De EU vecht tegen Israël in gebied C

BESA Center Perspectives Paper No. 1.275, 2 september 2019.

SAMENVATTING: Sinds een besluit in januari 2012 heeft de EU zich uitdrukkelijk verbonden tot de uitbreiding van de illegale Palestijnse nederzettingen in gebied C in samenwerking met de PA. Dit is een flagrante schending van de Oslo-akkoorden, die de EU beweert te handhaven. Het doel is een permanente Palestijnse nederzetting op de hele Westelijke Jordaanoever tot stand te brengen en zo de Israëlische gemeenschappen te isoleren en te wurgen.

Voor het eerst in het honderd jaar oude conflict tussen de zionistische beweging (en later de staat Israël) en de Palestijnse Arabieren overtreffen de Palestijnen de Joden in strategische regelingen, waarover de zionistische beweging een monopolie had. De PA bereikt dit onder auspiciën van de EU.

In juli 2011 heeft de EU een rapport opgesteld met de titel "Gebied C en het bouwen van de Palestijnse staat". Het werd vervolgens in december aan het Europees Parlement voorgelegd en begin januari 2012 door de Europese Commissie goedgekeurd. (In de tijd tussen het schrijven van het verslag en de goedkeuring ervan, werden uittreksels gelekt naar 'The Independent', een Brits dagblad dat bekend staat om zijn scherpe anti-Israëlische houding).

In april 2012 publiceerde het Ministerie van Lokaal Bestuur (MoLG) van de PA een strategisch actieplan met de titel "Planning Support for Palestinian Communities in Area C." De EU kondigde haar steun voor dit plan aan in een officieel document dat in 2012 werd gepubliceerd met de titel "Landontwikkeling en toegang tot de basisinfrastructuur in gebied C."

Tegen 2016 had de Europese Gemeenschap in totaal 10,5 miljoen euro uitgegeven om bestemmingsplannen op te stellen en uit te voeren voor 90 Palestijnse nederzettingen en steun te verlenen aan landontwikkelingsprojecten in gebied C in samenwerking met de MoLG.

Dergelijke hulp wordt uitdrukkelijk niet alleen gezien als hulp aan gemarginaliseerde gemeenschappen, maar ook als onderdeel van een blauwdruk om de opbouw van een Palestijnse staat te ondersteunen. De plannen voor eenzame gemeenschappen, aldus het rapport, "zullen worden gekoppeld aan een bredere planningsuitvoering die gericht is op het groeperen van de gemeenschappen en het ontwikkelen van regionale plannen", een project dat momenteel door de EU en het Verenigd Koninkrijk wordt gesteund. Dit bundelingsproces zelf is verbonden met een andere tak van de PA, het Palestijnse Ministerie van Planning en Administratieve Ontwikkeling (MoPAD), dat zich "bezighoudt met de ontwikkeling van een Nationaal Ruimtelijk Plan, dat het hele gebied C zal omvatten."

De gezamenlijke strategie van de PA en de EU om de Israëlische jurisdictie in gebied C te ondermijnen, is gericht op twee gebieden:

• de smalle dwarsdoorsnede tussen Pisgat Ze'ev en Anata (op een steenworp afstand van het tramdepot aan de noordzijde van de snelweg tussen Jeruzalem-Jericho) naar Abu-Dis en Eizaria, drie kilometer naar het zuiden, en land aan weerszijden van de snelweg, parallel aan Ma'ale Adumim, helemaal naar beneden naar Jericho; en


• de zuidelijke Hebronheuvels, die de zuidelijke bevolkingsgordel van Israël overziet, die zich uitstrekt van Beersheba tot Arad.

Het hoofddoel van de PA en EU is duidelijk: het creëren van een ononderbroken Arabische nederzetting van het zuiden naar het noorden op de Westelijke Jordaanoever, terwijl tegelijkertijd de Israëlische ontwerpen worden gedwarsboomd om ononderbroken buurten te creëren van Ma'ale Adumim tot Jeruzalem (het E-1-plan).

De prestaties van de PA zijn tot nu toe aanzienlijk geweest. Nu het nieuwe Israëlische bouwen in gebieden ten oosten van Jeruzalem in beduidende mate afneemt, is de PA er met Europese hulp in geslaagd om tienduizenden (120.000 volgens advocaat Sarin Alian, van de Israëlische Vereniging voor de Rechten van de Mens) te huisvesten in een ruimte van niet meer dan negen vierkante kilometer. Dit aantal is meer dan het dubbele van het aantal inwoners in Ma'ale Adumim en de andere Israëlische plaatsen in het gebied.

De meesten wonen in Ras al-Khamis en Ras al-Shakhada, die het oudere dorp Anata, waar de profeet Jeremia uit Anatot woonde, in het niet laat vallen. Deze ligt net voorbij de Franse Heuvelrug, ten noorden van Route 60 naar Jericho. Het grootste deel van het gebied ligt binnen de officiële gemeentelijke lijn en valt dus formeel onder de Israëlische soevereiniteit; de rest bevindt zich in gebied C, dat Israël zogenaamd controleert. Toch zijn er honderden Palestijnse appartementsgebouwen van zes tot tien verdiepingen gebouwd, die volgens een hoge officier van de grenspolitie, welke belast is met de veiligheid in gesprek met de auteur, allemaal illegaal zijn.

De Palestijnse strategische regeling in het gebied gaat ten koste van de levenskwaliteit van de nieuwe bewoners van deze twee uitgestrekte ontwikkelingen. Jamil Sanduqa, hoofd van de provisorische gemeenteraad van Ras al-Khamis, die wordt gefinancierd door de PA en de EU, erkent dat deze wijken een ecologische ramp zijn: hij karakteriseert het leven daar als "levenslange gevangenisstraf." De enige weg om de stedelijke uitgestrektheid te doorkruisen is slechts twee rijstroken breed. Het is voortdurend verstopt tot aan de 24-uurs buitenpost, bemand door de grenspolitie die de doorgang naar Jeruzalem toestaat. Brandweerwagens zouden het onmogelijk vinden om de plaats van een ongeval te bereiken in geval van een kleine noodsituatie, laat staan een aardbeving. Vuilnis verbrandt in de open lucht met verwoestende gevolgen voor de gezondheid van de bewoners van de nederzetting, maar ook die in het naburige Isawiyyyah en French Hill.

Soortgelijke omstandigheden heersen er in al-Zaim, een kleinere versie van Ras al-Khamis, twee kilometer zuidelijker, dat is aangewezen als zijnde in gebied B. In al-Zaim vindt het illegale bouwen plaats in de buurt van de snelweg, in strijd met de internationale conventies die de verplichte afstanden tussen de bouwlijnen en grote verkeersaders voorschrijven.

Ten oosten van Ma'ale Adumim hebben de PA en de EU geïmproviseerde bedoeïenenkampen geïdentificeerd, waarvan Al-Khan al-Akhmar het belangrijkste wapen is om van gebied C een Palestijnse staat te maken. Deze snelgroeiende kampementen liggen dicht bij een belangrijke snelweg en zijn verstoken van rioleringssystemen en georganiseerde afvalverwijdering. De Israëlische autoriteiten hebben een gebied net ten zuiden van Abu Dis gereserveerd dat al deze voorzieningen zou bieden, maar de PA en de EU blijven de bedoeïenenkampen bevorderen.

Na jaren van veroordelingen heeft het Hooggerechtshof uiteindelijk geoordeeld dat het kampement, dat wordt ondersteund door EU-budgetten, en de school die het heeft opgericht voor de kinderen van de krakers, volledig nieuw en dus illegaal was. Israël is echter gezwicht voor de internationale druk en heeft zich onthouden van het verwijderen ervan.

Minder in de publieke opinie, maar niet minder belangrijk, zijn de zuidelijke Hebronheuvels. Strategisch gezien domineren deze heuvels de stad Beersheba. Onmiddellijk naar het westen ligt Israëls grootste luchtmachtbasis. Demografisch gezien zou een geconcentreerde Palestijnse nederzetting in de zuidelijke Hebronheuvels een continuïteit van Arabische nederzettingen creëren die zich uitstrekt van Gaza tot aan de as Arad-Beersheba. Regavim, de ondergefinancierde organisatie die toezicht houdt op illegale Palestijnse gebouwen in gebied C, heeft de bouw van meer dan 28.000 gebouwen en huizen in het afgelopen decennium gedocumenteerd.

Een massale Israëlische bouwaanpak is dringend nodig om de historische joodse verbinding met de Westelijke Jordaanoever te onderstrepen, waarvan de erkenning door de Palestijnen een noodzakelijke voorwaarde is voor vrede.

Dit is een bewerkte versie van een artikel dat op 21 augustus 2019 in de Jeruzalem Post verscheen.

Prof. Hillel Frisch is hoogleraar politieke en Midden-Oostenwetenschappen aan de Bar-Ilan Universiteit en senior onderzoeker aan het Begin-Sadat Center for Strategic Studies.

Bron: The EU Is Battling Israel in Area C