Erdogans Amerikaanse gok

door Burak Bekdil - 19 juli 2019

• "Het besluit van Turkije om door te gaan met de aankoop van het Russische S-400, een grond-luchtraketsysteem, vormt een ernstige bedreiging voor de nationale veiligheid van de Verenigde Staten en onze NAVO-bondgenoten. Door de aankoop en integratie van een geavanceerd Russisch raketverdedigingssysteem in de NAVO-hardware, brengt Turkije niet alleen de veiligheid van de NAVO in de regio in gevaar, maar geeft ook Rusland een overwinning in zijn voortdurende inspanning om verdeeldheid en wantrouwen tussen de NAVO-lidstaten te zaaien." - Amerikaanse vertegenwoordiger John Sarbanes (D-Md.) 12 juli 2019.


• De S-400 kan doelwitten tot een afstand van 400 km (250 mijl) aanvallen. Het is ontworpen om de luchtactiva van de NAVO neer te schieten - met inbegrip van de in de V.S. gemaakte F-35 gevechtsstraaljagers.


• Wat Erdogan het meeste vreest is de tegenwerkende bijwerkingen van Amerika door de Akte van Sancties, en dat door de Senaat van de V.S. in 2017 wordt overgegaan tot de sancties CAATSA. Het werkloosheidscijfer in Turkije is 13%, met 4,2 miljoen mensen die werk zoeken. De economie bevindt zich in een recessie en de koers van de lire is onstabiel.

Sinds Turkije eind 2017 officieel het door Rusland gemaakte S-400 grond-luchtraketsysteem voor zijn langeafstands lucht- en raketarchitectuur heeft gekozen, heeft de Turkse president Recep Tayyip Erdogan zijn retoriek niet veranderd, namelijk dat de aankoop "een uitgemaakte zaak" was en "het de soevereine keuze van Turkije is om te bepalen welk luchtverdedigingssysteem zich op haar grondgebied bevindt." In reactie hierop dreigde de Amerikaanse regering met het opschorten van het Turkse lidmaatschap van het multinationale Joint Strike Fighter-programma, dat de F-35 Lightning II vijfde generatie gevechtsvliegtuigen bouwt. De V.S. hebben Turkije ook gedreigd met meer sancties vanwege de Amerikaanse wet Countering American Adversaries Through Sanctions Act (Tegengaan van Amerikaanse tegenspoed). Industrie officials zeggen dat door de CAATSA-sanctieswet de Turkse bedrijven meer dan $10 miljard kunnen verliezen aan (sub-)contracten. Turkije heeft toegezegd ten minste 100 F-35's te kopen en heeft al 1,4 miljard dollar betaald.

Erdogan haalt gewoon de schouders op. Hij zegt dat Turkije de coproductie van de S-400 en het meer geavanceerde S-500 systeem met Rusland zou overwegen; en dat de S-400 het soevereine besluit van Turkije was en dat Turkije ook onderhandelingen zou openen voor de aankoop of coproductie van de Russisch-gemaakte Su-57 gevechtsvliegtuig in plaats van de F-35s.

De S-400 kan doelwitten tot een afstand van 400 km (250 mijl) bereiken. Het is ontworpen om de luchtmiddelen van de NAVO neer te schieten - met inbegrip van de F-35's in wording.

De eerste delen van de S-400 systemen zijn op 13 juli in Ankara aangekomen.

De vertegenwoordiger van de V.S., John Sarbanes (D-Md.), gaf de volgende verklaring vrij op 12 juli:

"Het besluit van Turkije om met deze Russische S-400 grond-tot-lucht raketsysteem aanwinst aan het werk te gaan, vormt een ernstige nationale veiligheidsbedreiging voor de Verenigde Staten en voor onze NAVO bondgenoten. Door een verfijnd Russisch raketverdedigingssysteem te kopen en te integreren in NAVO-hardware, stelt Turkije niet alleen de veiligheid van de NAVO in het gebied in gevaar, maar geeft Turkije Rusland ook een overwinning in hun aan de gang zijnde inspanning om verdeeldheid en wantrouwen te zaaien onder de NAVO-lidstaten. Onder president Erdogan is Turkije - met gevaar voor eigen leven - in een antidemocratisch, autoritair regime terechtgekomen, wiens acties de NAVO-verdediging herhaaldelijk hebben ondermijnd. Om aan te tonen dat het als een betrouwbare en betrouwbare partner in de regio kan opereren, moet Turkije onmiddellijk maatregelen nemen om het S-400-systeem volledig te ontmantelen en terug te geven aan Rusland.

Ondertussen is de Turkse lire gedevalueerd en dit jaar is de Turkse economie van het land weer gekrompen.

De relatie tussen Ankara en Washington zou naar een storm kunnen afglijden als de VS de vergeldingsmaatregelen neemt op de manier die ze beloofden: Het lidmaatschap van Turkije van het JSF-programma opschorten, de opleiding van Turkse piloten ophouden; weigeren andere kritieke militaire uitrusting te leveren, vooral de slimme munitie die Turkije gebruikt tegen Koerdische militanten in het eigen zuidoosten en/of in Noord-Syrië en Noord-Irak; hoge Turkse functionarissen en defensiebedrijven die betrokken zijn bij het S-400-programma sanctioneren; en een nieuwe golf van economische sancties kan de toch al fragiele financiële positie van het land in een vrije val doen belanden.

Men zou hier een beetje politieke acrobatiek kunnen gebruiken: Knijp Erdoğan verder uit (economisch) maar zonder de bruggen te verbranden: Erdogan zal niet meer de leiding hebben in bijvoorbeeld 2074.

In Washington zijn er drie mogelijkheden om met deze geallieerde dreiging om te gaan:

1. Aangezien er verschillende andere transactionele kwesties zijn waarvoor de V.S. en Turkije afhankelijk blijven van elkaar, ga zacht om met de sancties.
2. Herinnert u zich het geval van dominee Andrew Brunson, toen de economische neergang van Turkije hielp om de Amerikaanse dominee vrij te krijgen door Turkije economisch te dringen. Wat Erdogan het meest vreest, zijn de sancties van de CAATSA van de V.S. Volgens de recentste officiële statistieken is het werkloosheidscijfer in Turkije 13%, met 4,2 miljoen mensen die werk zoeken. De economie bevindt zich in een recessie en de lirekoers is onstabiel.
3. Bedenk een pragmatische mix van beide plannen om te proberen permanent explosieve schade aan het land te voorkomen.

Door de eerste NAVO-bondgenoot te worden die een Russisch luchtverdedigingssysteem op haar grondgebied inzet en de interoperabiliteit negeert, zullen de NAVO-leden moeten uitzoeken hoe ze met deze nieuwe "frenemy" [vriend-vijand] moeten omgaan.

Burak Bekdil, een van de belangrijkste journalisten van Turkije, werd onlangs ontslagen bij de bekendste krant van het land, na 29 jaar, omdat hij in Gatestone schreef wat er in Turkije gebeurt. Hij is een medewerker bij het Middle East Forum.

Bron: Erdoğan's American Gamble