Mijn verhaal van het overwinnen van afwijzing

Ron Cantor - 14 december 2018

Ik voelde me verloren! Ik kon de liefde van God niet voelen. Ik voelde dat Hij teleurgesteld was in mij.

Ik bad niet genoeg, ik evangeliseerde niet genoeg, ik las zijn woord niet genoeg, enz. Ik had het gevoel dat ik elke dag een bepaalde piek moest bereiken om Hem lief te hebben - om me goed te voelen over mijzelf.

En omdat Hij zijn aanwezigheid had weggenomen (ja, Hij nam zijn aanwezigheid van mij - ik zal het later uitleggen), kon ik Hem niet voelen - ik kon niet bidden. Ik voelde me eigenlijk onderdrukt als ik Zijn Woord las. Ik kon me niet met hem verbinden en dus voelde ik me een complete mislukking.

Waarom zou God dit mij aandoen?

God deed dit met mij! Maar waarom?

Dit was mijn ervaring voor anderhalf jaar. Het begon ongeveer twee jaar nadat ik naar Yeshua toekwam. En ik had het nodig omdat ik Zijn evangelie niet had begreep.

Ik nam het achterstevoren. Zie je, ik dacht, als ik goed genoeg ben, zal Hij van me houden. Als ik hard genoeg werk, bid, evangeliseer, het woord lezen - dan krijg ik vrede. Ik zou bidden voor een uurtje maar wel naar de klok kijken. Dat is geen gebed! Dat is geen relatie! Ik zit 's morgens niet met mijn vrouw bij de koffie als een robot die haar als een robot in de gaten houdt hoe ze is, terwijl ik wacht tot de klok een uur slaat. Maar zo was mijn relatie met God.

Nee, we verdienen Zijn liefde niet. De Bijbel zegt niet dat Hij van mij houdt omdat ik van Hem houd! Er staat duidelijk: "wij houden van Hem omdat Hij ons eerst liefhad" (1 Johannes 4:19) Verder stelt Romeinen dat toen Ron Cantor nog een zondaar was, Jezus voor hem stierf. (Romeinen 5:8).

Ja, de manier waarop Hij zijn liefde voor mij tot uitdrukking bracht, toen ik Hem niet liefhad, Hem niet kende en Hem niet wilde kennen, was om voor mij een gruwelijke dood te sterven. Er is geen grotere uitdrukking van liefde. zoals Yeshua zegt: "Er is geen grotere liefde dan een man die zijn leven voor zijn vrienden neerlegt".

Verwerping

Maar ik probeerde Gods liefde te verdienen. Dit kwam omdat ik last had van afwijzing. Het kwam van mijn vader. Hij was erg koud en gesloten. Ik heb nooit veel emotie bij hem gevoeld. Ik kan me niet herinneren dat hij naar me glimlachte, vertelde dat hij van me hield of trots op me was. Ik was jaloers op mijn vrienden en hun vaders. Vaders worden verondersteld een voorbeeld van God te zijn voor hun kinderen, om hen te laten zien hoe Hij is. Als gevolg daarvan voelde ik een afwijzing in al mijn relaties.

(Verbazingwekkend genoeg zijn mijn vader en ik vandaag de beste vrienden! Toen ik een kind was, praatte hij niet en nu kan ik hem niet laten zwijgen! Ik hou ervan!)

Toen ik tot geloof kwam, verdween het allemaal. Ik dacht dat het voorbij was. Ik voelde de liefde van God. Toch wilde God dat ik met het kernprobleem zou omgaan. Ik herinner me de dag dat het allemaal terugkwam. Ik sprak met een leider in onze gemeente en hij zei iets tegen mij dat een afwijzing voorspelde. Het kwam bij me binnen als een bom, en ik kon er niet van af komen. Ik deelde het evangelie. Ik werkte harder dan iedereen, maar niet om de juiste redenen.

Wortel van trots!

Deze werkmentaliteit kwam van twee kanten: afwijzing en trots. Ik wilde de beste gelovige zijn die er was! Ik zou harder werken dan anderen. Ik hield niet van verzen als 1 Korintiërs 15:10, waar de apostelen zeiden: "Ik ben wat ik ben door de genade van God". Nee, ik wilde de eer. Ik wilde mijn beloningen in de hemel!

Dus, God nam al mijn ijver weg in het volgende anderhalf jaar. Ik wilde niets voor God doen. Ik wist dat Hij het was, maar ik wist niet wat Hij deed of waarom Hij het deed.

Massale innerlijke genezing

En toen ontmoette ik John Sheasby. Hij was onze gastspreker voor de week en hij werkte in innerlijke genezing. Toen ik hem ontmoette, was ik volledig gebroken. We spraken vier uur lang en tegen het einde van de week huilde ik. Hij gaf mij de waarheid. Hij legde uit dat er voor God geen manier was om mij meer lief te hebben dan Hij al deed. Zoals ik al zei, toonde Hij zijn liefde voor mij door voor mij te sterven toen ik nog een vuilniszak was!

Hij houdt van mij als ik wel of niet bid; als ik deel of niet deel. Natuurlijk is er werk te doen, maar niet om de liefde van God te verkrijgen. Ik heb geleerd dat we die dingen doen als een uitdrukking van dankbaarheid aan God voor wat Hij voor ons heeft gedaan. Ik gehoorzaam Yeshua niet om iets te krijgen, maar omdat ik van Hem hou.

Is God gek op jou?

Ik heb gemerkt dat de meeste gelovigen het gevoel hebben dat God een beetje van hen houdt. Vaak voelen de meesten die het zo op deze manier zien vanuit hun diepe behoefte aan acceptatie, niet uit liefde voor God. Velen denken dat ze in de bediening zijn om bevestiging te krijgen van de gemeente. Velen schrijven en prediken om de lof van de mensen te horen omdat ze niet totaal heel zijn. Als je van binnen heel bent (geestelijk en emotioneel) en je weet wat je waard bent voor God, dan heb je de lof van de mensen niet nodig.

Helaas hebben veel predikanten het volk van God misbruikt in hun verlangen om God te dienen! Ze zijn zo (onbedoeld) gericht op het voeden van hun wonden van afwijzing en het zoeken naar acceptatie, dat ze zelfs ronduit gemeen kunnen zijn.

Ik heb eens gezegd, met betrekking tot een leider die ik kende, dat hij zo van de visie van zijn gemeente hield dat hij bereid was om de mensen in de gemeente te doden, niet beseffend dat het zijn visie was! Als je niet van de mensen houdt, houd je ook niet echt van visie.

Waarom doe je dan wat je doet? Om indruk te maken op anderen? Gods liefde vinden? Of om Jezus te bedanken voor alles wat Hij heeft gedaan?

Wat als je het dan allemaal kwijt bent?

Hier is de vraag: wat als je alles kwijt bent? Wat als de liefste u heeft verlaten, uw kinderen u de rug toekeren, de gemeente u haat of uw baas u heeft ontslagen? Wat als elke bron die je eigenwaarde voedt zich tegen je keert? Voor mij zou dat schrijven en prediken zijn. Wat als ik in plaats van aanmoediging, begon te zien dat grote aantallen zich afmelden van mijn blog?

Hoe zou ik reageren? Zou ik nog steeds veilig zijn in God? Zou ik nog steeds het vertrouwen en de eigenwaarde hebben die ik vandaag de dag heb?

Ik denk aan Job. Nadat hij alles verloren had, zei hij: "De Heer geeft en neemt weg. Gezegend zij de naam van de Heer." Zelfs toen zijn vrouw zei: "Vervloekt God en sterft", ging hij verder in geloof.

Ziet u, zoveel mensen vinden hun waarde in wat ze aan het doen zijn: Hun werk, de plaats van respect in de gemeenschap of hun bijna volmaakte familie. Maar als je het allemaal kwijt bent, zou je dan nog steeds weten wat je waarde is voor God?

Dat is wanneer je weet dat je ziel genezen is - als je waarde voortkomt uit Zijn liefde voor jou, niet vanwege wat je doet.

Bron: My Story of Overcoming Rejection | Messiah's Mandate