen de VS met voortdurende verbale minachting en daadwerkelijke provocaties, in de wetenschap dat zij de VS ongestraft kunnen misleiden. [1]

De aanslagen van 14 september op de Saoedi-Arabische oliecentrales tonen deze Amerikaanse tragedie aan. De onmiddellijke, tactische doelwitten waren in Saoedi-Arabië, maar het hadden ook Amerikaanse CENTCOM-doelwitten kunnen zijn met een vergelijkbare mate van schade.

Uit de beste bedoelingen om de Amerikaanse oorlogen te minderen, zal Amerika onvermijdelijk te maken krijgen met zowel "oorlog als schaamte". President Trump vroeg senator Lindsey Graham: "Hoe is het gelukt om Irak binnen te gaan?". Je zou verwachten dat de man die de plaatsing van de buste van Winston Churchill in het Oval Office herstelde, zou overwegen hoe de verzoeningspolitiek van Chamberlain werkte en wat de kosten waren voor de VS in levens een paar jaar later. Maar zelfs het inzicht in een wereld waar Amerika niet langer de garantie is voor een wereldorde, gaat de Amerikaanse economie ook goed met de kwalificaties die een grote hotelier en vastgoedmogol te boven gaat.

De 14/9 aanvallen, door minister van Buitenlandse Zaken Michael Pompeo terecht "een oorlogsdaad" genoemd, is een harde vernederende klap voor de VS, een teken van een Amerikaanse meervoudige mislukking:

Ten eerste was er sprake van een mislukte afschrikking. De Iraniërs namen een berekend risico en waarin ze het juist bleken te hebben. Zij zien zichzelf als de militaire regionale gelijken van de VS en via hun gevolmachtigden zelfs buiten de regio.

Amerikaanse militaire functionarissen laten openlijk hun angst zien voor de Iraanse macht en het vergeldingsvermogen op de CENTCOM-doelen, en maken zo de trots van Trump dat de VS de sterkste militaire macht ter wereld is, tot een loze houding. Iran vertrouwt op zijn bewezen vermogen om op te treden in het lokale theater, terwijl de resultaten ervan een wereldwijd golfeffect hebben.

Ten tweede was het een mislukking van de Amerikaanse inlichtingendienst (militairen, NSA, CIA en anderen). Blijkbaar was er geen vroegtijdige waarschuwing over een operatie waarbij tientallen partijen betrokken moeten zijn geweest bij het besluitvormingsproces, de geheime planning en de voorbereidingen. Sinds mei 2019 heeft MEMRI op basis van open Iraanse bronnen een aantal strategische waarschuwingen afgegeven over de Iraanse dreigementen om dergelijke aanvallen uit te voeren.

Ten derde was de succesvolle Iraanse aanval een Amerikaanse technologische mislukking, aangezien geen enkele kruisraket of drone werd onderschept. De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Jawad Zarif maakte de VS belachelijk door te tweeten: "Misschien schaamt [de VS] zich ervoor dat honderden miljarden dollars aan wapens het Jemenitische vuur niet heeft kunnen onderscheppen".

Ten vierde, en het meest verontrustend, is het een geval van politieke mislukking - niemand in de Amerikaanse regering verwachtte zo'n gedurfde directe Iraanse aanval. Het is waar dat Iran zijn toevlucht heeft genomen tot gevolmachtigden om zich een ontkenning te kunnen veroorloven, maar nu heeft de Iraanse leiding de Amerikaanse aarzeling en afkeer van conflicten realistisch ingeschat en gelooft dat Iran het risico zou kunnen lopen om een directe aanval te doen, waarbij de mogelijkheid van sterke Amerikaanse vergeldingsmaatregelen werd uitgesloten. Gezien het wereldwijde effect van deze gedurfde aanval, is het berekende risico tot nu toe een goede gok gebleken.

Waarom deze aanvallen

De aanvallen van 14/9 hebben niets te maken met de oorlog in Jemen; het gaat om de Amerikaanse sancties. Iran wordt pijnlijk onder druk gezet en probeert de sancties te versoepelen door geweld te gebruiken - voorlopig alleen tegen Amerikaanse bondgenoten en Amerikaanse belangen. Iran zal dit blijven doen totdat de sancties aanzienlijk zijn versoepeld, zolang het van oordeel is dat de straf voor deze aanvallen nihil of draaglijk is. Dit is geen hogere wetenschap en vereist slechts een fundamenteel begrip en geen geheime inlichtingen.

Wat kan nu worden verwacht?

1. Er mag geen afschrikwekkende Amerikaanse reactie tegen Iran worden verwacht. Wetend dat de Amerikaanse regering de Saoedische regering niet militair zal steunen, hebben de woordvoerders en leiders van de KSA zich onthouden van het expliciet beschuldigen van Iran en hebben zij de leiders van de VAE geëmuleerd, die zich ervan hebben onthouden om Iran aan te wijzen na de aanvallen op hun tankers in juni 2019, zelfs toen de Iraanse medeplichtigheid was bewezen.