Waarom Amerikaanse Joden President Trump belasteren

Hoewel het waar is dat tot op heden het blanke, suprematistische antisemitisme de meest dodelijke vorm van antisemitisme in Amerika is geweest, vormt het vanuit politiek en sociaal oogpunt een kleiner gevaar voor het joodse leven in Amerika dan de drie andere vormen van actieve jodenhaat: progressief-socialistisch, islamistisch, en het zwarte antisemitisme.

door Caroline B. Glick - 13 december 2019

De afgelopen week is er veel opgehelderd over de toestand van de Amerikaans-Joodse gemeenschap - en haar tegenstanders.

De twee aanvallers die dinsdag de koosjere supermarkt in Jersey City binnenliepen en daar opzettelijk het vuur openden, richtten zich op de Joden. De moordenaars behoorden tot de zwarte suprematistische, virulente antisemitische "Zwart-Hebreeuwse Israëlitische" beweging die beweert dat haar leden de ware kinderen van Israël zijn en dat de Joden satanische bedriegers zijn.

De schietpartij in Jersey City markeerde een voorspelbare escalatie van de antisemitische aanvallen die worden uitgevoerd op orthodoxe Joden in de omgeving van New York. Het zwaartepunt van de aanslagen tot nu toe lag bij de ultraorthodoxe gemeenschappen in Brooklyn. De afgelopen twee jaar is de frequentie van de aanvallen sterk toegenomen. De meeste zijn gepleegd door zwarte antisemieten. Geen enkele is uitgevoerd door blanke suprematistische antisemieten.

Dit is een belangrijk onderscheid, omdat progressieve politici als de New Yorkse burgemeester Bill De Blasio en senator Bernie Sanders het antisemitische geweld in Brooklyn routinematig presenteren als het product van blanke suprematisten.

En hoewel het waar is dat tot op heden het blanke suprematistische antisemitisme de meest dodelijke vorm van antisemitisme in Amerika is geweest, toch vormt het vanuit politiek en sociaal oogpunt een kleiner gevaar voor het Joodse leven in Amerika dan de drie andere vormen van actief antisemitisme vandaag de dag in Amerika: progressief-socialistisch antisemitisme, islamistisch antisemitisme, en zwart antisemitisme.

Deze vormen van jodenhaat vormen een grotere bedreiging voor het Joodse leven in Amerika dan het blanke nationalistische antisemitisme, en wel om twee redenen. Ten eerste, omdat blanke suprematisten politieke weeskinderen zijn en geen enkele politieke partij bereid is hen te omarmen, zijn progressieve islamitische en zwarte antisemieten diep verankerd in politiek links. In de afgelopen vijftien jaar zijn zij machtige spelers geworden in de Democratische Partij, die in staat zijn om de partij te laten buigen naar hun wil.

De tweede reden waarom zij een groter gevaar vormen voor het Joodse leven in Amerika dan de blanke nationalisten, is dat socialistische islamitische en zwarte antisemieten niet willen samenwerken met blanke suprematistische antisemieten, maar dat zij graag met elkaar samenwerken om hun gemeenschappelijke doelen te bereiken. Ze dekken elkaar - zoals Sanders en De Blasio de zwarte antisemieten in Brooklyn dekken. Ze steunen elkaar, omdat beide mannen de islamitische antisemitische Linda Sarsour omarmen. Donderdag beweerde Rashida Tlaib dat witte suprematisten verantwoordelijk waren voor de aanval in Jersey City.

De plaats waar de drie soorten antisemieten het krachtigst samenkomen en zo de grootste bedreiging voor het Joodse leven in Amerika vormen, is op universiteitscampussen. Op campussen in de VS worden Joodse Amerikanen gedwongen om hun hoofd omlaag te houden, of misbruik en intimidatie onder ogen te zien als gevolg van hun gezamenlijke inspanningen om Joodse studenten en professoren uit te sluiten, die Israël niet actief willen veroordelen.

De meest directe manier om het probleem aan te pakken is door de bescherming van de Civil Rights Act uit 1964 toe te passen op Joden. Titel VI van de Wet op de Burgerrechten van 1964 verbiedt discriminatie op basis van kleur, ras en nationale herkomst in programma's en activiteiten die financiële steun van de federale overheid ontvangen.

In de afgelopen jaren heeft het Congres verschillende pogingen gedaan om Titel VI te wijzigen om er zo anti-joodse discriminatie in op te nemen. Deze inspanningen genoten brede twee-partijen steun. Maar ze werden allemaal geblokkeerd door leden van het progressieve kamp binnen de Democratische Congrescaucus. Net als de antisemitische boycotactivisten die Joden van de campussen verbannen, beweerden de progressieve wetgevers dat uitbreiding van de bescherming van Titel VI met anti-Joodse discriminatie de vrijheid van meningsuiting van anti-Israëlische activisten op campussen zou ondermijnen. Dat wil zeggen, ze zeiden dat het recht van antisemieten om antisemitisme te prediken de rechten oversteeg van Joodse studenten om niet lastig gevallen te worden.

Op woensdag maakte President Donald Trump een eind aan deze waanzin door een uitvoerende wet te ondertekenen die van federale agentschappen eist beweringen van antisemitisme op campussen te behandelen in het licht van de "werkende definitie van antisemitisme... door de Internationale Alliantie Herdenking van de Holocaust".

Deze IHRA-definitie van antisemitisme is door verschillende regeringen en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken aangenomen. Het geeft voorbeelden van manifestaties van antisemitisch gedrag, waaronder "het ontzeggen van het recht op zelfbeschikking aan het Joodse volk, bijvoorbeeld door te beweren dat het bestaan van de staat Israël een racistische onderneming is; het toepassen van dubbele maatstaven door een gedrag te eisen wat van geen enkele andere democratische natie verwacht of geëist wordt; het gebruik van symbolen en beelden die geassocieerd worden met het klassieke antisemitisme... om Israël of Israëliërs te karakteriseren; het maken van vergelijkingen van het hedendaagse Israëlische beleid met het beleid van de nazi's; en "het collectief verantwoordelijk houden van de Joden voor de handelingen van de staat Israël".

Dit zijn natuurlijk de standaardpraktijken van antisemieten op campussen van hogescholen en daarbuiten. Dus door de federale regering te bevelen de IHRA-definitie te gebruiken als hun kader voor het bepalen van de geldigheid van Titel VI-klachten van antisemitische discriminatie op campussen, gaf Trump de Joden middelen die ze niet hadden om zich nu tegen die discriminatie te verdedigen. Hij heeft ook een weg uitgestippeld om de snelst groeiende en meest politiek en sociaal krachtige antisemitische krachten in Amerika bloot te leggen en te bestrijden.

In plaats van te rapporteren wat hij deed, lijkt de New York Times de acties van Trump opzettelijk te hebben gemanipuleerd.

In zijn tweets vermeldde de New York Times de actie van de Trump zo: "President Trump zal een uitvoerende wet ondertekenen die het jodendom definieert als een nationaliteit en niet alleen als een religie, waardoor de inspanningen van de afdeling Onderwijs om de "Boycot Israël"-bewegingen op universiteitscampussen uit te roeien, zal worden versterkt."

Deze tweet was zo buiten de oorsprong dat het onmogelijk is om het te zien als een zuiver misverstaan door de krant als een bericht voor de liberale gevestigde orde. De bewering dat Trumps stap het "Jodendom gedefinieerd heeft" riekt naar culturele toeëigening, en als zodanig klinkt het als een daad van agressie tegen Joden.

Door ten onrechte te beweren dat Trump het Jodendom als een nationaliteit definieerde, liet de Times het klinken alsof Trump zei dat Joden geen Amerikaanse staatsburgers zijn.

En door het schrijven dat het doel van de inspanning was om "de 'Boycot-Israël' bewegingen op universiteitscampussen uit te roeien", in plaats van Joodse studenten te beschermen tegen antisemitische intimidatie, liet de Times het bevel eerder lijken op een politieke truc dan op een burgerrechtenactie die al lang gesteund werd door zowel Democraten als Republikeinen.

De liberale Joden namen de boodschap over en liepen mee met het bericht. Halie Soifer, de uitvoerend directeur van de Joodse Democratische Raad van Amerika, beschuldigde Trump van het "gedeeltelijk verantwoordelijk" zijn voor de opkomst van antisemitisme in Amerika.

"Als President Trump echt antisemitisme wilde bestrijden," zei ze, "zou hij de verantwoordelijkheid voor zijn rol in het bestendigen van antisemitische samenzweringstheorieën en het aanmoedigen van wit nationalisme op zich nemen".

"Wij zeiden het voordien en wij zullen het opnieuw zeggen - Donald Trump is de grootste bedreiging voor de Amerikaanse Joden," voegde zij toe.

J-Street's uitvoerend directeur Jeremy Ben-Ami weergalmde de kritiek van de BDS verdedigers in het Congres en op campussen door te beweren dat de uitvoerende wet de vrijheid van meningsuiting van anti-Israël activisten schaadt. In zijn woorden: "de uitvoerende wet, zoals de geblokkeerde congreswetgeving waarop het gebaseerd is, schijnt minder ontworpen te zijn om antisemitisme te bestrijden dan om een ijzingwekkend effect te hebben op vrije meningsuiting en om campuscritici van Israël aan te pakken."

Soifer en Ben Ami richtten hun verklaringen ongetwijfeld op het "a-politieke" Joodse establishment, in de hoop hen te mobiliseren tegen deze pro-Joodse uitvoerende wet.

In het geval dat ze gefaald hebben. De Anti-Defamation League en het Amerikaans-Joodse Comité juichten beide de uitvoerende wet van Trump toe.

Maar Soifer en Ben Ami hadden redenen om te denken dat de ADL en AJC samen met hen de vriendelijkheid en steun van Trump voor Joodse mensen als antisemitisme zouden karakteriseren. Eerder deze week deden ze dat wel.

Afgelopen zaterdagavond hield Trump de belangrijke speech op de jaarlijkse conferentie van de Israëlisch-Amerikaanse Raad in Miami. Trumps evenement van een uur lang was een liefdesfeest. Trump straalde warmte en respect uit naar zijn publiek en naar Israël en zij gaven hem ook dat gevoel.

Hij beloofde het antisemitisme in Amerika te bestrijden met dezelfde energie waarmee hij Israël verdedigt en bracht mensen naar het podium om het werk te schetsen dat de regering heeft gedaan om de anti-Joodse onverdraagzaamheid in Amerika en over de hele wereld te bestrijden.

Maar onmiddellijk nadat Trump zijn opmerkingen had voltooid, gingen de sluizen van de haat tegen hem open vanuit het Joodse establishment. Iedereen, van Soifer tot Jennifer Rubin van de Washington Post, en Paul Krugman van de New York Times, beschuldigde Trump van het leveren van een antisemitische taal. ADL en AJC sloten zich aan bij de bende en tweetten boze beschuldigingen.

Wat was het wat Trump zei dat hen zo boos maakte?

Trump zei: "Veel van jullie zitten in de vastgoedsector, omdat ik jullie heel goed ken. Jullie zijn wrede afmakers. (Gelach) Helemaal geen aardige mensen. Maar jullie moeten op mij stemmen; je hebt geen keus. Je gaat niet op Pocahontas stemmen, dat kan ik je wel zeggen. (Gelach en applaus.) Je gaat niet voor de vermogensbelasting stemmen, 'ja, laten we eens 100 procent van je rijkdom wegnemen.' Nee, nee. Zelfs als je me niet leuk vind, en sommigen van jullie doen dat niet. Sommigen van jullie vind ik ook eigenlijk helemaal niet aardig. (Gelach) Maar jullie zullen mijn grootste aanhangers zijn, omdat jullie met een kwartier uit je business zullen zijn, als zij de macht krijgen."

De koninklijke gastheer van het Amerikaans-Joodse establishment siste dat Trump het antisemitische stereotype dat Joden van geld houden, door zo te spreken, versterkte.

Zulk geklets.

Zoals hij al zei, richtte Trump zich tot zijn mede-vastgoedontwikkelaars in de menigte. Hij sprak met hen als zijn concurrenten, niet als zijn vijanden. Toen hij zei: "Jullie zijn wrede afmakers", gaf hij hen een compliment. Ze begrepen het, en daarom lachten ze.

De eis van de Trump dat zij voor hem zouden stemmen, zelfs als zij niet van hem hielden, omdat zij het in beslag nemende belastingbeleid van de Democraten vreesden wat de standaardlijn is in het Democratisch belastingenbeleid. Hij zegt dit tegen iedereen, niet alleen tegen Joden. Het publiek wist dit ook - vandaar dat ze lachten en applaudisseerden.

Het Joodse establishment sloot zich aaneen en ze kwamen over de speelse vriendelijke verklaring van Trump overeen, dat het antisemitisch was, omdat ze willen geloven dat Trump een antisemiet is. Als Trump een antisemiet is, dan is het redelijk voor hen om loyaal te blijven aan de Democratische partij die, geleid door "de ploeg" die in de richting gaat van de antisemitische klif waar de Britse Labourpartij vanaf sprong toen ze Jeremy Corbyn als haar leider verkoos.

Met andere woorden, zij belasteren Trump als antisemiet, omdat zij hun partijbelangen verkiezen boven de belangen van de Joodse gemeenschap in Amerika en het Joodse volk over de hele wereld.

Gelukkig, terwijl Trump met een consistente staat van dienst betreffende steun voor Israël en de Joden in Amerika en wereldwijd zijn warmte voor het Joodse volk duidelijk maakt, heeft de president juist geen greintje antisemitisme in zijn lichaam. En hij zal ook geen antisemiet worden, hoe slecht het Amerikaanse Joodse establishment hem ook behandelt.

Trumps Joodse critici zeiden dat hij antisemitische "stijlfiguren" gebruikte toen hij de IAC vertelde dat je in de V.S. "mensen hebt die Joodse mensen zijn, die geweldige mensen zijn - en ze niet genoeg van Israël houden". Maar dat deed hij niet. Hij vertelde de waarheid. Die Joodse mensen houden noch van Israël, noch van de kinderen van Israël, en ook niet van het Joodse volk.

Gelukkig houdt President Trump zo veel van de Joden en Israël dat hij het voor hen goedmaakt.

Bron: Why American Jews slander President Trump - www.israelhayom.com