Noorwegen: Een valse "vertaling"

Om even een zin van Lewis Carroll te lenen: het nieuws over de nasleep van een openbare koranverbranding in Kristiansand, Noorwegen, op 16 november, wordt steeds vreemder en vreemder.

Zoals uitgelegd in eerdere stukken hier, stonden de 30 of meer politieagenten die aanwezig waren bij het evenement, dat werd georganiseerd door een groep genaamd Stop de Islamisering van Noorwegen (Stop Islamiseringen av Norge - SIAN) onder geheime orders van het hoofd van de Noorse politie, Benedicte Bjørnland, niet alleen om een brandende koran te doven, maar ook om te voorkomen dat SIAN-leden een kopie van het moslimheiligdom in brand staken. Bjørnland had volgehouden dat de zogenaamde "racismeclausule" van het Noorse strafrecht haar de bevoegdheid gaf om dergelijke bevelen uit te vaardigen, terwijl de Minister van Justitie, Jøran Kallmyr, de raadselachtige opmerking maakte dat het verbranden van de koran weliswaar legaal was, maar dat het een misdrijf kon "worden", een verklaring die in het Noors niet zinvoller was dan in het Engels.

Om zeker te zijn, werden Bjørnland en Kallmyr op 25 november in een tv-debatprogramma geconfronteerd met politici van links en rechts en een jurist, en kwamen ze terug op hun eisen en erkenden ze het primaat van de vrije meningsuiting - hoewel Bjørnland, die blijkbaar niet in staat was om het idee af te schudden dat de intactheid van een bepaald exemplaar van de Koran heiliger zou moeten zijn dan de vrijheid van meningsuiting, zich vastklampte aan haar stellingname dat de situatie "ingewikkeld" was.

Toch leek de zaak gesloten te zijn. Helaas, niet voor lang. Daarna voelde de vice-minister van Buitenlandse Zaken, Jens Frølich Holte, zich verplicht om zich ervoor in te zetten. Hij schreef een nota waarin hij namens de Noorse regering de koranverbranding van SIAN veroordeelde en verklaarde dat Noren weliswaar het recht hebben om te zeggen wat ze willen, maar dat hun regering ook het recht heeft om te veroordelen wat ze zeggen. De vraag die Holte in zijn commentaar niet aan de orde stelde, was de volgende: waarom voelt de regering zich in een land met meer dan een deel van de krantenpagina's, online nieuws- en opiniesites en nieuwsdiscussieprogramma's op televisie en radio, alleen dan verplicht om het standpunt van een particuliere burger publiekelijk te weerleggen als dat standpunt betrekking heeft op het onderwerp van slechts één religie?

Ook dat was niet het einde van de zaak. Op 4 december werd gemeld dat de Noorse politie, ondanks Bjørnland's en Kallmyr's korte-erkenning dat de "racismeclausule" hen niet in staat stelde om een kopie van de koran uit te geven die door een activist in brand was gestoken - nu plande om een "onderzoek" te starten van SIAN-leider Lars Thorsen de week erna voor het schenden van dat statuut. Hoe kon dit keerpunt plaatsvinden? Wel, ziet u, de Islamitische Raad van Agder (Kristiansand is gevestigd in de provincie van het West Agder) diende een klacht in tegen Thorsen, stellend dat het verbranden van de koran in feite een schending van de "racismeclausule" was omdat het een "verachtelijke uitspraak" over het Mohammedanisme bevat. Volgens die clausule kan Thorsen, als een rechtbank het eens is met de Islamitische Raad, tot drie jaar gevangenisstraf tegemoet zien.

Op de hielen van dit opmerkelijke nieuws kwam de aankondiging dat drie Noorse moslimorganisaties, in reactie op de koranverbranding van SIAN, van plan waren om 10.000 exemplaren van de koran uit te delen aan Noren bij stands in Oslo en misschien ook Bergen. Het idee, aldus Hamza Ansari, lid van het bestuur van een van deze organisaties, de Oslo-moskee Minhaj-ul-Quran, was om het heilige boek te "de-mystificeren". Een andere organisatie, de Islamic Literary Association, voegde hieraan toe dat "de Koran ons leert om liefde te tonen." Over welke koran, zo vroeg men zich af, hadden ze het dan? Zeker niet die welke ik heb gelezen, die vol staat met bevelen om Joden en andere ongelovigen te doden, naast vele andere afschuwelijke mandaten. Het bleek inderdaad dat de "koran in kwestie" een vertaling in het Noors van 2013 is, die "verklaringen bevat" om de tekst uit de zevende eeuw voor de lezers van de eenentwintigste eeuw te verduidelijken.

In feite is deze Noorstalige "koran" uit 2013 online beschikbaar. Een inzage van belangrijke passages toont echter aan dat het weinig of geen gelijkenis vertoont met de eigenlijke koran. Neem dit vers:

O gij die gelooft, neem de Joden en de christenen niet als vrienden; zij zijn vrienden van elkaar; en wie onder u hen als een vriend beschouwt, dan is hij zeker een van hen; Allah leidt de onrechtvaardige mensen zeker niet. (5:51)

Is het een oordeel van onwetendheid dat ze willen? En wie is beter in een oordeel dan Allah voor een volk dat zekerheid van geloof heeft?

Ja, vertalingen variëren. Maar niet zo veel. Op geen enkele manier. Hoe je het ook knipt, dit zijn geen twee weergaven van hetzelfde origineel. Evenmin is deze afwijking van het origineel eenmalig. Kijk eens naar een stukje van de koran dat je ongemakkelijk maakt, en - snelle verandering! - de "vertalers" hebben de koran een complete metamorfose gegeven. Deze bijvoorbeeld:

En zij [de Joden] zeggen: Onze harten zijn bedekt. Neen, Allah heeft hen vervloekt wegens hun ongeloof; zo weinig is het dat zij geloven. (2:88)

Zeker, we gaven de Schriften aan Mozes en lieten de boodschappers in zijn voetsporen treden, en we gaven Jezus, de zoon van Maria, de duidelijke tekenen en sterkten hem met de Heilige Geest. Zult u dan, wanneer een boodschapper tot u komt met wat uw ziel niet wenst, aanmatigend zijn? En sommigen van hen verwierpen u, anderen probeerden u te doden.

Nog één. Overweeg het vers dat als volgt luidt in een standaard Engelse vertaling:

Wie is de vijand van Allah en zijn engelen en zijn apostelen en zijn apostelen en Jibreel en Meekaeel, dus zeker, Allah is de vijand van de ongelovige. (2:98)

Zeg: Hij die een vijand van Gabriël is, want hij is zeker degene die, op Allah's bevel, heeft geopenbaard dit [Koran] aan uw hart, als een bevestiging van wat er vóór was, en is een leidraad en een vreugdevolle boodschap voor de gelovigen.

Die, zowel in het Noors als in het Engels, heeft zelfs grammaticaal gezien geen zin.

Blijkbaar is de "koran" waaruit ik deze uittreksels heb getrokken dezelfde "koran" die zal worden uitgedeeld aan onwetende ongelovigen in Oslo en ja, misschien ook in Bergen. Laten we hopen dat het bekend wordt dat het woord in het boek dat hen zal worden overhandigd niet echt de koran is. Er bestaat een islamitisch concept dat taqiyya(veinzen) wordt genoemd - het recht van moslims om te liegen tegen ongelovigen zolang zij in dienst van het geloof staan. Welnu, te oordelen naar de fragmenten die ik heb bekeken, is deze nieuwsoortige Noorse "koran" helaas niets meer of minder dan een klassiek voorbeeld van taqiyya in zijn meest openlijke vorm.

Bruce Bawer is de auteur van de nieuwe roman The Alhambra (Swamp Fox Editions). Zijn boek While Europe Slept (2006) was een New York Times bestseller en National Book Critics Circle Award finalist. Zijn andere boeken zijn A Place at the Table (1993), Stealing Jesus (1997), Surrender (2009) en The Victims' Revolution (2012). Hij is geboren in New York en woont sinds 1998 in Europa.