TIJD OM WAKKER TE WORDEN VOOR ERDOGANS TURKIJE

5 juli 2018 - door Sarah Stern

Op 25 juni werden we gewekt door het sombere nieuws dat Tayyip Erdogan bij de presidentsverkiezingen in Turkije een overwinning had behaald. Dit nieuws is zo somber, omdat hij een zeer gevaarlijke man is die een Turks-islamitisch kalifaat wil oprichten en omdat hij tegelijkertijd de mensenrechten in Turkije heeft uitgehold en daarbij meer macht voor zichzelf heeft gekregen.

Op 17 april 2017 heeft Erdogan een referendum gehouden waarmee de bevoegdheden van het presidentschap aanzienlijk werden uitgebreid en geconsolideerd, en de functie van premier werd afgeschaft, wat betekent dat het buitenlandse beleid nu deel uitmaakt van zijn portefeuille.

Ondertussen heeft hij willekeurig ongeveer 50.000 mensen gearresteerd, onder wie dissidenten, intellectuelen, professoren, journalisten en iedereen waarvan hij zou kunnen denken dat die deel uitmaakt van de oppositie. De gevangenissen in Turkije zitten zo vol met dissidenten dat ze gewone criminelen hebben vrijgelaten en misdadigers op straat hebben gezet.

Een lieve vriend en collega, Aykan Erdemir van de Foundations of Defense of Democracies, die lid was geweest van de oppositie in het Turkse parlement, vertelde me dat zijn vrienden elke zaterdagavond bij elkaar komen met een Turkse kop koffie de krant lezen om te zien wie onder hun vrienden zal worden gearresteerd en of ze wel of niet borg kunnen betalen.

Onder de gearresteerden bevindt zich dominee Andrew Brunson, een Amerikaan die in het tweede jaar van zijn zeven jaar gevangenisstraf zit. De Turkse regering stelt dat zijn bewijs is gebaseerd op het getuigenis van een "geheime getuige". Er is absoluut geen habious corpus in Turkije, en geen advocaat die werkt namens Brunson die het "bewijs" kan inzien om zijn cliënt te verdedigen.

Turkije behoort tot de landen met de laagste persvrijheid ter wereld. Het regime blijft het recht van zijn burgers met voeten treden, waaronder de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van vereniging en de rechten van etnische en religieuze minderheden. Turkije is nu ook de grootste gevangenbewaarder van journalisten ter wereld.

Vooral de christenen in Turkije, die een kleine minderheid vormen, worden steeds vaker aangevallen. Iedereen die zijn wortels niet kan herleiden tot de soennitische islam wordt verdacht, wat heeft geleid tot een golf van gewelddadige aanvallen tegen christelijke kerken in dit nieuw xenofobe land.

Op het gebied van het buitenlandse beleid hebben we gezien hoe de troepen van Erdogan Syrië binnenkwamen en een autonoom Koerdisch kanton van Afrin afslachtten. In heel Europa zien we de opkomst van Turkse, islamitische partijen met een gevulde kas. Erdogan is in opkomst op het continent als verdediger van een gevoel van slachtoffering van moslims door islamofobie.

En in Jeruzalem heeft deze Turkse autocraat, in een poging om invloed onder de Palestijnen te winnen, de inheemsen van Oost-Jeruzalem geld laten zien. In een artikel in het Haaretz van vorige week spraken functionarissen uit Saoedi-Arabië, Jordanië en de Palestijnse Autoriteit hun bezorgdheid uit over het feit dat Turkije zich probeert te profileren als "hoeder van Jeruzalem in de ogen van de moslimwereld".

Hij heeft ook opgeroepen tot een "islamitisch leger om Palestina binnen te vallen".

Wat naar voren komt is een beeld van een totalitaire bruut met imperialistische ideeën. Wat net zo verontrustend is, is dat Turkije onder Erdogan reeds het almachtige S-400 lange afstand, luchtafweersysteem heeft gekocht. Hij is door de Russische president Vladimir Poetin daarmee opgezadeld en heeft zich ingespannen om te voorkomen dat de Russisch-Iraanse constellatie Zuid-Syrië zal verlaten.

Dit alles voldoet niet aan de gebruikelijke omschrijving van een "bondgenoot".

Toch is Lockheed Martin van plan om 100 F-35 Lighting II gevechtsvliegtuigen te verkopen aan Turkije - een van de meest geavanceerde stealth gevechtsvliegtuigen die nog ontwikkeld moeten worden.

Het congres heeft het in beide kamers, afgewogen. Aan de kant van het Huis, de National Defense Authorization Act bepaalde dat vóór de overdracht van F-35s aan Ankara wordt gedaan, zowel de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken als de minister van Defensie een verslag moeten schrijven dat Turkije zich gedraagt als een bondgenoot. De kant van de Senaat probeert het bezit van Turkije van F-35s op te houden tenzij het zijn aankoop van S-400s herroept, zodat het geen bedreiging vormt voor de NAVO defensiecapaciteit en een einde maakt aan het opsluiten van Amerikaanse burgers.

Het wetsvoorstel moet nog naar de Conference Committee gaan om wet te worden.

Omdat Turkije lid is van de NAVO willen velen het nog steeds als een "bondgenoot" beschouwen. Ja, formeel is het lid van de NAVO. De NAVO (die geen mechanisme heeft om een lid uit te wijzen) was echter oorspronkelijk tijdens de Koude Oorlog opgericht om kleinere landen in staat te stellen elkaar te verdedigen tegen de dreiging van de Sovjet-Unie.

Zoals het er nu uitziet, lijkt Turkije veel dichter bij Rusland te staan dan bij zijn andere NAVO-partners. En Amerika wil zeker niet dat onze meest verfijnde stealthjager in Russische handen terechtkomt.

Maar ondanks de actie van het congres op 21 juni hield Lockheed Martin een uitrolceremonie die de Turken met twee F 35s presenteerde. De jets zullen minstens een jaar op Amerikaans grondgebied blijven terwijl Turkse piloten worden opgeleid om hem te gebruiken.

Dat geeft ons een beetje tijd om wakker te worden en Erdogans specifieke Turkse koffie te proeven.

Bron: Time to wake up to Erdoğan’s Turkey | JNS.org