Waarom Palestijnen hun leiders niet vertrouwen

door Khaled Abu Toameh - 11 juli 2019

• Het is duidelijk dat de Palestijnse leiders niet begrijpen dat het Palestijnse publiek er veel meer om geeft als mens behandeld te worden door hun eigen leiders, dan om de anti-Israëlische en anti-US-retoriek.


• De ophitsing is de manier waarop de Palestijnse leiders de aandacht afleiden van de problemen in eigen land. Ze willen dat hun volk druk bezig is met het haten van iemand anders - in dit geval Israël, de VS en de pro-Amerikaanse Arabische leiders. Anders zouden deze mensen op een mooie ochtend wakker kunnen worden en van hun leiders op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook hervorming, transparantie en democratie kunnen eisen.


• Als de Palestijnse leiders een fractie van de tijd die ze verspillen aan het veroordelen van Israël en de VS, zouden besteden aan het voeren van een goed bestuur naar hun volk, zouden de Palestijnen zich in een veel betere situatie bevinden. Het lijkt erop dat sommige Palestijnse leiders 's nachts niet kunnen gaan slapen zonder vurige verklaringen tegen Israël en de VS te hebben afgelegd. Dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor een bijzonder constructief bestuur.


• Wanneer de strijd tegen een ongezien vredesplan een grotere prioriteit wordt dan het verbeteren van het leven van uw volk, kan men alleen maar zeggen dat, met zulke mislukte leiders als deze, het tijd is dat het Palestijnse publiek zijn collectieve stem verheft en haar rechten opeist van deze ongekozen leiders op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Zolang dit niet gebeurt, zullen de Palestijnse leiders blijven genieten van het goede leven over de extreem belaste rug van de Palestijnse bevolking.

Terwijl de Palestijnse leiders hun tijd blijven besteden aan het belasteren van Israël en de Amerikaanse regering, lijkt het Palestijnse publiek meer dringende zaken aan haar hoofd te hebben. Neem bijvoorbeeld het slopende en gevaarlijke gebrek aan openbare vrijheden en de corruptie onder de Palestijnse Autoriteit (PA) op de Westelijke Jordaanoever en onder Hamas in de Gazastrook.

De Palestijnse leiders lijken zich echter niet bewust te zijn van de dringende zorgen van hun bevolking. Blijkbaar begrijpen de Palestijnse leiders niet dat het Palestijnse publiek er veel meer om geeft als mens te worden behandeld door hun eigen leiders dan om anti-Israëlische en anti-US-retoriek.

Zo lijkt de kloof tussen de Palestijnse leiders en hun bevolking op dit moment steeds groter te worden, en de ontevredenheid van de Palestijnen over de prestaties van deze leiders neemt in een parallel tempo toe.

Het aantal Palestijnen dat gehoor heeft gegeven aan de oproep van de Palestijnse Autoriteit om de straat op te gaan uit protest tegen de recente door de VS geleide economische conferentie "Peace to Prosperity" in Bahrein was relatief klein.

Hoewel de Palestijnse leiders hoopten dat tienduizenden mensen zouden deelnemen aan de bijeenkomsten tegen de VS en Israël, was het duidelijk dat het aantal deelnemers veel lager was dan verwacht. In feite waren de meeste demonstranten op de Westelijke Jordaanoever leden van de regerende Fatah-fractie van president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit of werknemers van zijn regering.

Ook het aantal Palestijnen in de Gazastrook dat gehoor geeft aan de oproep van Hamas om naar de grens met Israël te gaan voor de wekelijkse protesten, neemt gestaag af. De Palestijnse bevolking is in de Gazastrook niet in staat om de protesten te organiseren. De protesten, die in maart 2018 begonnen, worden georganiseerd door Hamas en andere Palestijnse groepen in de Gazastrook onder de titel: "Grote mars van de terugkeer."

Het afnemende aantal Palestijnen dat bereid is naar de grens te gaan en hun eigen leven in gevaar te brengen door stenen, vuurbommen en andere dodelijke objecten naar Israëlische soldaten te katapulteren is een positief teken; het is mogelijk dat het Palestijnse publiek in de Gazastrook de lege argumenten en retoriek van Hamas zat is.

Twee recente opiniepeilingen hebben aangetoond hoe diep het wantrouwen van de Palestijnen ten opzichte van hun leiders is.

Beide peilingen, uitgevoerd in maart en juni 2019 door het Palestijnse Centrum voor Beleids- en Onderzoek Onderzoek (PSR) op de Westelijke Jordaanoever, toonden aan dat een overweldigende meerderheid van 80% van de Palestijnse bevolking gelooft dat Palestijnse instellingen gebukt gaan onder corruptie.

De resultaten van de peilingen toonden ook aan dat bijna 60% van de Palestijnse respondenten wil dat president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit aftreedt en dat de meeste mensen niet tevreden zijn met zijn prestaties.

Uit de opiniepeiling in juni, die betrekking had op 1200 Palestijnen, bleek dat 67% van mening is dat financiële corruptie diep geworteld is in de Palestijnse instellingen.

De resultaten van de peiling toonden ook aan dat de meeste Palestijnen die onder de Palestijnse Autoriteit en Hamas leven, bang zijn om hun leiders te bekritiseren.

De opiniepeiling van maart, ook gepubliceerd door PSR, leverde soortgelijke bevindingen op met betrekking tot de perceptie van het Palestijnse publiek over corruptie en de ontevredenheid over de prestaties van hun leiders.

Daaruit bleek dat de helft van het Palestijnse publiek gelooft dat de nieuwe regering onder leiding van premier Mohammed Shtayyeh niet in staat zal zijn om de economische omstandigheden te verbeteren of de presidents- en parlementsverkiezingen te organiseren die al veel eerder hadden moeten plaatsvinden.

65% van de respondenten die onder de Palestijnse Autoriteit van Abbas leeft, zei dat ze hun leiders niet kunnen bekritiseren, tegenover slechts 32% die zei dat ze dat wel kon doen, zo bleek uit de resultaten van de peiling.

In de Gazastrook zei 53% van de ondervraagde Palestijnen dat ze hun Hamas-leiders niet kon bekritiseren, in tegenstelling tot de 41% die zei dat ze dat wel kon.

De resultaten van de peilingen zijn niet verrassend voor degenen die de afgelopen twee decennia de Palestijnse zaken in de gaten hebben gehouden. Financiële en administratieve corruptie, evenals mensenrechtenschendingen, zijn al lang een integraal onderdeel van de Palestijnse regering. De peilingen gaven een nauwkeurige weergave van het leven onder de Palestijnse Autoriteit en Hamas - twee regimes die een enorme energie steken in het opzetten van hun kiezers tegen Israël en de VS in plaats van hun eigenlijke problemen aan te pakken.

Die ophitsing is de manier waarop Palestijnse leiders de aandacht afleiden van de problemen in eigen land. Ze willen dat hun volk druk bezig is met het haten van iemand anders - in dit geval Israël, de VS en de pro-Amerikaanse Arabische leiders. Anders zouden deze mensen op een mooie ochtend wakker kunnen worden en van hun leiders op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook hervorming, transparantie en democratie kunnen eisen.

De Palestijnse leiders lijken zich bewust te zijn van de groeiende woede onder de Palestijnse bevolking over deze corruptie en schendingen van de mensenrechten. Deze kennis verklaart zelfs waarom deze leiders er zo op gebrand zijn om iedereen, behalve zichzelf, de schuld te geven van de ellende van hun volk. Toch blijven zij Israël en de VS beschuldigen van de misstanden die zij tegen hun eigen volk begaan.

Als de Palestijnse leiders een fractie van de tijd die ze verspillen aan het veroordelen van Israël en de VS, zouden besteden aan het voeren van een goed bestuur naar hun volk, zouden de Palestijnen zich in een veel betere situatie bevinden. Het lijkt erop dat sommige Palestijnse leiders 's nachts niet kunnen gaan slapen zonder vurige verklaringen tegen Israël en de VS te hebben afgelegd.

Dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor een bijzonder constructief bestuur.

Natuurlijk is er altijd hoop dat de Palestijnen op een dag zullen beseffen dat het juist hun leiders zijn die hen verraden, door hen vrije en eerlijke verkiezingen, goed bestuur en democratie te ontzeggen. Een dergelijk besef zal wachten tot de Palestijnen de moed hebben om hun corrupte leiders te weerstaan en een einde te maken aan de corruptie.

Een handvol Palestijnen heeft ondertussen aangetoond dat ze die moed hebben om in het openbaar kwesties te bespreken die door Palestijnse leiders als taboe en "verraderlijk" worden beschouwd. Een van deze Palestijnen is de plaatsvervangend voorzitter van het disfunctionele Palestijnse parlement, Hassan Khreisheh, die deze week waarschuwde dat corruptie zal leiden tot een "ineenstorting van de Palestijnse samenleving".

Hij merkte op dat het parlement verlamd is geraakt sinds Hamas' gewelddadige overname van de Gazastrook in 2007, zei Khreisheh: "De afwezigheid van het parlement heeft regeringen en invloedrijke en niet-beïnvloedbare figuren aangemoedigd om meer corruptie op alle niveaus te beoefenen.

Stemmen zoals die van Khreisheh zijn niet van belang voor Abbas en andere Palestijnse leiders, waaronder de Hamas-heersers van de Gazastrook. Voor hen zou de hoogste prioriteit van de Palestijnen deze dagen moeten zijn om het plan van de Amerikaanse president Donald Trump voor vrede in het Midden-Oosten, ook bekend als de Deal of the Century, te verijdelen.

Wanneer de strijd tegen een ongezien vredesplan een grotere prioriteit wordt dan het verbeteren van het leven van uw volk, kan men alleen maar zeggen dat, met zulke mislukte leiders als deze, het tijd is dat het Palestijnse publiek zijn collectieve stem verheft en zijn rechten opeist van haar ongekozen leiders op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Zolang dit niet gebeurt, zullen de Palestijnse leiders blijven genieten van het goede leven over de extreem belaste rug van de Palestijnse bevolking.

Khaled Abu Toameh, een bekroonde journalist uit Jeruzalem, is een Shillman Journalism Fellow van het Gatestone Institute.

Bron: Why Palestinians Do Not Trust Their Leaders