WAAROM KAN ISRAËL DE PUBLIEKE CORRUPTIE NIET UITBANNEN? - ANALYSE

Allemaal zijn ze natuurlijk onschuldig, totdat hun schuld is bewezen, maar zo'n lange lijst roept de vraag op hoe dit kan gebeuren en hoe dit kan worden voorkomen.

Door Yonah Jeremy Bob - 6 augustus 2019

 Premier Benjamin Netanyahu, minister van Binnenlandse Zaken en Shas-leider Arye Deri, vice-minister van Volksgezondheid en leider van het Verenigde Torah-Jodendom (UTJ) Ya'acov Litzman, minister van Arbeid en Sociale Zaken Haim Katz, Likud MK en de voormalige coalitievoorzitter van de coalitie David Bitan, de voormalige algemene en politieke activist Gal Hirsch en een groep gemeenteambtenaren van Jeruzalem krijgen tegelijkertijd te maken met beschuldigingen van corruptie.

De waarheid is dat deze lijst niet eens volledig is, aangezien anderen - zoals de voormalige onderminister en de krachtpatser van Yisrael Beytenu, Feina Kirschenbaum, en een aantal burgemeesters en andere overheidsfunctionarissen - al voor de rechter staan. Bovenstaande lijst is slechts de meest recente van ambtenaren die mogelijk terechtstaan wegens corruptie.

Allemaal zijn ze natuurlijk onschuldig totdat hun schuld is bewezen, maar zo'n lange lijst doet de vraag rijzen hoe dit kan gebeuren en hoe dit is te voorkomen.

Laten we niet vergeten dat voormalig premier Ehud Olmert en enkele andere voormalige topambtenaren van de gemeente Jeruzalem reeds naar de gevangenis zijn gegaan in het openbare corruptieproces om dit soort processen te beëindigen.

Gezien de snelheid en de omvang van de nieuwe openbare corruptieschandalen zou men kunnen denken dat Olmert al twintig jaar geleden was, genoeg tijd dus voor een nieuwe generatie politici om binnen te komen en hem te vergeten. Maar Olmert werd pas in juli 2017 uit de gevangenis vrijgelaten.

Wat de lokale ambtenaren van Jeruzalem betreft, pleit goed bestuur voor een chronisch gebrek aan controles, evenwicht, grenzen en toezicht op lokale ambtenaren.

Zelfs hoewel er de laatste jaren een rij van openbare corruptieveroordelingen was met Ramat Gan burgemeester Zvi Bar, Ramat Hasharon burgemeester Yitzhak Rochberger, Bat Yam burgemeester Shlomo Lahiani, Nof Hagalil (Boven Nazareth) burgemeester Shimon Gafsou en verscheidene anderen, zeggen activisten dat de meeste lokale corruptie nooit is gevangen.

Op nationaal niveau is de corruptie complexer omdat er meer aandacht en toezicht is.

Een deel van het antwoord ligt waarschijnlijk in het feit dat de meeste van de bovenstaande gevallen niet passen in de klassieke definitie van omkoping en fraude.

Netanyahu wordt voornamelijk beschuldigd van omkoping van de media, niet van het ontvangen van contant geld in enveloppen op de flagrante manier als Olmert deed.

Litzman wordt ervan beschuldigd een vermeende pedofiel proberen te helpen om uitlevering te voorkomen, niet omdat hij door tycoons als Kirschenbaum rond de wereld werd gevlogen.

We kennen nog niet alle details van Deri's geval, maar de beschuldigingen lijken te wijzen op een complexe belastingontwijkingsregeling, waarbij gebruik wordt gemaakt van een verscheidenheid aan familieleden. Dit ligt al iets dichter bij de klassieke publieke corruptie, maar is er nog steeds enkele lagen van verwijderd.

Kortom, politici hebben wel degelijk geleerd van Olmert. Zij hebben geleerd dat schaamteloze omkoping zal worden betrapt en niet zal worden getolereerd.

Velen lijken zich echter toch bezig te hebben gehouden met corruptie, maar dan wel op een meer verfijnde manier.

Veel ambtenaren hebben hun macht ook gebruikt op verdachte corrupte manieren, die zich zouden kunnen vermengen met het verhaal dat ze geldig gebruik maken van hun macht om een soort onrechtvaardigheid te verslaan.

Netanyahu zei bijvoorbeeld dat zijn acties met media-ambtenaren bedoeld waren om te proberen een media-oorlog tegen hem in evenwicht te brengen die oneerlijk was.

Litzman zegt dat al zijn acties werden ondernomen om kiezers te helpen die werden gepest en onrechtvaardig werden behandeld.

Dit geldt niet voor iedereen, maar toont aan dat politici hun macht of financiële stappen zo plannen dat ze samenvallen met een verfijnd verhaal, dat ze indien nodig aan het publiek kunnen presenteren.

Hoe kunnen we deze meer verfijnde overheidscorruptie in de toekomst een halt toeroepen?

Niemand heeft een manier gevonden om de plaag van corruptie van de planeet te bannen, maar in september 2018 vertelde Yuval Feldman van het Israëlische Instituut voor Democratie en de Bar-Ilan Universiteit aan The Jerusalem Post dat "de wet niet begrijpt hoe mensen beslissingen nemen. Typisch is het dat met een omkoping iemand geld krijgt en iets terugkrijgt van een ambtenaar. Zeer weinig mensen zouden zich met dergelijk corrupt gedrag inlaten".

Maar "veel meer mensen zouden dingen voor iemand doen - iets aardigs over hen schrijven in een krant, hen uitnodigen voor een conferentie of een cadeau geven" - vooral als ze "hen kennen en het gevoel hebben dat de persoon een vriend is".

"Als alles een strafrechtelijke benadering is," zei hij, "is het een zeer problematische benadering van de meeste schendingen. Regelgeving verhindert geschenken aan ambtenaren, maar dat is niet genoeg." "Het is een zeer problematische benadering van de meeste schendingen.

Met betrekking tot een andere strategie voor sancties sprak hij veel meer over administratieve boetes en de frequentie van de handhaving, dan over het gebruik van gevangenisstraf en strafrecht.

Hij is ervan overtuigd dat de veel bredere en invretende groep waar de wetshandhaving achteraan moet gaan, diegenen zijn die in deze twijfelachtige grenssituaties geld geven aan anderen. Dit in tegenstelling tot de kleinere groep mensen die op zoek is naar manieren om direct illegaal geld in hun eigen zak te krijgen.

Een ander antwoord is het publiek zelf. Ook al worden alle bovengenoemde politici uiteindelijk onschuldig bevonden, het is verbluffend dat geen van hen tot nu toe met verkiezingsgevolgen te maken heeft gehad.

Als het publiek politici herverkiest die beschuldigd worden van corruptie - of in het geval van Deri, degenen die al eerder de gevangenis in zijn gegaan - waarom zouden politici dat dan moeten vermijden?

De nieuwe staatstoezichthouder Matanyahu Englman staat op het punt om de anticorruptieafdeling van zijn kantoor te elimineren met de steun van de heersende politieke klasse.

De meeste kiezers lijken zich er niet druk om te maken of hebben het misschien zelfs niet eens gemerkt. Zolang de kiezers de politici niet laten betalen voor de beschuldigingen van corruptie, is het onwaarschijnlijk dat de politieke klasse wordt afgeschrikt.

Bron: Why can’t Israel kick public corruption? - Analysis - Israel News - Jerusalem Post