door Khaled Abu Toameh - 15 juli 2019
Toen de Palestijnen in maart 2017 de wekelijkse protesten langs de grens tussen Gaza en Israël lanceerden, zeiden ze dat hun nr.1 doel was om Israël te dwingen de "blokkade" op de Gazastrook op te heffen. De protesten, volgens de organisatoren, hebben echter een ander doel: het bereiken van het "recht op terugkeer" voor Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen naar hun voormalige huizen in Israël.
De protesten, gehouden onder de vlag "The Great March of Return," zijn sindsdien gekaapt door Hamas en andere in Gaza gevestigde Palestijnse gewapende groepen die ze gebruiken om hun politieke agenda's te bevorderen.
De wekelijkse demonstraties zijn niet langer gericht op het opheffen van de "blokkade" van de Gazastrook of het voorbereiden van de weg voor miljoenen vluchtelingen en hun nakomelingen om terug te keren naar hun vroegere huizen.
Op 12 juli werden de wekelijkse protesten langs de grens met Israël gehouden onder de vlag van "Nee tegen onderhandelingen [met Israël], nee tegen verzoening [met Israël] en nee tegen de erkenning van de [Israëlische] entiteit".
De Drie Nee's verschijnen op basis van de Resolutie van Khartoem welke werd uitgegeven aan het einde van de top van de Arabische Liga die drie maanden na de Zesdaagse Oorlog van 1967 tussen Israël en de Arabische landen werd bijeengeroepen: Geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël en geen onderhandelingen met Israël.
Door ervoor te kiezen de protesten te houden onder de vlag van de "Drie Nee's", hebben de organisatoren van de "Grote Mars van de Terugkeer" opnieuw bewezen dat de wekelijkse demonstraties niet gaan over het verbeteren van de levensomstandigheden van de Palestijnen of het versoepelen van de beperkingen die aan de Gazastrook worden opgelegd. In plaats daarvan is de boodschap die de organisatoren aan de Palestijnen en de rest van de wereld sturen: "We erkennen het bestaansrecht van Israël niet en daarom zullen we er nooit mee onderhandelen of vrede mee sluiten".
Zelfs sommige Palestijnen hebben hun verbazing geuit over de "drie nee's" in de protesten in Gaza, en hebben die "onrealistisch" en "absurd" genoemd.
Hassan Asfour, een voormalige Palestijnse Autoriteit (PA) minister en politiek analist, bespotte de beslissing van de organisatoren om de "Drie Nee's" te gebruiken tijdens de protesten langs de grens met Israël. Asfour veroordeelde het besluit als "schadelijk". Asfour zei dat de organisatoren van de demonstraties "vreemder zijn geworden voor de publieke opinie en zich bezighouden met politiek cynisme". Hij voegde eraan toe:
"Onrealistische slogans dienen nooit de nationale strijd. Wij geloven niet dat er een Palestijn is die deze slogan (de "drie nee's") had kunnen lezen zonder belachelijk gemaakt te worden omdat hij ziet hoe de Arabische interactie met Israël dichterbij is gekomen dan de interactie met de Palestijnen".
De protesten van volgende week vrijdag zullen worden gehouden onder de vlag van "Verbrand de zionistische vlag". De organisatoren kondigden aan dat de "vreedzame" en "populaire" protesten zullen doorgaan "tot de Palestijnen hun rechten hebben bereikt". De protesten langs de grens met Israël, zeiden ze, zijn ook gericht op het verijdelen van het plan van de Amerikaanse president Donald Trump voor vrede in het Midden-Oosten, ook bekend als de "Deal of the Century", en het opheffen van de Oslo-akkoorden die in 1993 tussen Israël en de Palestijnen werden ondertekend.
In de ogen van Hamas en de organisatoren van de wekelijkse demonstraties is het verbranden van de "zionistische vlag" en het verijdelen van een vredesplan om een einde te maken aan het conflict met Israël onderdeel van een "vreedzaam" en "populair" protest.
Afgelopen juni werden de wekelijkse protesten gehouden onder de vlag "De vrijdag van de verijdeling van de conferentie in Bahrein" - een verwijzing naar de recente door de Trump-regering gesponsorde economische workshop onder leiding van de VS, "Peace to Prosperity". De Palestijnse Autoriteit riep de Palestijnen en Arabieren op om de workshop te boycotten onder het voorwendsel dat het deel zou uitmaken van Trumps plan om "de Palestijnse zaak te liquideren".
Tijdens de workshop onthulde de Trump-regering het economische gedeelte van de "Deal of the Century" - een plan dat "de meest ambitieuze en uitgebreide internationale inspanning voor de Palestijnse bevolking tot nu toe vertegenwoordigt en dat de mogelijkheid heeft om de Westelijke Jordaanoever en Gaza fundamenteel te transformeren en een nieuw hoofdstuk in de Palestijnse geschiedenis te openen".
De duizenden Palestijnen die deelnamen aan het protest tegen de Bahreinse workshop zeiden in feite nee tegen economische welvaart en het verbeteren van hun eigen levensomstandigheden. Ironisch genoeg handelden de organisatoren van de wekelijkse protesten tegen hun eigen verklaarde doel in: het beëindigen van de "blokkade" en het verbeteren van de economie en levensomstandigheden van de Palestijnen in de Gazastrook.
Afgelopen april hebben de organisatoren van de wekelijkse protesten opnieuw bewezen dat de demonstraties bij de grens met Israël niets te maken hebben met het lijden van de Palestijnen in de Gazastrook. In april van dit jaar werden protesten gehouden onder de vlag van "Samen tegen de normalisering [met Israël]", en de demonstratie was gericht tegen enkele Arabische staten die door Palestijnen werden beschuldigd van het normaliseren van hun betrekkingen met Israël.
Vreemd genoeg, terwijl de organisatoren van de wekelijkse protesten zich uitspreken tegen onderhandelingen met Israël, voeren ze tegelijkertijd indirecte gesprekken met Israël over manieren om een wapenstilstand tussen Israël en Hamas te bereiken.
De indirecte onderhandelingen vinden plaats onder auspiciën van Egypte en de Verenigde Naties. Vorige week bezocht een hoge Egyptische veiligheidsdelegatie Israël, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook als onderdeel van een poging om die wapenstilstandsovereenkomsten te behouden.
Hamas zei dat Israël, onder de ongeschreven voorwaarden, ermee instemde om de beperkingen die aan de Gazastrook waren opgelegd geleidelijk op te heffen in ruil voor rust. De Israëlische maatregelen omvatten het uitbreiden van de visserijstreek en het toestaan van Qatar om financiële hulp te leveren aan Palestijnen in de Gazastrook. Nochtans hebben de voortdurende raketaanvallen en brandstichtingsballonaanvallen van de Gazastrook naar Israël de tenuitvoerlegging van de overeenkomsten belemmerd.
Enerzijds stuurt Hamas de Palestijnen om te botsen met Israëlische soldaten langs de grens tussen Gaza en Israël onder de vlag van "Nee tegen onderhandelingen [met Israël]". Aan de andere kant smeekt Hamas de Egyptenaren en de VN om te helpen een staakt-het-vuren met Israël te regelen. Het verpletteren schijnt een manier te zijn om te proberen de Israëliërs sneller tot grotere concessies te dwingen.
De twee andere "nee's" van Hamas - nee tegen het erkennen van Israël en nee tegen het sluiten van vrede met Israël - komen niet als een verrassing. In feite schijnt Hamas de Palestijnen aan zijn ware doelstellingen te herinneren, zoals die in zijn handvest van 1988 worden geschetst:
"Er is geen oplossing voor de Palestijnse kwestie, dan die slechts verwacht wordt door de Jihad (heilige oorlog). Initiatieven, voorstellen en internationale conferenties zijn allemaal tijdverspilling en tevergeefse inspanningen... [Hamas] gelooft dat het land van Palestina een Islamitisch Waqf is tot de Dag des Oordeels en is gewijd voor toekomstige moslimgeneraties. Het, of een deel ervan, mag niet worden verspild.".
Het is duidelijk dat Hamas, in plaats van te zoeken naar manieren om de economische crisis in de Gazastrook op te lossen, profiteert van de wekelijkse protesten om haar ideologie te bevorderen.
Bovendien wil Hamas nu de Palestijnen 52 jaar terugvoeren naar de tijd dat de Arabische landen hun drie nee's uitbrachten.
Is dat alles wat Hamas de Palestijnen twaalf jaar na de gewelddadige overname van de Gazastrook te bieden heeft? Helaas blijven duizenden Palestijnen gehoor geven aan de oproep van Hamas om elke vrijdag naar de grens met Israël te gaan, maar ze negeren dat het vooral hun leiders zijn die hen van de ene ramp naar de andere hebben meegesleurd. Nu Hamas opnieuw zijn ware bedoelingen heeft onthuld, zou het de naam van de wekelijkse protesten moeten veranderen van de "Grote Mars van Terugkeer" in de "Mars om Israël te vernietigen" of de "Mars om de vrede te vernietigen".
Khaled Abu Toameh, een bekroond journalist, gevestigd in Jeruzalem, is een Shillman Journalist medewerker bij Gatestone Institute.
Bron: The Hamas March to Destroy Israel