Uitleg over de Israëlisch-Syrisch-Iraanse connectie

Door Chava Stein - 15 januari 2019

Volgens een recent interview van de N.Y. Times met de vertrekkende IDF-stafchef Lt. Gen. Gadi Eisenkot, heeft Israël alleen al in 2018 2000 bommen op doelen in Syrië laten vallen.

Om de Israëlisch-Syrisch-Iraanse connectie te begrijpen, moet men het ongewone en onwaarschijnlijke partnerschap tussen Syrië en Iran onderzoeken waarvan elk van hen ervan hoopt te profiteren. Vreemd genoeg had de overleden vader van de Syrische president Bashar Assad, Hafez Assad, in de jaren zeventig en tachtig een langdurige vete met degenen die hij beschouwde als revolutionaire islamisten, om een revolutie in zijn eigen land te voorkomen, een land dat zichzelf meer als seculier dan religieus heeft gezien.

Het is dus ironisch dat Syrië vandaag de dag nauw verbonden is met Iran, een land waarvan het revolutionaire leger tot de meest extreme islamitische leveranciers van de theocratie behoort, en waar alle wetten van de Opperste Leider Ayatollah Ali Khamenei van uitgaan.

Toch kwamen Syrië en Iran, ondanks deze verschillen, weer bij elkaar toen Saddam Hoessein door beiden als een bedreiging in de regio werd gezien. Een andere rode draad tussen de twee landen was hun wederzijdse haat tegen Israël. Voor Syrië was er een enorm gezichtsverlies na de Zesdaagse Oorlog van 1967, toen Israël met succes de controle overnam over de Golanhoogte, een pijnlijke plek waar sinds die tijd de Syriërs aan knagen. Iran beziet Israël gewoonweg met afkeer als de "kleine satan" (de VS is de "grote satan") en roept bij elke gelegenheid op tot de dood van de Joodse natie.

Amerika beschouwt beide landen ook als vijandelijke naties en ten slotte steunen maar weinig andere landen in de regio hen, dus dit zorgt voor een sterk partnerschap tussen hen. Kortom, Syrië is blij met een sterke Iraanse interventie en Iran is blij om de naburige Hezbollah als bondgenoot te kunnen gebruiken om hun vuile werk tegen Israël te doen. In feite bewondert en voedt Assad de Hezbollah, die hij aanmoedigt om een doorn in het vlees van Israël te zijn, dat hij als een bedreiging voor Syrië beschouwt. Noch Israël, noch de VS hebben iets in dit imposante partnerschap kunnen regelen en hebben soms hun best moeten doen ongelukkige compromissen te sluiten om zo ernstiger rampen te voorkomen.

Als gevolg van de aanvoer van Iraanse wapens naar Syrië en de bouw van tunnels door Hezbollah om Israël binnen te dringen en zijn bevolking aan te vallen, heeft Israël echter geen andere keuze dan zijn belangen te beschermen en daarom zijn er het afgelopen jaar zoveel bommen op Syrië gegooid naarmate deze dreigingen zich ontvouwden. Dit omvatte aanvallen, zowel in de hoofdstad Damascus als op het vliegveld, waar de wapenopslagplaatsen werden ontdekt.

Het probleem is dat Rusland ook deel uitmaakt van de mix in zijn wens om de regering-Assad in stand te houden. En hoewel Israël en Rusland relatief goed naast elkaar kunnen bestaan, heeft de behoefte van Israël om zich te verdedigen, deze Russische relatie gecompliceerd, aangezien een Israëlische aanval op Syrië door Rusland wordt gezien als strijdig met hun belangen en de agenda in de regio.

Natuurlijk heeft Israël geen andere keuze dan zijn burgers te beschermen. Als het er niet in slaagt de tunnels af te sluiten of de wapenfabrieken uit te schakelen, zou dat rampzalige gevolgen hebben voor het kleine Joodse land, dat moet vechten voor haar voortbestaan tegen degenen die op haar vernietiging uit zijn. Rusland, dat dit dilemma ook begrijpt, heeft geprobeerd Iran zover te krijgen dat het de smokkel van wapens vermindert, wetend dat dit de enige manier is om de regering van Assad te stabiliseren en geen verdere Israëlische aanvallen op het land te riskeren.

Maar Israël heeft niet altijd openlijk de aanvallen op Syrië toegegeven en heeft zijn best gedaan om heimelijk te opereren om enige dubbelzinnigheid te zaaien over wie er werkelijk achter de aanvallen zit. Echter, naarmate er meer en meer tunnels werden ontdekt en de locatie van grote wapenopslagplaatsen werd onthuld, werden de aanvallen van Israël duidelijk en werd er zelfs openlijk gedreigd te worden geïntensiveerd. Onlangs nog gaf de Israëlische premier Netanyahu publiekelijk toe dat "de IDF er op indrukwekkende wijze in was geslaagd de militaire opbouw van Iran in Syrië tegen te houden. En in deze context heeft de IDF honderden keren Iraanse en Hezbollah doelwitten aangevallen". (JPost, 14 januari 2019)

Lt. Gen. Eisenkot bevestigde dit door te zeggen: "We hebben duizenden doelwitten getroffen zonder verantwoordelijkheid te claimen of recht op te eisen (JPost, 14 januari 2019). Deze onthullingen van de minister-president en zijn generaal zijn echter op harde kritiek van de oppositie gestuit, die gelooft dat dergelijke bekentenissen de veiligheid van het land in gevaar brengen. Natuurlijk, nu de komende Israëlische verkiezingen nog maar een paar maanden verwijderd zijn, beschuldigen velen van de oppositie deze onthullingen ook voor politiek gewin.

Of dit nu waar is of niet, Syrië, Iran en Libanon hebben er allemaal belang bij om Israël grote schade toe te brengen en de regio voor eens en voor altijd te bevrijden van haar sterke Joodse aanwezigheid. Maar "Moskou beloofde aan Jeruzalem dat het de Iraniërs 80 kilometer van de grens met Israël in de Golanhoogte zou houden" (Haaretz, 26 dec. 2018), om zo de voortzetting van het Assad-regime te handhaven.

Dus de samenwerking tussen Rusland en Israël - een andere vreemde 'bedrelatie', kan een nuttige buffer zijn om ervoor te zorgen dat geen enkele Iraanse of Hezbollah-dreiging voor Israël wordt beantwoord met een sterke reactie van de Joodse natie, ook al heeft Rusland deze recente Israëlische aanvallen in Syrië veroordeeld en ze "provocerende daden" genoemd.

Wat zeker is, is dat de vijanden van Israël een einde zullen willen blijven maken aan haar bestaan, en dat Israël zich zal blijven verdedigen, zelfs met het risico van vervreemding van degenen wiens agenda gekwetst wordt door toekomstige Israëlische acties.

Bron: [Israel 101] Explaining the Israel-Syrian-Iranian connection