Zelfzuchtige wereld

Door Gary Stearman - 17 augustus 2018

In deze steeds zelfzuchtiger wereld is het voor christenen van vitaal belang om te onthouden dat "God liefde is". We zitten in een wereldwijde samenleving met romans, films en commercials, versierd met harten en bloemen, waar "liefde" is uitgegroeid tot een verhandelbaar goed. Het is geen verrassing voor iedereen dat die liefde is uitgegroeid tot een product, wat gekocht en verkocht wordt in een groot aantal goederen, diensten en sociale afleiding; in gesproken en geschreven woord, muziek en video's, veel daarvan is goedkoop en walgelijk schokkend. Foto's en kort geklets zijn de uitdrukking van onderlinge verbondenheid, maar van wat voor soort? We zijn een samenleving die op zoek is naar een relatie. Op straat en in de winkels is er veel haat. In een wereld die zich in toenemende mate heeft opgedeeld in concurrende stammen die erop uit zijn om hun concurrentie te vernietigen, wordt de liefde systematisch vervangen en gedreven door boosheid met zelfingenomen superioriteit.

Al twee millennia verkondigen de trouwste kerkleiders de noodzaak van liefde van het zelfopofferende soort dat Jezus tentoonspreidt. Helaas is de liefde, zelfs in de kerk, herhaaldelijk ondermijnd in een reeks verdelgende gevechten, en vervangen door verschillende vreemde en nieuwe religies, elk ironisch voorspeld in bijbelse profetie en uitgevoerd door degenen die honger hebben naar legalisme of macht. Buiten de kerk is de sociaal-politieke geschiedenis een reeks van rampen. De christelijke liefde is gedegradeerd naar de achterbank van de samenleving, waar ze nog steeds te vinden is als men er maar goed naar kijkt. Maar hoe lang?

Olie, elektriciteit en telecommunicatie maakten de samenleving in de twintigste eeuw tot een vloeibaar en explosief organisme. Gelukkig werd het ook mogelijk om Christus aan miljoenen te prediken op een schaal die we tot nu toe niet konden dromen. Men ging ervan uit dat Amerika altijd gekenmerkt zou worden door een stabiele spirituele basis waarop de "beleefde samenleving" zou rusten. De beschaafde samenleving van de westerse wereld maakte twee wereldoorlogen mee. God werd gevreesd en aanbeden als Schepper, Verlosser, Rechter en Beschermer, terwijl verschillende "ismen" opkwamen en gingen. Met dankbaarheid zongen we het volkslied, samen met "God, zegen Amerika". Er was de overtuiging dat Hij ons gered had door de donkere periode van oorlog die wereldwijd bijna honderd miljoen doden veroorzaakte! Toen de oorlogen eindelijk afkoelden, begonnen we een veertigjarige race in de richting van het commerciële paradijs dat werd verondersteld stabiliteit en tevredenheid te brengen aan de volgende drie of vier generaties. Die race - in de richting van zelfvervulling - heeft geleid tot een opleving van de zelfzuchtige twijfel en beschamende vulgaire zelfgenoegzaamheid. Liefde is een smart-phone selfie, verzonden naar wie-weet-waarheen!

Bij christenen wordt in het gemeenschappelijk geloof altijd in gedachten gehouden dat God de liefde belichaamt. Bijbelgelovige christenen zouden dat nooit echt vergeten: Want God heeft de wereld zo lief gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft" (Joh. 3:16).

Maar de afgelopen vier of vijf generaties hebben we dat idee als een hete aardappel laten vallen. Informatie over geestelijke waarheid wordt niet doorgegeven van ouder naar jongere, maar van kind naar kind. Versnipperde en los van elkaar staande communicatie is een bijgelovig secularisme geworden, ten dienste van een spiritueel doel in de elektronische wolk die geen echte kern van waarheid bezit.

Zonder de Schrift kunnen het zeer deprimerende dagen zijn, inderdaad. Dit is het omgekeerde: In de Bijbel vinden we de meest opmerkelijke en revolutionaire uitspraak in de geschiedenis van de planeet aarde. Bestaande uit drie kleine woorden, en slechts twee keer gevonden, in het geschrift van de apostel Johannes:

"Wie niet liefheeft, kent God niet; want God is liefde" (1Joh.4:8).

Kort daarna herhaalt hij: "En wij hebben de liefde die God voor ons heeft, gekend en geloofd. God is liefde; en wie in de liefde blijft, blijft in God, en God in hem" (1Joh.4:16).

Gods liefde is de hoogste vorm van liefde. Het overstijgt alle wereldse intelligentie: filosofie, wiskunde, natuurwetenschappen - zelfs de slimme wetenschappers, wiens opdoemende kunstmatige intelligentie alleen maar controle kan uitoefenen over de mensheid. Het kan het niet voeden. Het weet niets van familie of van een bevredigend leven in de zekerheid van een liefhebbende God - tot in eeuwigheid! We zijn gezegend gered uit een samenleving die scherpzinnig "op zoek is naar liefde op de verkeerde plaatsen". En het is onze roeping om het Woord te verspreiden over de echte bron van authentieke liefde.

Bron: This Increasingly Self-Indulgent World!